Είναι η ομάδα που λατρεύουμε όλοι να κριτικάρουμε, ίσως ακόμα περισσότερο και από τους συλλόγους μας. Ποιος παίκτης δεν κάνει, ποια τα λάθη του εκάστοτε προπονητή, γιατί ο συλλογικός αντίπαλος έχει περισσότερους ποδοσφαιριστές στην 11αδα. Είναι η ομάδα που μας έχει χαρίσει στενοχώριες, αλλά και τεράστιες χαρές. Όπως το 2004 σε μια από τις μεγαλύτερες
Ο Γκάρεθ Σάουθγκειτ τοποθέτησε προσεκτικά τις σημειώσεις του πάνω στο γραφείο, τσέκαρε για μια ακόμα φορά τα σκονάκια του και ζήτησε από τους βοηθούς του να σταθούν δίπλα του για να τον βοηθήσουν σε περίπτωση που κολλήσει κάποια στιγμή. Στη συνέχεια πήρε μια πολύ βαθιά ανάσα και είπε: “Λοιπόν, θα προσπαθήσω να σας το εξηγήσω
“Στο τελευταίο μίλι για την Ουέσκα, Το τελευταίο εμπόδιο για την περηφάνια μας, Σκέψου με την καρδιά σου καλή μου, Ότι σε νιώθω δίπλα μου.” Το παραπάνω ποίημα ανήκει στον Τζον Κόρνφορντ (η κακή του μετάφραση σε μένα) και είναι μια στροφή από το “Ποίημα” που απευθύνεται στη φίλη του ποιητή Μαργκό Χάινεμαν. Γράφτηκε κατά
Ξύπνημα πολύ πρωί. Σχεδόν χαράματα. Η τσάντα έτοιμη με τα βασικά. Περπάτημα από τη γειτονιά της Σάντα Καταλίνα στην ανατολική άκρη του Μοντεβιδέο. Μια περιοχή που την έφτιαξαν μετανάστες, ψαράδες και άνθρωποι που δούλευαν σε αλυκές. Το περπάτημα τελειώνει στη στάση του λεωφορείου. Του πρώτου της ημέρας, μέχρι τη γειτονιά Σέρο. Από εκεί νέο λεωφορείο.
Είναι φυσιολογικό σε κάθε μεγάλη χώρα που βγάζει κάποιον σπουδαίο ποδοσφαιριστή, η ανάγκη να χριστεί κάποιος διάδοχός του να είναι μεγάλη. Στην Ολλανδία μπορεί να μην υπάρχει η λατινοαμερικάνικη τρέλα για νέους Μαραντόνα και Πελέ, καθώς το όνομα Κρόιφ προκαλεί δέος, αλλά “νέοι φαν Μπάστεν” υπήρξαν. Δίκαια ή άδικα, ο Ρούτγκερους Γιοχάνες Μαρτίνους ή (αν