Τα τελευταία χρόνια έχουμε ακούσει για κάποιες περιπτώσεις ποδοσφαιριστών που βρέθηκαν ξαφνικά στη προσκήνιο σε μια σχετικά προχωρημένη ποδοσφαιρικά ηλικία. Αναφερόμαστε σε παίκτες που πέρασαν το μεγαλύτερο μέρος της καριέρας τους στην αφάνεια και έπρεπε να ξεπεράσουν τα 30 για να κερδίσουν, σχεδόν από το πουθενά, λίγη προβολή παραπάνω και να κληθούν ακόμα και στην εθνική. Σχεδόν σε όλες αυτές τις περιπτώσεις, ο πρωταγωνιστής είχε αργήσει πολύ να ξεχωρίσει από τους υπόλοιπους στις μικρότερες κατηγορίες, γι’αυτό και η κορύφωση της καριέρας του μετατέθηκε πολύ αργότερα από το συνηθισμένο.
Σήμερα θα ασχοληθούμε με μια ειδική περίπτωση, ενός παίκτη που τράβηξε την προσοχή από μικρή ηλικία αλλά δεν κατάφερε να μείνει σε πολύ υψηλό επίπεδο. Τελικά έκανε μια, ας την πούμε, μέτρια καριέρα για να επανέλθει στο προσκήνιο σε μια ηλικία που δεν το περίμενε κυριολεκτικά κανείς.
Τέτοιες μέρες του Μάϊου του 2011 o Χοσέλου πραγματοποιούσε το παιδικό του όνειρο. Ήταν 21 ετών, είχε μόλις ολοκληρώσει τη σεζόν ως πρώτος σκόρερ της δεύτερης ομάδας της Ρεάλ, οι προπονητές του έλεγαν τα καλύτερα για την ικανότητα του στο σκοράρισμα και ο Μουρίνιο του έδινε την ευκαιρία να κάνει το ντεμπούτο του στην πρώτη ομάδα, δίπλα σε παίκτες όπως ο Ρονάλντο, ο Μπενζεμά, ο Κακά, ο Αλόνσο, ο Οζίλ και ο Ράμος. Στο τελευταίο παιχνίδι της χρονιάς, σε έναν περίπατο στο Μπερναμπέου απέναντι στην Αλμερία, ο νεαρός μπήκε αλλαγή στο 84′ και δυο λεπτά αργότερα κατάφερε και βρήκε δίχτυα μετά από σέντρα του Κριστιάνο. Φινάλε μιας εξαιρετικής σεζόν με ντεμπούτο και γκολ με τη φανέλα της Ρεάλ; Ο ορισμός του «καλύτερα δεν γίνεται». Το μέλλον του προμηνυόταν ευοίωνο.
Την ίδια περίοδο έντεκα χρόνια αργότερα, δηλαδή τον Μάη του 2022, ο Χοσέλου έπαιζε στην Αλαβές που υποβιβαζόταν στη 2η κατηγορία ως τελευταία της βαθμολογίας. Λίγες εβδομάδες μετά ταξίδευε στο Παρίσι για να δει τη Ρεάλ στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ ως απλός οπαδός. Ήταν πια 32 ετών. Τα χρόνια που μεσολάβησαν έβαλαν ταφόπλακα στα υπόλοιπα μεγαλεπήβολα όνειρα που λογικά είχε κάνει και τον προσγείωσαν στην πραγματικότητα. Μια πραγματικότητα που διαρκώς του υπενθύμιζε πως είναι μεν ένας επιθετικός πρώτης κατηγορίας αλλά με πολύ συγκεκριμένες δυνατότητες που συνήθως αναζητούν οι μικρομεσαίες ομάδες.
