Από το δράμα της ζωής, στο δράμα του τερματοφύλακα: η δύσκολη πορεία του Ιονούτ Ράντου

Όλοι οι πιτσιρικάδες όταν παίζουν μπάλα στις ομάδες, ονειρεύονται ότι κάποια στιγμή θα τα καταφέρουν, θα παίξουν είτε στην αγαπημένη τους ομάδα, είτε σε έναν μεγάλο σύλλογο. Ίσως ακόμα ακόμα και σε μια διάσημη ομάδα του εξωτερικού. Χιλιάδες παιδιά σε ολόκληρο τον κόσμο το ονειρεύονται, ελάχιστα το καταφέρνουν. Σε κάποιες όμως περιπτώσεις το όνειρο που γίνεται πραγματικότητα, θα καταλήξει μεγάλος εφιάλτης. Κάτι τέτοιο συμβαίνει στον ήρωα της σημερινής μας ιστορίας. Συνήθως τα κείμενά μας έχουν να κάνουν με παίκτες που ξεχωρίζουν, τρομερά ταλέντα ή τρομερές προσωπικότητες. Αυτή τη φορά θα ασχοληθούμε με έναν αντιήρωα (ή αν είσαι οπαδός άλλης ομάδας ήρωα) που βρίσκεται στη χειρότερη στιγμή της καριέρας του.

Ο Ιονούτ Ράντου (για την ακρίβεια, με τα λίγα που γνωρίζω για τα ρουμανικά, Ιονούτς που είναι κάτι σαν «Γιαννάκης», όχι ο Παναγιώτης, αλλά όπως ο Οκκάς) μεγάλωσε στο Βουκουρέστι και πέρασε από τις ακαδημίες αρκετών ομάδων της πρωτεύουσας της χώρας. Βιτορούλ, Στεάουα και Διναμό έμαθαν μπαλίτσα στον πιτσιρικά τερματοφύλακα. Ο Γιαννάκης ήταν το δεύτερο παιδί μιας φουλ ποδοσφαιρικής οικογένειας, καθώς τόσο ο μπαμπάς, όσο και η μαμά αγαπούν το ποδόσφαιρο. Δυστυχώς, βίωσαν μια τραγωδία, όταν η μεγάλη κόρη πέθανε από μία ασθένεια του ανοσοποιητικού. Ο Ιονούτ που ήταν μόλις 9 χρονών τότε και είχε αρχίσει να παίζει μπάλα, έκανε μια υπόσχεση. Να ταξιδέψει την αδερφή του σε όλα τα μεγάλα γήπεδα που θα παίξει. Μεγάλη υπόσχεση, αλλά κατάφερε να την κρατήσει.

Μια που το σημερινό κείμενο έχει κακές στιγμές κυρίως, ας δούμε και τις καλές του πρωταγωνιστή μας

Βλέπετε, ο Ράντου θεωρήθηκε όχι απλά μεγάλο ταλέντο, αλλά κάτι σαν παιδί-θαύμα. Στα 11 η Στεάουα πλήρωσε 12.000€ για τη μεταγραφή του. Στα 14 του υπάρχουν αφιερώματα σε ιστοσελίδες της χώρας, το ενδιαφέρον συλλόγων του εξωτερικού και φυσικά η προσωπική του ιστορία. Η μητέρα του διηγείται ότι όταν επέστρεψε από το νοσοκομείο μετά από 55 ημέρες ο Ιονούτ χοροπηδούσε από χαρά γιατί πίστευε ότι οι προσευχές έπιασαν τόπο και η μαμά γύρισε μαζί με την Αλεξάνδρα. Όταν κατάλαβε ότι η πραγματικότητα ήταν εντελώς διαφορετική, η μητέρα του γύρισε γιατί η Αλεξάνδρα πέθανε, κατέρρευσε.

