Οι οπαδοί των Νιου Γιορκ Νικς μοιάζουν εγκλωβισμένοι σε μια συνεχή δυστυχία, ζώντας ξανά και ξανά την δική τους “Ημέρα της μαρμότας”. Τα όσα εκτυλίχθηκαν τα τελευταία εικοσιτετράωρα αποτελούν τη κορυφή του παγόβουνου για έναν οργανισμό που έχει αφήσει τη τύχη του στα χέρια της μοίρας ή στις προσευχές κάποιου Νεοϋορκέζου πάστορα…
Το hype τις τελευταίες ημέρες ήταν μεγάλο. Η απογοήτευση από την απώλεια του Νο1 του ντραφτ και της ευκαιρίας να “προσγειωθεί” στο Γκάρντεν ο Zion Williamson είχε μετριαστεί από το γεγονός ότι ο Κέβιν Ντουράντ βρισκόταν στην πόλη και ο Ίρβινγκ έμοιαζε δεδομένο ότι θα τον ακολουθήσει. Οι φίλοι των Νικς oνειρεύονταν τη βραδιά της αλλαγής. Τη στιγμή που η ομάδα θα ανακοινώνε τις υπογραφές των δύο σούπερ-σταρ που θα άλλαζαν το ρου της ιστορίας του οργανισμού. Μάταια. Όντως, οι Νικς δεν κατάφεραν να υπογράψουν το σούπερ-δίδυμο. Όχι, ο πόνος δεν σταματάει εδώ. Σας έχω και χειρότερα. Οι Ντουράντ-Ίρβινγκ θα βρίσκονται στη πόλη φέτος. Αλλά όχι στο Μανχάταν. Υπέγραψαν στους Μπρούκλιν Νετς επιλέγοντας τους “άσπονδους φίλους” των Νickerbockers για να προσφέρουν τις πολύτιμες υπηρεσίες τους.
Ενός λεπτού σιγή για τους οπαδούς των Νικς.
Συνεχίζουμε. Η αδιέξοδη κατάσταση της απελπισίας που έχει ριζώσει στο κοινό του MSG σχετίζεται φυσικά άμεσα με τους χειρισμούς του Τζέιμς Ντόλαν ο οποίος διεκδικεί με αξιώσεις το “βραβείο” του λιγότερου αποτελεσματικού διοικητικού στην ιστορία της λίγκας. Η παρουσία του στο τιμόνι των Νικς έχει συνδυασθεί με το “σκοτάδι” και τα πέτρινα χρόνια. H πίεση για να πουλήσει είναι πλέον μεγαλύτερη από ποτέ. Το κοινό των Νικς γνωρίζει το άθλημα όσο λίγα στο ΝΒΑ και είναι πολύ απαιτητικό. Βλέπει ότι η ομάδα βρίσκεται σε τέλμα και ότι ακολουθεί τον λάθος δρόμο προς την επιστροφή. Τα χαμένα χρόνια είναι πολλά. Η μεγαλύτερη σκηνή του παγκοσμίου μπάσκετ έχει καιρό να επιδείξει κάτι ενδιαφέρον.
Ρίξτε μια ματιά…
Τελευταία εμφάνιση της ομάδας στα playoffs: 2013
Tελευταία εμφάνιση στον δεύτερο γύρο των playoffs: 2013
Τελευταία σεζόν με τουλάχιστον 50 νίκες: 2013
Tελευταίος σημαντικός Free Agent που υπέγραψε: Αμάρε Στουντεμίρε (2011)
Τελευταία εμφάνιση στους τελικούς της Ανατολής: 2000
Τελευταία εμφάνιση στους τελικούς του ΝΒΑ: 1999
Tελευταίο Νο1 του ντραφτ: 1985
Tελευταίο πρωτάθλημα: 1973
Tην ερχόμενη σεζόν οι Knickerbockers θα είναι καλύτεροι από πέρυσι (όχι ότι είναι ιδιαίτερα δύσκολο αυτό). Υπέγραψαν τον Τζούλιους Ραντλ για τη θέση “4”, έφεραν τον Έλφριντ Πέιτον για να πλαισιώσουν τον Ντένις Σμιθ στο “άσσο” και με τη προσθήκη του Μπάρετ διαθέτουν έναν ταλαντούχο πυρήνα νέων παιδιών (Knox και Barret είναι στα 19, Smith και Robinson στα 21) που ελπίζουν να βελτιώσουν, με το βλέμμα πάντα στην επόμενη free-agency.
Κάπως έτσι, οι Νικς είναι (εδώ και καιρό) η Νο2 ομάδα της πόλης. Η ανερχόμενη νέο-μποέμ “γειτονιά” του Μπρούκλιν δεν προσελκύει πλέον μόνο διάσημους Νεοϋορκέζους που δεν είναι διατεθειμένοι να πληρώνουν στον τομέα του estate τις υπεραξίες του Μανχάταν. Προσελκύει και τους καλύτερους παίχτες του ΝΒΑ. Οι Νετς αυτή τη στιγμή είναι άλλωστε καλύτερος, πιο υγιής οργανισμός από τους “χρυσοποίκιλτους” Νικς. Έχουν έναν πολύ καλό νέο προπονητή, την ικανότητα να βελτιώνουν παίχτες, καινούργιο γήπεδο, πολύ όρεξη για να φτάσουν ψηλά. Όπως και οι Λέικερς στη Πόλη των Αγγέλων (έχασαν τη μάχη από τους Κλίπερς και προσπαθούν τώρα να πάρουν τα ηνία), έτσι και οι Νικς στο Μεγάλο Μήλο, έχουν παραδώσει το “στέμμα”. Το “καυτό εισιτήριο” στις δύο αυτές μητροπόλεις δεν κατοικεί ούτε στο MSG, ούτε στις κερκίδες των ματς των Λέικερς στο Staples Center. Oι “θρύλοι” του παρελθόντος έχουν γεμίσει σκόνη. Στη Νέα Υόρκη και σε καθαρά μπασκετικούς όρους, το Μπρούκλιν συμβολίζει την ευμάρεια και τη πορεία προς την επιτυχία και το -λαμπερό κατά τα άλλα- Μανχάταν την ερήμωση και την παρακμή…