Σκεφτείτε ότι γυρίζετε σπίτι στις 3.30 το πρωί από ξενύχτι. Τα αυτιά έχουν κλείσει από τη δυνατή μουσική και το μόνο που σκέφτεστε είναι το κρεβατάκι σας. Κι όμως εκείνη την ώρα συναντάτε στον δρόμο έναν ποδοσφαιριστή της αγαπημένης σας ομάδας. Τι θα σκεφτεί ο κάθε λογικός άνθρωπος; Λογικά κάτι ανάμεσα σε «Δες το κοπρόσκυλο
22 Ιουνίου 1986. Την ώρα που το ρολόι στο Μεξικό έδειχνε 1.12 το μεσημέρι ο Έκτορ Ενρίκε έδωσε μια κοντινή πάσα στη δεξιά πλευρά στον συμπαίκτη του Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα. Τα επόμενα 9 περίπου δευτερόλεπτα, μέχρι να φτάσει από το σημείο εκείνο, λίγο πίσω από το κέντρο, μέχρι τη μικρή περιοχή των Άγγλων, είναι συνδυασμένα
Στο ποδόσφαιρο, όπως και στη ζωή, είναι πολλές φορές οι μικρές λεπτομέρειες που αλλάζουν τα πάντα. Την ιστορία μιας ομάδας, ενός ποδοσφαιριστή, του ίδιου του αθλήματος ίσως. Το 1978 η Αργεντινή κατέκτησε το Μουντιάλ και ακόμα και με τους ψιθύρους για τα όσα έγιναν τότε, κανείς δεν μπορούσε να αμφισβητήσει την ποιότητα των παικτών της,
Όταν άρχισε δειλά δειλά το ποδόσφαιρο να ξεκινά και πάλι μετά από την καραντίνα, όλοι οι φίλαθλοι στον κόσμο, εθισμένοι στη μαγεία της μπάλας, περίμεναν πώς και πώς να δουν ξανά αγώνες. Αρκετοί από αυτούς έπεσαν… πολύ χαμηλά κατά τη διάρκεια της διακοπής, βλέποντας διάφορα φολκλορικά πρωταθλήματα σε μαγευτικές χώρες που έπρεπε να ανοίξεις χάρτη
Πόσο δραματικό μπορεί να είναι ένα πρωτάθλημα με… 24 ομάδες; Αν το πρωτάθλημα της Αργεντινής αποτελεί ικανοποιητικό στατιστικό δείγμα, η απάντηση είναι “πολύ”. Πριν εξηγήσουμε το γιατί, ας ρίξουμε μια ματιά στον τρόπο διεξαγωγής του φέτος (και λέμε φέτος αγαπημένε αναγνώστη γιατί κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί πόσο θα κρατήσει το τρέχον σύστημα). Όπως είπαμε,