Ένα από τα αρκετά κλισέ του ποδοσφαίρου λέει ότι “στο ποδόσφαιρο τα πάντα μπορούν να συμβούν”. Μεταξύ μας όμως, αυτά τα… πάντα συμβαίνουν εξαιρετικά σπάνια. Στην πλειονότητα των περιπτώσεων οι κανόνες είναι αρκετά συγκεκριμένοι και δύσκολα σπάνε. Η μεγάλη ομάδα θα κερδίσει τη μικρή, ένα από τα φαβορί θα πάρει το πρωτάθλημα, ένας γνωστός και φτασμένος παίκτης θα κερδίσει το ατομικό βραβείο. Ένας από τους πολλούς αυτούς άτυπους κανόνες λέει ότι αν μέχρι τα 28-29 σου δεν έχεις καταφέρει να δείξεις την αξία σου, ώστε να φτάσεις τουλάχιστον να αγωνιστείς σε επίπεδο πρώτης κατηγορίας, τότε μάλλον το επίπεδο σου δεν είναι για εκεί, οπότε θα πρέπει αργά ή γρήγορα να συμβιβαστείς με την ιδέα. Ο Χόρχε Μολίνα είναι ένας από αυτούς τους λίγους που έσπασαν αυτόν τον κανόνα.

Γεννημένος στο Αλκόι, μια μικρή βιομηχανική πόλη στην περιοχή της Βαλένθια, ο Μολίνα προσπάθησε, όπως και χιλιάδες άλλα παιδιά, να γίνει ένας καταξιωμένος ποδοσφαιριστής αλλά κάπου στα μισά της τρίτης δεκαετίας της ζωής του ανακάλυψε ότι ίσως τελικά το ταβάνι των ικανοτήτων του να είναι λίγο πιο χαμηλό. Το 2007, σε ηλικία δηλαδή 25 ετών, η καριέρα του περιοριζόταν σε ομάδες 3ης και 4ης κατηγορίας, οι απολαβές του ήταν ερασιτεχνικού επιπέδου, ο χρόνος του μοιραζόταν ανάμεσα στο γήπεδο και το πανεπιστήμιο (“ο πατέρας μου πίστευε ότι δεν πρόκειται να βγάλω ποτέ λεφτά από το ποδόσφαιρο γι’αυτό επέμενε πως πρέπει να σπουδάσω”) και οι προσδοκίες του είχαν χαμηλώσει αισθητά. “Αν με ρωτούσες τότε αν πιστεύω ότι μπορώ κάποτε να παίξω στην Πριμέρα, θα σου έλεγα σίγουρα όχι. Δεν έμπαινα καν στη διαδικασία να το σκεφτώ γιατί έμοιαζε τόσο μακρινό σενάριο”.

Σε εκείνο όμως το σημείο, που συνήθως έρχεται ο οριστικός συμβιβασμός με την πραγματικότητα, ο Μολίνα πήρε μπρος. Τα 22 γκολ που έβαλε με τη Μπενιντόρμ στην 3η κατηγορία του άνοιξαν για πρώτη φορά την πόρτα της Σεγούντα Ντιβισιόν και έστω και στα 25 έγινε επιτέλους κανονικός επαγγελματίας ποδοσφαιριστής με τη φανέλα της Πόλι Εχίδο. Ακολούθησαν μια πετυχημένη χρονιά με την Έλτσε (πρώτος σκόρερ στη 2η κατηγορία με 26 γκολ) και μια καλή μεταγραφή στη Μπέτις, που αν και αγωνιζόταν στη 2η κατηγορία, παρέμενε πάντα μια υπολογίσιμη δύναμη της Ισπανίας.

