Ακόμα θυμάμαι την εφημερίδα που έφερνε ο πατέρας μου σπίτι και τα εξώφυλλα της τις ημέρες που είχε ντέρμπι. Ήταν τόση εντυπωσιακή η θέα του αρχικού φύλλου χωρισμένου στα δύο με τις μορφές του Γκάλη στα δεξιά και του Μάικ Τζόουνς στα αριστερά. Άγγελος και δαίμονας.. Έτσι έμοιαζε στα παιδικά μου μάτια. Το χάζευα με τις ώρες όπως και πολλά άλλα εξώφυλλα αργότερα , περιμένοντας πάντα το μεγάλο ματς του απογεύματος. Παιχνίδι που συγκινούσε την Ελλάδα ολόκληρη από άκρη σε άκρη. Ανεξαρτήτου οπαδικής προτίμησης έπρεπε να πάρεις θέση στο ΠΑΟΚ-ΑΡΗΣ. Ακόμα και οι οπαδοί των μεγάλων αθηναϊκών ομάδων έπρεπε για εκείνη την ημέρα να διαλέξουν ώστε να μπουν στο “πανηγύρι”, να ακουμπήσουν λίγο το δάχτυλο τους στο συναίσθημα. Να συμμετάσχουν σε αυτό το δίωρο φεστιβάλ συγκινησιακού φόρτου.. Αυτά τα απογεύματα αυτών των ντέρμπι είναι για όλους εμάς ο τόπος και ο χρόνος που γεννήθηκε το μπάσκετ στην Ελλάδα..

Μετά το αφιέρωμα του πρώτου γύρου στο ΑΡΗΣ-ΠΑΟΚ, πάμε σήμερα να θυμηθούμε αντίστοιχες σπουδαίες αναμετρήσεις/γεγονότα που έλαβαν χώρα με γηπεδούχο τον “Δικέφαλο” του Βορρά. Κλείνω λοιπόν -και πάλι- τα μάτια και ταξιδεύω στον χρόνο..

Φεβρουάριος 1989, δεύτερος γύρος της κανονικής περιόδου. Η Θεσσαλονίκη βρίσκεται στο πόδι για το μεγάλο ματς του Αλεξανδρείου μιας και ο τυπικά γηπεδούχος ΠΑΟΚ με τη προσθήκη του 21χρονου Μάικ Τζόουνς από το Auburn στα forwards, δείχνει ότι μπορεί να νικήσει τον Άρη. Στο γήπεδο (φυσικά) δε πέφτει καρφίτσα και οι οπαδοί των δύο ομάδων έχουν δημιουργήσει καταπληκτική ατμόσφαιρα..

 

 

Ο Άρης όντας πιο “βαρύς” στο ζωγραφιστό προσπαθεί να εκμεταλλευτεί το δίδυμο Μισούνωφ-Ουίλτζερ ενώ ο Τζόνι Νιούμαν ξεκινάει το ματς ως γνωστόν με τρία γκαρντ (Κόρφας-Πρέλεβιτς-Σταυρόπουλος). Ο Γιαννάκης αρχίζει τα πλονζόν και κοπανάει το κεφάλι του στο δεύτερο φάουλ που του παίρνει νωρίς ο Κόρφας. Το “μωρό του ελαφιού” τραβάει ψηλά τον Μισούνωφ και παίζει ένας εναντίον ενός αποτελεσματικά αναγκάζοντας τον Ιωαννίδη να πετάξει πάνω του τον Λυπηρίδη με εντολή να “μη σουτάρει από πάνω σου”. Ο Νιούμαν ανεβάζει τον Μπάνε στον “άσσο” και παίζει το χαρτί του ψηλότερου Μακαρά πάνω στον Γκάλη. Η κοκορομαχία πάει σύννεφο. Κάθε καλάθι πανηγυρίζεται έξαλλα και η ένταση χτυπάει κόκκινο όσο πλησιάζουμε στη τελική ευθεία. Με το σκορ στο 81-82 υπέρ του Άρη, ο Σούμποτιτς βάζει 4 σερί πόντους. Ο ΠΑΟΚ μειώνει σε 83-86 και εκεί ο Γιαννάκης το “παίρνει επάνω του”. Με το χρονόμετρο να τρέχει προς το τελευταίο λεπτό ο “Δράκος” απομονώνει τον Κόρφα στη πλευρά και ορμάει βαθιά στη τελική γραμμή σκοράροντας με το κλασσικό “Δράκος” jump shot.. O Άρης αντέχει στη πίεση των τελευταίων δευτερολέπτων και φεύγει νικητής με 87-88 μέσα σε αποθέωση..

