Στο «La La Land», την ταινία που κέρδισε τα περισσότερα Όσκαρ το 2016, ο ο Ράιαν Γκόσλινγκ υποδύεται τον Σεμπ Γουάιλντερ, έναν μουσικό που ενώ το όνειρο του είναι να γίνει διάσημος τζαζ πιανίστας και να ανοίξει το δικό του μπαρ, αυτός αδυνατεί να το πλησιάσει έστω και λίγο και περιορίζεται σε μουσικές δουλειές της πλάκας που με το ζόρι καλύπτουν τα βασικά του έξοδα. Σε κάποια στιγμή η αδερφή του, κρατώντας στο χέρι τους απλήρωτους λογαριασμούς του, προσπαθεί να του αλλάξει μυαλά και να τον πείσει να στραφεί σε κάποια άλλη δουλειά. Τότε ο ξεροκέφαλος Σεμπ της απαντάει με μια ατάκα που κάλλιστα θα μπορούσε να είχε γράψει ο Γούντι Άλεν: “Μιλάς λες και η ζωή με έχει ρίξει στα σκοινιά. Το θέμα είναι ότι εγώ θέλω να είμαι στα σκοινιά. Απλά αφήνω τη ζωή να με χτυπήσει μέχρι να κουραστεί και τότε θα κάνω την αντεπίθεση μου. Στην πυγμαχία αυτό είναι το κλασικό rope-a-dope.”

Ο Άντριες Νόπερτ βρέθηκε σε μια παρόμοια κατάσταση αρκετά πρόσφατα, το καλοκαίρι του 2020. Όπως θυμάται ο ίδιος, το σκηνικό είχε στηθεί στο σαλόνι του σπιτιού των γονιών του στην Ολλανδία. Εκεί ο πατέρας του και η μητέρα του προσπάθησαν να τον πείσουν ότι μάλλον είχε φτάσει η ώρα που πρέπει να δοκιμάσει την τύχη του και κάπου αλλού, πέρα από το ποδόσφαιρο. Οι γονείς του δεν ήταν οι μόνοι που το πίστευαν αυτό. Την ίδια περίοδο η γυναίκα του το πήγε ένα βήμα πιο πέρα, λέγοντας του ότι έχουν ανοίξει κάποιες θέσεις στην τοπική αστυνομία. Το χειρότερο για τον προβληματισμένο τερματοφύλακα δεν ήταν ότι οι δικοί του άνθρωποι είχαν χάσει πλέον τις ελπίδες τους για το ποδοσφαιρικό του μέλλον. Ήταν ότι φαινόταν να έχουν δίκιο.   

Εκείνη την εποχή ο Νόπερτ είχε κλείσει τα 26 του, είχε μείνει χωρίς ομάδα, προερχόταν από έναν σοβαρό τραυματισμό και μετρούσε μόλις 17 επίσημες συμμετοχές. Σε όλη του την καριέρα! Το πανύψηλο παιδί από το Χερενφέιν, που ξεκίνησε από τις ακαδημίες της τοπικής ομάδας, δεν κατάφερε να βρει πουθενά μια σταθερή θέση βασικού. Στα 3,5 χρόνια που έμεινε στη Μπρέντα οι συμμετοχές του μπορούν να μετρηθούν στα δάχτυλα των δυο χεριών, κι αυτό παρ’ότι ο βασικός τερματοφύλακας της ομάδας αποσύρθηκε, έγινε προπονητής τερματοφυλάκων και πρότεινε τον Νόπερτ ως ιδανική λύση για να τον αντικαταστήσει.

Στις αρχές του 2018 ο απελπισμένος πλέον Ολλανδός αποφάσισε να δοκιμάσει μια διαφορετική εμπειρία, ελπίζοντας ότι θα κάνει μια επανεκκίνηση στην καριέρα του. Προορισμός του ήταν η Φότζια, στα νότια της Ιταλίας, που είχε μόλις ανέβει στη Σέριε Β. Οι πρώτοι μήνες εκεί ήταν ενθαρρυντικοί, με τον Νόπερτ να παίρνει χρόνο συμμετοχής σε κάποια παιχνίδια. Αλλά η χαρά του δεν κράτησε πολύ. Στο ξεκίνημα της επόμενης σεζόν επέστρεψε στον πάγκο και σε μια μόνιμη κατάσταση απραξίας και έλλειψης δράσης. Όλα αυτά εντός γηπέδου, γιατί εκτός συνέβαιναν πραγματάκια.

Εκτός από αγωνιστικά, η Φότζια παρέπαιε και οικονομικά και αρκετοί παίκτες της είχαν πολλούς μήνες να δουν λεφτά στους λογαριασμούς τους. “O ατζέντης μου έψαχνε για καιρό κάποιον να μιλήσει για να βγει μια άκρη και δεν έβρισκε κανέναν! Ήθελα να φύγω, να κάνω αλλού μια νέα αρχή και δεν μπορούσα.” Σαν να μην έφτανε αυτό, ένα πρωί ο Ολλανδός ανακάλυψε ότι το Audi του είχε κάνει φτερά. Όσες προσπάθειες έκανε για να βγάλει άκρη με την τοπική αστυνομία αποδείχτηκαν άκαρπες. Μέχρι που μια μέρα ένας τύπος από τη μαφία επικοινώνησε μαζί του και τον ενημέρωσε ότι μπορεί να το πάρει πίσω. Αρκεί να πληρώσει.