Η οικογένεια δυσκολεύεται πολύ να ξεπεράσει τον χαμό. Η κατάσταση στην Στεάουα είναι τραγική. Δεν υπάρχει καν προπονητής τερματοφυλάκων για τους πιτσιρικάδες. Αποφασίζει να φύγει. Έρχονται προτάσεις από το εξωτερικό. Βαλενσιέν, Φούλαμ, Λοριάν. Αλλά και από το εσωτερικό, όπως από τις Ακαδημίες Χάτζι, την ομάδα του σπουδαίου Ρουμάνου που με χαμηλό μπάτζετ και με βάση το ταλέντο γίνεται δύναμη στο ποδόσφαιρο της χώρας. Η οικογένεια Ράντου όμως δεν είναι έτοιμη για κάτι τέτοιο. Πηγαίνει κάθε μέρα στον τάφο της Αλεξάνδρας, δεν μπορεί να φύγει από το Βουκουρέστι. Κάπως έτσι, ο Ιονούτ πηγαίνει τελικά στη Διναμό. Κατά σύμπτωση, η οικογένειά του και φυσικά ο ίδιος είναι φανατικοί της Διναμό. «Όταν έπαιζε στη Στεάουα και ερχόταν κάποιος στο σπίτι, κρύβαμε τα κασκόλ και τις σημαίες της Διναμό», θα διηγηθεί η μαμά. Τελικά, βγαίνουν από την ντουλάπα (κυριολεκτικά και μεταφορικά), όταν ο μικρός θα πάει στην ομάδα της καρδιάς του.

Το ταλέντο του Ράντου ξεπερνά τα σύνορα της Ρουμανίας και ο τερματοφύλακας μετακομίζει στην Ιταλία. Μια που δεν μπορεί να πηγαίνει στο νεκροταφείο, φτιάχνει ένα μπλουζάκι για να έχει μαζί του πάντα την αδερφή του. Τον φύλακα άγγελο του, όπως λέει. Όπου κι αν πηγαίνει το μπλουζάκι που γράφει «Σου χρωστάω τα πάντα, σε αγαπώ Έμα», είναι εκεί. Το βάζει στο δεξί του δοκάρι και νιώθει ότι η αδερφή του είναι εκεί. Και η πορεία του είναι εντυπωσιακή. Το καλοκαίρι του 2013, ο 16χρονος Ιονούτ γίνεται μέλος των ακαδημιών της Ίντερ. Πριν καλά καλά κλείσει τα 19 του, θα μπει ως αλλαγή σε αγώνα της Ίντερ απέναντι στη Σασουόλο. Θα υπογράψει νέο συμβόλαιο μέχρι το 2020 και όλα δείχνουν ότι η καριέρα του έχει μπει στον σωστό δρόμο. Παίρνει τα πρώτα του σοβαρά επαγγελματικά λεπτά στην Αβελίνο, δανεικός, όπου και χτίζει σιγά σιγά το όνομά του. Το 2018 πηγαίνει δανεικός στην Τζένοα.

H έξοδος στο 3.13 του βίντεο

Ο Ράντου παίζει πλέον στη Σέριε Α, παίρνει αρκετές ευκαιρίες, αλλά κάνει και αρκετά λάθη, όπως αυτό στις καθυστερήσεις στο παιχνίδι με τη Μίλαν που φέρνει και την ήττα. Υπάρχει πάντως στήριξη. Προπονητές (μια που αλλάζουν εκείνη τη χρονιά) και διοίκηση της Τζένοα τον στηρίζουν. «Είναι μόλις 21 ετών, δεν γίνεται να τον σταυρώσουμε», θα πει ο κόουτς Ιβάν Τζούριτς. Θα κάνει μια γεμάτη σεζόν και η εμπιστοσύνη θα συνεχιστεί έμπρακτα, με την Τζένοα να πληρώνει τη ρήτρα στην Ίντερ και να τον κάνει δικό της. Οι νερατζούρι αμέσως όμως θα δώσουν 12 εκατομμύρια € και θα τον πάρουν πίσω, για να τον δώσουν ξανά δανεικό στην Τζένοα. Ιταλικά πράγματα.

Κανείς δεν σκέπτεται ότι η Ίντερ δεν κάνει σωστά. Βλέπετε, εκείνο το καλοκαίρι, τα πιτσιρίκια της Κ21 της Ρουμανίας κάνουν μια μεγαλειώδη πορεία στο Euro. Ο Ράντου είναι από τους κορυφαίους. Η νίκη με 4-2 επί της Αγγλίας τον έχει να πρωταγωνιστεί και, όπως είναι λογικό, λόγω του αντιπάλου το όνομά του ταξιδεύει στην Ευρώπη. Τότε γίνεται και ευρύτερα γνωστή η προσωπική του ιστορία, καθώς ο ήρωας της Ρουμανίας ξεσπά σε κλάματα μετά την πρόκριση, κρατώντας το μπλουζάκι της αδερφής του. Η Ρουμανία θα φτάσει μέχρι τα ημιτελικά, όπου μέχρι και το 90′ θα είναι στο 2-2 με τη Γερμανία, αλλά τελικά θα αποκλειστεί με 4-2. Τα ταλεντάκια της χώρας μπαίνουν στα τεφτέρια πολλών (ανάμεσά τους κι ο… δικός μας Νεντελτσεάρου), αλλά ο Ράντου δεν έχει τέτοια ανάγκη, καθώς ήδη ανήκει σε μια μεγάλη ομάδα.

