Είναι κάποια μέρη, κάποιες πόλεις που όσο καλός και να είσαι στη γεωγραφία δεν τις γνωρίζεις, παρά μόνο από το ποδόσφαιρο. Το Καϊζερσλάουτερν βρίσκεται στα νοτιοδυτικά της Γερμανίας και έχει περίπου 100.000 κατοίκους, όπως και αρκετές χιλιάδες ξένους που ζουν εκεί εξαιτίας της νατοϊκής βάσης στην περιοχή. Ελάχιστοι όμως θα το γνώριζαν αν δεν υπήρχαν οι Roten Teufel, οι Κόκκινοι Διάβολοι, η τοπική ομάδα που φέρει το όνομα της πόλης. Η Καϊζερσλάουτερν δεν είναι από τις κορυφαίες ομάδες στη Γερμανία, αλλά μεταπολεμικά γνώρισε περίοδο ακμής. Τότε, χάρη στα αδέρφια Βάλτερ, τον Φρίντριχ (γνωστό ως Φριτζ) και τον Ότμαρ, κυριάρχησε στα τοπικά πρωταθλήματα. Με τη Γερμανία να έχει χωριστεί σε τμήματα επιρροής από τους συμμάχους, το Καϊζερλσάουτερν ήταν υπό γαλλικό έλεγχο (άλλωστε βρίσκεται πιο κοντά στο Παρίσι απ’ ότι η Θεσσαλονίκη στην Αθήνα, ενώ στο παρελθόν είχε περάσει από γαλλική κατοχή) και η τοπική ομάδα κυριαρχούσε απέναντι στη Μάιντζ και τη Σααρμπρίκεν. Πριν το ενιαίο πρωτάθλημα της Μπουντεσλίγκα γίνει πραγματικότητα, η Καϊζερσλάουτερν εκτός από τους 11 τίτλους στην περιφέρειά της, έφτασε πέντε φορές στον τελικό του πρωταθλήματος Γερμανίας και κατέκτησε τον τίτλο δυο φορές. Ο Φριτζ Βάλτερ που έπαιξε για 22 ολόκληρα χρόνια στην πρώτη ομάδα του συλλόγου και ο Ότμαρ που έπαιξε ελαφρώς λιγότερα έγιναν θρύλοι στον σύλλογο, αλλά και στη χώρα, καθώς έζησαν το “Θαύμα της Βέρνης” στο Μουντιάλ του 1954.
Η δημιουργία της Μπουντεσλίγκα δεν έφερε γούρι στους Κόκκινους Διάβολους. Η Καϊζερσλάουτερν έχασε τη δύναμη της, νέοι πρωταγωνιστές αναδείχθηκαν και το στάδιό της που μετονομάστηκε σε Φριτζ Βάλτερ Στάντιον δεν γνώρισε πολλές επιτυχίες τις επόμενες δεκαετίες. Παρ’ όλα αυτά, ήταν μια σεβαστή και σταθερή παρουσία στο γερμανικό ποδόσφαιρο. Μια καλή πορεία στην Ευρώπη μέχρι τα ημιτελικά του ΟΥΕΦΑ το 1982 και αποτυχημένες παρουσίες σε τελικούς κυπέλλου ήταν οι καλύτερες στιγμές μέχρι το 1991, όταν με τον Στέφαν Κουντζ πρώτο σκόρερ τερμάτισε τρεις βαθμούς πάνω από την Μπάγερν για το τρίτο πρωτάθλημά της. Είχε ήδη κατακτήσει το κύπελλο του 1990 και θα το κατακτούσε ξανά το 1996. Η δεκαετία του 1990 ήταν ό,τι καλύτερο για τον σύλλογο μετά από 40 χρόνια.
