Οι μεγαλύτερες ελληνικές ανατροπές στην Ευρώπη

Το καλοκαίρι που διανύουμε είναι γεμάτο ευρωπαϊκά παιχνίδια για τις ελληνικές ομάδες. Αυτό δεν είναι σπάνιο φυσικά, αλλά φέτος είχαμε μια καλύτερη πορεία σε σχέση με άλλες φορές, είτε με προκρίσεις, είτε με θετικά αποτελέσματα σε δύσκολα παιχνίδια. Και μέσα σε όλες τις καλοκαιρινές συζητήσεις, εκεί γύρω από το καρπούζι και την αμπελοφιλοσοφία, οι αναφορές στο παρελθόν είναι πολλές. Μια αφορμή ήταν κι ήττα του Άρη με το βαρύ 3-0 από τη Μόλντε. Η ερώτηση στην παρέα έπεσε, σε σχέση με τις ελπίδες ανατροπής στη ρεβάνς του Κλεάνθης Βικελίδης. Ποιες είναι οι μεγαλύτερες ανατροπές ελληνικών ομάδων στην Ευρώπη; Κάπως έτσι ξεκίνησε κι αυτό το κείμενο να γράφεται. Σίγουρα κάποιοι θα διαφωνήσουν, θα θεωρήσουν ότι ξεχάστηκε η ομάδα τους ή ότι μια επιτυχία άλλης ομάδας δεν ήταν τόσο σημαντική. Η προσπάθεια ήταν να αξιολογηθούν όλα τα στοιχεία (εύρος ανατροπής, δυναμικότητα ομάδων) και να επιλεχθούν τα σημαντικότερα παιχνίδια. Αναφερόμαστε αποκλειστικά σε περιπτώσεις νοκ-άουτ παιχνιδιών που “στράβωσαν” στον 1ο αγώνα και η ελληνική ομάδα χρειάστηκε να κάνει ανατροπή.

α) Οι Ρεμοντάδες. Η λέξη remontada ή remuntada αν είστε Καταλανοί είναι αγγλιστί το comeback. Έγινε ξανά μόδα μετά την πρόκριση της Μπάρτσα επί της ΠΣΖ και αναφέρεται γενικά σε ανατροπές που έγιναν ενώ όλα φαίνονταν να είχαν κριθεί. Εδώ ανήκουν οι παρακάτω ανατροπές.

Παναθηναϊκός – Ερυθρός Αστέρας

Ο ΠΑΟ έχοντας αποκλείσει ήδη τη Ζενές Ες και τη Σλόβαν αντιμετώπισε την Έβερτον για τα προημιτελικά του Κυπέλλου Πρωταθλητριών της σεζόν 1970-71. Η ισοπαλία στο Γκούντισον Παρκ με 1-1 και το χρυσό 0-0 της Λεωφόρου έφερναν για πρώτη φορά ελληνική ομάδα στους ημιτελικούς ευρωπαϊκής διοργάνωσης. Ο αντίπαλος ήταν ο Ερυθρός Αστέρας σε χρόνια που το ποδόσφαιρο ήταν σκληρό, οι έδρες καυτές και οι διαμαρτυρίες για τη διαιτησία πολλές.

Στο κατάμεστο Μαρακανά, με παρόντες πολλούς Έλληνες, ο ΠΑΟ κάνει τη χειρότερή του εμφάνιση αμυντικά σε εκείνη την εξαιρετική πορεία. Η άμυνα είναι σε κακή μέρα και το ίδιο κι ο σπουδαίος τερματοφύλακας Τάκης Οικονομόπουλος. Ο Παναθηναϊκός δέχεται 4 γκολ, αλλά το 1 του Καμάρα δίνει ελπίδες στο τριφύλλι. Ο Πούσκας διαμαρτύρεται έντονα για ένα γκολ των Γιουγκοσλάβων και επιτίθεται φραστικά στο διαιτητή. Παρά το 4-1 όμως, οι Πράσινοι το πιστεύουν. Μπορούν να προκριθούν στη Λεωφόρο.

Για τη ρεβάνς, ο Πούσκας ζητάει ένα γκολ σε κάθε ημίχρονο και το τρίτο το αφήνει στον κόσμο που θα το βάλει. Το ξεκίνημα είναι ονειρικό καθώς ο Αντωνιάδης σκοράρει μόλις στο 2ο λεπτό. Το 2-0 το κάνει στο δεύτερο ημίχρονο ο ίδιος παίκτης, με τον αγαπημένο του τρόπο. Μια κεφαλιά. Το τρίτο γκολ μένει για πάντα συνδεδεμένο με την περιγραφή του Διακογιάννη. “Το γκολ του Καμάρα” με σχεδόν τρεμάμενη φωνή χαράσσεται στις μνήμες των Ελλήνων οπαδών. Χρειάζεται μια φοβερή απόκρουση που Κωνσταντίνου που έχει πάρει θέση κάτω από τα δοκάρια για να διατηρήσει το σκορ και να έρθει η πρόκριση. Ο Παναθηναϊκός γυρίζει το 4-1 και ζει το έπος του Γουέμπλεϊ.

