Όπως αρκετοί το φαντάζονταν το καλοκαίρι, ο Ρόμπερτ Λεβαντόφσκι βρίσκεται αυτή τη στιγμή πρώτος στην λίστα των σκόρερ του ισπανικού πρωταθλήματος. Από εκεί και πέρα, μια σειρά παικτών μάχεται. Ανάμεσά τους και ένα όνομα όχι τόσο δημοφιλές, ένας παίκτης που παρότι το 2022 ήταν ο Ισπανός με τα περισσότερα γκολ συνολικά, δεν έχει φύγει ποτέ από τη χώρα, δεν έχει απασχολήσει μεγαθήρια του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, ούτε καν της Ισπανίας. και κλήθηκε πρόσφατα, μόλις στα 29 του χρόνια, για πρώτη φορά στην εθνική της χώρας.
Ο Μπόρχα Ιγκλέσιας, παρότι γεννήθηκε στη Γαλικία, έμαθε μπάλα αρκετά μακριά, στις ακαδημίες της Βαλένθια. 14 χρονών πιτσιρίκι γνώρισε από κοντά έναν από τους μεγαλύτερους χαβαλέδες του ποδοσφαίρου, τον Χοακίν που ήταν τότε ένας σταρ του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, αλλά δεν δίσταζε να κάνει πλάκες στα αθώα παιδάκια των ακαδημιών των Νυχτερίδων. Ο Μπόρχα Ιγκλέσιας δεν θα μπορούσε να φανταστεί ότι 17 χρόνια αργότερα ο Χοακίν θα έπαιζε ακόμα μπάλα και θα ήταν συμπαίκτης του στη Ρεάλ Μπέτις. Γρήγορα πάντως, ο πιτσιρίκος από το Σαντιάγο ντε Κομποστέλα έφυγε από τη Βαλένθια και μεταπήδησε στη γειτονική Βιγιαρεάλ όπου εκεί βελτιώθηκε πολύ, δημιουργώντας και μια στενή φιλία με τον σχεδόν συνομήλικό του Ζεράρ Μορένο. Πέρασε μια χρονιά στις μικρές ομάδες της Ρόντα, με τις οποίες έχει συνεργασία η Βιγιαρεάλ, σκοράροντας 15 φορές και όταν επέστρεψε στο Κίτρινο Υποβρύχιο έβαλε άλλα 32 στην παιδική ομάδα. Κάπως έτσι ανέβηκε στη 3η ομάδα του συλλόγου και στη συνέχεια πήγε στη Θέλτα. Ο Μπόρχα Ιγκλέσιας δεν ήταν πλέον μικρός, είχε φτάσει στα 20, αλλά στη Θέλτα έπαιζε μόνο στη Β’ ομάδα.
Μαζί με τους συμπαίκτες του είχαν φτιάξει την «ομάδα πάντα», καθώς στα αποδυτήρια της Θέλτα Β’ τους άρεσε πολύ το τραγούδι του ράπερ Desiigner και κάπως έτσι κόλλησε και το παρατσούκλι. Τόσο πολύ που έχει χτυπήσει και τατουάζ ενός πάντα στο πόδι του. Ο «πάντα» έκανε τα πάντα (ναι, δεν αντιστάθηκα) στη Θέλτα Β’ , αλλά φαινόταν ότι αυτό δεν ήταν ποτέ αρκετό για να παίξει στην 1η ομάδα. Σκόραρε 73 φορές σε 144 παιχνίδια στη Σεγούντα Β’ (την 3η εθνική της Ισπανίας), κάθε χρόνο διψήφιος, αλλά μόλις μία φορά φόρεσε τη φανέλα της Θέλτα σε επίσημο παιχνίδι. Ο ίδιος δηλώνει ευγνώμων στην ομάδα του Βίγκο γιατί τον πήρε όταν τελικά η Βιγιαρέαλ τον έκοψε και του έδωσε ευκαιρία να γίνει επαγγελματίας ποδοσφαιριστής. Για το μετά δεν κρατάει κακία και ακόμη και σήμερα, μιλάει με καλά λόγια.
Το τραγούδι στο οποίο οφείλει το παρατσούκλι του
Το επόμενο βήμα, στη Σεγούντα, το έκανε δανεικός στη Ρεάλ Θαραγόθα τη σεζόν 2017-18. Εκεί έδειξε ότι μπορούσε να παίξει και σε υψηλότερο επίπεδο. Σκόραρε 22 γκολ, 3ος σκόρερ στο πρωτάθλημα, τερμάτισε 3ος στο πρωτάθλημα και έχασε την άνοδο στα μπαράζ από τη Νουμάνθια. Είχε φτάσει πλέον τα 25 του, έχοντας μία και μοναδική συμμετοχή στη Λα Λίγκα ως αλλαγή το 2015. Όταν η Θέλτα του έκανε πρόταση ανανέωσης, ο ίδιος τη χαρακτήρισε ως “γελοία”. Είχε φτάσει πλέον η ώρα να αποχωρήσει, καθώς παρά τη σεζόν του στη Β’ εθνική, φαινόταν ότι στη Θέλτα ακόμα δεν τον υπολόγιζαν για την 1η ομάδα και γι’ αυτό δεν του έδωσαν κάποιο σοβαρό συμβόλαιο.
