Σκεφτείτε ότι γυρίζετε σπίτι στις 3.30 το πρωί από ξενύχτι. Τα αυτιά έχουν κλείσει από τη δυνατή μουσική και το μόνο που σκέφτεστε είναι το κρεβατάκι σας. Κι όμως εκείνη την ώρα συναντάτε στον δρόμο έναν ποδοσφαιριστή της αγαπημένης σας ομάδας. Τι θα σκεφτεί ο κάθε λογικός άνθρωπος; Λογικά κάτι ανάμεσα σε «Δες το κοπρόσκυλο που ξενυχτάει», «Είναι αυτός επαγγελματίας;» και «Ξελαρυγγιαζόμαστε εμείς στην εξέδρα και πονάμε για την ομάδα και οι άλλοι δεν νοιάζονται». Πολύ πιθανό, άμα είστε και τίποτα τύποι που δεν φοβάστε να μιλήσετε, να του πείτε κάτι. Και σίγουρα το τελευταίο πράγμα που περιμένετε να ακούσετε ως απάντηση είναι «Προπόνηση πάω, ρε αδερφέ».
Κι όμως, αν ζείτε κάπου στη Νουέβα Πομπέγια, τη Νέα Πομπηία σαναλέμε, στο Μπουένος Άιρες η απάντηση του ποδοσφαιριστή θα είναι λογική και πιθανότατα αληθινή. Ας τα πάρουμε όμως με τη σειρά. Η Ντεπορτίβο Ριέστρα είναι μια παντελώς άγνωστη ομάδα στο ευρύ ποδοσφαιρικό κοινό. Ιδρύθηκε το 1931, στην περιοχή της Νουέβα Πομπέγια από μία παρέα που μαζευόταν στην οδό Ριέστρα, δίπλα σε ένα γαλατάδικο, και έπαιζε μπάλα στον δρόμο. Η περιοχή βρίσκεται στο νότιο άκρο της πόλης του Μπουένος Άιρες και είναι γνωστή ως μια “σκληρή” γειτονιά, με αρκετούς “ανθρώπους της πιάτσας” (για να το πούμε κομψά), αλλά και για τα χαμόσπιτα και την παραγκούπολή της. Είναι ένα από τα πιο επικίνδυνα μπάριο του Μπουένος Άιρες και μαζί με μερικά ακόμα (ανάμεσά τους και τη Λα Μπόκα) έχουν τις περισσότερες ανθρωποκτονίες στην πόλη (τουλάχιστον για τα έτη 2020 και 2021). Από την άλλη όμως, έχει ονομαστεί και ως το μπάριο του “τάνγκο”, καθώς στα μπαρ και τα νυχτερινά μαγαζιά της περιοχής άνθισε πολύ το συγκεκριμένο είδος. Τέλος, είναι γνωστή και για τους κοινωνικούς αγωνιστές και ακτιβιστές που προέρχονται από εκεί, ως μία λαϊκή περιοχή που φιλοξενούσε πολλούς μετανάστες, τόσο εσωτερικούς, όσο και από άλλες χώρες (κυρίως τη Βολιβία).
Ο σύλλογος μπορεί να μην είναι γνωστός, αλλά με έτος ίδρυσης το 1931, σίγουρα έχει ιστορία. Οι ιδρυτές της νοίκιασαν γραφεία, η Ντεπορτίβο Ριέστρα έγινε μέλος της Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας της Αργεντινής και το 1950 άφησε το χωράφι που είχε ως έδρα και απέκτησε το δικό της γήπεδο. Οι “ασπρόμαυροι” βολόδερναν στις μικρότερες κατηγορίες της Αργεντινής για χρόνια (κατά κύριο λόγο στη Γ’ εθνική και αρκετές χρονιές στη Δ’) και το 1981, όπως και η γειτονική Σαν Λορένσο, αναγκάστηκαν να χάσουν το γήπεδό τους, αφού η χούντα της χώρας το απαλλοτρίωσε για να φτιάξει μια μεγάλη λεωφόρο. Η Ριέστρα έμεινε άστεγη για αρκετά χρόνια, παίζοντας σε διαφορετικές έδρες κατά καιρούς. Το 1990, όταν τερμάτισε τελευταία στην τελευταία κατηγορία της χώρας, τέθηκε εκτός του “επίσημου” ποδοσφαίρου της χώρας. Η ομάδα ανασυντάχθηκε, επέστρεψε και τελικά το 1993 κατάφερε να εγκαινιάσει ένα νέο γήπεδο σε μια έκταση που είχε αγοράσει αρκετά χρόνια πιο πριν. Χρειάστηκε να φτάσουμε στο 2009 για να καταφέρει να το αποπληρώσει.