 

Από τα πανηγύρια με την Αγγλία. Με την αγαπημένη του αδελφούλα.

Κάπου εκεί όμως το όμορφο παραμύθι αρχίζει να προσγειώνεται στην σκληρή πραγματικότητα. Οι απαιτήσεις πλέον είναι μεγαλύτερες, τα περιθώρια για λάθη λιγότερα. Ο Ράντου ξεκινά βασικός, αλλά στη μέση της σεζόν η Τζένοα αποκτά και δεύτερο δανεικό τερματοφύλακα. Τον Ματία Περίν. Αυτό ενοχλεί τον Ρουμάνο και ο μάνατζέρ του Όσκαρ Νταμιάνι κάνει δηλώσεις λέγοντας ότι δεν καταλαβαίνει αυτή την κίνηση και ότι ο Ράντου θα φύγει. Τα πράγματα γίνονται ακόμα χειρότερα, όταν διαφαίνεται ότι ο Περίν ήρθε για να γίνει βασικός. Η Τζένοα δεν πάει καλά, αλλά οι περισσότεροι δεν θεωρούν ότι το πρόβλημα βρίσκεται στον τερματοφύλακα. Ο Ράντου φεύγει τελικά τον Ιανουάριο και δανείζεται εκ νέου. Υπάρχει το ενδιαφέρον της Νις, αλλά παραμένει στην Ιταλία. Αυτή τη φορά στην Πάρμα. Ο ίδιος θέλει να πάρει παιχνίδια, θεωρεί (όπως και η Ίντερ) ότι είναι ο μελλοντικός αντικαταστάτης του Χαντάνοβιτς που έχει αρχίσει πια να μεγαλώνει.

Η επιλογή δεν είναι καθόλου καλή. Ο Ράντου δεν παίζει ούτε ένα λεπτό στην Πάρμα. Η σεζόν πάει στράφι. Επιστρέφει στο Μιλάνο και γράφει ξανά συμμετοχή με την Ίντερ. Θα παίξει σε δύο ματς υπό τις οδηγίες του Αντόνιο Κόντε και θα βάλει ένα μικρό λιθαράκι στον τίτλο των νερατζούρι. Ο Κόντε εμπιστεύεται τυφλά τον Χαντάνοβιτς, τον έχει να παίζει σε όλες τις διοργανώσεις. Ο Σλοβένος θα γράψει 47 συμμετοχές συνολικά τη σεζόν 2020-21. Ο Ράντου περιμένει καρτερικά. Οι δανεισμοί πλέον τελειώνουν. Μένει δεύτερη σερί σεζόν στην Ίντερ. Τα πράγματα όμως δεν αλλάζουν ιδιαίτερα με τον Σιμόνε Ιντζάκι. Ο Χαντάνοβιτς θα γράψει συνολικά 50 συμμετοχές. Ο Όσκαρ Νταμιάνι χτυπά ξανά στα μέσα της σεζόν, όταν ο Ιντζάγκι δεν βάζει στο κύπελλο τον πελάτη του. «Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί πρέπει να παίζει όλα τα ματς ο Χαντάνοβιτς. Δεν δικαιούται, από μια ανθρώπινη πλευρά, να παίξει ο Ράντου; Ήρθε όλη η οικογένειά του από τη Ρουμανία να τον δει να παίζει. Αν συμβεί ένας τραυματισμός τι θα γίνει; Θα του πουν “έλα τώρα να παίξεις”;», θα δηλώσει ο έμπειρος μάνατζερ που θα κλείσει με το «ο Ράντου είναι καλύτερος από τον Ονάνα, έχω φέρει τον Ντίντα εγώ στην Ιταλία και ξέρω».

