Όσο και να θες να αποφεύγεις τα στερεότυπα, κάποια πράγματα φαίνεται ότι είναι αληθινά, ότι τέλος πάντων συμβαίνουν συχνά. Πόσα και πόσα κείμενα δεν έχουμε γράψει με Λατινοαμερικάνους παίκτες να ξεκινούν από κάποιο φτωχόσπιτο παίζοντας στον δρόμο; Αντίστοιχα, στην Ιταλία, πόσες και πόσες ομάδες δεν έχουμε δει να διαλύονται, να ιδρύονται ξανά, να οδηγούνται σε χρεοκοπία, να πέφτουν 3-4 κατηγορίες και πάει λέγοντας. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι είναι ο κανόνας. Η σημερινή μας πρωταγωνίστρια τα έχει κάνει όλα αυτά. Μια ομάδα από την επαρχία του Λάτσιο, αρκετά κοντά στη Ρώμη, η ομάδα από την πόλη του Φροζινόνε.
Μια πόλη που έχει περάσει κι αυτή διάφορες καταστροφές και δεινά. Και πώς να μην έχει συμβεί αυτό, αφού στην ευρύτερη περιοχή υπάρχουν ευρήματα ηλικίας πολλών πολλών χιλιάδων ετών, δείγμα ότι από την Παλαιολιθική εποχή υπήρχαν οικισμοί. Η, ας πούμε, πιο σύγχρονη ιστορία ξεκινά τον 6ο αιώνα π.Χ. μέχρι που τελικά οι Ρωμαίοι κατακτούν το στρατηγικής σημασίας φρούριο το 386 π.Χ. Οι κάτοικοι αργότερα επαναστατούν και οι Ρωμαίοι απαντούν με ψυχραιμία, λεηλατώντας τον οικισμό και κουβαλώντας τους υπαίτιους για να αποκεφαλιστούν δημόσια στη Ρώμη. Αργότερα, οι ντόπιοι θα αρνηθούν να παραδοθούν στον Αννίβα και τους Καρχηδόνιους και μαντέψτε, ναι, θα υποστούν μία νέα καταστροφή. Από τότε την πόλη θα διαλύσουν διάφοροι περαστικοί και μη όπως βάρβαροι, μεταξύ των οποίων και οι Οστρογότθοι, διάφορες γειτονικές πόλεις, μερικοί δούκες κατά τον Μεσαίωνα, κάτι Γερμανοί μισθοφόροι που όχι μόνο θα κάνουν ζημιές, αλλά θα φέρουν και την πανούκλα, ένας ισχυρός σεισμός το 1349, οι Ισπανοί στον πόλεμό τους εναντίον του Πάπα, ενώ όταν οι κάτοικοι επαναστατήσουν εναντίον των Γάλλων, οι τελευταίοι θα κάψουν την πόλη το 1798. Τα πράγματα θα συνεχιστούν κάπως έτσι μέχρι και τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο, οι Σύμμαχοι θα βομβαρδίσουν 56 φορές σε διάστημα 8 μηνών την περιοχή και όταν τελικά οι Γερμανοί αποχωρήσουν, το Φροζινόνε θα έχει καταστραφεί σε ένα πολύ πολύ μεγάλο ποσοστό, περίπου 80%. Από τότε θα αλλάξουν αρκετά, οι κατά κύριο λόγο αγρότες θα μπουν σε μια περίοδο βιομηχανοποίησης και το 2021 ο πληθυσμός θα φτάσει κάτι παραπάνω από 40.000.
