Χρωστούμενα της μοίρας; Μάλλον όχι. Απλά αξιοκρατία. Η Αναντολού Εφές ήταν η καλύτερη ομάδα της διοργάνωσης στο δεύτερο μισό της σεζόν και έφτασε πανάξια στην κατάκτηση του φετινού τίτλου.
Ήταν ένα δυνατό ματς ανάμεσα σε δύο ισάξιες ομάδες που το ήθελαν πολύ. Ένας πραγματικός τελικός. Basketball is a game of runs. Η κάθε μια είχε τα δικά της, πολύ καλά διαστήματα κατά τα οποία επέβαλλε τον νόμο της στο παρκέ. Φιλτράροντας την εξέλιξη της αναμέτρησης και τη συμπεριφορά των ομάδων στην τελική ευθεία αυτής, έχω την αίσθηση ότι έπαιξε μεγάλο ρόλο ο βαθμός ωρίμανσης του κάθε συνόλου. Οι Τούρκοι βρίσκονται χρόνια μαζί υπό τον Αταμάν έχοντας εντρυφήσει σε αυτό που δουλεύουν και (κυρίως) αναπτύξει ισχυρούς δεσμούς επικοινωνίας στο παιχνίδι τους. Ο τρόπος δε που διαχειρίστηκε τον εαυτό του ο Τούρκος κόουτς όντας ήρεμος, συγκρατημένα αισιόδοξος σταθερά, μετέδωσε τόνους σιγουριάς στους παίχτες του.
Η Αναντολού έπαιξε αρκετά καλή άμυνα κατά διαστήματα, είδε (επιτέλους) τον Λάρκιν να στέκεται στο ύψος των περιστάσεων και τους Σίνγκλετον-Σανλί να ματσάρουν -στα όρια του δυνατού μιας και η υπεροχή του Ντέιβις ήταν προφανής- την υπεροχή της Καταλανικής γραμμής ψηλών. Βρήκε μεγάλα plays σε κρίσιμες στιγμές, δεν πτοήθηκε όταν έμεινε πίσω από την πολύ φυσική, δυνατή άμυνα της Μπαρτσελόνα. Oι Τούρκοι ξεκίνησαν μουδιασμένα και φέτος της σεζόν. Βρήκαν (και πάλι) ρυθμό όταν ανέβασαν το επίπεδο της άμυνας τους, με τον Σανλί να τους δίνει την απαραίτητη ώθηση και το motor που έλειπε στη γραμμή ψηλών. Από εκεί και ύστερα έπιασαν τα υψηλότερα επίπεδα απόδοσης στη διοργάνωση, ξεπερνώντας (με πολύ κόπο βέβαια) τον σκόπελο της Ρεάλ στα playoffs και της ΤΣΣΚΑ στον ημιτελικό.
Ποιος θα κατακτήσει την Ευρωλίγκα 2021/22; Οι αποδόσεις της Stoiximan!
Σπουδαία πορεία για τους Καταλανούς από την άλλη πλευρά, στην πρώτη χρονιά του Σάρας και με ένα τελείως διαφορετικό αγωνιστικό σύστημα να έρχεται στο “Παλάου Μπλαουγκράνα”. Ήταν η πιο σταθερή ομάδα της regular season. Παρουσίασε μια ελίτ άμυνα (η οποία έκανε την εμφάνιση της στο πρώτο δεκάλεπτο του τελικού δίνοντας της μια καλή διαφορά), έναν πιο physical χαρακτήρα και μια επίθεση συνεργασίας ώστε να εκμεταλλευτεί σε βάθος το πολύ μεγάλο της οπλοστάσιο. Της κόστισε πολύ ο τραυματισμός του Καλάθη (δεν πατούσε καλά και φάνηκε από το πρώτο λεπτό όταν απέκλεισε την ιδέα του penetration ακόμα και σε καταστάσεις που είχε χώρο). Νομίζω και βλέποντας την εξέλιξη του παιχνιδιού μερικές ώρες μετά, ότι η Μπαρτσελόνα θα μπορούσε να επικρατήσει με έναν average Νικ.
Ο Vasilje Micic απέδειξε αυτό που λέμε καιρό στο Hoopfellas αλλά και σε αυτή εδώ τη σελίδα. Είναι ο καλύτερος παίχτης που παίζει μπάσκετ στην Ευρώπη αυτή τη στιγμή. Ο Σέρβος κατέκτησε τη Γηραιά ήπειρο και πιθανόν αναχωρεί για το ΝΒΑ το καλοκαίρι. Πρόκειται για τον πιο ολοκληρωμένο περιφερειακό που αγωνίζεται στα μέρη μας σήμερα και οποιαδήποτε σύγκριση με οποιονδήποτε άλλον αθλητή είναι μάλλον περιττή. Ο Micic κυριάρχησε στο F4 όντας ασταμάτητος από τις άμυνες που δοκίμασαν τα πάντα απέναντι του (ως επί το πλείστον μεγάλα κορμιά). Είναι ίσως ο πιο αποτελεσματικός slasher στη διοργάνωση, σουτάρει εξαιρετικά από μέση και μακρινή απόσταση, σκανάρει το γήπεδο με ακρίβεια εκτελώντας κάθε είδους πάσα ενώ είναι πολύ αποτελεσματικός στην άμυνα. Τελικά, πριν μερικά χρόνια στο Κάουνας ο Σάρας δημιούργησε το δικό του δηλητήριο, αυτό που έμελλε να πιεί ο ίδιος στη γη της Κολωνίας.
Μετά τον Μπόγκνταν Μπογκντάνοβιτς λοιπόν ο οποίος κυριάρχησε πριν 5 χρόνια με τη φανέλα της Φενέρ, έρχεται άλλος ένας από τη νεότερη, χρυσή γενιά των Σέρβων να πάρει τον θρόνο και τη ταμπέλα του Alpha Dog στο ευρωπαϊκό μπάσκετ, λίγο πριν αναχωρήσει για την άλλη άκρη του Ατλαντικού. Θα έχει τεράστιο ενδιαφέρον το πως θα προσπαθήσει ο κόουτς Αταμάν να αναπληρώσει ένα τέτοιο ενδεχόμενο κενό αλλά και συνολικά το φρεσκάρισμα που ίσως επιχειρήσει στο αγωνιστικό σώμα των πρωταθλητών.
Eν κατακλείδι, αποδόθηκε δικαιοσύνη. Είναι η φύση του αθλήματος τέτοια άλλωστε. Μπάσκετ σημαίνει αξιοκρατία. Έστω και στις λεπτομέρειες, φάνηκε ότι δίκαια επικράτησε η ομάδα που το άξιζε περισσότερο. Μπράβο λοιπόν στην Αναντολού του κόουτς Αταμάν. Η Μπαρτσελόνα είναι πολύ καλή, πολύ δυνατή για να σκύψει το κεφάλι. Σύντομα θα έχει την ευκαιρία της…