Πάνω το “Νουέβο Γκασόμετρο”, το γήπεδο της Σαν Λορένσο, μια έδρα που κάθε ποδοσφαιρόφιλος έχει πετύχει σε κάποιο βίντεο με απίστευτη ατμόσφαιρα.
Κάτω το Εστάδιο Γκιγιέρμο Λάσα, περίπου 300 μέτρα μακριά, φαίνεται σαν ένα προπονητικό κέντρο. Κι όμως, θα υποδεχτεί σε λίγο καιρό Μπόκα και Ρίβερ (αν δεν αλλάξει κάτι)
Το Εστάδιο Γκιγιέρμο Λάσα εξακολουθεί να είναι η έδρα της ομάδας μέχρι και σήμερα, είναι ένα μικρό γηπεδάκι γειτονιάς που χωράει 3.000 θεατές. Η αποπληρωμή του γηπέδου έπαιξε τεράστιο ρόλο για την άνοδο του συλλόγου, καθώς αφαίρεσε έναν οικονομικό βραχνά από τους ανθρώπους της ομάδας. Μάλιστα, για όσους θυμούνται παλιότερα άρθρα μας, η Ντεπορτίβο Ριέστρα είχε τα 5 λεπτά δημοσιότητάς της όταν ο Ντιέγκο Μαραντόνα ανέλαβε να γίνει “πνευματικός προπονητής” της το 2013. Ο Ντιεγκίτο έκανε επισκέψεις στα αποδυτήρια, υποστήριζε ψυχολογικά τους παίκτες, τους μάθαινε να εκτελούν φάουλ και τον έβλεπες συχνά πυκνά στο γήπεδο να παρακολουθεί τους αγώνες της ομάδας. Όλα αυτά πριν αρχίσει τις περιπέτειες στα Εμιράτα και το Μεξικό. Αλλά ακόμα και όταν έγινε προπονητής σε άλλα μέρη, διατηρούσε επαφή με τον σύλλογο, καθώς γνώριζε τον ιδιοκτήτη του συλλόγου.
«Ισχυρός άνδρας» της ομάδας λοιπόν από το 2012-13 είναι ο κύριος Βίκτορ Σινφάλε, ο οποίος είναι, ας πούμε, αμφιλεγόμενος. Στην ερώτηση «τι δουλειά κάνει;», η απάντηση είναι «πολλές». Είναι δικηγόρος. Μεταξύ άλλων και του διάσημου κακοποιού “Ελ Γκόρδο” Βαλόρ. Μιας μυθικής μορφής του αργεντίνικου αστυνομικού ρεπορτάζ που έχει ληστέψει 23 τράπεζες και 18 θωρακισμένα φορτηγά. Δικηγόρος και πολλών μαχαιροβγαλτών/μπραμπράβας τόσο της Μπόκα, όσο και της Ρίβερ (γιατί όταν κάνεις ένα λειτούργημα, δεν κολλάς σε λεπτομέρειες). Δικηγόρος διάσημων οίκων ανοχής, οίκων ανοχής που είχαν πρωταγωνιστήσει σε σκάνδαλα με εκβιασμούς δικαστών με βίντεο, αλλά και με δωροδοκίες της αστυνομίας. Δικηγόρος Σύριου εμπόρου όπλων, διεφθαρμένων πολιτικών και αστυνομικών. Είναι και μάνατζερ. Μάνατζερ πολλών DJ της χώρας, αλλά παράλληλα έχει και τα αποκλειστικά δικαιώματα ξένων στην Αργεντινή, όπως του Ντέιβιντ Γκέτα. Μάνατζερ φυσικά και του Ντιέγκο Μαραντόνα για ένα φεγγάρι. Και πρόεδρος. Πρόεδρος στην εταιρεία που είναι η επίσημη αντιπρόσωπος ενός γνωστού ενεργειακού ποτού. Και ποδοσφαιριστής. Παλαίμαχος βέβαια, αλλά και αποτυχημένος λιγάκι. Τερματοφύλακας που δεν έκανε καριέρα στη Νουέβα Σικάγο, αλλά τελικά ανέλαβε την Ντεπορτίβο Ριέστρα ως παράγοντας. Στη φανέλα της ομάδας υπάρχει η λέξη ΙΡΑΚ, που δεν έχει σχέση με τη χώρα, αλλά με την ομάδα τύπου “Sunday League” στην οποία παίζει ο κύριος Σινφάλε με τους φίλους του. Και αν υπάρχει μια φράση που τον περιγράφει καλύτερα ως δικηγόρο, είναι η ατάκα του: «αν ο Χίτλερ μου δώσει 1 εκατομμύριο δολάρια για να τον υπερασπιστώ στο δικαστήριο, θα το κάνω».
