«Θα την χαρακτήριζα μακράν σαν την πιο συναρπαστική μέρα που υπάρχει για Τένις – σε όποιον κι αν με ρώταγε, ποια είναι η καλύτερη μέρα του χρόνου για να παρακολουθήσει Τένις, θα του πρότεινα χωρίς δισταγμό την δεύτερη Δευτέρα του Γουίμπλεντον».

Οι περισσότεροι φίλοι της Αντισφαίρισης, συμμερίζονται πλήρως την παραπάνω άποψη του Μπέρντιχ (φιναλίστ στο Γουίμπλεντον το 2010) καθώς η περίφημη «Manic Monday» (που χρωστάει το όνομα της στο πασίγνωστο χιτ των Bangles για όσους έχουν προλάβει τον Τζον Μάκενρο σαν παίκτη και όχι σαν τηλεοπτικό γκουρού) είναι παραδοσιακά η μέρα που στριμώχνονται και οι 16 αγώνες της φάσης των «16», με ότι αυτό συνεπάγεται για την κορύφωση του θεάματος και την πυκνότητα της δράσης και της συγκινησιακής φόρτισης.

Όπως αναμενόταν λοιπόν και η χθεσινή «μανιακή Δευτέρα» μας πρόσφερε μερικές τρομερές ματσάρες και ξεκαθάρισε σε μεγάλο βαθμό το τοπίο για τη συνέχεια της διοργάνωσης. Στο ταμπλό των ανδρών τα πράγματα είναι πρόδηλα, καθώς τόσο ο «βιονικός» Τζόκοβιτς, όσο και ο αειθαλής Φέντερερ, δείχνουν σε εξαιρετική κατάσταση και αποφασισμένοι να λύσουν τους λογαριασμούς τους στον τελικό, με τον Σέρβο να ονειρεύεται ότι θα φτάσει κι αυτός τους 20 τίτλους Γκραν Σλαμ (όσους Ναδάλ και Φέντερερ) και τον Ελβετό να φαντασιώνεται ότι θα πάρει κεφάλι.

Ο Τζόκοβιτς πάντως με κριτήριο τις αποδόσεις, παραμένει το αδιαφιλονίκητο φαβορί να κατακτήσει το τουρνουά, κάτι που εξάλλου συνάδει απόλυτα και με το «ασύλληπτο» ποσοστό 88% κερδισμένων πόντων στο πρώτο του σερβίς (174 στους 198)! Βέβαια για κάποιον απροσδιόριστο λόγο, σαν δεύτερο φαβορί λογίζεται ο Μεντβέντεφ, αλλά πέραν των ιερών τεράτων, αξίζει μάλλον περισσότερο να προσεχθεί, η περίπτωση του Μάριο Μπερετίνι, καθώς η στατιστική αποτύπωση του παιχνιδιού του Μπερετίνι είναι πραγματικά εντυπωσιακή:

• Μακράν πρώτος στους άσσους με 67 (17 ανά αγώνα), έχοντας παίξει μόλις 13 σετ και 123 γκέιμ (!)
• Διαθέτει με διαφορά το ταχύτερο σερβίς με 224 χιλιόμετρα την ώρα.
• Είναι μέσα στην πρώτη πεντάδα με 83% κερδισμένους πόντους στο πρώτο σερβίς του.
• Είναι πρώτος στους κερδισμένους πόντους στο 2^ο σερβίς του με 65%

Σαν Αμαζόνα σε Ιερό Δάσος

Στις Γυναίκες τα πράγματα, ως συνήθως, δείχνουν πιο άστατα, με τις αποδόσεις να προοιωνίζουν σκληρή μάχη, μεταξύ τουλάχιστον 6 αθλητριών.  Η διάρθρωση του ταμπλό των Γυναικών, βγάζει εύλογο φαβορί την Άσλεϊ Μπάρτι, αν και μια πιο προσεχτική ματιά στην στατιστική, θα έλεγε πως η Σαμπαλένκα (κυρίως), όσο και η Πλίσκοβα, διαθέτουν τα διαπιστευτήρια να κερδίσουν την Αυστραλή.

Ειδικά η Αρίνα Σαμπαλένκα, αυτή η απίστευτης δυναμικής και εκρηκτικότητας (χωρίς να υστερεί καθόλου σε τεχνική) τενίστρια – που θαρρείς και ξεπήδησε στα κορτ σαν Αμαζόνα από Ιερό Δάσος της Θεάς Άρτεμις και διαφεντεύει τους πόντους με αλαλαγμούς, σαν να χορεύει πυρρίχιο πολεμικό χορό – είναι το πραγματικό φαβορί της διοργάνωσης.

• Τρομερή η επίδοση της Πλίσκοβα στους άσσους, με συνολικά 32 σε μόλις 10 σετ και 73 γκέιμ – Αντίστοιχα πολλά βέβαια και τα διπλά της λάθη (23).
• Ασυναγώνιστη σε ταχύτητα σερβίς η Σαμπαλένκα, με τα σερβίς της να αγγίζουν τα 195 χλμ./ώρα.
• Τρομαχτικό το ποσοστό των κερδισμένων πόντων της Πλίσκοβα στο πρώτο της σερβίς που ανέρχεται στο 81% (131 στους 162 πόντους).
• Μακράν καλύτερο (από τις 8 που συνεχίζουν) το 56% των κερδισμένων πόντων της Σαμπαλένκα στο 2^ο σερβίς της.
• Πολύ μπροστά η Σαμπαλένκα στους κερδισμένους πόντους στην υποδοχή του πρώτου σερβίς της αντιπάλου, με 8,7 πόντους ανά σετ.
• Μακράν καλύτερο (από τις 8 που συνεχίζουν) το ποσοστό μετατροπής των “break points” σε σπάσιμο του αντίπαλο σερβίς με 57% (21/37).

Δεν θα μπορούσε να κλείσει αυτός ο μικρός απολογισμός/προβολή προς το μέλλον, χωρίς αναφορά στην εκπληκτική πρωτοεμφανιζόμενη 18χρονη Έμα Ραντουτσάνου που γεννήθηκε στο Τορόντο, με Ρουμάνο μπαμπά και Κινέζα μαμά, αλλά μεγάλωσε και μόλις αποφοίτησε από το Λύκειο του Μπρόμλεϊ στο Νότιο Λονδίνο!

Η Ραντουτσάνου μπήκε εντελώς ακομπλεξάριστα στο ιερό γρασίδι του “All England Club” και με τρομερές εμφανίσεις έφτασε μέχρι τους «16» όπου αναγκάστηκε να αποσυρθεί λόγω αδιαθεσίας. Το μείγμα όμως και τα χαρακτηριστικά του παιχνιδιού της, καταδεικνύουν ένα τεράστιο ταλέντο, με όλες τις προδιαγραφές να κερδίσει κάποιο Γκραν Σλαμ μέσα στην επόμενη τριετία, ότι πρέπει δηλαδή για «Πες το κι έγινε!»

Maestro