Ένα μεσαιωνικό κάστρο στην περιοχή του Φροζινόνε
Και αν η πόλη βλέπουμε ότι έχει μεγάλη ιστορία, το ίδιο έχει και η τοπική ομάδα, η Φροζινόνε Κάλτσιο με τα μπλε και κίτρινα, τα «καναρίνια» ή «λιοντάρια» (εξαιτίας του εμβλήματος). Ο σύλλογος θα ιδρυθεί το 1906 και το 1928 θα γίνει μέλος της Π.Ο. της Ιταλίας. Η πρώτη διάλυση θα έρθει στον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο. Οι κάτοικοι μαζί με την πόλη τους, θα ξαναφτιάξουν και την ομάδα που ιδρύεται ξανά το 1945. To 1957 θα παίξει σε μπαράζ στην Καλαβρία με την Κοζέντσα, όπου και θα γίνουν μεγάλα επεισόδια. Η Φροζινόνε θα αποχωρήσει από το πρωτάθλημα διαμαρτυρόμενη για την αδικία, θα επιστρέψει τη μεθεπόμενη χρονιά, αλλά δεν θα έχει χρήματα να πληρώσει για τη συμμετοχή της και τελικά ως άλλος Μάικλ Σκοτ στο The Office θα κηρύξει πτώχευση. Η νέα νέα Φροζινόνε θα ιδρυθεί το 1959 και κατά κύριο λόγο θα αγωνίζεται στα τοπικά για να αλλάξει όνομα το 1963 και να μπει ξανά στα κανονικά πρωταθλήματα. Στα 80s ο σύλλογος θα έχει κάποιες αναλαμπές φτάνοντας στη Γ’ εθνική, αλλά, για όποιον δεν το περίμενε, τελικά θα έρθει νέα πτώχευση, καθώς θα χάσει οριακά την άνοδο. Το γεγονός θα έχει οσμή σκανδάλου, αφού λέγεται ότι υπήρχαν πολιτικές πιέσεις για να ανέβει μια άλλη ομάδα, από την εκλογική περιφέρεια του Ματαρέζε. Η νέα νέα νέα Φροζινόνε θα ξεκινήσει την ιστορία της το 1990. Το 2006, εκατό χρόνια από την πρώτη ίδρυσή της, η ομάδα θα κατακτήσει για πρώτη φορά την άνοδο στη Serie B. Από τότε ξεκινά η πιο επιτυχημένη περίοδος του συλλόγου.
Ακόμα και το γήπεδο όμως του συλλόγου είναι μια πονεμένη ιστορία. To ιστορικό δημοτικό γήπεδο της πόλης φιλοξενούσε την ομάδα για σχεδόν 90 χρόνια. Ένα γήπεδο που είχε πολλά θέματα. Και γι’ αυτό η Φροζινόνε προσπάθησε να φτιάξει ένα νέο. Τα πρώτα σχέδια έγιναν στις αρχές των 70s. Mε την ελπίδα το Μουντιάλ του 1990 να βοηθήσει, η κατασκευή ξεκίνησε στη δεκαετία του 1980 όταν και χτίστηκε μια εξέδρα, μπήκε μια περίφραξη και οριοθετήθηκε ο αγωνιστικός χώρος. Βέβαια ακόμα και εκεί είχαμε κακοτεχνίες και η εξέδρα είχε πρόβλημα με τις κλίσεις. Τα προβλήματα του συλλόγου έτσι κι αλλιώς σταμάτησαν το πρότζεκτ. Χρειάστηκαν ελάχιστα χρόνια ακόμα για να ξεπεραστούν τα σκάνδαλα, η γραφειοκρατία, τα οικονομικά προβλήματα και οτιδήποτε άλλο προέκυπτε. Όπου ελάχιστα, βάλτε μερικές δεκαετίες. Η Φροζινόνε μετά από περίπου 30 χρόνια και χάρη στη βοήθεια του τοπικού δήμου, κατάφερε να μπει το 2017 στο Στάδιο Μπενίτε Στίρπε, ένα ωραίο γηπεδάκι 16.000 περίπου θεατών. Είναι πλέον μία από τις ελάχιστες ομάδες στη χώρα (μαζί με τη Γιουβέντους και την Ουντινέζε) με δικό της ιδιόκτητο γήπεδο.
Ο κόσμος στηρίζει
Η Φροζινόνε από το 2006 σταθεροποιηθεί στη Β’ εθνική, θα ξαναπέσει στη Γ’, θα ανέβει πάλι και το 2015 θα φτάσει στο όνειρο. Στη συμμετοχή της στη Serie A. Είναι προφανές όμως ότι δεν είναι έτοιμη για την κατηγορία. Θα τερματίσει 19η και θα υποβιβαστεί αμέσως. Αλλά είπαμε. Στο Φροζινόνε θα πέσεις κάτω 4739724 φορές και θα σηκωθείς άλλες τόσες. Θα επιστρέψει ξανά το 2018 για μια ακόμα 19η θέση και νέο υποβιβασμό. Third time’s the charm που λένε και στο χωριό μου. 2023. Η ομάδα του Φάμπιο Γκρόσο (ναι, αυτού του Γκρόσο, του παγκόσμιου πρωταθλητή) θα πάρει πολύ εύκολα την 1η θέση στη Serie B και έτσι τα Λιοντάρια του Φροζινόνε θα ανέβουν για 3η φορά στα σαλόνια. Ο Γκρόσο θα φύγει (μάλιστα λίγες ημέρες πριν ανακοινώθηκε από τη Λυών) και θα έρθει ένα από τα καλά ονόματα του ιταλικού ποδοσφαίρου για να καταφέρει το Mission Impossible, να σωθεί επιτέλους μία φορά η ομάδα. Ο Εουσέμπιο ντι Φραντσέσκο, ο άνθρωπος που έγινε γνωστός από τη Σασουόλο και πήγε αργότερα στη Ρόμα, ένας άνθρωπος με συγκεκριμένες ιδέες για την μπάλα, ένας Ιταλός που δεν λατρεύει το κατενάτσιο είναι αυτός που θα κάτσει στην καρέκλα του συλλόγου.
