Η ζωή είναι γεμάτη αναποδιές. Όσα πλάνα και σχέδια να κάνεις, ποτέ δεν ξέρεις τι θα σου προκύψει. Πάνω στο θέμα θα μπορούσε να πει πολλά ο Κίραν ΜακΚένα. Ξεκίνησε να παίζει μπάλα στη Βόρεια Ιρλανδία μέχρι που η Τότεναμ εντυπωσιάστηκε από το ταλέντο του και του χάρισε μια υποτροφία για τις ακαδημίες της. Ο ΜακΚένα συνέχισε να βελτιώνεται εκεί, έπαιξε στις Κ19 και Κ21 της χώρας του, έγινε μέχρι και αρχηγός και όλοι έλεγαν ότι ήταν ένα αρκετά ταλαντούχο χαφ. Είχε φτάσει στη 2η ομάδα της Τότεναμ και οι προπονητές των Σπερς (όπως ο Σαντινί ή ο Γιολ) τον είχαν στις αποστολές της πρώτης ομάδας στις προετοιμασίες. Ήταν έτοιμος για να κάνει και το επόμενο βήμα. Ένας χρόνιος τραυματισμός όμως στο ισχίο δεν τον άφηνε σε ησυχία. Αναγκάστηκε να κάνει μια πρώτη επέμβαση. Οι ενοχλήσεις συνεχίστηκαν, ο ΜακΚένα έκανε και δεύτερη επέμβαση, αλλά το πρόβλημα δεν λύθηκε. Τότε του είπαν ότι θα έπρεπε να ξεχάσει το ποδόσφαιρο. Ως παίκτης πάντα. Γιατί ο ίδιος δεν το έβαλε κάτω και προχώρησε σε μια άλλη λύση. Να ασχοληθεί με την προπονητική. Ήταν μόλις 22 ετών και δεν θα έπαιζε ξανά ποδόσφαιρο.
Έπεσε με τα μούτρα στη μελέτη και στις σπουδές του για να πάρει δίπλωμα προπονητή και καθώς είχε κρατήσει επαφές με την Τότεναμ, μπήκε στο σταφ του συλλόγου στις ακαδημίες. Σιγά σιγά οι άνθρωποι των Σπερς του έδειξαν εμπιστοσύνη, δίνοντάς του την ομάδα Κ18 της Τότεναμ το 2015 με την οποία έκανε πολύ καλή δουλειά και έφερε και αποτελέσματα. Το όνομά του είχε ήδη αρχίσει να κυκλοφορεί και μάλιστα αρνήθηκε να μεταπηδήσει στη Λίβερπουλ. Δεν έκανε όμως το ίδιο με τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, την ομάδα την οποία υποστήριζε από μικρός. Ο ΜακΚένα είχε οδηγήσει τους μικρούς της Τότεναμ στα ημιτελικά του FA Youth Cup και ήταν ο Νίκι Μπατ που τον πρότεινε στους ανθρώπους της Γιουνάιτεντ. Το 2018 λοιπόν, ο ΜακΚένα μετακομίζει στο Μάντσεστερ. Κι αν μέχρι τώρα δεν πείθεστε για το αν ήταν ταλαντούχος ή όχι, ένας άνθρωπος που αν μη τι άλλο ξέρει να καταλαβαίνει την αξία των ανθρώπων στο ποδόσφαιρο, ο Ζοσέ Μουρίνιο, του έδωσε… προαγωγή και τον έκανε βοηθό του στην πρώτη ομάδα. Ο ΜακΚένα ήταν μόλις 32, είχε όμως ήδη 10 χρόνια εμπειρίας στην προπονητική και είχε οδηγήσει την Κ18 της Γιουνάιτεντ στον τίτλο της περιφέρειάς της. Δεν πρόλαβε καλά καλά να κάτσει δύο χρόνια στις ακαδημίες, πριν πάρει προαγωγή από τον Special One.
