Στο «The Out of Towners» (ελληνική μετάφραση: «Οι επαρχιώτες»), μια από τις απολαυστικές κωμωδίες που γύρισε στα 60s και τα 70s ο σπουδαίος Μπίλι Γουάιλντερ, ο Τζακ Λέμον ταξιδεύει μαζί με τη γυναίκα του στη Νέα Υόρκη, με στόχο να περάσει από μια τελευταία, διαδικαστική συνέντευξη και να αναλάβει μια αναβαθμισμένη δουλειά που θα σηματοδοτήσει μια αλλαγή επιπέδου στη ζωή του.

Κατά τη διάρκεια της ταινίας ο αγχωτικός πρωταγωνιστής και η καλόβολη και αδιανόητα υποστηρικτική σύζυγος του θα αντιληφθούν ότι το να πετύχουν το στόχο τους, που στην προκειμένη περίπτωση είναι το να φτάσουν έγκαιρα στο ξενοδοχείο ώστε να μη χαθεί η συνέντευξη του επόμενου πρωινού, δεν είναι τόσο εύκολο όσο φαινόταν στο ξεκίνημα, τότε που όλα πήγαιναν βάσει σχεδίου. Το ζευγάρι σκοντάφτει στη μια αναποδιά μετά την άλλη, κάνει σταθερά τις χειρότερες δυνατές επιλογές και κάθε φορά που νομίζει ότι τα βάσανα του επιτέλους τελειώνουν, σκάει μια ακόμα πιο κωμικοτραγική και σουρεαλιστική κακοτυχία, από αυτές που όταν σου συμβαίνουν δεν ξέρεις αν θέλεις περισσότερο να κλάψεις ή να γελάσεις με τα χάλια σου.

Μετά από μια σειρά ακραίων, ευτράπελων σκηνικών και αρκετών λανθασμένων αποφάσεων οι δυο τους θα αρχίσουν να χάνουν σταδιακά τις ελπίδες τους και να αναρωτιούνται αν όλη αυτή η ταλαιπωρία είναι εν τέλει μάταιη. Ίσως η μοίρα να έχει αποφασίσει ότι θέλει να τους τυραννήσει και όσο κι αν προσπαθούν δεν θα καταφέρουν ποτέ να φτάσουν στο στόχο τους. Ίσως δεν είναι γραφτό να ανέβουν επίπεδο, όσο κι αν το επιθυμούν.

Μερικές δεκαετίες μετά την εποχή που ο Γουάιλντερ σκηνοθετούσε την οδύσσεια του, φαινομενικά καταραμένου, Λέμον και πολλές χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από το χάος της Νέας Υόρκης, οι οπαδοί του Αμβούργου ζουν εδώ και μερικά χρόνια μια σουρεάλ κατάσταση που από μέσα μοιάζει με τραγωδία και από έξω με κωμωδία. Η ιστορική ομάδα που κάποτε πρωταγωνιστούσε στη Γερμανία και την Ευρώπη, με αρκετά κερδισμένα εγχώρια και ευρωπαϊκά τρόπαια, υποβιβάστηκε το 2018 για πρώτη φορά από τότε που δημιουργήθηκε το επαγγελματικό πρωτάθλημα. Ήταν η τελευταία ομάδα που δεν είχε πέσει ποτέ από τη Μπουντεσλίγκα.

Αν και ο σύλλογος φλέρταρε με τον υποβιβασμό για αρκετά χρόνια (και γλίτωνε από αυτόν με τρόπους επίσης βγαλμένους από το Χόλιγουντ που αξίζουν ένα δικό τους ξεχωριστό κείμενο), ένα μέρος του κόσμου δεν φάνηκε προετοιμασμένο για ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Μετά την οριστικοποίηση του, οι εξαγριωμένοι οπαδοί διέκοψαν τον τελευταίο αγώνα με τη Γκλάντμπαχ και ο αγωνιστικός χώρος γέμισε με αστυνομικούς που προσπαθούσαν να επαναφέρουν την τάξη. Όπως συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις μεγάλης θλίψης και όπως έχει καταγραφεί και στο «Μοντέλο της Κιούμπλερ-Ρος», το στάδιο της άρνησης και του θυμού ακολούθησαν η διαπραγμάτευση, η κατάθλιψη και τελικά η αποδοχή. Το Αμβούργο θα έπαιζε στη Μπουντεσλίγκα 2. Ο νέος στόχος ήταν να επιστρέψει όσο το δυνατόν γρηγορότερα στην κατηγορία στην οποία θεωρούν οι φίλοι του ότι ανήκει. Κάπου εδώ ξεκινάει ο γολγοθάς.