“Είχα αγοράσει ένα αμάξι από την Ολλανδία και πρόλαβα να το οδηγήσω μόνο τρεις εβδομάδες πριν μου το κλέψουν. Τελικά κατάφερα να το αγοράσω πίσω από τη μαφία. Ναι, το δικό μου αμάξι! Κι αυτό, αφού πρώτα είχαν ξηλώσει διάφορα κομμάτια.” Ο Νόπερτ δεν έφερε πολλές αντιρρήσεις, αφού είχε καταλάβει πού ακριβώς βρισκόταν: “Στη Νότια Ιταλία είναι πολύ… ζωντανά τα πράγματα. Το πάθος με το οποίο τα αντιμετωπίζουν όλα οι άνθρωποι είναι πολύ διαφορετικό απ’ότι στην Ολλανδία. Όταν χάναμε, δεν μπορούσαμε να κυκλοφορήσουμε στην πόλη. Είχαμε ακόμα και περιπτώσεις που οι οπαδοί έσκασαν λάστιχα από αυτοκίνητα παικτών και πέταξαν κροτίδες στους κήπους τους”.

Στα 25 του ο “Ουρανοξύστης”, όπως τον φώναζαν στη Φότζια, αποφάσισε να κάνει άλλη μια επανεκκίνηση στην καριέρα του και επέστρεψε στην πατρίδα του για λογαριασμό της Ντόρντρεχτ που έπαιζε στη δεύτερη κατηγορία. Η ζωή δεν σκόπευε όμως να τον αφήσει ακόμα να ξεγλιστρήσει από τα σκοινιά. Αφού πρώτα του έδωσε ένα ελάχιστο περιθώριο για να νιώσει λίγο καλύτερα, αφήνοντας τον να παίξει βασικός στα δυο πρώτα παιχνίδια της σεζόν 2019-20, στη συνέχεια τον έστειλε ξανά εκτός γηπέδων με έναν σοβαρό τραυματισμό που τον άφησε εκτός για πολλούς μήνες.

Κάπως έτσι φτάσαμε στο καλοκαίρι του 2020 και την άβολη κουβέντα στο σαλόνι του πατρικού για το επαγγελματικό του μέλλον. Παρά τις προτροπές όλων των δικών του ανθρώπων, ο πεισματάρης Νόπερτ αρνήθηκε να τα παρατήσει και να ψάξει για άλλη δουλειά. Αν και στη συνέχεια έμεινε χωρίς ομάδα για σχεδόν μισό χρόνο, η απόφαση του δεν άλλαξε. “Πίστευα στις ικανότητες μου και ήξερα ότι το μόνο που χρειαζόμουν ήταν εμπιστοσύνη από κάποιον προπονητή. Αν μου την έδειχναν, ήμουν σίγουρος ότι θα τους την ανταπέδιδα. Η γυναίκα μου μερικές φορές με ρωτούσε «κι αν δεν πετύχει;». Αλλά δεν υπήρχε τέτοια επιλογή. Έπρεπε να πετύχει. Ήθελα να καταφέρω κάτι κι ας μην ήξερα τι ακριβώς ήταν αυτό. Χαίρομαι που άκουσα τον εαυτό μου.”

Τον Ιανουάριο του 2021 ο Νόπερτ στάθηκε τελικά λίγο τυχερός και επέστρεψε στο ποδόσφαιρο όταν η Γκόου Αχέντ Ιγκλς της δεύτερης κατηγορίας ξέμεινε από τερματοφύλακες λόγω τραυματισμών. Εκεί βρήκε και την εμπιστοσύνη που έψαχνε και, ακριβώς όπως το είχε προβλέψει, δεν άργησε να ‘ξεπληρώσει’ τον προπονητή του, κάνοντας μια εξαιρετική σεζόν πέρσι. Μια σεζόν στην οποία έγραψε περισσότερες συμμετοχές από όσες είχε συνολικά στο βιογραφικό του έως τότε σε εφτά χρόνια καριέρας! Η μεταγραφή του το καλοκαίρι στον σύλλογο της πόλης του, τη Χέρενφειν, επιβεβαίωσε την ανοδική του πορεία. Στους πρώτους μήνες της φετινής σεζόν η ομάδα του έχει τη δεύτερη καλύτερη άμυνα του πρωταθλήματος και ένα σημαντικό μέρος αυτής της επιτυχίας πιστώνεται στον ύψους 2,03 μ. τερματοφύλακα της.

Ο Λουίς φαν Χάαλ, που έχει αποδείξει στο παρελθόν και με τον 19χρονο Φαν ντερ Σαρ αλλά και με τη διάσημη αλλαγή πριν από τα πέναλτι στο Μουντιάλ του 2014 ότι δεν φοβάται να πειραματιστεί με τη θέση του Νο1, τον κάλεσε στην αποστολή της Ολλανδίας για το Κατάρ και πριν λίγες μέρες ο άνθρωπος που δυο χρόνια πριν ήταν άνεργος, που είχε περάσει κυριολεκτικά όλη του την καριέρα καθισμένος στους πάγκους και που άκουγε τους γονείς και τη γυναίκα του να του λένε ότι ίσως έφτασε η ώρα να παρατήσει τη μπάλα και να ψάξει για κάτι διαφορετικό, έκανε ντεμπούτο με την εθνική ομάδα σε έναν αγώνα Παγκοσμίου Κυπέλλου και μάλιστα τα πήγε και εξαιρετικά! Όπως όλα δείχνουν η αντεπίθεση του Άντριες Νόπερτ έχει ξεκινήσει. “Κλασικό rope-a-dope” που θα έλεγε και ο Σεμπ Γουάιλντερ.