Αν μιλήσουμε σε δέκα ανθρώπους για τη Δομινικανή Δημοκρατία, είναι σχεδόν απίθανο η πρώτη τους σκέψη να είναι το ποδόσφαιρο. Πιθανότατα να μην υπάρχει καν πρώτη σκέψη και αρκετός κόσμος να αγνοεί αυτή τη χώρα. Μια χώρα της Καραϊβικής που βρίσκεται στο νησί Ισπανιόλα και το μοιράζεται με την Αϊτή από την οποία και ανεξαρτητοποιήθηκε το 1844. Ο Άγιος Δομίνικος (όπως επίσης είναι γνωστή η χώρα από την ομώνυμη πρωτεύουσά του) είναι διάσημος για τον τουρισμό του και για τα πολλά γήπεδα γκολφ που έχει. Ανάμεσα στα 10 εκατομμύρια κατοίκους του, το πιο δημοφιλές άθλημα είναι το μπέιζμπολ με τη χώρα να έχει δικό της πρωτάθλημα, ενώ επίσης η πυγμαχία και το μπάσκετ έχουν μια σχετική δημοφιλία, αν και στα μέρη μας ο πιο γνωστός αθλητής πιθανότατα να είναι ο Φέλιξ Σάντσες, εκείνος ο φοβερός τυπάκος με την καράφλα και γυαλιά ηλίου που πήρε δυο χρυσά μετάλλια στα 400 με εμπόδια.
Σε αυτή τη χώρα γεννήθηκε το 1996 ο Τζούνιορ Φίρπο (για να είμαστε τυπικοί, η σωστή προφορά είναι κάτι μεταξύ Γιούνιορ, Ζούνιορ και Τζούνιορ αλλά δεν θα κολλήσουμε σε αυτό). Όπως όλα τα παιδάκια ή σχεδόν τα περισσότερα στον Άγιο Δομίνικιο του άρεσε το μπέιζμπολ και δεν είχε καμία αγάπη για το ποδόσφαιρο. Άλλωστε, μόλις το 2015 καθιερώθηκε επαγγελματικό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου στη χώρα. Τότε, ο Τζούνιορ ήταν ήδη αλλού.
Πριν καλά καλά κλείσει τα 6 του αναγκάστηκε να μεταναστεύσει, ακολουθώντας τους γονείς του στην Ισπανία και συγκεκριμένα στη Μάλαγα. Η μητέρα του μάλιστα είχε πάει μερικά χρόνια πιο πριν και ο Τζούνιορ μεγάλωνε με τον παππού και τη γιαγιά κυρίως. Μόλις η μητέρα του κατάφερε να βγάλει βίζα ακολούθησε κι αυτός με τον πατέρα του. Οι γονείς του βρήκαν δουλειά σε ένα ξενοδοχείο, αλλά ο Τζούνιορ δεν περνούσε καλά, δεν έκανε φίλους. “Είχα προβλήματα να ενσωματωθώ. Όχι επειδή δεν μου έκαναν παρέα τα άλλα παιδιά, αλλά επειδή δεν μπορούσα να συνηθίσω το διαφορετικό τρόπο ζωής από την πατρίδα μου”, δήλωσε σε συνέντευξή του σε τοπική εφημερίδα της Ανδαλουσίας. Οι γονείς του είχαν αρχίσει να ανησυχούν, βλέποντας ένα παιδάκι αποκομμένο από παρέες σε μια ξένη χώρα, έστω και με την ίδια γλώσσα. Κάποιοι οικογενειακοί φίλοι πρότειναν το ποδόσφαιρο ως μια λύση κοινωνικοποίησης. Ο Τζούνιορ Φίρπο όπως ο ίδιος λέει δεν ήξερε καν τι είναι το ποδόσφαιρο, αφού οι φίλοι του πίσω στο νησί έπαιζαν μπέιζμπολ και μπάσκετ, και δεν ενθουσιάστηκε από την ιδέα. Για να είμαστε πιο ακριβείς, όχι δεν ενθουσιάστηκε απλά. Έκλαιγε για μέρες στο σπίτι ζητώντας από τους γονείς του να μην το κάνουν.
Ο Τζούνιορ παρά τα δάκρυα τελικά ακολούθησε τις εντολές των γονιών του και άρχισε να παίζει μπάλα. Και σιγά σιγά να συνηθίζει το άθλημα και τη νέα χώρα που έγινε η πατρίδα του. Χωρίς όμως κάτι παραπάνω. Η “καριέρα” του ήταν σε πολύ μικρές τοπικές ομάδες γειτονιών μέχρι τα 18 του, ένα χόμπι και όχι μια καριέρα. Ηλικία που στην Ισπανία είναι σχεδόν… γεράματα για ταλέντα. Τότε τον είδε όμως ένας κυνηγός ταλέντων της Ρεάλ Μπέτις και εντυπωσιάστηκε. Από τα αζήτητα βρέθηκε το 2014 στη Ρεάλ Μπέτις και μέσα σε ένα χρόνο στη 2η ομάδα της εντυπωσιάζοντας.