Σεζόν 2018-19. Τρεις μόλις μήνες μετά το σοκ της πτώσης οι οπαδοί στέλνουν το μήνυμα της επανεκκίνησης με τον πιο εμφατικό και γερμανικό (οπαδικά) τρόπο. Το Αμβούργο ξεπουλάει σε ελάχιστο χρόνο και τα 25.000 διαρκείας που βγάζει σε κυκλοφορία ενώ καταγράφεται και εντυπωσιακή αύξηση στα νέα μέλη. 7.500 άνθρωποι αποφασίζουν πως τότε, το πρώτο καλοκαίρι της ζωής τους που ο σύλλογος προετοιμάζεται για τη δεύτερη κατηγορία, αυτοί οφείλουν να στηρίξουν επιπλέον με την εγγραφή τους ως μέλη!

Ο προπονητής Κρίστιαν Τιτζ, που έχει στη διάθεση του το μεγαλύτερο μπάτζετ της κατηγορίας, δίνει εξ αρχής το στίγμα: “Ξέρουμε ότι δεν θα έχουμε ούτε ένα εύκολο παιχνίδι σε αυτό το πρωτάθλημα. Η ταπεινοφροσύνη θα είναι η μεγαλύτερη δύναμή μας τους επόμενους μήνες. Πρέπει να ανέβουμε.” Αν και η χρονιά ξεκινάει με ένα αναπάντεχο στραπάτσο (0-3 εντός έδρας από τη Χόλσταϊν Κίελ), η ομάδα ρολάρει σύντομα και στα επόμενα 16 παιχνίδια χάνει μόνο ένα. Το τέλος του πρώτου γύρου τη βρίσκει πρωταθλήτρια χειμώνα και η άνοδος μοιάζει να είναι απλά θέμα χρόνου. Αμ δε!

Την ενθαρρυντική αρχή ακολουθεί ένας εφιαλτικός δεύτερος γύρος στον οποίο το Αμβούργο κερδίζει μόνο 5 από τα 17 ματς. Η κατρακύλα είναι τόσο μεγάλη που δεν τη σταματάει ούτε ο θρίαμβος με 0-4 μέσα στην έδρα της Ζανκτ Πάουλι, στο ντέρμπι της πόλης κάπου τον Μάρτιο. Λίγες μόλις μέρες μετά την τεσσάρα και με την ψυχολογία ξανά στα ύψη υποδέχεται την αδιάφορη Ντάρμσταντ και ενώ είναι μπροστά στο σκορ με 2-0 έως το 52′, καταφέρνει να χάσει με 2-3 με ένα γκολ στο 92′. Μια εκτός έδρας ισοπαλία αργότερα, φιλοξενεί το προτελευταίο Μαγδεμβούργο με μια ακόμα ευκαιρία να συνέλθει έγκαιρα. Ξανά προβάδισμα, ξανά ανατροπή και ήττα στο φινάλε με 1-2. Το γκολ της ήττας; Στο 94′. Το τέλος της σεζόν τη βρίσκει στην 4η θέση, ένα βαθμό κάτω από την 3η που σε στέλνει στο μπαράζ ανόδου.

Σεζόν 2019-20. Νέα χρονιά, νέες ελπίδες, ο ίδιος στόχος. Το φθινόπωρο το Αμβούργο είναι πάλι σαρωτικό. Στα πρώτα 14 παιχνίδια φεύγει ηττημένο μόνο μια φορά: Στο εκτός έδρας ντέρμπι με την Ζανκτ Πάουλι. Το τέλος του πρώτου γύρου βρίσκει τους «δεινόσαυρους» (όπως είναι ένα από τα παρατσούκλια του) στη 2η θέση. Το μόνο που χρειάζεται είναι να μην επαναληφθούν τα λάθη της προηγούμενης χρονιάς. Εννοείται πως επαναλαμβάνονται τα λάθη της προηγούμενης χρονιάς. Στα τελευταία 13 ματς κερδίζει μόνο τρία αλλά ακόμα κι έτσι μέχρι δυο αγωνιστικές πριν το φινάλε, χάρη και στις γκέλες των υπολοίπων, παραμένει γαντζωμένο στην 3η προνομιούχα θέση. Η συνέχεια θα έκανε κάθε οπαδό του πλανήτη να βάλει τα κλάματα. Ή τα γέλια. Ή και τα δυο ταυτόχρονα.