Στον τελικό του CL του 2022 ως οπαδός
Την επόμενη χρονιά από εκείνο το μαγικό ντεμπούτο, ο Χοσέλου παρέμεινε καθηλωμένος στη Ρεάλ Καστίγια. Αν και τα γκολ εκεί συνέχισαν να έρχονται (ήταν πάλι πρώτος σκόρερ με 19 γκολ) η μοναδική ευκαιρία που του δόθηκε στους «μεγάλους» ήταν 12′ σε ένα παιχνίδι κυπέλλου απέναντι στην Πονφεραδίνα. Ο χρόνος ήταν ελάχιστος αλλά για άλλη μια φορά του αρκούσε για να βρει το δρόμο προς τα δίχτυα. Δυο γκολ σε 18′ συμμετοχής, έστω και σε σκοτωμένα παιχνίδια είναι ένα αξιοσημείωτο στατιστικό. Δεν αρκούσε όμως για να του δώσει μια πιο σταθερή θέση σε μια επιθετική γραμμή που περιλάμβανε τους Ρονάλντο-Μπενζεμά-Ιγκουαίν. Ο νεαρός το κατάλαβε έγκαιρα και αποφάσισε να ψάξει αλλού για μια ευκαιρία να αποδείξει την αξία του. Εκείνο το καλοκαίρι του 2012 είπε αντίο στην αγαπημένη του Ρεάλ και κατευθύνθηκε προς τη δεύτερη πατρίδα του, τη Γερμανία, εκεί όπου γεννήθηκε. Ακόμα και μετά τη φυγή του όμως παρέμεινε οπαδός των Μαδριλένων, όπως φαίνεται από την παρουσία του στον τελικό του Παρισιού αλλά και από παλιότερα μηνύματα του στο τουίτερ, όπου ζητούσε απεγνωσμένα ένα στριμ για να δει ένα κλάσικο.
Μετά τη Μαδρίτη η πορεία του είναι μια κλασική πορεία γυρολόγου επιθετικού. Τρεις σεζόν στη Γερμανία με διαφορετικές ομάδες, τρεις σεζόν στην Πρέμιερ Λιγκ με Στόουκ και Νιούκαστλ και τέσσερα χρόνια στην Πριμέρα με Ντεπορτίβο και Αλαβές. Με μια αρκετά κλισέ δήλωση, ο ίδιος υποστηρίζει ότι παρά τα προβλήματα που αντιμετώπισε σε κάποιες από αυτές, από όλες τις ομάδες κέρδισε και κάτι. Ακόμα και στη Στόουκ στην οποία μπόρεσε να γράψει μόνο 4 γκολ σε 27 συμμετοχές παίζοντας κυρίως ως αλλαγή. “Έχω ωραίες αναμνήσεις από όλες μου τις ομάδες. Στη Στόουκ για παράδειγμα έπαιξα μαζί με τον Κράουτς, τον Αρναούτοβιτς, τον Τζόνι Γουόλτερς. Τερματίσαμε 9οι, κερδίσαμε τη Σίτι και τη Γιουνάιτεντ, φτάσαμε στα ημιτελικά του Λιγκ Καπ. Ισχύει αυτό που λένε ότι κανένας δεν ήθελε να παίξει στο Στόουκ. Ήταν μια δοκιμασία για όλους με τον αέρα και την παγωνιά που είχε.”
Ότι δεν κατάφερε στη Γερμανία και την Αγγλία, το κατάφερε τελικά στην Ισπανία, έστω και σε κάπως προχωρημένη ηλικία καθώς είχε περάσει πια τα 30. Όπως υπενθυμίζει και ο ίδιος όμως σε κάθε ευκαιρία, τα δεδομένα έχουν αλλάξει στο ποδόσφαιρο τα τελευταία χρόνια. Οι περισσότεροι ποδοσφαιριστές παραμένουν σε πολύ καλή σωματική και φυσική κατάσταση ακόμα και μετά τα 34-35. Ο Χοσέλου είναι ένα τέτοιο παράδειγμα. Η τριετία στην Αλαβές και η περσινή σεζόν στην Εσπανιόλ αποδείχτηκαν οι καλύτερες στην καριέρα του. Τέσσερις συνεχόμενες χρονιές με διψήφιο αριθμό γκολ στην Πριμέρα με ομάδες που παλεύουν για τη σωτηρία δεν είναι ένα αμελητέο επίτευγμα.
Από την άλλη όμως, όσο αισιόδοξος κι αν είσαι στη ζωή σου, κάπου σε αυτή την ηλικία σταματάς να περιμένεις από το μέλλον κάτι καλύτερο από ένα τίμιο κλείσιμο καριέρας σε κάποιο μικρομεσαίο σύλλογο της Πριμέρα. Δεν τα κατάφερες τα προηγούμενα 15 χρόνια, τα υποτιθέμενα «καλά» σου, θα τα καταφέρεις τώρα; Να που όμως γίνεται.