Δυστυχώς, τα λόγια του Νταμιάνι θα βγουν προφητικά. 27 Απριλίου 2021. Ο Χαντάνοβιτς αντιμετωπίζει πρόβλημα στη μέση του, δίνει μάχη, αλλά δεν μπορεί να παίξει. Ο Ράντου θα κληθεί να αγωνιστεί για πρώτη φορά στη σεζόν στο εκτός έδρας ματς της Ίντερ με την Μπολόνια. Η Ίντερ θέλει μόνο νίκη ώστε να διατηρηθεί στην 1η θέση. Θα ανοίξει το σκορ, θα ισοφαριστεί, θα προσπαθήσει να βάλει δεύτερο γκολ μέχρι που ο Πέρισιτς θα κάνει ένα απλό πλάγιο, ο Ράντου θα κάνει μια απίστευτη γκέλα και η Μπολόνια θα σκοράρει για 2η φορά:

Η Ίντερ θα χάσει με 2-1. Η Μίλαν θα περάσει πρώτη και δεν θα αφήσει την πρωτιά μέχρι το τέλος. Για πολλούς, εκείνο το λάθος κρίνει το πρωτάθλημα. Ο Ράντου θα ξεσπάσει σε κλάματα. Η αδερφούλα του αυτή τη φορά δεν θα τον προστατέψει. Ο Χαντάνοβιτς, ως παλιοσειρά, θα τον παρηγορήσει, θα του πει ότι αυτά τα λάθη θα τον κάνουν να μεγαλώσει ως τερματοφύλακας, ως άνθρωπος. Η αλήθεια είναι όμως πικρή. Ο Ράντου δεν θα ξαναπαίξει μέχρι το τέλος της σεζόν. Οι οπαδοί της Μίλαν, λίγες ημέρες αργότερα, θα μπουν στο προφίλ του την ημέρα των γενεθλίων του για να του ευχηθούν χρόνια πολλά. Τον κάνουν ήρωά τους. Κάποιοι θα φτάσουν σε αυτό το σημείο:

Ο Ράντου θα συνδυάσει την καριέρα του, θα τη στιγματίσει, με αυτό το γκολ. Θα είναι για πάντα ο παίκτης που χάρισε το πρωτάθλημα στη Μίλαν. Πολύ βαρύ φορτίο. Το καλοκαίρι εγκαταλείπει την Ίντερ. Δανεικός ξανά, αυτή τη φορά στη νεοφώτιστη Κρεμονέζε. Μια ελπίδα για restart. Ίσως τέλος πάντων δεν είναι για ομάδα πρωταθλητισμού, αλλά μπορεί να ξανακάνει καλές εμφανίσεις όπως με την Τζένοα σε μια μικρότερη ομάδα. Να γεμίσει την καριέρα του με γεμάτες χρονιές. Να φτιάξει το όνομά του. Πρεμιέρα Serie A. Φιορεντίνα-Κρεμονέζε. H Φιορεντίνα προηγείται δυο φορές, η Κρεμονέζε ισοφαρίζει άλλες δυο φορές (τη δεύτερη παίζοντας πλέον με 10 παίκτες), ο Ράντου κάνει μια τρομερή απόκρουση σε φάουλ. Όλα δείχνουν ότι η έκπληξη θα γίνει, η απόδραση με το 2-2 είναι κοντά και ο Ράντου θα επιστρέψει με μια πειστική εμφάνιση.

95ο λεπτό. Απέλπιδες προσπάθειες των Βιόλα. Μια κακή σέντρα από τον Μαντραγκόρα, εύκολη υπόθεση για οποιονδήποτε τερματοφύλακα. Ο Ράντου δεν υπολογίζει καλά. Πιάνει την μπάλα και μπαίνει μαζί της στην εστία. Σοκ. 3-2. Μια επική γκάφα από τον Ρουμάνο. Ένα τραγικό ντεμπούτο. Θα ήταν ωραίο η ιστορία μας να έχει ένα ωραίο φινάλε, αλλά εδώ δεν είναι παραμύθι όπως είπαμε. Ίσως στο μέλλον να γυρίσει η εικόνα, να τα καταφέρει και να θυμόμαστε τα όσα πέρασε. Να γεμίσει με εμπιστοσύνη τον προπονητή του, να διατηρήσει τη φανέλα, να οδηγήσει τη Κρεμονέζε στη σωτηρία στο δικό του “redemption arc” που λένε και οι Αμερικάνοι. Να έρθει η εξιλέωση. Προς το παρόν, o κόσμος και ο προπονητής τον στηρίζουν, ο Ιονούτ Ράντου όμως, αυτό το μεγάλο ταλέντο, βρίσκεται στη χειρότερη στιγμή της καριέρας του και κανείς δεν θα ήθελε να βρίσκεται στη θέση του.