1986.. Ο ΠΑΟΚ περιμένει τον Άρη αλλά και οι δύο υπολογίζουν χωρίς τον “σταρ” της βραδιάς, διαιτητή Σταύρο Δουβή ο οποίος διακόπτει το ματς με το “έτσι θέλω” έξι λεπτά πριν το τέλος (μπροστά ο Άρης με 69-83). Οι οπαδοί του “Δικεφάλου” βέβαια είχαν βάλει το χεράκι του δίνοντας ρεσιτάλ εφευρετικότητας ξεκινώντας με γνωστό υβριστικό σύνθημα που αφορούσε τη μητέρα του Σταύρου Δουβή. Όταν αυτός απειλεί με διακοπή του ματς, η κερκίδα του ΠΑΟΚ αλλάζει μαεστρικά κατεύθυνση ασχολούμενη με τον Ρήγα αλλά (όπως έλεγε το σύνθημα) για λόγους ..ξεκούρασης της μητέρας του Δουβή. Ο ρεφ φυσικά διακόπτει μια και καλή το ματς (“για λόγους εγωισμού” όπως δήλωσε) και στη φυσούνα εκτυλίσσονται κωμικοτραγικές στιγμές.. Mεγαλεία των ’80s..

Δεκέμβρης του 2006 και η πραγματικά σπουδαία ομάδα του Άρη επισκέπτεται το κλειστό της Πυλαία για το ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ. Οι κιτρινόμαυροι του Ματζόν έχουν σπουδαίο σύνολο, κάτι άλλωστε που φάνηκε από τη σπουδαία πορεία τους εκείνη τη χρονιά σε Α1 και Ευρωλίγκα, και εξαιρετικά δουλεμένη άμυνα. Αλλά το ντέρμπι της Θεσσαλονίκης έχει τους δικούς του νόμους.. Αυτό που εξελίχθηκε τις επόμενες δυόμιση ώρες (ναι, τόσο διήρκεσε το ματς) ήταν μια πραγματική διαφήμιση του μπάσκετ και μια μάχη εφάμιλλη των “σκυλομαχιών” των ’80s.

Ο Άρης προσπαθεί από την από την αρχή προσπαθεί να σετάρει το παιχνίδι και να ελέγξει τον ρυθμό όμως ο ΠΑΟΚ του Κώστα Πιλαφίδη μπαίνει ζεστός πυροβολώντας από το τρίποντο και τρέχοντας στο ανοιχτό γήπεδο, ειδικά μετά την είσοδο του 21χρονο “σπιντάτου” Ντάριους Ουάσινγκτον (μετέπειτα παίχτης του Άρη στο fast pace-μοντέλο του Χέρμπερτ) αλλάζοντας τους συσχετισμούς σε άμυνα και επίθεση. Η ομάδα του Ματζόν έχει σε καταπληκτική ημέρα τους Τέρελ Καστλ (34 πόντους, 13 κερδισμένα φάουλ) και Ηλιάδη (25 πόντους, 12/12 προσωπικές) όμως η frontcourt των Μάσεϊ-Ουίλκινσον (η οποία κομμάτιασε εκείνη τη σεζόν πολλές φημισμένες γραμμές ψηλών στην Ευρωλίγκα) αντιμετωπίζει σημαντικό πρόβλημα απέναντι στο μέγεθος των Σέκουλιτς-Πάσαλιτς. Το προβάδισμα αλλάζει χέρια συνεχώς και στο γήπεδο πέφτουν κορμιά μέσα σε καταπληκτική ατμόσφαιρα. Ο Καστλ ισοφαρίζει για τον Άρη σε 82-82 και ο Σκεπάνοβιτς (21 πόντοι, 4/14 προσωπικές) αστοχεί. Παράταση. Ο Καστλ ισοφαρίζει (και πάλι) σε 90-90 και ο Άρης παίζει άμυνα στη τελευταία κατοχή του ΠΑΟΚ. Ο Καλαμπόκης αστοχεί. Παράταση. Ο Άρης είναι σαφώς πιο κουρασμένος (απόρροια του πρόσφατου ματς της Ευρωλίγκας). Με το σκορ στο 101-99 και ελάχιστα δεύτερα για τη λήξη του παιχνιδιού ο Τέρελ Καστλ πηγαίνει στη γραμμή των προσωπικών για τη δεύτερη βολή του. Αστοχεί. Ο Ηλιάδης μαζεύει το ριμπάουντ και μετά από μια βόλτα κατά μήκους της base line βρίσκει τον Καστλ ελεύθερο στη γωνία για το τρίποντο της νίκης. Ένα ολόκληρο γήπεδο παγώνει..

