Ο Βαγγέλης Μάντζαρης παρέμεινε στον Ολυμπιακό δίνοντας γρήγορα τέλος στο πρώτο σήριαλ της φετινής offseason. Κερδίζουν χρόνο οι ερυθρόλευκοι με τις δύο σύντομες ανανεώσεις πολύ βασικών μελών του κορμού τους.
Η θέληση των πρασίνων να τον πείσουν να περάσει τη μεγάλη γέφυρα που χωρίζει τους δύο “αιωνίους” ως οργανισμούς ήταν δεδομένη και μεταφράστηκε σε μια εξαιρετικά οικονομικά πρόταση για πολυετές συμβόλαιο στον διεθνή PG. Για δεύτερη φορά όμως, ο Βαγγέλης Μάντζαρης επέλεξε να παραμείνει στον Ολυμπιακό αφήνοντας στην άκρη κάθε άλλη σκέψη. Άλλωστε, έμοιαζε η πιο πιθανή (με βάση την ιδιοσυγκρασία του) επιλογή για αυτόν πριν πάει στα γραφεία της Arcadia για το μεγάλο ραντεβού. Κάπως έτσι ο Ολυμπιακός έκλεισε γρήγορα και το δεύτερο “μέτωπο” με free agent του, κερδίζοντας πολύτιμο χρόνο στη προσπάθεια του να τρέξει το “πλάνο” του στη φετινή αγορά.
Το ασφαλές αγωνιστικά περιβάλλον του Πειραιά
Ο Μάντζαρης προτίμησε τη σιγουριά που προσφέρει το αγωνιστικό περιβάλλον του Ολυμπιακού στο αγωνιστικό κομμάτι. Στον Πειραιά ο 27χρονος PG είναι “σταθερά”. Τα quarterback skills και το low mistake παιχνίδι του δένουν άψογα με αυτό το Σπανούλη, του οποίου ο Μάντζαρης αποτελεί τη προσωπική του “ασπίδα” στο backcourt. Παράλληλα ο Μάντζαρης παίρνει μεγάλο μέρος των πόντων του ως spot shooter και δεν ήταν ποτέ ο γκαρντ που παρήγαγε με τη μπάλα στα χέρια. Αυτό είναι ένα χαρακτηριστικό το οποίο κάνει το επιθετικό του παιχνίδι limited. Για αυτό, όπως έχουμε πει και παλιότερα στο Hoopfellas, ο Μάντζαρης δε θα αισθανόταν ποτέ το ίδιο δυνατός ως μονάδα μακριά από το προστατευόμενο και συγκεκριμένης αγωνιστικής κατευθύνσεως ερυθρόλευκο περιβάλλον. Είναι ένας λόγος επίσης που πολύ δύσκολα θα διακριθεί στο FIBA Basketball…
Τον Ιανουάριο του 2015 γράψαμε στο Hoopfellas σχετικά:
“Θα είμαι ωμός. Στο δρόμο που περπατάει ο Μάντζαρης θα ταβανιάσει γρήγορα. Το ότι (σωστά) έχεις ρόλο ball mover/stopper σε ένα μπακόρτ δε σημαίνει ότι δεν αναπτύσσεις το υπόλοιπο παιχνίδι σου. Το πρόβλημα με τον 24χρονο διεθνή είναι ότι δεν έχει προσωπική φάση. Ίχνος. Μεγάλο πρόβλημα για πόιντ στο σύγχρονο μπάσκετ. Ο Μάντζαρης, σε 12 ματς στη φετινή Ευρωλίγκα έχει σουτάρει μόλις 2 προσωπικές (0/2)! Αποφεύγει τη διείσδυση εκτός περιπτώσεων που βρίσκεται ψηλά με καταφανέστατο μις ματς και χτυπάει μόνο σε πρώτο χρόνο. Για αυτό εστίασα στη προηγούμενη ανάρτηση στις φάσεις που του έδωσε ο Σφαιρόπουλος στο ματς με τη Φενέρ. Κάπως έτσι, ο Μάντζαρης δύσκολα θα μπορούσε να επιβιώσει σε αυτό επίπεδο (στάρτερ σε τοπ-κλαμπ) έξω από το προστατευμένο περιβάλλον του Ολυμπιακού όπου αποτελεί με quarterback skills ιδανικό συμπλήρωμα του Σπανούλη. Προσθέστε ότι σουτάρει και με χαμηλότερα ποσοστά. Είναι λοιπόν ζωτικής σημασίας για τον πόιντ γκαρντ των ερυθρολεύκων να πάει περισσότερο προς το καλάθι, να τον νιώσουν πραγματικά οι αντίπαλες άμυνες. Αλλιώς θα μείνει στάσιμος…”
