Μπορεί να μην ακούγεται ως σοβαρό πρόβλημα, αλλά όταν γράφεις τόσα κείμενα για τόσα χρόνια, ένα ζήτημα που υπάρχει είναι να βρεις έναν πετυχημένο τίτλο για το κείμενό σου. Το σημερινό άρθρο έχει ως πρωταγωνιστή τον νεαρό Ισπανό ποδοσφαιριστή Μπράιαν Θαραγόθα και ήταν ιδανική ευκαιρία για να συνδυαστεί με τη “Ζωή του Μπράιαν” την κλασική κωμωδία του 1979 από τους Μόντι Πάιθον. Αφού έδωσα συγχαρητήρια στον εαυτό μου για την έμπνευση, απογοητεύτηκα αμέσως όταν διαπίστωσα ότι ήταν πολλοί αυτοί που το είχαν ήδη σκεφτεί πριν από μένα. «Στην Μπαρσελόνα δεν βρήκαν τη ‘Ζωή του Μπράιαν’ πολύ αστεία», έγραψε η Marca. Παρότι όμως πρέπει να χρησιμοποιήσω έναν αρκετά πιο μέτριο τίτλο, η αλήθεια είναι ότι η αρχική μου ιδέα ήταν ταιριαστή. Για όσους δεν έχουν δει την βρετανική ταινία, περιστρέφεται γύρω από τη ζωή του Μπράιαν, που γεννιέται την ίδια ημέρα με τον Ιησού στο διπλανό σπίτι και οι πιστοί τον μπερδεύουν με τον Μεσσία, ακολουθώντας τον παντού, σίγουροι ότι αυτός είναι ο σωτήρας τους. Θα αναρωτιέται κανείς, τι σχέση μπορεί να έχει η παρεξήγηση σχετικά με την ταυτότητα του Μεσσία με έναν 22χρονο ποδοσφαιριστή γεννημένο στη Μάλαγα;
Καταρχάς, έχουν κι οι δύο ακόλουθους. Μετά το τέλος του Γρανάδα-Μπαρσελόνα 2-2, στο οποίο ο Μπράιαν σκόραρε δύο φορές (και είχε και ένα δοκάρι στο 87′) δήλωσε το εξής: «Άνοιξα μόνο το Instagram στο κινητό μου και είδα ότι είχα 5.000 καινούριους followers. Είναι τρέλα.» Συνεπώς, όπως κι ο κινηματογραφικός Μπράιαν, έτσι κι ο Ανδαλουσιάνος έχει το κοινό του. Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι όλη η ποδοσφαιρική Ισπανία ασχολείται μαζί του τις τελευταίες μέρες, μετά το παιχνίδι με την Μπαρσελόνα. Δεν είναι μόνο τα γκολ, είναι η γενικότερη εικόνα του και η εμφάνισή του. «Οι παίκτες της Μπαρσελόνα μου έδωσαν συγχαρητήρια. Μέσα στο παιχνίδι μου είπαν να σταματήσω να τρέχω, να μην τρέχω άλλο», δηλώνει με τη νεανική του αφέλεια. «Γι’ αυτό παίζω. Παίζω για να ντριμπλάρω. Δεν παίζω για να βρίσκομαι πίσω από την μπάλα ή για κάτι άλλο. Είμαι παιδί της γειτονιάς από μικρός, έπαιζα όλη τη ζωή μου στη γειτονιά και στο τέλος, παίζω γι’ αυτό». Λίγη ώρα πιο μετά, μάθαμε ότι ο Μπράιαν Θαραγόθα κλήθηκε για πρώτη φορά στην εθνική Ισπανίας (πρώτος παίκτης της Γρανάδα εδώ και πολλές δεκαετίες). Ποιος είναι όμως ο νέος Μεσσίας του ισπανικού ποδοσφαίρου; Είναι πραγματικά κάποιος που αξίζει να πιστέψεις; Ή είναι σαν τον Μπράιαν της ταινίας, μία σύμπτωση θα οδηγήσει σε μπέρδεμα; Σε ένα ισπανικό ποδόσφαιρο που έχει ανάγκη από νέα ονόματα, νέα ινδάλματα, τη στιγμή που ο Ανσού Φατί δεν βρήκε χώρο στην Μπαρσελόνα και πήγε δανεικός στην Μπράιτον, η προβολή που έχει ο 22χρονος Μπράιαν είναι υπερβολική. Όλα τα μεγάλα μέσα της χώρας έχουν αφιερώματα, συνεντεύξεις από παλιούς προπονητές, δηλώσεις.