ΑΕΚ – Κουίνς Παρκ Ρέιντζερς

Το 1976 η Λίβερπουλ σηκώνει το πρώτο πρωτάθλημά της με τον Μπομπ Πέισλι. Κάνει 8 νίκες στα τελευταία 9 παιχνίδια και τερματίζει ένα βαθμό μπροστά από την ΚΠΡ που κάνει ρεκόρ πόντων στην ιστορία της, αλλά τερματίζει 2η και προκρίνεται στο ΟΥΕΦΑ του 1976-77 . Η ΑΕΚ πριν κληρωθεί με την ΚΠΡ έχει κάνει μια εξαιρετική πορεία στο θεσμό αποκλείοντας τη Δυναμό Μόσχας, την Ντέρμπι Κάουντι (που είχε βγει 4η στην Αγγλία) και τον Ερυθρό Αστέρα. Το όνομα της ΚΠΡ είναι τεράστιο, αλλά η πορεία εκείνη είχε γεμίσει αισιοδοξία τους παίκτες της ΑΕΚ. Ίσως λίγο περισσότερο από όσο έπρεπε. Στο βούρκο του Λόφτους Ρόουντ και μπροστά σε αρκετούς Έλληνες θεατές, η ΑΕΚ βρέθηκε να χάνει 3-0 από το ημίχρονο με δύο πέναλτι. Αυτό ήταν και το τελικό σκορ.

Οι παίκτες του “παππού” Φάντροκ όμως είχαν την πίστη ότι η ΑΕΚ μπορούσε να ανατρέψει το αποτέλεσμα. Έτσι, στη ρεβάνς της Ν. Φιλαδέλφειας που κόχλαζε, η ΑΕΚ δεν μπήκε για κάποιο τυπικό ματς, αλλά για να πάρει την πρόκριση. Με το Θωμά Μαύρο, που ήταν αμφίβολος μέχρι την τελευταία στιγμή λόγω διαστρέμματος, να σκοράρει δυο φορές στο 8′ και το 65′ με το πρησμένο του πόδι. Το τρίτο γκολ ήρθε από τον Μίμη Παπαϊωάννου στο 82′ και το ματς πήγε στην παράταση. Εκεί δεν άλλαξε τίποτα, εκτός από μία μικρή και συνάμα καθοριστική λεπτομέρεια. Στο 118′ ο Φάντροκ κάνει διαιτητή και επόπτη να απορούν, καθώς πραγματοποιεί αλλαγή τερματοφύλακα. Ο Νίκος Χρηστίδης παίρνει τη θέση του Λάκη Στεργιούδα. Δικαιώνει τον προπονητή του, καθώς κάνει δύο αποκρούσεις και χαρίζει την ιστορική πρόκριση στα ημιτελικά του κυπέλλου ΟΥΕΦΑ.

Παναθηναϊκός – Χόνβεντ

Είναι λιγότερο διαφημισμένη από το έπος του Γουέμπλει και από τις πιο σύγχρονες πορείες σε ομίλους Τσάμπιονς Λιγκ, αλλά η χρονιά του ΠΑΟ το 1987-88 στο ΟΥΕΦΑ είναι μια από τις σπουδαιότερες ελληνικής ομάδας στην Ευρώπη. Ξεκίνησε αποκλείοντας την Οσέρ και συνεχίστηκε με το 1-0 του Σαραβάκου επί της Γιουβέντους στο ΟΑΚΑ και κυρίως με την επική ρεβάνς στο Κομουνάλε που σε μια τεράστια μονομαχία ο Παναθηναϊκός έχασε με 3-2 κερδίζοντας όμως την πρόκριση.

Ίσως αυτές οι επιτυχίες να έφεραν έναν εφησυχασμό και κάπως έτσι το τριφύλλι ταξίδεψε στη Βουδαπέστη χωρίς συγκέντρωση για το πρώτο ματς με τη Χόνβεντ. Η ομάδα του Βασίλη Δανιήλ γινόταν ρεζίλι στον αγωνιστικό χώρο και στο 61′ βρίσκεται να χάνει με 5-0. Τα δυο γκολ του Σαραβάκου που έκαναν το τελικό 5-2 ήταν όμως φιλί της ζωής. Στη ρεβάνς, 80.000 θεατές είδαν τον Βλάχο (2 φορές) και τον Αντωνίου να σκοράρουν και το σκορ πρόκρισης με 3-0 να έχει έρθει μόλις στο 55′ με τον Παναθηναϊκό να πιέζει συνεχώς.