Εάν το ματς αυτό γυριζόταν σε ταινία, θα έριχνα τίτλους τέλους με τη μπάλα να περιστρέφεται στον αέρα φεύγοντας από τα χέρια του Καστλ και πριν φτάσει στο καλάθι για τη τελική κατάληξη. Δε θα είχε πραγματικά ιδιαίτερη σημασία..

Ο ΠΑΟΚ έφυγε νικητής με 101-99..

“Άρης ρε @#$%$%” και “Ελα αγόρι μου..”

 

Ο Σάββας Ηλιάδης έχει κερδίσει τη δική του θέση στο πάνθεον των ματς αυτών με τη μαχητικότητα που επεδείκνυε, ειδικά σε εχθρικό περιβάλλον. Για να θυμηθούμε μια από τις signature στιγμές της θητείας του στον Άρη γυρνάμε στον Φεβρουάριο του 2009 όταν ο “Δικέφαλος” έχει κάνει δυναμική επιστροφή στη διεκδίκηση της νίκης και ο Άρης έχει αρκετή ώρα να συνδεθεί με το καλάθι. Το τρίποντο του Ηλιάδη είναι κομβικό για τη μετέπειτα εξέλιξη (ο Άρης πήρε το διπλό με 50-57) με τον πανηγυρισμό του να επισκιάζει το ίδιο το ματς. Δείτε το γιατί..

https://www.youtube.com/watch?v=obrg4Uo9VR4

 

2005-06, ο Άρης προηγείται με 76-77, ο ΠΑΟΚ έχει τη τελευταία κατοχή και ο Γιώργος Σιγάλας κάνει τους πάντες στη μπάντα για να τον εναλάβει σε ένας man to man που θα έκρινε το ματς. Ο “Ράμπο” πετάει καπνούς από τα “ρουθούνια” φωνάζοντας “έλα αγόρι μου” και ο Γκαγκαλούδης βρίσκει τοίχο στη τελική προσπάθεια υπό τη πίεση του αγριμιού και τον εαυτό του στριμωγμένο στη βάση της μπασκέτας από τον ωρυόμενο Σιγάλα. “Χαζός είμαι..; Θα τις έτρωγα από τον Σιγάλα” δήλωνε μετά σοφά ο “Γκάγκα”..

Η μεγάλη κατηφόρα..

Οκτώβριος του 2009..

Ο ΠΑΟΚ του Σούλη Μαρκόπουλου είναι σαρωτικός με τον Κρις Μονρό να τον οδηγεί στη transition επίθεση σκοράροντας 18 πόντους με άξιο συμπαραστάτη τον Κένι Γκρέγκορι. Το γήπεδο έχει κατηφορίσει από νωρίς με τους παίχτες του “Δικεφάλου” να κυριαρχούν ψηλά κερδίζοντας παράλληλα κάθε διεκδικούμενη μπάλα κατά μήκος του παρκέ. Το τελικό 83-48 είναι ενδεικτικό. Όπως και οι δηλώσεις του κόουτς του Άρη, Φώτη Κατσικάρη στο ντεμπούτο του στον πάγκο των κιτρινόμαυρων..

Η ήττα αυτή ξεπέρασε σε διαφορά πόντων το 102-70 του ΠΑΟΚ στα playoff της σεζόν 1995-96 όταν ο Φάντερμπεργκ (φωτο) κρεμιόταν στα καλάθια και οι Πρέλεβιτς-Στογιάκοβιτς γάζωναν απ’έξω και το 83-50 του ΣΕΦ (με εξαιρετικό Μπαλογιάννη) στον ημιτελικό του κυπέλλου του 1999..