Η γραφικότητα ξεκινά στο 3.20 με τον οπαδό-παίκτη-μπουκαδόρο να γίνεται ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ ο 12ος παίκτης της ομάδας
Όσοι μας παρακολουθούν χρόνια ίσως θυμούνται ότι ασχοληθήκαμε με την ομάδα και το 2017. Η Ντεπορτίβο Ριέστρα παίζει τότε στα μπαράζ ανόδου από τη Γ’ στη Β’ εθνική με αντίπαλο την Κομουνικασιόνες. Χάνει το πρώτο ματς 1-0. Στη ρεβάνς, ο Ντιεγκίτο στέλνει τις ευχές του για την ανατροπή. Η Ριέστρα κατηγορείται ότι αύξησε τις διαστάσεις της μεγάλης περιοχής, μπας και κερδίσει κανένα πέναλτι. Προηγείται τελικά με 2-0. Φτάνουμε στο 90′ και οι φιλοξενούμενοι αναζητούν ένα γκολ για να πάει το ματς στα πέναλτι. Και ξαφνικά, όλοι βλέπουν έναν τυπάκο με φόρμα και κουκούλα να μπουκάρει από την εξέδρα και να μπαίνει μέσα. Όχι για να κάνει επεισόδια, αλλά για να παίξει… άμυνα. Η Ριέστρα βρίσκεται ξαφνικά με… 11 παίκτες συν έναν φίλαθλο. Οι παίκτες της Κουμουνικασιόνες του την πέφτουν, οδηγούμαστε σε γενικευμένη σύρραξη και επεισόδια και το παιχνίδι διακόπτεται. Μετά το τέλος του αγώνα, η ιστορία γίνεται ακόμα πιο γραφική, καθώς αυτός που μπούκαρε δεν ήταν κάποιος οργανωμένος οπαδός, αλλά ένας παίκτης της Ριέστρα που ήταν εκτός αποστολής. Στην απολογία του είπε πως νόμιζε ότι το ματς είχε λήξει και μπήκε να πανηγυρίσει.
Το απόγειο της γραφικότητας το φτάνουμε με την απόφαση της Π.Ο. για το ματς. 600.000 πέσος, 10 αγωνιστικές τιμωρία και -20 βαθμοί για την επόμενη σεζόν στη Ριέστρα. Αλλά… Το ματς θα συνεχιστεί κανονικά και τα 5 λεπτά που απέμεναν στις καθυστερήσεις θα γίνουν σε δύο ημίχρονα των 3 και 2 λεπτών. Δεν κάνουμε πλάκα. Παρά τις διαμαρτυρίες της Κομουνικασιόνες, η απόφαση δεν άλλαξε. Το ματς συνεχίστηκε για 3+2 λεπτά, γκολ δεν μπήκε και η Ντεπορτίβο Ριέστρα ανέβηκε για πρώτη φορά στην ιστορία της στη Β’ εθνική της Αργεντινής. Βέβαια με -20 βαθμούς, τα πράγματα ήταν κάπως δύσκολα. Οι ασπρόμαυροι το πάλεψαν, έκαναν εντυπωσιακή χρονιά, πέτυχαν 9 νίκες συνολικά (κερδίζοντας μάλιστα και τις τρεις πρώτες ομάδες) και μάλιστα στα μέσα της χρονιάς πέτυχαν με έφεση τη μείωση της ποινής τους στους -10. Αν ο υποβιβασμός γινόταν μόνο με τη βαθμολογία της σεζόν, η Ριέστρα θα τη γλίτωνε καθώς βγήκε 19η στις 25 και θα σωζόταν στην ισοβαθμία. Καθώς όμως ισχύει το promedio (δηλαδή η διαίρεση των βαθμών με τους αγώνες των τριών τελευταίων σεζόν), η ομάδα ήταν καταδικασμένη εξαιτίας του κακού συντελεστή της. Το ακόμα πιο εντυπωσιακό είναι ότι η διοίκηση δεν έπεσε αμαχητί. Προχώρησε σε προσφυγή στο CAS. Τελικά, οι δικασταές δεν συγκινήθηκαν και αποφάσισαν ότι οι 10 βαθμοί ήταν καθόλα νόμιμη απόφαση. Κάπως έτσι, η Ριέστρα επέστρεψε στη Γ’ εθνική.