Η πρώτη έκπληξη ήρθε πέρσι την άνοιξη, όταν άκουσε κάτι που λογικά είχε πειστεί πως δεν θα ακούσει ποτέ: “Θα παίξεις στην εθνική Ισπανίας”. Στα 33 του! Στο ντεμπούτο του μπήκε αλλαγή στο 81′ απέναντι στη Νορβηγία και κατάφερε για άλλη μια φορά να βρει δίχτυα μέσα σε ελάχιστα λεπτά. Και όχι μόνο μια φορά. Σκόραρε στο 83′ και σκόραρε ξανά στο 85′.
Ακόμα κι αν τέλειωνε εκείνη τη μέρα η υποτίθεται μέτρια καριέρα του, θα μπορούσε να καυχιέται ότι η Ρεάλ και η εθνική Ισπανίας τον εμπιστεύτηκαν για 27 αγωνιστικά λεπτά συνολικά κι αυτός πρόλαβε σε αυτά να σκοράρει 4 φορές! Δεν ήξερε όμως ότι τα καλύτερα δεν είχαν έρθει ακόμα.
Το καλοκαίρι η Ρεάλ έχασε τον Μπενζεμά και ξέμεινε από επιθετικούς. Αντί να βγει στην αγορά για να χτυπήσει κάποιο μεγάλο όνομα, προτίμησε να περιμένει την έλευση του Εμπαπέ την επόμενη σεζόν και να καλύψει προσωρινά την τρύπα με κάποια φτηνή επιλογή δεύτερης διαλογής. Μια επιλογή η οποία τυχαίνει να γνωρίζει καλά το περιβάλλον της. Το όνομα της: Χοσέ Λουίς Μάτο Σανμάρτιν, γνωστός σε όλους ως Χοσέλου. Η «βασίλισσα» πλήρωσε 500.000 ευρώ στην Εσπανιόλ για να δανειστεί για μια σεζόν τον Ισπανό επιθετικό και δικαιώθηκε πανηγυρικά για την περίεργη αυτή έμπνευση της που κατακρίθηκε αρκετά το πρώτο διάστημα, ειδικά μετά από κάποιες μαζεμένες χαμένες ευκαιρίες του νέου της στράικερ.
Το βράδυ του Σαββάτου στο Γουέμπλει ο Χοσέλου θα βρεθεί σε έναν ακόμα τελικό Τσάμπιονς Λιγκ. Αυτή τη φορά όμως δεν θα είναι στις κερκίδες σαν απλός φίλαθλος. Με 17 γκολ και 3 ασίστ σε όλες τις διοργανώσεις, ο 34χρονος είναι ένας από τους λόγους που η ομάδα του πανηγύρισε το πρωτάθλημα και βρίσκεται τώρα ένα βήμα πριν από μια ακόμα ευρωπαϊκή κούπα. Με τα 5 γκολ που έχει βάλει σε μόλις 268′ συμμετοχής στο Τσάμπιονς Λιγκ είναι πρώτος σκόρερ της στη διοργάνωση (μαζί με Βινίσιους και Ροντρίγκο που όμως έχουν παίξει σχεδόν τετραπλάσια λεπτά) και 5ος σε όλο το Τσάμπιονς Λιγκ!
Μετά από αρκετούς αγώνες σε διάφορους πάγκους της Ευρώπης, μερικές δύσκολες περιόδους σε Γερμανία και Αγγλία και δώδεκα σερί σεζόν που οι ομάδες του σχεδόν πάντα πάλευαν για τη σωτηρία (και όχι όλες με επιτυχία), ο Χοσέλου είναι αυτή τη στιγμή πρωταθλητής Ισπανίας, έχει στην τροπαιοθήκη του ένα ισπανικό Σούπερ Καπ κι ένα Nations League με την εθνική, έχει κληθεί στο Euro 2024, οι πληροφορίες λένε πως σύντομα θα υπογράψει νέο συμβόλαιο με τη Ρεάλ και, το σημαντικότερο όλων, ετοιμάζεται για το μεγαλύτερο παιχνίδι της καριέρας του. Ένα παιχνίδι στο οποίο συμμετέχει η ομάδα του γιατί αυτός έστειλε τη μπάλα στα δίχτυα δυο φορές στον ημιτελικό. Μια στο 88′ και μια στο 91′. Σε ένα ματς που, κλασικά πλέον, είχε μπει αλλαγή λίγα λεπτά πριν!