Ο κόουτς (χωρίς το σοφιστικέ γυαλάκι)
Στο σημείο αυτό να πούμε ότι μπορεί η Φροζινόνε να έχει περάσει πολλά, αλλά τα τελευταία χρόνια λειτουργεί αρκετά… αντι-ιταλικά. Δεν συνηθίζει να απολύει προπονητές εύκολα και κυρίως προτιμά να δίνει ευκαιρίες σε ανερχόμενα ονόματα. Δεν ακολουθεί την πεπατημένη των μπαρουτοκαπνισμένων θρύλων των ανόδων και των σωτηριών. 4 χρόνια ο Στελόνε, 2 χρόνια ο Αλεσάντρο Νέστα (ναι, αυτός ο Νέστα), άλλα δύο χρόνια ο Γκρόσο, οι προπονητές αντέχουν. Ίσως όταν είσαι μια πόλη που όποιος περνούσε από τα πέριξ σε κατέστρεφε και μια ομάδα που έχει διαλυθεί αρκετές φορές, να αντιμετωπίζεις πιο στωικά τις αναποδιές και να δείχνεις κατανόηση. Ο ντι Φραντσέσκο έτσι, θα έχει λογικά, αρκετή ανοχή σε στραβά αποτελέσματα. Έτσι κι αλλιώς όμως, το ξεκίνημα της Φροζινόνε είναι αρκετά ενθαρρυντικό. Έχασε 1-3 εντός από τη Νάπολι, αλλά κέρδισε Αταλάντα και τσίμπησε και ένα ωραίο 0-0 στο Ούντινε. Μέχρι που ήρθε το εντυπωσιακό 4-2 με ανατροπή επί της Σασουόλο, σε ένα ματς run-and-gun.
4-2, από 0-2 και είχαμε και δυο δοκάρια. Ομάδα που σίγουρα δεν σε κάνει να βαριέσαι.
Η Φροζινόνε δεν έχει κανένα εντυπωσιακό ρόστερ. Βασίζεται σε πολλούς δανεικούς (τρεις από τη Γιουβέντους, έναν από τη Ρεάλ, έναν από την Αταλάντα, έναν από τη Νάπολι), παίκτες νεαρούς που ο ντι Φραντσέσκο προσπαθεί να βάλει σε καλούπια. Ακόμα κι οι δικοί της παίκτες δεν είναι τίποτα τρομερά ονόματα, δεν υπάρχουν χρήματα για χλιδάτες κινήσεις και όλα θα βασιστούν στο σύνολο που ο προπονητής θα μπορέσει να χτίσει και στη φιλοσοφία του. «Πιστεύω πολύ στο στιλ παιχνιδιού μας, να μη δίνουμε ποτέ την μπάλα. Τέτοια παιχνίδια είναι που μας φέρνουν πιο κοντά στο ποδόσφαιρο», θα πει ο κόουτς που είναι πάντα διατεθειμένος να πεθάνει για τις ιδέες του και να βλέπει ματς με 6 γκολ. Τη μεγάλη ανατροπή επί της Σασουόλο παρακολούθησε και από τις εξέδρες ένας φίλος. Ο Φραντσέσκο Τότι που έκανε τα περίπου 75 χιλιόμετρα για να δει την ομάδα στις ακαδημίες της οποίας έχει στείλει τον γιο του. Η ομάδα από τη μικρή πόλη κοντά στη Ρώμη έχει κάνει το καλύτερο ξεκίνημά της, αλλά γνωρίζει πολύ καλά ότι κανείς σώζεται από την 4η αγωνιστική. Και τα δύσκολα συνεχίζονται, με μια επίσκεψη στο Σαλέρνο, για να τα βάλει με την ανταγωνίστρια Σαλερνιτάνα.