Το μεγάλο μπαράζ ανόδου. Στο 1′ του βίντεο παρατηρήστε στιλ εισόδου ομάδας (ο ένας πίνει και το ποτό του ιδιοκτήτη), λες και πρόκειται για συμμορία.
Η Ριέστρα είχε καλή ομάδα όμως και ανέβηκε έτσι αμέσως εκ νέου στην B’ εθνική, δείχνοντας ότι δεν είχε καμία διάθεση να επιστρέψει στα χαμηλά. Το αντίθετο. Το 2020 εν μέσω πανδημίας θα πρωταγωνιστήσει σε νέο σκάνδαλο. Παρά την καραντίνα και τις απαγορεύσεις στις ομάδες, εμφανίζονται εικόνες με τους παίκτες του συλλόγου να προπονούνται κανονικά. Παρότι απειλείται με βαριά καμπάνα, τη γλιτώνει. Στο πρωτάθλημα του 2023 κατάφερε να τερματίσει στην 7η θέση του 2ου γκρουπ της Β’ εθνικής και να μπει στα πλέι-οφ. Ελάχιστοι περίμεναν ότι είχε ελπίδες να διεκδικήσει την άνοδό της. Κι όμως, έκανε τη μεγάλη έκπληξη. Απέκλεισε στα πλέι-οφ συλλόγους με μεγαλύτερο όνομα, όπως τη Σαν Μαρτίν και την Κίλμες και έφτασε στον μεγάλο τελικό ανόδου στις αρχές του Δεκεμβρίου του 2023. Εκεί επικράτησε επί της Ντεπορτίβο Μαϊπού με 1-0 και έκανε ένα μεγάλο θαύμα, κατέκτησε για πρώτη φορά την άνοδο στο πρωτάθλημα της Α’ εθνικής. Θα ήταν σίγουρα μια ωραία ιστορία Σταχτοπούτας, αν δεν υπήρχαν σκιές. Και αν αυτά που έγιναν με την Κομουνικασιόνες τα πλήρωσε και αν ακόμα ξεχάσουμε ότι υπάρχει ο όχι-και-τόσο-έντιμος ιδιοκτήτης (στο σημείο αυτό να πούμε ότι στην Αργεντινή το σύστημα είναι όπως σε άλλες χώρες, με ομάδες και μέλη, οπότε για να είμαστε ακριβείς ο Σινφάλε έχει το μάνατζμεντ), αν ξεχάσουμε ακόμα και το γεγονός ότι στην Αργεντινή μια ομάδα με 1.200 μέλη μόλις και χωρίς φανατικό κοινό θεωρείται σύλλογος ανάξιος συμπάθειας, το χειρότερο ήταν ότι πήρε πολλά σφυρίγματα. Ή τουλάχιστον αυτό υποστηρίζουν οι αντίπαλοι και οι ουδέτεροι. Οι οποίοι μιλάνε για τη φιλία του κυρίου Σινφάλε με τον ισχυρό άντρα της Ομοσπονδίας “Τσίκι” Τάπια. Η Ντεπορτίβο Ριέστρα κατηγορείται ότι παίζει αντιποδόσφαιρο, ότι παίζει σκληρά και κυρίως, ότι έχει την άνεση να το κάνει, καθώς οι διαιτητές κάνουν τα στραβά μάτια στον πειθαρχικό έλεγχο, χαρίζουν φάουλ, κάρτες, αλλά συχνά και οφσάιντ.