Με 15 χρόνια εμπειρία στα 37 του
Ο ΜακΚένα έμεινε και αφού έφυγε ο Μουρίνιο, δίπλα στον Σόλσκιερ. Η κακή πορεία της ομάδας, έβαλε και τον ίδιο στο στόχαστρο. Όταν τα πράγματα δεν πηγαίνουν καλά σε μια ομάδα, φταίνε όλοι, από τον προπονητή, μέχρι τον φροντιστή και ο ΜακΚένα άκουσε από πολλούς ότι δεν ήταν αρκετά έμπειρος για να προπονεί μεγάλα και πανάκριβα ονόματα. Γράφτηκε ότι οι παίκτες είχαν παράπονα από τις προπονήσεις. Ο ίδιος προσπάθησε να πάρει τα θετικά από όλο αυτό που έζησε: «Στη Γιουνάιτεντ υπήρχε τεράστια πίεση. Κάθε ήττα ήταν καταστροφή, οι προσδοκίες πολύ μεγάλες και ελέγχεσαι για τα πάντα. Αυτό με βοήθησε πολύ στο να βελτιώσω τις αντοχές μου, να μπλοκάρω τον εξωτερικό θόρυβο, να επικεντρώνομαι στα σημαντικά και αυτά που μπορώ να ελέγξω, χωρίς να ανησυχώ για το τι γίνεται απ’ έξω. Με βοήθησε πολύ αυτό.» Ο Σόλσκιερ αποχώρησε τελικά και στη θέση του ήρθε ο Ράνγκνικ τον Νοέμβριο του 2021. Ο ΜακΚένα παρέμεινε και με τρίτο διαδοχικό προπονητή στο επιτελείο της Γιουνάιτεντ, αλλά τον Δεκέμβριο ήρθε η ευκαιρία να γίνει πρώτος προπονητής. Δεν ήταν κάποια σούπερ ευκαιρία. Ήταν ένας γνωστός σύλλογος, σε κακή κατάσταση.
Η Ίπσουιτς υποβιβάστηκε από την Πρέμιερ Λιγκ το 2002 και από τότε δεν κατάφερε να ανέβει ξανά. Παρόλα αυτά, είχε το υλικό για να δώσει τις μάχες της. Το 2003 τερμάτισε 7η και τις επόμενες δύο χρονιές κατάφερε να μπει στα πλέι-οφ ανόδου, βρίσκοντας όμως δυο χρονιές σερί απέναντί της την Γουέστ Χαμ. Από τότε άρχισε μια περίοδος μετριότητας και αποτυχιών. Το χρέος έφτασε στις 32 εκατομμύρια λίρες και η ιδιοκτησία άλλαξε. Τα επόμενα 13 χρόνια, μόλις μία φορά κατάφερε να διεκδικήσει άνοδο, το 2015, όταν και τερμάτισε 6η. Αλλά και τότε τα όνειρα κόπηκαν νωρίς και μάλιστα από τη μεγάλη της αντίπαλο στο… Old Farm Derby (ένα λογοπαίγνιο ανάμεσα στο Old Firm της Σκωτίας και τις αγροτικές περιοχές των δύο συλλόγων). Η Νόριτς επικράτησε στη μονομαχία και η Ίπσουιτς παρέμεινε στην Τσάμπιονσιπ. Τα “παιδιά με τα τρακτέρ”, ένα πιο πρόσφατο παρατσούκλι για τους μπλε του Ίπσουιτς, έμειναν για 17 συνεχόμενες χρονιές στη Β’ εθνική της Αγγλίας, μέχρι να έρθει το καταστροφικό 2018-19, όταν και με ρεκόρ 5-16-21, η Ίπσουιτς τερμάτισε 24η και τελευταία και έπεσε στη Λιγκ 1. Μετά από 63 χρόνια συνεχούς παρουσίας στις πρώτες δύο κατηγορίες, η Ίπσουιτς έπεφτε στην 3η εθνική.