Κάπου εκεί βρέθηκε η Εσπανιόλ, πλήρωσε την αρκετά αλμυρή ρήτρα (28 εκατομμύρια) και δεν το μετάνιωσε ποτέ. Ο ίδιος είχε πάει τότε με πολύ βραχυπρόθεσμο σκοπό, καθώς η Εσπανιόλ είναι μια ομάδα που συνήθως αγωνίζεται για τη σωτηρία. Απέδειξε όμως ότι μετά τη Γ’ και τη Β’, μπορούσε να το κάνει και στην Α’. Σκόραρε 17 φορές στην Πριμέρα και ήταν ο 2ος Ισπανός σκόρερ στο πρωτάθλημα, μετά τον Ιάγο Άσπας. Η Εσπανιόλ όχι απλώς σώθηκε, αλλά βγήκε και στην Ευρώπη, με τον κόσμο της να ξεσπά σε πανηγυρισμούς, να μπαίνει στο γήπεδο και να παίρνει στα χέρια τον Μπόρχα Ιγκλέσιας που κάπου είχε χάσει το σορτσάκι του και είχε μείνει με το βρακί:
Ο κόουτς Ρούμπι μεταπηδά στην Μπέτις και οι Σεβιγιάνοι δίνουν κι αυτοί 28 εκατομμύρια για να τον πάρουν. Οι διαπραγματεύσεις κρατούν αρκετό καιρό, αλλά τελικά οι Καταλανοί τον παραχωρούν. Η χρονιά όμως στην Μπέτις είναι πολύ άσχημη. Ο Ρούμπι θα απολυθεί πριν το τέλος της, ο Μπόρχα Ιγκλέσιας θα βρει μόλις 3 γκολ στο πρωτάθλημα και η Μπέτις θα τερματίσει τελικά 15η, ενώ φλέρταρε μέχρι και με τον υποβιβασμό. Το απαιτητικό κοινό των Μπέτικος έχει αρχίσει να αμφιβάλλει και ο ίδιος ψηφίζεται στις απογοητεύσεις της σεζόν. Με την έλευση του Μανουέλ Πελεγκρίνι η Μπέτις στρώνει για τα καλά, τερματίζει 6η και 5η τις επόμενες δύο σεζόν, βγαίνει στην Ευρώπη και ο Μπόρχα Ιγκλέσιας γίνεται σημαντικός της παίκτης, βρίσκοντας ξανά την επαφή με τα δίχτυα. Όχι τόσο συχνά όσο στην Εσπανιόλ, αλλά σε διψήφια νούμερα. Φέτος μέχρι στιγμής είναι ήδη στα 8.
Ο Μπόρχα Ιγκλέσιας έχει βελτιωθεί τόσο πολύ που βρέθηκε και στις κλήσεις του Λουίς Ενρίκε στην εθνική. Το πειραχτήρι Χοακίν βέβαια ήταν εκεί: «Φαντάσου σε τι επίπεδο έχει πέσει η εθνική που αναγκάστηκαν να πάρουν εσένα», θα του πει. Ο Ιγκλέσιας γίνεται διεθνής και έχει ελπίδες μέχρι και για το Μουντιάλ του Κατάρ. Κόπηκε τελικά όμως από την τελική αποστολή με τον Λουίς Ενρίκε να μιλάει με τα καλύτερα λόγια και να λέει ότι ένιωσε πολύ άσχημα που δεν μπορούσε να τον πάρει μαζί του. Λίγο καιρό αργότερα, ο Μπόρχα Ιγκλέσιας βρίσκεται σε εκπομπή της ισπανικής τηλεόρασης, την ώρα που η Ισπανία παίζει με την Ιαπωνία. Μια γνωστή τραγουδίστρια δεν τον αναγνωρίζει ως ποδοσφαιριστή και όταν της λένε ότι είναι γνωστός παίκτης του ζητάει συγγνώμη. Ο ίδιος ακομπλεξάριστος απλώς γελάει. Ο παρουσιαστής ρωτάει «Μπόρχα όλοι νομίζαμε ότι θα πας στο Μουντιάλ, τι έγινε;» Αυτός απαντάει γελώντας: «Είμαι εδώ».
Είναι ένα βαρύ φορ παλιάς κοπής που δεν θα εντυπωσιάσει, αλλά ξέρει να βάλει το γκολάκι. Δεν έχει καβαλήσει το καλάμι, ξέρει τις δυνατότητές του, ξέρει τι αξίζει και το ίδιο φαίνεται να ξέρουν κι οι προπονητές. Και αντιμετωπίζει το ποδόσφαιρο, δίχως να το παίζει σταρ. Όλοι λένε για το πόσο ευγενικός είναι, ότι έχει χιούμορ, ότι δεν το παίζει βεντέτα, ακόμα και τώρα που έφτασε στην εθνική Ισπανίας. Πέρα από τα ποδοσφαιρικά του κατορθώματα, ο Μπόρχα Ιγκλέσιας διαφέρει από τη μεγάλη πλειοψηφία των ποδοσφαιριστών, καθώς δεν διστάζει να εκφράζει τις απόψεις του για κοινωνικά ζητήματα. Είναι ένας απλός άνθρωπος που απλώς ασχολείται επαγγελματικά με το ποδόσφαιρο. To 2020 εμφανίζεται με τα νύχια του βαμμένα μαύρα για να δηλώσει τη στήριξή του στο Black Lives Matter, αλλά και παράλληλα ως δήλωση ενάντια στην ομοφοβία. Το αποτέλεσμα είναι φυσικά να δεχτεί δεκάδες επιθέσεις στο διαδίκτυο. Ο ίδιος δεν πτοείται: «Βλέποντας αυτές τις αντιδράσεις, καταλαβαίνει κανείς ότι τα πράγματα ακόμα δεν είναι καλά. Δέχτηκα πολλή κριτική, πολλές προσβολές. Για αρκετές εβδομάδας σκεφτόμουν ότι δεν πρέπει να ασχολούμαι πλέον. Από την άλλη όμως, βλέποντας όμως τον κόσμο που στήριξε αυτή την απόφασή μου, κατάλαβα ότι τελικά άξιζε γιατί υπάρχει κόσμος που σκέφτεται σαν εμένα. Υπάρχουν προφανώς και ομοφυλόφιλοι ποδοσφαιριστές, αλλά νομίζω ότι φοβούνται να το εκφράσουν, εξαιτίας των συνεπειών που θα έχει αυτό στην επαγγελματική τους καριέρα». Η Μπέτις τον στηρίζει για το θάρρος του. Όσο παλιακός είναι ως κλασικό 9αρι, τόσο μοντέρνος είναι στις ιδέες του.
Σε ερώτηση για τους ποδοσφαιριστές και τις πολιτικές τους πεποιθήσεις, ο Μπόρχα Ιγκλέσιας θα πει: «Στο ποδόσφαιρο, αν κάποιος παίκτης πάρει πολιτική θέση, αυτή η ταμπέλα θα αντικατοπτριστεί και στον σύλλογο που θέλει να παραμένει “απολιτίκ” και να μην εμπλέκεται. Υπάρχουν ήδη πολλές έχθρες και αντιπαλότητες στο ποδόσφαιρο για να προστεθούν κι άλλες, όπως η πολιτική. Οι ποδοσφαιριστές συνήθως έχουν περισσότερο απόψεις προς τη δεξιά, γιατί αν πεις σε κάποιον ότι θα δώσει το 30% των εσόδων του αντί για το 50% θα του αρέσει πολύ. Προσωπικά προτιμώ να πληρώνω περισσότερα χρήματα, αλλά να ζω σε μια χώρα στην οποία θα μου αρέσει τι γίνεται με αυτά τα χρήματα.» Δεν έχει διστάσει να πάρει θέση ενάντια στον Σαντιάγο Αμπασκάλ, ηγέτη του κόμματος VOX, παρά τις αντιδράσεις από τους αρκετούς ψηφοφόρους του. Μιλάει για τη σημασία της ψυχικής υγείας, ο ίδιος βλέπει δύο ψυχολόγους και περιγράφει τις δύσκολες στιγμές στην καριέρα του όταν τα γκολ δεν έρχονταν. Ακόμη και τη 2η σεζόν του στην Μπέτις, είχε μόλις 1 γκολ σε 11 συμμετοχές αρχικά για να πάρει μπρος στο δεύτερο μισό της σεζόν. Ένιωθε το βάρος, ειδικά μετά από ένα ντέρμπι απέναντι στη Σεβίγια στο οποίο ήταν πολύ κακός. Βρήκε τις δυνάμεις, άρχισε να κοιτάζει τα πράγματα διαφορετικά και σχεδόν δύο χρόνια μετά έχει φτάσει στο αποκορύφωμα μιας αξιοσέβαστης καριέρας, σκόρερ σε τελικό του Κόπα ντελ Ρέι και διεθνής.
Aν περιμένετε γκολ σπάνιας ομορφιάς και άλλα μαγικά, θα απογοητευτείτε
Είναι πλέον στα 29 του και ξέρει ότι δεν θα παίζει μπάλα για πολλά χρόνια ακόμα. Ήδη, μαζί με τον Κουρτουά, έχει αγοράσει μια ομάδα e-sports, (ο ίδιος στην εποχή της καραντίνας έπαιζε online παιχνίδια μαζί με διάσημους streamers). Toυ αρέσει να παίζει παιχνίδια στον υπολογιστή, να βγάζει φωτογραφίες, να κάνει ποδήλατο. Η ζωή του δεν είναι μόνο ποδόσφαιρο. Το ποδόσφαιρο είναι κάτι για το οποίο μόχθησε, που του δίνει χρήματα, αλλά δεν του στέρησε άλλα ενδιαφέροντα. Το κοινό στο Μπενίτο Βιγιαμαρίν τον αγαπάει, έχει γίνει ένας από αυτούς. Είναι ακόμα ένας εργάτης στο χορτάρι.