Ο Τζούνιορ έπαιζε αρχικά ως εξτρέμ για να γυρίσει αργότερα και να γίνει ένα αριστερό μπακ. Οι καλές του εμφανίσεις τον έφεραν με συμβόλαιο (τα πρώτα χρήματα που έβγαλε από το ποδόσφαιρο τα έδωσε για να κάνει μαθήματα οδήγησης) και στην εθνική Ισπανίας Κ19, αν και έχει παίξει και ένα ματς με την εθνική του Αγίου Δομίνικου. Ο ίδιος λέει ότι νιώθει περηφάνια για τη Δομινικανή Δημοκρατία, αλλά με το χρόνια έγινε Ισπανός και η Ισπανία είναι η χώρα που του έδωσε ευκαιρίες, που του έμαθε μπάλα. Δεν προδίδει την πατρίδα του επιλέγοντας την Ισπανία, ούτε το έκανε επειδή στην εθνική της χώρας του δεν θα είχε ευκαιρίες διάκρισης. “Και Κολομβιανός να ήμουν, θα είχα επιλέξει την Ισπανία” δηλώνει. Ο Μαριάνο της Ρεάλ Μαδρίτης πάντως επέλεξε τον Άγιο Δομίνικο κι ας γεννήθηκε στην Ισπανία. Ο καθένας το βλέπει διαφορετικά.
Ο Τζούνιορ κατέκτησε το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα Κ21 με τη φανέλα της Ισπανίας φέτος, σε μια χρονιά που τον έφερε και στη μεγάλη ομάδα. Ήδη από τη σεζόν 2017-18 είχε πάρει ματς στην Μπέτις, αλλά πέρσι ήταν το ξεπέταγμά του καθώς ο Κίκε Σετιέν τον πίστευε πολύ. Έπαιξε 22 φορές βασικός, σκόραρε 3 φορές και έδωσε και 5 ασίστ. Για πολλούς ένα από εκείνα τα τρία γκολ του ήταν που του έδωσαν την επόμενη του μεταγραφή. Ήταν τη 12η αγωνιστική μέσα στο Καμπ Νου σε ένα τρελό παιχνίδι που έφερε την Μπέτις νικήτρια με 3-4 επί της Μπαρσελόνα. Ο Τζούνιορ Φίρπο σκόραρε το πρώτο γκολ και εντυπωσίασε.
Ο αριστερός μπακ από την Δομινικανή Δημοκρατία είναι ένα παιδί με πλούσια φυσικά στοιχεία. Γυμνάζεται συνεχώς και δουλεύει πολύ στις προπονήσεις. Προσπαθεί να βελτιώσει συνεχώς και το τεχνικό του κομμάτι, όπως λέει ο ίδιος άλλωστε ήταν τα προβλήματα στο ένας εναντίον ενός επιθετικά που τον μετέτρεψαν από εξτρέμ σε χαφ (κατά σύμπτωση βέβαια τη μεταγραφή του στην Μπαρσελόνα την έφερε ένα γκολ που κάνει ακριβώς αυτό απέναντι στο Σέρζι Ρομπέρτο). Οι άνθρωποι της Μπέτις πάντα μιλούσαν με τα καλύτερα λόγια γι’ αυτόν, λέγοντας ότι έχει τεράστια περιθώρια βελτίωσης και μπορεί να γίνει ένα από τα καλύτερα μπακ της λίγκας. Στο σύστημα του Κίκε Σετιέν ο Φίρπο είχε την ευχέρεια να ανεβαίνει πολύ, να γίνεται επιθετικό μπακ. Έχει πολύ καλές επιστροφές, δυνάμεις, κουβαλάει την μπάλα και πολύ σημαντικό είναι το γεγονός ότι ξέρει να καλύπτει χώρους όπως λέει κι Λουίς Φερνάντες (παλιός μπακ της Μπέτις) σε δηλώσεις του στην El Pais.
Το όνομα του Φίρπο ακούστηκε αρκετά μετά τις περσινές εμφανίσεις του, έφτασε και στην Αγγλία. Αλλά κανείς ίσως δεν περίμενε ότι η Μπαρσελόνα θα έκανε μια πρόταση και θα τον αγόραζε. Και σίγουρα, οι δημοσιογράφοι βρήκαν ευκαιρία όταν ανακάλυψαν δηλώσεις του Φίρπο στις οποίες έλεγε ότι του άρεσε η Ρεάλ (μια που ο πατέρας του από τότε που μετανάστευσαν έγινε οπαδός της). Κι ακόμα περισσότερο, ένα μικρό θέμα δημιουργήθηκε με ορισμένα παλιά tweets του στα οποία μιλούσε πολύ άσχημα, υβριστικά, για τον Λιονέλ Μέσι. Η αμήχανη στιγμή πάντως ξεπεράστηκε γρήγορα από το τμήμα PR της Μπαρσελόνα, με τον Τζούνιορ να λέει κάτι σε στιλ “αυτά έγιναν το 2012, δεν έχει νόημα να ασχολούμαστε”.
Πέρα από τα εξωαγωνιστικά, η μεταγραφή θεωρήθηκε από πολλούς ρίσκο. Και πάλι όμως, πολύ καλύτερο από τη σπατάλη ανεξήγητων ποσών σε παίκτες τύπου Ματιέ ή σε δανεισμούς τύπου Μπόατενγκ. Για τον Φίρπο δεν σπαταλήθηκε κανένα εξωφρενικό ποσό (πάντα στα πλαίσια του σύγχρονου ποδοσφαίρου γιατί αλλιώς θα βάλουμε τα κλάματα) και πρόκειται για έναν αναπληρωματικό, νεαρό, ταλαντούχο παίκτη που αν βγει μπορεί να αντικαταστήσει στο μέλλον τον εξαιρετικό Ζόρντι Άλμπα. Ο Τζούνιορ Φίρπο δεν είναι ο παίκτης που ήρθε για να κερδίσει ξανά το πρωτάθλημα η Μπαρσελόνα, αλλά ως μελλοντική επένδυση που θα δουλευτεί πολύ. Όχι κι άσχημα για ένα παιδάκι που μέχρι τα 6 του δεν ήξερε τι είναι ποδόσφαιρο και έκλαιγε για να μην παίξει, ενώ μέχρι τα 18 έπαιζε σε ομάδες γειτονιάς της Ανδαλουσίας.