Έχουν περάσει σχεδόν 40 χρόνια από εκείνο το σπουδαίο διπλό που είχε κάνει η Σκωτία του Άλι ΜακΛάουντ επί της μισητής της αντιπάλου Αγγλίας στο Γουέμπλεϊ. Εκείνο το 1-2 με τα γκολ των Γκόρντον ΜακΚουίν και Κένι Νταλγκλίς, με όλα όσα ακολούθησαν μετά το τελικό σφύριγμα (με τους οπαδούς της Σκωτίας να εισβάλλουν στον αγωνιστικό χώρο και να ξηλώνουν ακόμα και τα δοκάρια του γηπέδου) να μνημονεύονται για πάντα από τους Σκωτσεζους και τους φανατικούς του Tartan Army. Από τότε -σε 17 αναμετρήσεις- η Σκωτία έχει πανηγυρίσει τη νίκη μόνο τρεις φορές και πλέον δεν αποτελεί μεγάλο φόβητρο για τους Άγγλους, μιας και ποιοτικά απέχει κατά πολύ από τους γείτονές της. Σε λίγες ώρες το νέο Γουέμπλεϊ θα φορέσει τα γιορτινά του και θα υποδεχτεί την ομάδα του Γκόρντον Στράχαν για τα προκριματικά του Μουντιάλ του 2018, με τους Σκωτσέζους να θέλουν πάση θυσία το θετικό αποτέλεσμα για να παραμείνουν ζωντανοί στο κυνήγι της πρόκρισης. Όσο κι αν αυτό θεωρείται υπερβολικά δύσκολο. Τελευταία φορά που οι δύο ομάδες είχαν παίξει στο Γουέμπλεϊ -σε επίσημο αγώνα- οι Σκωτσέζοι έφυγαν με το διπλό. Ήταν το 1999 και τα πλέι-οφ του Γιούρο όταν ο Ντον Χάτσινσον της Έβερτον είχε σκοράρει το μοναδικό γκολ της αναμέτρησης. Ένα γκολ που, δυστυχώς για τους ίδιους, δεν τους έστειλε στο Γιούρο μιας και είχαν ηττηθεί από τους Άγγλους με 0-2 στη Γκασκώβη στο πρώτο παιχνίδι.
Μια ιστορική νίκη και ένα ιστορικό… ντου
Για να βρούμε την πρώτη συνάντηση ανάμεσα στις δύο ομάδες θα πάμε ακριβώς 144 χρόνια πίσω. Στο γήπεδο κρίκετ, Χάμιλτον Κρέσεντ της Γλασκώβης μπροστά σε 4.000 φιλάθλους. Εκεί η ομάδα της Σκωτίας έχοντας στην 11αδα μόνο παίκτες της Κουήνς Παρκ Φ.Κ υποδέχτηκε την Αγγλία με τις δύο ομάδες να μένουν στο 0-0. Ήταν 30 Νοεμβρίου του 1872 και αυτή η αναμέτρηση έχει καταγραφεί ως η πρώτη επίσημη σε διεθνές επίπεδο (ακολούθησαν άλλες 110). Από τότε μέχρι και τις μέρες μας τα παιχνίδια ανάμεσα στις δύο γειτονικές χώρες θεωρούνται από τα μεγαλύτερα ντέρμπι μίσους που μπορεί να παρακολουθήσει κάποιος και όπως είναι φυσικό τραβούν τα βλέμματα όλων των ρομαντικών -και όχι μόνο- ποδοσφαιρόφιλων μιας και ξυπνούν μνήμες από ένα ποδόσφαιρο μιας άλλης εποχής. Η μπύρα ρέει άφθονη στο Νησί, οι παμπ γεμίζουν με κλασικές Βρετανικές ποδοσφαιρόφατσες και τα τραγούδια ηχούν σε κάθε γωνιά. Οι παλιότεροι θυμούνται τις μονομαχίες παικτών θρύλων όπως ο Κένι Νταλγκλίς, ο Ντένις Λόου, οι αδερφοί Τσάρλτον και ο Μπόμπι Μουρ και τσακώνονται για το ποια ομάδα ήταν η καλύτερη. Οι Σκωτσέζοι θυμούνται την μυθική ομάδα του 1978 και αναρωτιούνται αν μπορούσε να φτάσει στην κατάκτηση του Μουντιάλ και οι Άγγλοι τους θυμίζουν το ιστορικό παγκόσμιο κύπελλο του 1966. Εκεί που για πρώτη (και μοναδική) φορά στρογγυλοκάθισαν στην κορυφή του κόσμου.