Εκτός από ένα καλύτερο συμβόλαιο και τη δυνατότητα να παίζει μπροστά σε πολύ μεγαλύτερο κοινό απ’ότι πριν, η Μπέτις του έδωσε και την ευκαιρία να κάνει το όνειρο του πραγματικότητα και να παίξει στην Πριμέρα, έστω και κάπως καθυστερημένα, αφού λίγους μήνες μετά από το ντεμπούτο του έκλεισε τα 30! Τα πέντε χρόνια που έμεινε στην πράσινη ομάδα της Σεβίλλης και πολύ περισσότερο τα 77 γκολ και οι 19 ασίστ που έδωσε τον βοήθησαν να φτιάξει ένα καλό όνομα στην αγορά και αυτό του επέτρεψε να βρει εύκολα νέα ομάδα το 2016, παρ’ότι είχε κλείσει πλέον τα 34 του. Η Χετάφε δεν στάθηκε καθόλου στην ηλικία του και δεν το μετάνιωσε στιγμή. Στην πρώτη του σεζόν στη Μαδρίτη ο Μολίνα την πήρε σχεδόν από το χέρι και με 20 γκολ την ανέβασε στην Πριμέρα. Εκεί συνέχισε να βρίσκει δίχτυα ακόμα και σε ηλικία που θεωρείσαι από όλους πλέον ως “παίκτης προς απόσυρση”.

Με ένα αξιοθαύμαστο work rate (που λένε και στο χωριό μας) και μια σταθερότητα στην απόδοση και στα τρεξίματα που δύσκολα συναντάς, ο Ισπανός μοιάζει σαν να είναι αρκετά χρόνια νεότερος. “Η διάρκεια που έχει η καριέρα του οφείλεται κυρίως στο ότι ήταν τυχερός και δεν είχε ποτέ σοβαρούς τραυματισμούς αλλά και στο ότι είναι ο παίκτης που πρόσεχε περισσότερο απ’όλους τον εαυτό του, απ’όσους έχω προπονήσει” είχε δηλώσει πέρσι ένας από τους προπονητές του στη Μπέτις ενώ ο τεχνικός διευθυντής της ομάδας τότε, Αλέξις Τρουχίλο πρόσθεσε: “Το μυστικό του είναι η ταπεινότητα και ο επαγγελματισμός που τον διακατέχουν. Έχει τρελό πάθος για το ποδόσφαιρο και θέλει να επεκτείνει την καριέρα του όσο γίνεται απλά και μόνο γιατί αγαπάει πραγματικά αυτό που κάνει. Θυμάμαι ότι από τότε είχε εμμονή με το βάρος του και πρόσεχε κάθε λεπτομέρεια που αφορούσε το σώμα του και τη φυσική του κατάσταση.”

Κάπου εκεί κρύβεται, κατά τον ίδιο τουλάχιστον, και το μυστικό της… αιώνιας νεότητας του, σε συνδυασμό πάντα με την απουσία σοβαρών τραυματισμών (στο ιατρικό ιστορικό του δεν υπάρχει ούτε ένας μυϊκός τραυματισμός!): “Όταν έπαιζα ακόμα στη Χετάφε γνώρισα μέσω ενός φίλου τον διατροφολόγο Εντίκα Μοντιέλ, που δουλεύει κυρίως με μια τεχνική που βασίζεται στο να τρως λιγότερα γεύματα κάθε μέρα. Στην αρχή δεν πίστευα ότι μπορώ να εφαρμόσω μια τέτοια δίαιτα, γιατί είμαι άνθρωπος που πάντα του άρεσε το πολύ φαγητό. Όταν όμως αντιλήφθηκα ότι έκανε διαφορά στο σώμα μου και στην απόδοση μου, άλλαξα γνώμη”. Τι εννοεί όμως όταν λέει λιγότερα γεύματα; “Προσπαθώ τα γεύματα μου να απέχουν αρκετά το ένα από το άλλο. Το πρόγραμμα μου έχει μικροδιαφορές, ανάλογα με τη μέρα ή την εβδομάδα, αλλά πάνω-κάτω η λογική είναι η ίδια. Συνήθως το διάστημα αυτό είναι 16 ώρες. Τρώω κανονικά το βράδυ ένα πλήρες γεύμα και μετά δεν τρώω τίποτα το επόμενο πρωινό και νωρίς το μεσημέρι. Κάποιες φορές αυτό το διάστημα μπορεί να είναι και 24 ώρες, δηλαδή από ένα δείπνο έως το επόμενο. Με αυτόν τον τρόπο δίνω αρκετό χρόνο στο σώμα μου να ξεκουραστεί, να μην ασχολείται συνεχώς με τη διαδικασία της χώνεψης και με όλες τις σχετικές διεργασίες που γίνονται μετά από ένα γεύμα.”