Το 1996 όμως, η Καϊζερσλάουτερν εκτός από τη χαρά του δεύτερου και τελευταίου κυπέλλου της ιστορίας της, γνώρισε και την πίκρα καθώς υποβιβάστηκε για πρώτη φορά στη Β’ Εθνική. Μέχρι τότε ήταν μία από τις τέσσερις ομάδες που είχαν συμμετοχή σε όλα τα πρωταθλήματα (μετά το 2018 και τον υποβιβασμό του Αμβούργου δεν υπάρχει πλέον καμία). Η φυγή βασικών παικτών όπως ο Σφόρτζα, ο Χάμπερ κι ο Κουντζ χάλασε την ομάδα και οδήγησε στον υποβιβασμό. Το καλοκαίρι του 1996, ο 58χρονος Ότο Ρεχάγκελ ανέλαβε τους Κόκκινους Διαβόλους. Ο Ρεχάγκελ είχε ήδη κάτι παραπάνω από 20 χρόνια στους πάγκους της Γερμανίας και το όνομά του συνδυάστηκε κυρίως με τη Βέρντερ Βρέμης, όπου έμεινε για 14 χρόνια κατακτώντας δύο πρωταθλήματα.
Εκείνα ήταν τα χρόνια που η Μπάγερν μετατράπηκε σε αυτό που οι Γερμανοί λένε “Hollywood FC”. Ο Λόταρ Ματέους το 1994 πίεσε ώστε να έρθει ο Τραπατόνι κι οι Χένες, Μπεκενμπάουερ και Ρουμενίγκε αφού δεν μπόρεσαν να πάρουν τον Βενγκέρ παρέδωσαν την ομάδα στον Ιταλό. Η Μπάγερν έφτασε μεν στα ημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ, αλλά αποκλείστηκε με εκκωφαντικό τρόπο από τον Άγιαξ. Στο πρωτάθλημα όμως πήγε τραγικά, βγαίνοντας μόλις 6η. Ο “Τραπ” που δεν μιλούσε γρι γερμανικά έμοιαζε με ξένο σώμα, δεν μπόρεσε να επιβάλλει τις ιδέες του και αποχώρησε.
Οι άνθρωποι της Μπάγερν βρήκαν τον αντικαταστάτη του Τραπατόνι στο πρόσωπο του Ρεχάγκελ το 1995. Δεν χρειάζεται να πούμε πολλά για τον Ότο. Ξέρουμε και τα καλά του και τα στραβά του. Ο Ρεχάγκελ όπως ακριβώς δούλευε στην Ελλάδα, χωρίς να σηκώνει αντίρρηση, παίρνοντας αυτός αποκλειστικά τις αποφάσεις και φέρνοντας τελικά το αποτέλεσμα, έτσι ακριβώς είχε μάθει να δουλεύει και στη Βρέμη. Το Μόναχο όμως είναι κάτι διαφορετικό. Ο Ρεχάγκελ δεν είχε απλώς από πάνω του τρεις τύπους που ήθελαν να ελέγχουν τα πάντα και να μιλάνε συνέχεια στα ΜΜΕ. Έπεσε όπως είπαμε και στην εποχή που τα αποδυτήρια της Μπάγερν είχαν μετατραπεί σε σαπουνόπερα. Η μεγάλη μεταγραφή ήταν ο Γιούργκεν Κλίνσμαν, που έχοντας εμπειρία από Ιταλία, Γαλλία και Αγγλία δεν ήρθε σαν άμαθο παιδάκι. Μπορεί να μην έγραψε στον τοίχο των αποδυτηρίων “υπάρχει ένα νέο αφεντικό στην πόλη”, αλλά η κόντρα με τον “παλιό” Ματέους ήταν σφοδρή και προκαλούσε τριγμούς στο κλαμπ. Ο Ρεχάγκελ μέσα σε ένα τέτοιο τοξικό κλίμα και έναν σύλλογο που δεν τον θεωρούσε αρκετά… κοσμοπολίτη για να βρίσκεται εκεί, δεν τα κατάφερε. Ήρθε σε ρήξη τόσο με τον Κλίνσμαν, όσο και με άλλους στα αποδυτήρια και αυτά τα γεγονότα εκτροχίασαν την ομάδα που έχασε τελικά το πρωτάθλημα από την Ντόρτμουντ. Η Μπάγερν τον έδιωξε πριν καλά καλά τελειώσει η σεζόν, με τον Μπεκενμπάουερ να αναλαμβάνει προσωρινά και να κοουτσάρει την ομάδα στον τελικό ΟΥΕΦΑ απέναντι στην Μπορντώ του Ζιντάν. Το γεγονός ότι ο Ρεχάγκελ δεν μπόρεσε να κάτσει στον πάγκο στον τελικό που οδήγησε την Μπάγερν και να σηκώσει την ευρωπαϊκή κούπα του στοίχισε πολύ.