Η αγωνία όμως δεν είχε τελειώσει. Ο Φίτος έκανε το 3-1 (κερδίζοντας και την μεταγραφή του στον Παναθηναϊκό, χωρίς όμως ποτέ να πείσει) και η πρόκριση είχε φτάσει ξανά στα χέρια των Ούγγρων. Ο Σαραβάκος μπορεί να μην σκόραρε σε εκείνο το ματς, εκτέλεσε όμως μαγικά ένα φάουλ για να πηδήξει ο Μαυρίδης ψηλά και να κάνει το 4-1 στο 65′. Και λίγο πριν το τέλος, ο Μπατσινίλας έγραψε το τελικό 5-1 δίνοντας μια σπουδαία πρόκριση στον Παναθηναϊκό που κυριάρχησε πλήρως.

β) Γυρίζοντας τα αποτελέσματα. Σε αυτή την περίπτωση, δεν έχουμε μεγάλο εύρος ήττας όπως παραπάνω, αλλά ελληνικές ανατροπές που έγιναν είτε εκτός έδρας, είτε απέναντι σε αντιπάλους που δεν άφηναν πολλές πιθανότητες.

Περούτζια – Άρης

Μια ισοπαλία στην έδρα σου σε πρώτο παιχνίδι δεν είναι καταδικαστική. Μια ισοπαλία με γκολ όμως το κάνει ακόμα πιο δύσκολο. Ειδικά όταν παίζεις με μια πολύ καλή ομάδα όπως ήταν η Περούτζια στις αρχές των 80s. Η Περούτζια είχε καταφέρει να τελειώσει το πρωτάθλημα του 1979 αήττητη στην Ιταλία, κάτι εξαιρετικά δύσκολο. Οι 19 ισοπαλίες της όμως την έφεραν τελικά 3 βαθμούς μακριά από την πρωταθλήτρια Μίλαν και στο κύπελλο ΟΥΕΦΑ.

Ο Άρης είχε κάνει ήδη μια σπουδαία επιτυχία, έχοντας αποκλείσει την Μπενφίκα στον 1ο γύρο. Η νίκη στο Χαριλάου με 3-1 έθεσε τις βάσεις για την πρόκριση επί των Πορτογάλων. Η μετρ των ισοπαλιών όμως Περούτζια χάρη στον Πάολο Ρόσι που είχε ξεκινήσει να χτίζει το μύθο του, δεν ηττήθηκε στη Θεσσαλονίκη και έφυγε με το 1-1. Και μπορεί το 1-1 σε πρώτο ματς να μην χρειάζεται κάποια διαστημική ανατροπή από άποψη γκολ, αλλά ο Άρης κλήθηκε να γίνει η πρώτη ελληνική ομάδα που θα κέρδιζε στην Ιταλία. Και το κατάφερε με ένα εκκωφαντικό 0-3 χάρη στους Κούη, Σεμερτζίδη και Ζήνδρο, χαρίζοντας τη μεγαλύτερη επιτυχία του συλλόγου για αρκετά χρόνια, μέχρι να έρθει το ματς της Μαδρίτης με την Ατλέτικο.

ΟΦΗ – Ατλέτικο Μαδρίτης

Μια που είπαμε Ατλέτικο, να ακόμα μια ανατροπή. Συχνά το 1-0 σε πρώτο ματς είναι ιδανικό αποτέλεσμα για τον γηπεδούχο. Ειδικά όταν είσαι ο ΟΦΗ και αντιμετωπίζεις την Ατλέτικο Μαδρίτης, ακόμα και το “ισχνό” 1-0 είναι βουνό. Μπορεί η Ατλέτικο να είχε τερματίσει 6η στο προηγούμενο πρωτάθλημα, αλλά ήταν μια ισπανική ομάδα γεμάτη αξιόλογους παίκτες όπως ο Κίκο κι ο Μεξικάνος Λουίς Γκαρσία που είχε σκοράρει 17 φορές την προηγούμενη χρονιά.