52 γκολ και 21 ασίστ σε 4 σεζόν με τη φανέλα της Χετάφε, ο ορισμός του τίμιου επιθετικού

Το σύστημα αυτό φαίνεται πως αποδίδει και ο πεινασμένος «παππούς» της Ισπανίας συνεχίζει να βγάζει το ψωμάκι του παίζοντας και σκοράροντας απέναντι στις μεγάλες ομάδες της χώρας (με το γκολ του πριν από λίγες μέρες απέναντι στην Ατλέτικο έφτασε τα 13 με αντιπάλους τη Ρεάλ, τη Μπάρτσα και την Ατλέτικο). Η μεταγραφή του πέρσι το καλοκαίρι στη Γρανάδα αποτέλεσε από μόνη της μια περίεργη είδηση. Μια ομάδα της Πριμέρα, που μάλιστα θα αγωνιζόταν και στο Γιουρόπα Λιγκ, επέλεξε για την επίθεση της έναν ποδοσφαιριστή που σύντομα θα έκλεινε τα 39!

Ενάμιση χρόνο μετά, στην Γρανάδα δεν υπάρχει ούτε ένας που να μην πιστεύει ότι αυτή ήταν μια εξαιρετική κίνηση. Ο απτόητος Μολίνα είναι ο πρώτος σκόρερ της ομάδας και στις δυο αυτές σεζόν, μετρώντας ήδη 24 γκολ και 7 ασίστ και ένας από τους λόγους που η μικρή ομάδα της Ανδαλουσίας έφτασε την άνοιξη μέχρι τα προημιτελικά του Γιουρόπα Λιγκ. Όσον αφορά τις σχεδόν απίθανες αντοχές που αναφέραμε πριν, ο 39χρονος σκόρερ έκανε πέρσι 42 συμμετοχές σε όλες τις διοργανώσεις, που σημαίνει ότι ήταν 2ος σε παρουσίες στην ομάδα.

Όχι πως φέτος έχουν αλλάξει πολλά. Μπορεί το ηλιακό κοντέρ να κοντεύει πια τα 40, αλλά ο αγέραστος Μολίνα παραμένει πρώτος σκόρερ της Γρανάδα (έχει 7 γκολ και 2 ασίστ παίζοντας μόνο 8 παιχνίδια ως βασικός και άλλα τόσα ως αλλαγή) και μέσα στους πρώτους σκόρερ της Πριμέρα Ντιβιζιόν, αν και έχει παίξει πολύ λιγότερο από τους υπόλοιπους φημισμένους σκόρερ της πρώτης 10αδας.

Με τα τρια γκολ που πέτυχε απέναντι στη Μαγιόρκα πριν από λίγες μέρες έγινε ο μεγαλύτερος σε ηλικία παίκτης στα τοπ-5 πρωταθλήματα που πετυχαίνει χατ-τρικ ενώ o νέος του στόχος είναι να γίνει ο πιο μεγάλος σε ηλικία ποδοσφαιριστής που σκοράρει στην Πριμέρα. Για να το καταφέρει αυτό, θα πρέπει να παίξει και την επόμενη σεζόν σ’αυτήν, κάτι που για την ώρα παραμένει στον αέρα αφού δεν έχει γίνει ακόμα καμία κουβέντα με τη διοίκηση για μια επέκταση του συμβολαίου του. Όπως λέει και ο ίδιος: “Αυτό που προσπαθώ να κάνω τώρα είναι να απολαύσω κάθε στιγμή που περνάω στο γήπεδο. Ξέρω ότι το τέλος πλησιάζει συνεχώς, γι’αυτό θέλω να γίνω σαν σφουγγάρι και να μαζέψω στο μυαλό μου όλες αυτές τις ωραίες στιγμές που ζω.”