Όταν το καλοκαίρι η Παρί Σεν Ζερμέν ανακοίνωσε τη μεγαλύτερη μεταγραφή στην ιστορία του ποδοσφαίρου πολλοί σοκαρίστηκαν. Ανάμεσα σ’αυτούς τους πολλούς βρισκόταν και αρκετοί οπαδοί της Μπαρτσελόνα που δεν μπορούσαν να χωνέψουν ότι ένας από τους καλύτερους παίκτες τους προτίμησε να συνεχίσει την καριέρα του στο Παρκ ντε Πρενς και όχι στο φημισμένο Καμπ Νου. Κάποιοι από τους μεγαλύτερους σε ηλικία φίλους των μπλαουγκράνα, όμως, πιθανόν θα μονολόγησαν με μια αίσθηση deja vu: “Όχι, πάλι τα ίδια”.
Ο Έρικ Καστέλ μετακόμισε από το Μιλάνο στη Βαρκελώνη το 1979, ελπίζοντας πως στην ομάδα της Καταλωνίας θα μπορούσε να κάνει μια επανεκκίνηση στην καριέρα του, η οποία στην Ίντερ είχε πάρει την κάτω βόλτα λόγω των πολλών τραυματισμών. Αυτή πάντως δεν ήταν η πρώτη φορά που ο Γάλλος περνούσε την πόρτα των αποδυτηρίων της Μπάρτσα. Ο Βέλγος σχεδιαστής του Καστέλ, Ρέιμοντ Ρέντινγκ, είχε δημιουργήσει πέντε χρόνια πριν έναν άλλο ποδοσφαιρικό χαρακτήρα, τον Γερμανό Βάλτερ Μίλερ, που από το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο έφτασε να δοκιμαστεί από την ομάδα του Κρόιφ. Ο Μίλερ είχε τα ίδια ακριβώς χαρακτηριστικά με τον Καστέλ αλλά η ‘καριέρα’ του δεν κράτησε παρά μόνο ένα τεύχος, πριν τελικά ‘αναστηθεί’ λίγα χρόνια μετά με άλλο όνομα και άλλη εθνικότητα για χάρη ενός γαλλικού περιοδικού.
Στο Καμπ Νου ο Καστέλ όχι μόνο έσωσε την καριέρα του αλλά εξελίχθηκε και σε μεγάλο σταρ της ομάδας. Ο αριστεροπόδαρος εξτρέμ με την τρομερή τεχνική αγαπήθηκε με πάθος από τους οπαδούς της Μπαρτσελόνα, φανταστικούς και πραγματικούς. Τα λεπτομερέστατα σκίτσα του Ρέντινγκ, που μετέφερε ιδανικά στο χαρτί και την εξέλιξη των αγώνων αλλά και την καθημερινότητα στη Βαρκελώνη, οι δευτερεύοντες χαρακτήρες, οι παράπλευρες ιστορίες και η ρεαλιστική ποδοσφαιρική απεικόνιση του Καστέλ, που δεν ήταν σούπερ ήρωας που δεν έχανε ποτέ, εκτόξευσαν τη φήμη του κόμικ που πολύ γρήγορα απέκτησε μεγάλο φανατικό κοινό, που μαζί με τον χαρακτήρα αγάπησε και τη Μπάρτσα.
Έτσι, όταν το 1984 ο Καστέλ αποφάσισε να εγκαταλείψει τη Βαρκελώνη για χάρη της άγνωστης τότε Παρί Σεν Ζερμέν, το σοκ στις τάξεις των αναγνωστών ήταν τεράστιο. Τα επόμενα χρόνια κυκλοφόρησε κάποιες θεωρίες συνωμοσίας σχετικά με την κίνηση αυτή. Σύμφωνα με μια από αυτές, ο Ρέντινγκ αναγκάστηκε να αλλάξει ομάδα στον ήρωα του γιατί η διοίκηση της Μπαρτσελόνα, βλέποντας την τεράστια απήχηση του κόμικ, του ζήτησε ποσοστά. Σύμφωνα με μια άλλη πάντως, η ιδέα της μεταγραφής άνηκε στον πρόεδρο της Παρί που έπεισε τον Βέλγο, με γαλλικές ρίζες, σχεδιαστή να στείλει τον παίκτη στο Παρίσι, σε μια προσπάθεια να μεγαλώσει η φήμη της ομάδας που βρισκόταν ακόμα στα πρώτα βήματα της (η Παρί ιδρύθηκε μόλις το 1970).