Ο αρχηγός της Ριέστρα Μίλτον Σέλις θα απαντήσει, όχι και τόσο ευγενικά. «Είναι τεράστια υπερηφάνεια. Όλη τη χρονιά μας κατηγορούσαν, μας έσκισαν τον κ.λο και μας χτυπούσαν. Όλη τη χρονιά. Τους κερδίσαμε και τους πονάει γιατί ήταν όλοι εναντίον μας. Μιλούσαν υποτιμητικά για εμάς. Γιατί δεν μας κέρδισαν τότε; Έχουμε τεράστια «αυγά». Το αφιερώνω στους γελοίους που μας χτυπούσαν όλη τη χρονιά», θα πει ο κάπτεν με δάκρυα στα μάτια. Και για να είμαστε σωστοί, είναι μια ομάδα που πριν 10 χρόνια έπαιζε στη Δ’ εθνική. Και φέτος βγήκε 7η στο ένα από τα δύο γκρουπ και επικράτησε σε κάθε φάση των αντιπάλων. Δεν γίνονται αυτά μόνο με σπρώξιμο και στον τελικό με την Μαϊπού ήταν απόλυτη κυρίαρχος. Σίγουρα πάντως, δεν θα είναι η ομάδα που θα τη βλέπουν με συμπάθεια οι οπαδοί των μεγάλων της χώρας.
Ο κόσμος διασκεδάζει, αλλά κάποιοι ρίχνουν ιδρώτα
Και καλά όλα αυτά, θα πει κανείς. Ο πρόλογος ρε Σομπρέρο τι ρόλο βαράει; Αφού κλείσαμε την τεράστια παρένθεση με το ποια είναι η ομάδα, θα επιστρέψουμε εκεί. Οι παραπάνω εικόνες είναι από την καλοκαιρινή προετοιμασία της Ντεπορτίβο Ριέστρα. Η ώρα είναι λίγο μετά τις 4 το πρωί και η μουσική από το μπιτσόμπαρο ακούγεται δυνατά. Η παραλία δεν είναι άδεια όμως. Κάποιες μορφές κάνουν ασκήσεις γυμναστικής. Είναι οι παίκτες της Ντεπορτίβο Ριέστρα και κάνουν προπόνηση, ενώ δίπλα ο κόσμος διασκεδάζει στο πάρτι. Και αν πιστεύετε ότι είναι σύμπτωση ή ότι έγινε μία φορά, δείτε και αυτή την εικόνα:
Το πρόγραμμα της καλοκαιρινής προετοιμασίας: Προπόνηση στις 3.30, 7, 10.30 και 18.00 με μερικά διαλείμματα για ξεκούραση, πρωινό και το energy drink του ιδιοκτήτη.
Παράλληλα έχουν κυκλοφορήσει διάφορα βίντεο στα οποία οι παίκτες ανεβαίνουν κάτι αμμόλοφους λες και κάνουν προπόνηση για τις Ειδικές Δυνάμεις, ενώ σε άλλα κάνουν προπόνηση πυγμαχίας, σαν τον Ρόκι που προετοιμάζεται. Όσοι αντιπαθούν την ομάδα, λένε ότι όλα αυτά είναι τρικ της διοίκησης για λίγα λεπτά διασημότητας. Οι ίδιοι οι παίκτες υποστηρίζουν ότι αυτό το έκαναν και πριν τα πλέι-οφ ανόδου και πιστεύουν ότι τους βοήθησε. Κάπως έτσι, η Ντεπορτίβο Ριέστρα ετοιμάζεται να κάνει ντεμπούτο στην Α’ εθνική της Αργεντινής και είμαστε αρκετά σίγουροι ότι θα ζήσουμε δυνατές στιγμές και ας είναι το τελευταίο φαβορί για κατάκτηση του πρωταθλήματος με μόλις 2000 απόδοση.