Την προτελευταία αγωνιστική πηγαίνει στην έδρα της 4ης Χάιντενχαϊμ με μοναδικό σκοπό να παραμείνει από πάνω της και ανοίγει το σκορ στο πρώτο λεπτό του δευτέρου ημιχρόνου. Η ισοφάριση έρχεται στο 80′. Με αυτογκόλ. Το γκολ της ήττας που τη στέλνει εκτός τριάδας μπαίνει – φυσικά – στο τελευταίο λεπτό των καθυστερήσεων. Η άνοδος μοιάζει να κάνει φτερά για άλλη μια φορά. Η τελευταία αγωνιστική όμως κρύβει ένα ανέλπιστο δώρο. Η Χάιντενχαϊμ χάνει από νωρίς από την Αρμίνια, που παίζει χωρίς κίνητρο καθώς έχει σφραγίσει από πριν την άνοδο ως πρώτη. Η τύχη επιτέλους χαμογελάει στο Αμβούργο. Ο στόχος μοιάζει λίγο πιο εφικτός. Το μόνο που χρειάζεται για να μπει στα πλέι οφ είναι μια ισοπαλία μέσα στην άδεια, λόγω COVID, έδρα του με την αδιάφορη Σαντχάουζεν. Τι κάνει; Διασύρεται. Με 1-5! Ούτε ο Μπίλι Γουάιλντερ δεν θα σκεφτόταν να γράψει κάτι τέτοιο.

Σεζόν 2020-21. Σαν τον Τζακ Λέμον της ταινίας ο σύλλογος συγκεντρώνει ξανά το κουράγιο και τις ελπίδες του για μια νέα προσπάθεια. Σαν την πιστή σύντροφο του Τζακ Λέμον, ο κόσμος βρίσκεται ακόμα δίπλα του, έτοιμος να στηρίξει όπως μπορεί, παρ’ότι έχει αντιληφθεί ότι οι δυνατότητες του μοιάζουν περιορισμένες μπροστά σε αυτό που υφίσταται. Το πρωτάθλημα ξεκινάει με ένα ελπιδοφόρο 5 στα 5 και το τέλος του πρώτου γύρου τον βρίσκει ξανά στην κορυφή της βαθμολογίας. Όλοι πιθανόν σκέφτονται “δεν είναι δυνατόν να την πάθουμε με τον ίδιο ακριβώς τρόπο για τρίτη σερί χρονιά”. Spoiler alert: Την παθαίνουν με τον ίδιο ακριβώς τρόπο για τρίτη σερί χρονιά.

Από τα τέλη Ιανουαρίου μέχρι τα μέσα του Μάϊου ο απελπισμένος πια κόσμος του Αμβούργου πανηγυρίζει μόνο δυο νίκες. Η ομάδα που πέρασε τις μισές αγωνιστικές του πρωταθλήματος στην πρώτη θέση, κατρακυλάει ξανά στη γνώριμη 4η και όταν την προτελευταία αγωνιστική της δίνεται μια ευκαιρία να παραμείνει στη διεκδίκηση της 3ης θέσης καταφέρνει να χάσει από την Όσναμπρουκ, που παλεύει για την παραμονή της, με 3-2. Με γκολ στο 85′. Απολογισμός; Πάλι 4η θέση. “SSDD. Same shit, different day”, που θα έγραφε και ο Στίβεν Κινγκ, ένας άλλος Αμερικανός που όμως δεν φημίζεται για τις κωμωδίες του.