Η διάσημη έκρηξη του Κλίνσμαν προς τον Τραπατόνι κι η κλωτσιά στο διαφημιστικό
Όταν η Μπάγερν το 1996 έφερε ξανά τον Τραπατόνι που είχε αρχίσει τα μαθήματα γερμανικών, ο Ρεχάγκελ μετακόμισε στην Μπουντεσλίγκα 2 και την Καϊζερσλάουτερν. Ο χερ Ότο έκανε περίπατο, πήρε την πρώτη θέση με δέκα βαθμούς διαφορά και ανέβασε την ομάδα του αμέσως. Ο Τραπ την ίδια στιγμή οδηγούσε την Μπάγερν, που είχε ανοίξει για τα καλά το πορτοφόλι των μεταγραφών, στον τίτλο. Τίτλο μεν, χωρίς να εντυπωσιάσει δε. Τα σίριαλ στα αποδυτήρια συνεχίζονταν, οι κόντρες του Κλίνσμαν με τον Τραπατόνι άφηναν εποχή κι οι Βαυαροί των Καν, Σολ, Κουφούρ, Κλίνσμαν, Μπάμπελ, Τζίκλερ, Μπάσλερ και λοιπών πήραν το πρωτάθλημα με μόλις 2 βαθμούς διαφορά από τη δεύτερη Μπάγερ Λεβερκούζεν.
Ο Ρεχάγκελ ετοίμαζε την ομάδα του για την επιστροφή στα σαλόνια και ούτε στα πιο αισιόδοξα όνειρά του δεν περίμενε ότι θα έπαιρνε μια τόσο ονειρική εκδίκηση από την Μπάγερν. Ο Έλμπερ έφτανε στο Μόναχο, την ώρα που ο Κλίνσμαν αποχωρούσε γιατί δεν άντεχε άλλο με τον Τραπ, αλλά ούτε αυτό αρκούσε για την Μπάγερν. Η διοίκηση έβαζε ανθρώπους να παρακολουθούν τους παίκτες που το είχαν ρίξει στο ξενύχτι, ο καημένος ο Τραπατόνι προσπαθούσε να μαζέψει τα ασυμμάζευτα, ενώ ο Ρεχάκλες έδειχνε απτόητος. Μόλις στην 1η αγωνιστική, μπροστά σε 63.000 θεατές (αρκετοί από αυτούς εκδρομείς των φιλοξενούμενων) στο Ολυμπιακό Στάδιο του Μονάχου, ο Δανός Σιόνμπεργκ έδινε στο 80′ μια “ρεχαγκελική” νίκη επί της Μπάγερν.
https://youtu.be/E2bxZkKW5dE?t=49
Στημένη φάση προς το τέλος, το σέντερ μπακ παίρνει κεφαλιά και σκοράρει.