Από την πλευρά τους οι Σκωτσέζοι (και οι φίλοι της Σέλτικ) έχουν ως μεγάλο παράσημο την ομάδα του 1967, όταν οι Κέλτες έγιναν η πρώτη Βρετανική ομάδα που κέρδισε το κύπελλο Πρωταθλητριών με τον σπουδαίο Τζοκ Στάιν στο τιμόνι, αλλά και το γεγονός πως οι δύο μεγαλύτερες ομάδες της Αγγλίας γιγαντώθηκαν με δύο Σκωτσέζους στους πάγκους τους. Η Λίβερπουλ με τον Μπιλ Σάνκλι και η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ με τον Σερ Άλεξ Φέργκιουσον. Αυτό θα είναι το αιώνιο πείραγμα των Σκωτσέζων στους Άγγλους φίλους τους. Ένα πείραγμα για το οποίο οι Άγγλοι εννοείται δεν θα μπορέσουν ποτέ να βρουν απάντηση. Όχι απαραίτητα πως αυτό είναι και κακό. Κλείνουμε αυτή τη μικρή παρένθεση και επιστρέφουμε στην κόντρα των δύο εθνικών ομάδων.
Η γκολάρα του Γκάζα και τα… ποτά
Από το μαγικό γκολ του Στηβ Μπλούμερ (στο πιο λασπωμένο παιχνίδι της ιστορίας) που είχε ισοφαρίσει τους Σκωτσέζους στα τελευταία λεπτά το 1901, σώζοντας την περηφάνια ενός ολόκληρου λαού, στο τραγικό λάθος του Ρέι Κλέμενς μετά από ένα “σκοτωμένο” πλασέ του Κινγκ Κένι, το 1-5 των φιλοξενούμενων το 1928, το 9-3 των Άγγλων του 1961 (που οδήγησε τον Σκωτσέζο τερματοφύλακα Φρανκ Χάφεϊ να μεταναστεύσει μετά την ντροπιαστική του εμφάνιση) και από το περίφημο γκολ-σομπρέρο του σπουδαίου Πολ Γκασκόιν (στον δύσμοιρο Στιούαρτ ΜακΚίμι) για το Γιούρο του 1996, στο Αγγλικό τίκι-τάκα (πριν δύο χρόνια) που κατέληξε σε ένα ιστορικό γκολ για τον Γουέιν Ρούνεϊ, τα μάτια μας έχουν δει πολλά και τα χείλη μας έχουν διαβάσει ακόμα περισσότερα γι’ αυτό το ποδοσφαιρικό ζευγάρι.
Φοβερές φάτσες, το επιβλητικό Γουέμπλεϊ και η 1000% βρετανική περιγραφή του αγώνα
Τόσες ιστορίες, τόσοι σπουδαίοι προπονητές και παίκτες, τόσες επιτυχίες και ακόμα περισσότερες αποτυχίες και για τους δύο σε επίπεδο διοργανώσεων, με τα φώτα και τα βλέμματα όμως ολόκληρου του ποδοσφαιρικού πλανήτη να μην μπορούν να αποφύγουν αυτή τη μονομαχία. Όποιοι και να παίζουν και σε όποια κατάσταση και να βρίσκονται οι δύο ομάδες το παιχνίδι αυτό θα είναι πάντα το ιστορικότερο ποδοσφαιρικό ζευγάρι και ως τέτοιο θα αντιμετωπίζεται. Οι νίκες ακόμα και στα φιλικά πανηγυρίζονται, πόσο μάλλον όταν παίζεται μια πρόκριση. Μια σπουδαία ποδοσφαιρική συνάντηση για όλους όσους λατρεύουν πραγματικά το όμορφο άθλημα που λέγεται ποδόσφαιρο.