Σύμφωνα με τα στατιστικά, ο Κουντέ δεν είχε δεχτεί ούτε μία ντρίμπλα στο φετινό πρωτάθλημα. Στο δεύτερο γκολ της Γρανάδα ο Μπράιαν τον χόρεψε δύο φορές.
Η έφεσή του στην ντρίμπλα δεν ήταν μόνο γονιδιακή, δεν ήταν δηλαδή μόνο το έμφυτο ταλέντο. Όπως λέει, έκανε προπόνηση πέντε ημέρες την εβδομάδα, δύο στο χορτάρι και τρεις στο ποδόσφαιρο σάλας. Εκεί, στους μικρούς χώρους του αθλήματος αυτού ήταν που δούλεψε πολύ στην ντρίμπλα του. Γεννημένος δύο ημέρες μόλις πριν μια από τις σημαντικότερες στιγμές της σύγχρονης ιστορίας, την 11η Σεπτεμβρίου του 2001, ο Μπράιαν ήθελε πολύ να πάει στις ακαδημίες κάποιου από τους πολλούς συλλόγους της Ανδαλουσίας. Έπαιξε σε μικρές ομάδες όπως η Τίρο Πιτσόν και η Κονεχίτο (που σημαίνει “λαγουδάκι” και ναι έχει ένα λαγουδάκι για σήμα). Η Κονεχίτο είχε συνεργασία με τη Μάλαγα, αλλά οι άνθρωποί της δεν μπήκαν καν σε διαδικασία να τον δοκιμάσουν, τον απέρριψαν αμέσως. Δεν έπεισε όμως ούτε τους ανθρώπους της Σεβίγια, ούτε τους ανθρώπους της Μπέτις, ούτε καν όταν πήγε πιο βόρεια για να δοκιμαστεί στη Βαγιαδολίδ. Δεν το λες και σπουδαίο βιογραφικό το Τίρο Πιτσόν-Κονεχίτο όταν έχεις φτάσει στα 18 σου. Τελικά, χωρίς τις σοβαρές ποδοσφαιρικές βάσεις που θα έπαιρνε σε κάποια “καντέρα” (ακαδημία) μεγάλου ισπανικού συλλόγου πηγαίνει να δοκιμαστεί στη Γρανάδα. Θα πείσει τους ανθρώπους της και την πρώτη χρονιά στην ομάδα των νέων θα σκοράρει 15 φορές και θα δώσει 18 ασίστ. Τη σεζόν 2020-21 θα πάει δανεικός στην Πόλι Εχίδο, μακριά από το σπίτι, προσπαθώντας να μάθει πώς δουλεύει η ηλεκτρική κουζίνα μπας και φτιάξει κανένα αυγό. Δεν τα πάει ιδιαίτερα καλά, επιστρέφει στη Γρανάδα, παίζει στη 2η ομάδα της και αγωνίζεται με επιτυχία στη Δ’ εθνική. Πέρσι, θα πάρει τις ευκαιρίες του στην πρώτη ομάδα, θα τελειώσει τη σεζόν με πέντε γκολ και μία ασίστ, θα κερδίσει με τη Γρανάδα το πρωτάθλημα της Β’ εθνικής και θα έχει την ευκαιρία να παίξει στα σαλόνια της Πριμέρα. Ο Πάκο Λόπεθ τον πιστεύει, η Γρανάδα θα του κάνει ανανέωση συμβολαίου μέχρι το 2027 με αυξημένους οικονομικούς όρους και η ρήτρα θα πάει στα 14 εκατομμύρια Ευρώ. Με το hype που έχει δημιουργήσει φαίνεται χαμηλή σήμερα.