Πόσο πιο γκολ Ρεχάγκελ;
Την ώρα που ο Τραπατόνι σε κακά γερμανικά προσπαθούσε να εξηγήσει τι γίνεται με τον Στρουντζ και τον Μπάσλερ μετά από μία ήττα από τη Σάλκε (φτιάχνοντας ένα από τα πιο διάσημα ποδοσφαιρικά βίντεο από συνέντευξη τύπου), ο Ρεχάγκελ συνέχιζε τη δουλειά του. Με τον Σφόρτσα να επιστρέφει στη Γερμανία, τον Αντρέας Ράινκε (που πέρασε και από τον Ηρακλή) κάτω από τα δοκάρια, τον Όλαφ Μάρσαλ να σκοράρει συνεχώς, τον Κάντλετς να σκουπίζει πίσω, τον Χριστόφ να αποδεικνύεται εξαιρετική μεταγραφή και έναν νεαρό με όνομα Μίκαελ Μπάλακ να παίρνει αρκετά ματς, η Καϊζερσλάουτερν ήταν μια ομάδα Ρεχάγκελ, ήξερε τι να κάνει στο χορτάρι. Τρεις πίσω (ή τρεις και ένας ακόμα ως λίμπερο από πίσω κάποιες φορές), σφιχτή γενικά ομάδα που ήξερε να μη χάνει. Μπορεί να μην είχε την καλύτερη επίθεση ή την καλύτερη άμυνα, μπορεί να έκανε 11 ισοπαλίες, αλλά έχασε μόνο 4 αγώνες. Πήρε την πρώτη θέση από νωρίς και την κράτησε σφιχτά μέχρι την τελευταία αγωνιστική. Ο Ότο, ο Μάρσαλ και οι υπόλοιποι έγιναν οι πρώτοι στην ιστορία του γερμανικού ποδοσφαίρου που ήρθαν από τη 2η εθνική και κατέκτησαν το πρωτάθλημα. Ήταν μια γλυκιά εκδίκηση για τον Ρεχάγκελ που σήκωσε την κούπα την πιατέλα κερδίζοντας μέσα-έξω την Μπάγερν.
Ο Ότο άντεξε άλλα δυο χρόνια στο Καϊζερσλάουτερν και έφυγε το 2000 με άσχημο τρόπο από τον σύλλογο που δεν σεβάστηκε τα όσα προσέφερε. Ξέρουμε πού πήγε μετά και ποιον άλλον άθλο κατάφερε. Όσο για τον ίδιο τον σύλλογο, τα πράγματα δεν πήγαν καλά. Οι Κόκκινοι Διάβολοι αντιμετώπισαν σοβαρά οικονομικά και διοικητικά προβλήματα, αναγκάστηκαν να πουλήσουν το Φριτζ Βάλτερ Στάντιον, υποβιβάστηκαν το 2006, έκαναν μια επιστροφή στην Μπουντεσλίγκα από το 2010 ως το 2012 και μετά έπεσαν και πάλι. Αν κάποιος αναζητήσει τον σύλλογο, θα πρέπει να φτάσει μέχρι την Γ’ εθνική, καθώς τα πράγματα πήγαν ακόμα χειρότερα και το 2018 η Καϊζερσλάουτερν τερμάτισε τελευταία στην Μπουντεσλίγκα 2 και υποβιβάστηκε. Πέρσι, σε μια όμορφη κίνηση, η Μπάγερν έπαιξε φιλικό με την Καϊζερσλάουτερν και με τα έσοδα η παλιά ομάδα του Ρεχάγκελ κατάφερε να πάρει άδεια συμμετοχής στη Γ’ εθνική. Τα πράγματα όμως είναι ζοφερά. Τα χρέη της είναι σύμφωνα με τα γερμανικά ΜΜΕ κοντά στα 20 εκατομμύρια Ευρώ και πριν λίγο καιρό έγινε γνωστό ότι η εταιρεία ξεκίνησε διαδικασίες πτώχευσης, ώστε να μπορέσει να ξεφορτωθεί ένα μέρος από το ποσό. Χάρη στην ανακοίνωση της γερμανικής Π.Ο. ότι λόγω της κρίσης της πανδημίας δεν θα επιβληθούν βαθμολογικές ποινές σε αντίστοιχες περιπτώσεις, η Καϊζερσλάουτερν θα γλιτώσει την αφαίρεση 9 βαθμών που θα έφερνε η πτώχευση και τον πιθανό υποβιβασμό στα τοπικά. Προς το παρόν μένει ζωντανή ως οντότητα, αλλά υπό… μηχανική υποστήριξη. Στην ίδια περίπου κατάσταση και στην ίδια κατηγορία βρίσκεται και η Μόναχο 1860. Το θαύμα του 1998 μοιάζει απίστευτα μακρινό για έναν σύλλογο που παλεύει πλέον για την ίδια την ύπαρξή του.