Οι Ισπανοί ίσως δεν υπολόγιζαν πολύ τον ΟΦΗ. Με τον Λουίς Γκαρσία πήραν το 1-0 στο Βιθέντε Καλντερόν, μια νίκη χωρίς να δεχτούν γκολ και πιθανότατα πίστευαν ότι αυτό θα αρκούσε. Δεν γνώριζαν τι κλίμα θα τους περίμενε πίσω στο Γεντί Κουλέ στις 2 Νοεμβρίου του 1993. Ο ΟΦΗ είχε ήδη αποκλείσει τη Σλάβια Πράγας με γκολ του Μαχλά στο Ηράκλειο και ετοιμαζόταν για μια ακόμα πιο δύσκολη αποστολή. Ο ΟΦΗ δεν είχε απλά τον κόσμο μαζί του, είχε εξαιρετικούς ποδοσφαιριστές και κυρίως δεν πήρε τη νίκη με κλεφτοπόλεμο, αλλά παίζοντας σπουδαίο ποδόσφαιρο και χάνοντας ευκαιρίες. Η πανέμορφη επίθεση που κατέληξε στο γκολ του Μαχλά στο 51′ έβαλε φωτιά στο Ηράκλειο. Οι Μαδριλένοι διαμαρτυρηθήκαν για το πέναλτι που καταλογίστηκε λίγο αργότερα εις βάρος τους, αλλά έστω και με περιπετειώδη τρόπο ο Τσιφούτης έγραψε το 2-0 που έφερε τη μάλλον μεγαλύτερη στιγμή στην ιστορία του ΟΦΗ στην Ευρώπη.

Τσερνομόρετς – Ολυμπιακός

Μαζί με τη Χόνβεντ, η Τσερνομόρετς είναι το πιο αντι-εμπορικό όνομα σε αυτή τη λίστα. Αλλά μια εντός έδρας ήττα σε πρώτο ματς ευρωπαϊκού αγώνα δεν είναι ποτέ εύκολο να ανατραπεί, το λένε και τα στατιστικά. Ειδικά εκείνα τα χρόνια. Ο Όλεγκ Μπλαχίν είδε την ομάδα του να μην μπορεί να σκοράρει με τίποτα και να χάνει από τους συμπατριώτες του με 0-1 στο Καραϊσκάκη. Το αποτέλεσμα ήταν έκπληξη κι η γκρίνια δεν ήταν λίγη, παρά το γεγονός ότι το σκορ δεν ήταν αντιπροσωπευτικό.

Η Τσερνομόρετς είχε κατακτήσει την 3η θέση στο πρώτο πρωτάθλημα στην ιστορία της Ουκρανίας το 1992, ένα πρωτάθλημα στο οποίο έκαναν τα πρώτα βήματά τους παίκτες όπως ο Σαλένκο, ο Ρεμπρόφ κι ο Σεφτσένκο. Τα κατάφερε καλύτερα στο κύπελλο το οποίο και κατέκτησε και την έφερε τελικά απέναντι στον Ολυμπιακό.. Στη ρεβάνς ο Ολυμπιακός είχε έναν εξαιρετικό Λιτόφτσενκο και παρά τον κακό καιρό και αγωνιστικό χώρο στην Οδησσό, πήρε δίκαια τη μεγάλη νική με 0-3 παίρνοντας και την πρόκριση και ανατρέποντας το 0-1 του Πειραιά. Πέρα από την ανατροπή, αυτό που έμεινε ήταν και το γκολ του αδικοχαμένου Μητσιμπόνα.

ΠΑΟΚ – Ουντινέζε

Όπως και παραπάνω δεν είχαμε καμία επική ανατροπή με βάση το σκορ. Και πάλι όμως πρόκειται για μια ανατροπή και μάλιστα επί ενός σοβαρού αντιπάλου. Ο ΠΑΟΚ, αφού πέρασε το εμπόδιο της Μπεϊτάρ, ταξίδεψε στο Φρίουλι όπου και στάθηκε πολύ καλά, χάνοντας με 1-0 με ένα γκολ στο τέλος. Οι ελπίδες για την ομάδα του Ντούσαν Μπάγεβιτς ήταν πολλές και η Τούμπα περίμενε πώς και πώς.

Ήταν η μέρα ενός απρόσμενου πρωταγωνιστή. Ο Πατρίσιο Καμπς είχε ένα εξαιρετικό βιογραφικό στη Βέλεζ Σάρσφιλντ, αλλά η συνολική του παρουσία στον ΠΑΟΚ δεν ήταν θετική. Εκείνο το βράδυ του Νοεμβρίου όμως σκόραρε ως αλλαγή και έστειλε το ματς στην παράταση, όπου πέτυχε και δεύτερο γκολ (και τα δύο μετά από εκτελέσεις φάουλ του Μπορμπόκη). Το 3-0 ήρθε από τον Φρούσο λίγο πριν το τέλος της παράτασης, δίνοντας μια σπουδαία πρόκριση στον ΠΑΟΚ απέναντι σε μια ομάδα με παίκτες όπως ο Φιόρε, ο Τζιανικέντα κι ο Γιόργκενσεν που είχε κερδίσει τη συμμετοχή της στο ΟΥΕΦΑ κατακτώντας το Ιντερτότο.