Το μεγάλο ματς πριν λίγες ημέρες
Η Ίπσουιτς άλλαξε ξανά ιδιοκτησία το 2021, με ένα fund με έδρα το… Οχάιο (που σίγουρα δεν το λες και λίκνο του ποδοσφαίρου) να αναλαμβάνει τον σύλλογο. Η ομάδα ήταν ακόμα στη Γ’ εθνική και οι ιδιοκτήτες είχαν θέσει ως στόχο την άνοδο. Τα αποτελέσματα όμως δεν ήταν καλά. Μετά από 6 αγώνες, η Ίπσουιτς βρισκόταν 22η στη βαθμολογία και παρά μια κάποια βελτίωση, στα μισά της σεζόν ήταν στην 12η θέση. Κάπως έτσι, ο Πολ Κουκ απολύθηκε στις αρχές του Δεκεμβρίου και μετά από μία αναζήτηση, ήρθε η πρόταση στον ΜακΚένα. Σίγουρα μια ομάδα που θα της ταίριαζε το «περασμένα μεγαλεία» δεν είναι η καλύτερη αφετηρία για το ξεκίνημα μιας προπονητικής καριέρας. Ο ΜακΚένα δεν φοβήθηκε, ανέλαβε και ολοκλήρωσε τη χρονιά. Δεν έκανε κάποιο θαύμα και τελικά η ομάδα τερμάτισε στην 11η θέση. Η επόμενη σεζόν του όμως ήταν καταπληκτική, με τον ίδιο να κάνει προετοιμασία και να παρουσιάζει μια δική του ομάδα, με το ποδόσφαιρο που θέλει να παίζει. Η Ίπσουιτς ήταν όλη τη χρονιά μέσα στις πρώτες θέσεις και τελικά τερμάτισε 2η με 98 βαθμούς και 101 γκολ (την καλύτερη επίθεση στο πρωτάθλημα), κερδίζοντας την απευθείας άνοδο στην Τσάμπιονσιπ. Το όνομα του ΜακΚένα άρχισε να ακούγεται όλο και περισσότερο στο νησί.
Ο ΜακΚένα στα 37 του είναι μόλις ο 2ος πιο νέος κόουτς στις τέσσερις πρώτες κατηγορίες του αγγλικού ποδοσφαίρου. Είναι ένας έξυπνος, δουλευταράς (σχεδόν εργασιομανής) προπονητής που έχει εμπειρία από μεγάλους κόουτς, δουλεύοντας κοντά τους σε σπουδαίους συλλόγους. Έχει φάει τα χρόνια του στις ακαδημίες σπουδαίων συλλόγων, ξέρει να εξελίσσει παίκτες, έχει πολύ καλή προσέγγιση και οι ποδοσφαιριστές του είναι σύμμαχοί του στην Ίπσουιτς. Μπορεί να είναι ένας Βρετανός προπονητής, αλλά έχει θητεύσει δίπλα στον Ποτσετίνο και τον Μουρίνιο, ενώ δείχνει στους παίκτες του βίντεο από την Μπράιτον του ντε Τσέρμπι. Οι ιδέες του, η προσέγγισή του στους παίκτες, αλλά ακόμα και προς τους φιλάθλους, είναι κάποιου σύγχρονου προπονητή και όχι κάποιου Βρετανού παλιάς κοπής. Το ποδόσφαιρο έχει αλλάξει. Οι προπονήσεις καταγράφονται από drones, ένα αυτοκινητάκι του γκολφ με μια 80αρα τηλεόραση δείχνει αμέσως τι συμβαίνει στους παίκτες, πράγματα όπως η διατροφή παίζουν σημαντικό ρόλο. Λατρεύει αυτό που κάνει, ασχολείται με τα πάντα και έχει μεγάλες φιλοδοξίες. Οι άνθρωποι της Ίπσουιτς και οι παίκτες, παραδέχονται μεταξύ τους ότι είναι για μεγαλύτερο επίπεδο.