Ντρίμπλα, ντρίμπλα, ντρίμπλα
Ένα βιογραφικό που δεν πείθει για κάτι ξεχωριστό και ένα παρουσιαστικό που κάνει το ίδιο. Μόλις στο 1.64, ο Μπράιαν δεν έχει τη σωματοδομή για να τα βάλει με τα θηρία. Μήπως είναι λίγο υπερβολικός όλος αυτός ο χαμός; Μήπως ένας παίκτης με εννιά συμμετοχές όλες κι όλες στην Α’ εθνική δεν θα έπρεπε να κληθεί τόσο εύκολα στην εθνική; Μπορεί. Αλλά από την άλλη, σε ένα ποδόσφαιρο του τρεξίματος δίχως φαντασία, είναι ωραίο να βλέπεις κάτι πιο παλιό, πιο old school, έναν παίκτη που του αρέσει να παίρνει την μπάλα και χωρίς φόβο να ντριμπλάρει όποιον βρεθεί μπροστά του. Ο Θαραγόθα είναι μακράν ο παίκτης με τις περισσότερες ντρίμπλες στην Ισπανία και μόνο ο Σανέ και ο Έζε τον κοντράρουν στην υπόλοιπη Ευρώπη. Η επιτάχυνση που έχει είναι απίστευτη. Πιάνει τα 0-100 σε ελάχιστο χρόνο. Εκεί που τον έχεις μπροστά σου σταματημένο με την μπάλα, τον βλέπεις να έχει φύγει μπροστά. Όπως λέει και ένας από τους πρώτους προπονητές του, ο Μπράιαν είναι το ποδόσφαιρο του δρόμου. «Ρομπότ έχει πολλά εκεί έξω, αλλά λίγοι παίζουν το ποδόσφαιρο του δρόμου όπως ο Μπράιαν.» Ας μην ξεχνάμε ότι δεν μιλάμε για έναν λατινοαμερικάνο ποδοσφαιριστή, αλλά για έναν Ισπανό. Κι όμως, το στιλ του θυμίζει περισσότερο την μπάλα της φαβέλας. «Ήταν ένα από αυτά τα παιδιά που σκαρφίζονταν κινήσεις, που ήξεραν να βγουν από κάθε κατάσταση», θα προσθέσει ο κόουτς Πέπε (που η Marca τον πέτυχε στην καρέκλα του οδοντιάτρου να μην μπορεί να κάνει σφράγισμα, καθώς το τηλέφωνό του χτυπούσε συνέχεια από δημοσιογράφους που ήθελαν να μάθουν παραπάνω για τον Μπράιαν).
Με τη φανέλα και το σορτσάκι (αρκετά μεγάλα για το μπόι του) της Τίρο Πιτσόν
Ο Μπράιαν δεν είναι soft. Επειδή ακριβώς έπαιζε στις αλάνες, επειδή από μικρός έκανε τα ίδια και επειδή ήταν μικροκαμωμένος είχε πάντα να αντιμετωπίσει το ποδοσφαιρικό bullying από τα μεγαλόσωμα παιδιά που έκανε ρεζίλι. Αυτό δεν τον εμπόδιζε όμως και κυρίως δεν τον φόβιζε. Ήξερε τους κανόνες της αλάνας και έπαιζε με αυτούς. Ίνδαλμά του φυσικά ο Λιονέλ Μέσι, δεν θα μπορούσε να είναι κάποιος άλλος. Και από τους πιο νέους, ο Βινίσιους. Καθόλου τυχαίες επιλογές. «Είναι ένας καλλιτέχνης του ένας εναντίον ενός», θα πει ένας ακόμα παλιός του προπονητής. Πάντα σε αυτές τις περιπτώσεις, το πρόβλημα είναι η σταθερότητα και να μην πάρουν τα μυαλά σου αέρα. Για το δεύτερο όλοι λένε ότι δεν υπάρχει περίπτωση. Είναι ένα καλό χαμογελαστό παιδί με μία οικογένεια που βρίσκεται κοντά του, δίπλα του σε κάθε αγώνα ακόμα και όταν έπαιζε στη Β’ ομάδα. Για το πρώτο, θα πρέπει να συνεχίσει να δουλεύει, να βελτιώνεται. Όταν πρωτοξεκίνησε, δεν ήξερε τι σημαίνει άμυνα. Ο Πάκο Λόπεθ προσπάθησε πολύ για να τη βάλει στο λεξιλόγιό του. Θα καταφέρει να σταθεροποιηθεί σε αυτά τα επίπεδα; Να δείξει ότι είναι για ακόμα μεγαλύτερα πράγματα; Να μην τον μάθουν οι αντίπαλοι; Προς το παρόν μπορεί να απολαύσει τα λεπτά δημοσιότητας (που θα ήθελε πολύ να είναι παραπάνω από 15) και τη λατρεία που τον ακολουθεί. Ακόμα και αν τον «σταυρώσουν» στο τέλος, θα μπορεί να κοιτάξει τα θετικά, από την ομάδα με σήμα το λαγουδάκι και τις απορρίψεις από τόσες ομάδες, στις κλήσεις της εθνικής Ισπανίας: