“Αυτοκράτορας” εναντίον “Βασιλιά” και πάλι.. Ο γνωστός τελικός μεταξύ Παναθηναϊκού και Άρη επιστρέφει στο Nick Galis Hall αφήνοντας υποσχέσεις για μια μάχη αντάξια του παρελθόντος των δύο ομάδων στο νήμα του θεσμού..

17 τίτλους μετρούν οι πράσινοι, 8 οι κιτρινόμαυρη της Θεσσαλονίκης. Το ζευγάρι αυτό έχει βρεθεί σε πέντε τελικούς της διοργάνωσης και μας έχει χαρίσει μερικές από τις δυνατότερες αναμνήσεις των τελευταίων 30 ετών αναφορικά πάντα με τη διοργάνωση του Κυπέλλου. Πάμε να θυμηθούμε μαζί τις τέσσερις από αυτές. Κάθε μια έχει το δικό της ξεχωριστό χρώμα χαράζοντας ιδιαίτερες αναμνήσεις. Κοινή συνισταμένη το πάθος για νίκη που ξεχείλιζε στις τάξεις και των δύο..

1985- Δύο αλλά “λύκοι”..

Σε ένα κατάμεστο Στάδιο Ειρήνης & Φιλίας ο Παναθηναϊκός του Μιχάλη Κυρίτση έχει μόλις αποκλείσει τον ΠΑΟΚ σε ένα συγκλονιστικό παιχνίδι (69-68) και είναι έτοιμος να διεκδικήσει το τρόπαιο απέναντι στο μεγαθήριο του Ιωαννίδη. Ο Άρης ξεκινάει δυνατά και παίρνει κεφάλι από νωρίς με τον Γιαννάκη να παίζει εξαιρετικά τον Κωροναίο και τον Φιλίππου να κάνει καταπληκτικό παιχνίδι βγάζοντας transition άμυνες και κερδίζοντας διεκδικούμενες μπάλες από το πουθενά ως άλλος Ρόντμαν (..). Στις αρχές του δευτέρου ημιχρόνου και ενώ ο Άρης συντηρεί ένα σταθερό αλλά όχι πραγματικά μεγάλο προβάδισμα, ο Γιαννάκης κάνει το τρίτο του φάουλ ενώ τα απανωτά jump shots των Παπαπέτρου και Σκροπολίθα ρίχνουν τη διαφορά στους 5 πόντους. Το “τριφύλλι” αρχίζει να το πιστεύει. Είναι το σημείο που χτυπάνε “καμπανάκια” στο DNA του Άρη, με το δίδυμο Γκάλη-Γιαννάκη να παίρνει εμπρός και να ..εξαφανίζεται. Τρία τρίποντα του “Δράκου” και 8 μαζεμένοι πόντοι του “γκάνγκστερ (6 στον αιφνιδιασμό, ένα τρίποντο και ένα εντυπωσιακό γκολ-φάουλ) λύνουν τον “γόρδιο δεσμό” και οι Θεσσαλονικείς φτάνουν στον τίτλο επικρατώντας με 86-70.

Ήταν η βραδιά των “μεγάλων κανονιών”. Γιαννάκης και Γκάλης σημείωσαν μαζί 70 πόντους (όσους και ο αντίπαλος) με τον “Δράκο” να σταματάει στους 37 (8 τρίποντα) και τον Νικ στους 33 (1). Η συνεργασία τους ήταν υποδειγματική με τον Γκαλή να μαζεύει την άμυνα στον άξονα εξασφαλίζοντας ελεύθερες ματιές για τον ζεστό Γιαννάκη από τις 45 μοίρες και το midrange τους αψεγάδιαστο. “Πρόκειται περί αποθέωσης” όπως γλαφυρά σχολίασε τότε ο αείμνηστος Φίλιππος Συρίγος..

2003-”Κόουτς ασε τον Ουίλι μέσα..!”

Στο κλειστό της Νεάπολης στη Λάρισα οι δύο ομάδες διασταυρώνουν τα ξίφη τους και ο Βαγγέλης Αλεξανδρής (πραγματικά καλή δουλειά εκείνη τη σεζόν) συναντάει τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς. Στον Άρη υπάρχει μεγάλη πίστη για τη νίκη και τη κατάκτηση του τίτλου απέναντι στην αρμάδα του Ζοτς. Οι Θεσσαλονικείς έχουν ύψος και κιλά μέσα στο καλάθι με τη τετράδα των Γκργκατ, Στακ, Λικχολίτοφ και Ραϊσεβιτς να δίνει στον “τίγρη” πλειάδα επιλογών σε αντίθεση με τους πράσινους οι οποίοι στηρίζονται στην εκτελεστική τους δεινότητα από τη περιφέρεια και το πλεονέκτημα σε επίπεδο ταχύτητας που έχουν σαν ομάδα. Ο Βαγγέλης Αλεξανδρής έχει φέρει τον διεθνή Κροάτη playmaker Άλαν Γκρέγκοφ στα γκαρντ για να καλύψει το κενό του μέχρι πρότινος τιμωρημένου Ουίλι Σόλομον. Ο Κροάτης κάνει εκπληκτικό ματς (τη στιγμή που ο κινητήριος μοχλός-Ουίλι είναι μέτριος) και ο Άρης διατηρεί ισχνό προβάδισμα στη τελική ευθεία του ματς. Ο Αλεξανδρής τον αλλάζει με τον Σόλομον στο 36ο λεπτό. Μερικά δευτερόλεπτα αργότερα ο σταρ των κιτρίνων παίρνει ένα “τραβηγμένο” σουτ πάνω στην άμυνα του Λάκοβιτς και ο Αλβέρτης στη κόντρα επίθεση με τρίποντο φέρνει το ματς στα ίσα (64-64).

Στο τάιμ-άουτ που ακολουθεί ο κόουτς του Άρης δίνει εντολή στον Γκρέγκοφ (15 πόντοι με 3 τρίποντα) να αλλάξει τον Σόλομον όμως εκείνος του προτείνει και εν τέλει τον πείθει να διατηρήσει τον Αμερικανό στο παρκέ ενώ την επόμενη στιγμή γυρνάει και λέει στον Σόλομον “πιστεύω σε εσένα, θα πάρεις το ματς. Κάντο τώρα..!”

Η συγκεκριμένη στιγμή μπορεί να έφερε ανατριχίλες στον πάγκο του Άρη, όχι όμως και στους βετεράνους του Παναθηναϊκού. Αλβέρτης (ο Αλεξανδρής έβαλε τον Ραϊσεβιτς στο “3” για να ματσάρει το ποστ παιχνίδι του και να διατηρήσει ένα χέρι στο πρόσωπο του στη περιφερειακή εκτέλεση), Κουτλουάι, Μίντλεντον και Λάκοβιτς πιστοποιούν εμφατικά τη ποιότητα τους στο τελευταίο τρίλεπτο και ο Παναθηναϊκός κατακτά τη κούπα. Η τελευταία του μέχρι τότε στο θεσμό ήταν το 1996..

1993- Ο ..Θείους από το Σικάγο

ΣΕΦ, Μάιος του 1993 και ο Κυπελλούχος Ευρώπης Άρης σοκαρισμένος από τη φυγή του Ρόι Τάρπλεϊ φαίνεται να κάνει το colpo grosso φέρνοντας στην Ελλάδα για τον μεγάλο τελικό τον σούπερ σκόρερ του ΝΒΑ Ρέτζι Θίους.

Νο9 του ντραφτ από το Σικάγο το 1978, με σπουδαία καριέρα και μια καταπληκτική σεζόν το 1982-83 όπου είχε 23.8 πόντους και 5.9 τελικές. Εξαιρετικός σκόρερ και πασέρ, μόλις ένας από τους 2 δίμετρους τότε παίχτες στην ιστορία του ΝΒΑ που μέτρησε πάνω από 750 ασσίστ σε μια σεζόν (ο άλλος ήταν κάποιος Μάτζικ Τζόνσον..). Ο Θίους είχε μια σούπερ χρονιά στη Βαρέζε (29.3 πόντους) αλλά έκτοτε είχε μείνει εκτός αγωνιστικής δράσης και η αποχή του τον επηρέασε στον τελικό όπου ήταν non factor μένοντας στους 9 πόντους.

Ο Σβί Σερφ μετακινεί τον Τζέι Τζέι Άντερσον στο “4” για να προσθέσει μια ακόμα περιφερειακή απειλή δίπλα στον Γιαννάκη με το νεοφερμένο πρώην All star των Bulls ελπίζοντας ότι η προσωπικότητα του θα αλλάξει τους συσχετισμούς στο παρκέ. Ο Παναθηναϊκός του Παβλίσεβιτς ξεκινάει δυνατά την αναμέτρηση με τον Άριαν Κόμαζετς να χτυπάει από παντού (transition, ball screen επίθεση, παιχνίδι μακριά από τη μπάλα) πετυχαίνοντας τους 11 πρώτους πόντους της ομάδας του. Ήταν άλλωστε το φαβορί στα χαρτιά μιας και , εκτός των άλλων, είχε και τον κόσμο στο πλευρό του. Ο Σερφ “χαμηλώνει” το σχήμα του, το δίδυμο Γιαννάκη (μαθήματα leadership)-Άντερσον πετάει φωτιές και ο Άρης γρήγορα δίνει στο “τριφύλλι” να καταλάβει ότι θα έχει μια δύσκολη βραδιά. Το ξεπέταγμα του Γκάλη όμως στη τελική ευθεία του ματς ήταν η επίθεση που δε μπορούσε να αποκρούσει η ασπίδα του Άρη. Ο Παναθηναϊκός έφυγε νικητής (96-89) και τροπαιούχος με τον Γκάλη να γράφει 36 πόντους όντας πρώτος σκόρερ του ματς και τους Γιαννάκη-Κόμαζετς να τον ακολουθούν με 30..

2005

Φεβρουάριος, Ηράκλειο. Ο Άρης του Τσαρλς Μπάρτον κατεβαίνει πιο έτοιμος από ποτέ στη Κρήτη για να αντιμετωπίσει τον πανίσχυρο Παναθηναϊκό του Ομπράντοβιτς σε ένα (όπως εξελίχθηκε) από τα πιο πολυσυζητημένα παιχνίδια στην ιστορία του θεσμού και πιθανόν ολόκληρου του ελληνικού μπάσκετ. Το δίδυμο Καστλ-Κόλινς κάνει παπάδες στο ξεκίνημα σε επίθεση και άμυνα (ο Κόλινς πεσμένος σε post άμυνα βουτάει τη μπάλα από τα χέρια του Διαμαντίδη, ο Καστλ κατεβάζει τον Τσαρτσαρή σε προσπάθεια του ψηλού του Παναθηναϊκού για κάρφωμα και άλλα τέτοια ωραία..) κερδίζοντας τη μάχη του ρυθμού. Ο Παναθηναϊκός σπάει αρχικά την απλωμένη άμυνα του Μπάρτον (Διαμαντίδης-Λάκοβιτς γαρ..) αλλά κολλάει στη ζώνη που έχει ετοιμάσει η ομάδα της Θεσσαλονίκης.

Οι πράσινοι μένουν για 8 λεπτά άποντοι στο πρώτο ημίχρονο και με τα γκαρντ του να “ζωγραφίζουν” ο Άρης φτάνει στο +17 μέχρι το turning point του παιχνιδιού που ήταν το εντυπωσιακό τρίποντο του Ιμπραήμ Κουτλουάι από τα 9 μέτρα στο τέλος του χρόνου μιας κακής επίθεσης των πρασίνων, με το οποίο ο Παναθηναϊκός ξαναβρήκε τον δρόμο για το καλάθι..

Στην επανάληψη γίνεται μεγάλη μάχη με τους Μπατίστ-Αλβέρτη να ξυπνούν τη φλόγα στις τάξεις των πρασίνων και ένα μεγάλο τρίποντο του Λάκοβιτς (είχε βάλει 30 πόντους τον Άρη λίγο καιρό πριν για την ελληνική λίγκα) που έβαλε την ομάδα μπροστά με 5, στο τελευταίο λεπτό. Τα παράπονα των Θεσαλονικειών για τη διαιτησία σκίασαν το ίδιο, το πολύ ανταγωνιστικό, παιχνίδι με τους κιτρίνους να εστιάζουν κυρίως στον τρόπο που βγήκε εκτός ματς ο Σοφοκλής Σχορτσιανίτης. Πέρα από όλα αυτά, ο τελικός στο καθαρά αγωνιστικό κομμάτι ήταν διαφήμιση σε όρους μαχητικότητας εντός παρκέ και ατμόσφαιρας εκτός αυτού..