Σεζόν 2021-22. Όπως συμβαίνει από ένα σημείο και μετά και σε πολλές κλασικές κωμωδίες, ο εξωτερικός παρατηρητής αρχίζει να πιστεύει ότι μπορεί να προβλέψει το νέο βασανιστήριο που περιμένει τον κακόμοιρο ήρωα. Δυνατό ξεκίνημα, μόλις μια ήττα στα πρώτα 15 ματς (κι αυτή από τη Ζανκτ Πάουλι με 3-2 στο ντέρμπι της πόλης) και 3η θέση στο τέλος του πρώτου γύρου. Κάπου εδώ περιμένεις να διαβάσεις ότι ο δεύτερος γύρος περιλαμβάνει μια κατάρρευση και έναν τερματισμό ξανά στην 4η θέση. Κι όμως! Η παραδοσιακή κοιλιά γίνεται τον Φεβρουάριο και τον Μάρτιο αλλά σε μια απροσδόκητη εξέλιξη τον Απρίλιο το Αμβούργο προλαβαίνει να σηκώσει κεφάλι πριν το τέλος της σεζόν και με πέντε σερί νίκες στην τελική ευθεία να καπαρώσει την 3η θέση.

Στα πλέι οφ ανόδου αντιμέτωπη είναι η Χέρτα, που τερμάτισε στη 16η θέση της Μπουντεσλίγκα. Το πρώτο παιχνίδι διεξάγεται μπροστά σε 75.000 θεατές στο Ολυμπιακό Στάδιο του Βερολίνου και οι φιλοξενούμενοι φεύγουν με ένα σημαντικό διπλό με 0-1, χάρη σε ένα γκολ του Ολλανδού μέσου Λούντοβιτ Ράις που βλέπει την αποτυχημένη σέντρα του να καταλήγει από το πουθενά στα δίχτυα. Η τύχη γύρισε. Το μαρτύριο φαίνεται πως έφτασε στο τέλος του. Η επιστροφή στην κανονικότητα είναι ενενήντα αγωνιστικά λεπτά μακριά. Το Φόλκσπαρκσταντιον γεμίζει ασφυκτικά με 57.000 ανθρώπους στη ρεβάνς. Όλοι θέλουν να πάρουν μέρος στο πέσιμο της αυλαίας της τετράχρονης ταλαιπωρίας, στη γιορτή της ανόδου. Το εορταστικό κλίμα κρατάει… τρία ολόκληρα λεπτά. Η Χέρτα παίρνει από πολύ νωρίς κεφάλι στο σκορ με μια στημένη φάση, βρίσκει και ένα δεύτερο γκολ στο δεύτερο ημίχρονο από ένα θεωρητικά ακίνδυνο φάουλ στα πλάγια και το γλέντι μετατρέπεται με συνοπτικές διαδικασίες σε κηδεία.

Πριν λίγες εβδομάδες 20.000 (είκοσι χιλιάδες!) οπαδοί πήραν το προσωπικό τους μαστίγιο και Παρασκευιάτικα έκαναν τα 800 χιλιόμετρα πήγαινε-έλα από το Αμβούργο μέχρι το Ντίσελντορφ για να στηρίξουν μια ομάδα που πιθανόν ψάχνει νέους, ευφάνταστους τρόπους για να τους απογοητεύσει

Σεζόν 2022-23. Το Αμβούργο βρίσκεται σταθερά στις θέσεις ανόδου από τα τέλη Αυγούστου. Εδώ και δυο περίπου μήνες όμως, η φόρμα του δείχνει να το εγκαταλείπει (ποιος να το περίμενε;) και μετράει μόνο μια νίκη στα τελευταία πέντε παιχνίδια. Η απόσταση ασφαλείας που είχε δημιουργήσει από την τέταρτη θέση έχει μειωθεί στους έξι πόντους, χάρη και σε ένα εκπληκτικό σερί 10 νικών που έκανε η μεγαλύτερη αντίπαλος του, η Ζανκτ Πάουλι. Όπως έχουν έρθει τα πράγματα έξι αγωνιστικές πριν το φινάλε, το Αμβούργο θα δώσει την Παρασκευή ένα από τα πιο κρίσιμα παιχνίδια της χρονιάς στο Φόλκσπαρκσταντιον. Απέναντι του θα βρει τη Ζανκτ Πάουλι που ονειρεύεται πως θα είναι αυτή που θα επιμηκύνει τον εφιάλτη που βιώνουν από το 2018 οι εχθροί της. Η λογική λέει ότι μάλλον μια από τις δυο ομάδες της πόλης θα βρεθεί στο τέλος στην πρώτη τριάδα. Αν και όπως πιθανόν θα έχεις ήδη υποψιαστεί, η λογική στη συγκεκριμένη ιστορία έχει πάει περίπατο εδώ και μερικά χρόνια.