Εκτοτε ο Μάντζαρης προσπάθησε να κοιτάξει περισσότερο το καλάθι, δουλεύοντας στο χαμηλό post για να εκμεταλλευτεί το μέγεθος του αλλά στη πραγματικότητα ποτέ δεν έχτισε αξιόλογο (για το υψηλό επίπεδο) παιχνίδι με τη μπάλα στα χέρια τη στιγμή που η αξία της ικανότητας στη προσωπική φάση μεγαλώνει. Στον Παναθηναϊκό ο διεθνής PG έπρεπε να διαχειρίστεί την ένταξη σε ένα εντελώς καινούργιο περιβάλλον όπου τα ζητούμενα από αυτόν θα ήταν διαφορετικά. Ουσιαστικά θα έπρεπε να αποδείξει πράγματα από την αρχή, διεκδικόντας τα λεπτά του, τη στιγμή που στον Πειραιά αυτά είναι “μπετόν”. Η χημεία του με τον Σπανούλη στο backcourt του εξασφαλίζει εκ των προτέρων καλά λεπτά στο ερυθρόλευκο rotation πέραν των εξαιρετικών ατομικών ικανοτήτων του ίδιου του παίχτη στο αμυντικό κομμάτι όπου είναι αρκετά πληθωρικός. Στο ΟΑΚΑ ο Μάντζαρης θα έμπαινε στη σεζόν ως back up του Καλάθη. Κανείς εκ των δύο PG μάλιστα δεν είναι σπουδαίος σουτέρ και δε μπορεί να εκτελέσει μετά από ντρίμπλα οπότε η συνύπαρξη τους θα εμπεριείχε κάποιες αντικειμενικές δυσκολίες στο σύγχρονο ευρωπαϊκό μπάσκετ των χώρων με το spacing να είναι βασικό ζητούμενο για κάθε προπονητή τώρα που η ατομική αθλητική ικανότητα αυξάνεται.
Στα 27 του χρόνια και με αρκετά χιλιόμετρα στην ελίτ του ευρωπαϊκού μπάσκετ ο Μάντζαρης ανοίγει τη πόρτα για το ωριμότερο σημείο της καριέρας του. Τα καλά του χρόνια είναι μπροστά. Έχω δει στο παρέλθον πολλούς τέτοιους περιφερειακούς (παίχτες-προπονητή με υψηλό IQ και σωστές βάσεις στο παιχνίδι τους) να βγάζουν το καλύτερο τους μπάσκετ από τα 30 και μετά όπου γίνοντας πραγματικά experts στο να αποκωδικοποιούν δρώμενα στο παρκέ και αυτό τους δίνει καντάρια αυτοπεποίθησης τα οποία έχουν το μαγικό ραβδάκι να σε κάνουν να εκτελείς δράσεις πέραν του ρεπερτορίου σου. Τέτοιοι περιφερειακοί πιάνουν το όριο τους μεγαλώνοντας και όσο γίνονται πιο “σοφοί”. Ο Μάντζαρης έχει έναν φύλακα-άγγελο πλέον δίπλα του ο οποίος φέρει το όνομα της “κουλτούρας νικητή”. Ο οργανισμός του Ολυμπιακού αλλά και ο προσωπικός του μόχθος τον βοήθησαν να το κληροδοτήσει. Τον είδατε στο F4. Είναι νικητής. Είναι ένα status που πολλοί, αρκετά πιο προικισμένοι αθλητές, δε κατάφεραν να πιάσουν ποτέ. Και αυτό ήταν μέρος του paycheck του…