Οι οπαδοί το ζουν έντονα φέτος
Η φετινή χρονιά ξεκίνησε ως μια χρονιά αποδείξεων για τον ίδιο. Η Ίπσουιτς δεν έχει καταφέρει να διεκδικήσει άνοδο στην Πρέμιερ από το 2015 και έχει να παίξει στην κατηγορία από το 2002. Κανείς δεν θα κατηγορήσει τον κόουτς της αν δεν τα καταφέρει. Το αντίθετο, η διοίκηση δεν έχει θέσει ως στόχο την άνοδο. Μέχρι στιγμής όμως η Ίπσουιτς τα πάει εξαιρετικά. Βρίσκεται στις πρώτες θέσεις, τα πράγματα δείχνουν ότι θα μπει στα πλέι οφ, αλλά προς το παρόν πάει για το ακόμα μεγαλύτερο επίτευγμα. Να ανέβει απευθείας. Η Λέστερ είναι σαφώς πιο έμπειρη, αλλά τα αγόρια με τα τρακτέρ προς το παρόν κρατούν τη 2η θέση παρά κάποιες αποτυχίες τον τελευταίο καιρό. Το ξεκίνημα ήταν ονειρικό με πολλές νίκες, αλλά στα τελευταία ματς η ομάδα του ΜακΚένα έχει αρκετές απουσίες και φέρνει ισοπαλίες, ενώ ομάδες με εμπειρία όπως Λιντς και Σαουθάμπτον καραδοκούν. Τα επόμενα παιχνίδια της ομάδας θα είναι κρίσιμα για να δούμε αν η ομάδα θα αντέξει μέχρι τέλους στο πρωτάθλημα, αλλά και στο FA Cup.
Η οικογενειακή επιχείρηση, μπαμπάς-μαμά-παππούς, όλοι έχουν δουλέψει σκληρά για το ξενοδοχείο.
Ανεξάρτητα με αυτό όμως, το όνομα του ΜαΚένα έχει ακουστεί για πολλούς συλλόγους. Από μικρότερους όπως η Κρίσταλ Πάλας, αλλά και πολύ μεγαλύτερους όπως η Σέλτικ και ακόμα και η ίδια η Γιουνάιτεντ για το μέλλον (κατά διαβολική σύμπτωση, ο ΜακΚένα ήταν μεγάλος θαυμαστής του Άγιαξ του τεν Χαγκ), αλλά και ως ένας πιθανός υποψήφιος αν αποχωρήσει ο Ιταλός κόουτς της Μπράιτον. Είναι έτοιμος για κάτι τέτοιο; Το ποδόσφαιρό του βασίζεται αρκετά στο πρέσινγκ, στο να μην αφήνει τον αντίπαλο να παίξει και στο να κλέψει ψηλά την μπάλα και να δημιουργήσει ευκαιρίες από αυτό. Η Ίπσουιτς δεν είναι ομάδα κατοχής μπάλας, αλλά δεν θέλει να αφήνει τον αντίπαλο να κάνει το παιχνίδι του. Οι ιδέες του ΜακΚένα σίγουρα θα έβρισκαν εφαρμογή και σε άλλους συλλόγους. Η Ίπσουιτς έχει ρήτρα 4 εκατομμυρίων και απλώς περιμένει να δει αν κάποιος θα χτυπήσει την πόρτα της. Προς το παρόν ο κόουτς φαίνεται αφοσιωμένος στο να ανεβάσει την ομάδα και να πετύχει κάτι που τελευταία φορά έγινε από τη Σαουθάμπτον το 2012, δυο συνεχείς άνοδοι back-to-back. «Το πάθος για τη δουλειά το πήρα από τους γονείς και τους παππούδες μου. Οι γονείς μου έχουν ένα ξενοδοχείο στη Β. Ιρλανδία και έβλεπα πάντα πόσες ώρες δουλειάς, τον τεράστιο χρόνο που ξοδεύουν για τη δουλειά τους», θα πει στην Τέλεγκραφ. Ο πατέρας του ήταν μηχανικός αυτοκινήτων, η μάνα του νοσοκόμα και τα παράτησαν όλα, αγόρασαν αυτό το ξενοδοχείο και έχουν καταφέρει να το κάνουν εξαιρετικό. Τουλάχιστον σύμφωνα με τις κριτικές στο Internet που ψάξαμε και στις οποίες έχει 9 στα 10. Και έτσι κι ο γιος, βρίσκεται από τις 6 το πρωί στο γραφείο του για να ασχοληθεί με την ομάδα του και να σχεδιάσει τα πάντα. «Η λέξη “ψυχαναγκαστικός” νομίζω είναι μια δίκαια περιγραφή μου», θα πει γελώντας.