Οι επιπτώσεις της μεταγραφής όμως αποδείχτηκαν πολύ μεγαλύτερες απ’ότι θα περίμενε κανείς. Στα γραφεία του περιοδικού έφταναν καθημερινά εκατοντάδες γράμματα και επιστολές διαμαρτυρίας από φανατικούς αναγνώστες απ’όλη την Ευρώπη που δεν ήθελαν ο αγαπημένος τους ήρωας να αλλάξει ομάδα. Σαν να μην έφτανε αυτό, το γεγονός ότι στη Γαλλία ο Καστέλ κατέκτησε το ευρωπαϊκό κύπελλο, νικώντας μάλιστα στον τελικό την Μπαρτσελόνα, έκανε τα πράγματα χειρότερα. Οι οπαδοί της Μπαρτσελόνα θεώρησαν την όλη εξέλιξη ως προδοσία (αφού εκτός όλων των άλλων, στα χρόνια που έπαιξε στο Καμπ Νου η ομάδα δεν κέρδισε ποτέ τον ευρωπαϊκό τίτλο) και οι πωλήσεις στην Ισπανία κατρακύλησαν άμεσα.
Οι μαζικές αντιδράσεις έπιασαν τόπο και δυο χρόνια μετά ο Καστέλ επέστρεψε στην αγαπημένη του ομάδα με την οποία έφτασε επιτέλους και σ’έναν ευρωπαϊκό θρίαμβο απέναντι στη Μπορντό το 1988, τέσσερα χρόνια πριν η κανονική Μπαρτσελόνα πατήσει για πρώτη φορά την κορυφή της Ευρώπης, με τη νίκη επί της Σαμπντόρια στο Γουέμπλει. Το τελευταίο από τα 15 τεύχη κυκλοφόρησε το 1992 και σ’αυτό ο Γάλλος εξτρέμ ολοκληρώνει την πετυχημένη καριέρα του επιστρέφοντας στην πατρίδα του, για να παίξει με τη φανέλα της Λιλ.
Είκοσι πέντε χρόνια μετά, το δημιούργημα του Ρέντινγκ παραμένει ένα από τα καλύτερα ποδοσφαιρικά κόμικ όλων των εποχών (πιθανόν και το καλύτερο), με αξιοζήλευτες πωλήσεις στην Ισπανία, τη Γαλλία, την Ολλανδία αλλά και την Ελλάδα, στην οποία μάλιστα κυκλοφορεί ξανά στις μέρες μας μαζί με το Έθνος.
Ο Έρικ Καστέλ μπορεί να ήταν φανταστικός αλλά αυτό δεν απέτρεψε χιλιάδες ανθρώπους να τον αγαπήσουν σαν να ήταν ένας αληθινός ποδοσφαιριστής. Σε μια επανέκδοση των περιπετειών του στην Καταλωνία, ο πρόεδρος τότε της Μπαρτσελόνα, Ζοάν Λαπόρτα, τον χαρακτήρισε ως “μια από τις καλύτερες μεταγραφές στην ιστορία της ομάδας”. Κι όσοι μεγάλωσαν με την εικόνα του ασπρομάλλη εξτρέμ να πανηγυρίζει κάποιο γκολ της Μπάρτσα, ξέρουν ότι αυτός ο χαρακτηρισμός δεν είναι τόσο υπερβολικός όσο νομίζουν κάποιοι.