Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο κατέκτησε το βραβείο του πολυτιμότερου παίκτη της χρονιάς για το ΝΒΑ. Για την Ελλάδα και την ελληνική κοινωνία, άσχετα με το τεράστιο αυτό επίτευγμα, παραμένει υπερπολύτιμος…
Με το άρμα του το όνομα του ελληνικού μπάσκετ ταξιδεύει σε δυσθεώρητα πλέον ύψη. Πριν λίγες ημέρες ο Γιάννης ανακηρύχτηκε πολυτιμότερος παίχτης της σεζόν για φέτος στο ΝΒΑ και η Ελλάδα έγινε η μικρότερη χώρα του πλανήτη της οποίας αθλητής τιμάται με αυτόν τον τίτλο. Κάποτε ελπίζαμε να ανοίξουμε απλά αυτήν την πόρτα που οδηγεί στη μαγική αίθουσα της μεγάλης αμερικανικής λίγκας. Λίγα λεπτά συμμετοχής για κάποιο από τα παιδιά μας ήταν αφορμή για πανηγύρια στη χώρα μας. Σήμερα, όχι πολλά χρόνια μετά, το ελληνικό μπάσκετ διαθέτει τον καλύτερο. Τον πολυτιμότερο παίχτη της λίγκας. Είναι σαν να εφηύραμε ένα υπερηχητικό όχημα και σπάσαμε τον φράγμα του ήχου ταξιδεύοντας κατευθείαν σε σημείο που όχι απλά δεν ήταν ορατά αλλά δεν τολμούσαμε καν να αγγίξουμε με τη φαντασία μας.
Η Ελλάδα διαθέτει αυτόν (πιο συγκεκριμένα, έναν από αυτούς) τον οποίον χιλιάδες παιδιά στην Αμερική προσπαθούν να αντιγράψουν καθημερινά στα ανοιχτά γήπεδα και στις μπασκέτες του σπιτιού τους. Ο Αντετοκούνμπο παράλληλα είναι η πιο likeable περσόνα ανάμεσα στους αθλητές της κορυφαίας λίγκας μπάσκετ του πλανήτη. Η προσωπική του ιστορία, ο πολύ δύσκολος δρόμος που περπάτησε μέχρι εκεί ήταν γεμάτος αγκάθια αλλά τον βοήθησε να χτίσει αυτό το συναισθηματικό υπόβαθρο και τον χαρακτήρα που σήμερα μοιάζει ως ένας από τους βασικούς λόγους της επιτυχίας του. Είναι πραγματικά δύσκολο να μη σε αλλάζει η επιτυχία και η παγκόσμια αναγνώριση. Οι πολύ σκληρές, ιδίως για ένα παιδί , στιγμές του παρελθόντος μερικά χρόνια μετά μοιάζουν με «συγκαλυμμένη ευλογία». Και αυτό είναι επίτευγμα της οικογένειας Αντετοκούνμπο και του Γιάννη ο οποίος «έχτισε» τον πνευματικό προφίλ του επάνω σε εκείνες τις προκλήσεις. Όπως έγραψε σοφά ένας αναγνώστης στο Hoopfellas, «ο Γιάννης μας έβαλε δύσκολα σαν κοινωνία». Έφυγε παίρνοντας πολύ λιγότερη αγάπη από αυτή που ίσως λαχταρούσε και γύρισε ως «παγκόσμιο είδωλο» για να μοιράσει σε όλους τη μεγάλη του αγκαλιά. Ελπίζω να μην τον απογοητεύσουμε…
Στα μάτια των συμπαικτών και συναδέλφων του, ο MVP του ΝΒΑ είναι ακόμα εκείνο το παιδί το οποίο έστειλε το πρώτο τσεκ που πήρε από τους Μπακς στους γονείς του στην Αθήνα και όταν κατάλαβε -πηγαίνοντας στο πρώτο ματς προετοιμασίας της ομάδας- ότι δεν τον φτάνουν τα χρήματα που είχε επάνω του για ταξί (όπως υπολόγιζε) άρχισε να τρέχει προς το γήπεδο για να προλάβει μέχρι να τον αναγνωρίσει μερικά χιλιόμετρα αργότερα ένα ζευγάρι ηλικιωμένων («εσύ δεν είσαι ο ρούκι μας;») που οδηγούσε προς τα εκεί και να τον πάρει μαζί του.
Ο Γιάννης πατάει ήδη στη κορυφή του παγκοσμίου μπάσκετ. Και το εκπληκτικό είναι ότι βρίσκεται μακριά από το ταβάνι. Αργά ή γρήγορα, ο Έλληνας σούπερ-σταρ θα έχει την ευκαιρία του να καθίσει στον θρόνο του «βασιλιά» διεκδικώντας το δαχτυλίδι του πρωταθλητή. Η όλη του πορεία και η πρόγνωση που την ακολουθεί «φωνάζει» για κάτι τέτοιο. Οι Μπακς δεν χρειάζεται να πανικοβληθούν από τη φετινή τους αποτυχημένη απόπειρα για τη κατάκτηση της Ανατολής και νομίζω ότι δεν θα το κάνουν άλλωστε. Χρειάζεται απλά υπομονή για να ωριμάσει η συνθήκη. Και τότε θα έρθει η σειρά τους. Η σειρά του Γιάννη Αντετοκούνμπο…