Άνοιξη 2022. Όλη η ομάδα της Λανς είναι στημένη μπροστά από μια τηλεόραση. Στην οθόνη ο Ντιντιέ Ντεσάν ανακοινώνει την αποστολή της Γαλλίας για τα παιχνίδια της επόμενης διακοπής των συλλογικών διοργανώσεων για χάρη των εθνικών ομάδων. Η διαδικασία αυτή περνάει συνήθως απαρατήρητη στις περισσότερες ομάδες. Στη Λανς όμως, που προσπαθεί να επανέλθει στο προσκήνιο μετά από μια πολύ δύσκολη δεκαετία, είναι μεγάλη υπόθεση. Την τελευταία φορά που παίκτης της κλήθηκε στην εθνική Γαλλίας εκείνη ετοιμαζόταν για το Παγκόσμιο Κύπελλο. Της Γερμανίας. Το 2006.

Όταν από το στόμα του ομοσπονδιακού τεχνικού ακούγεται το όνομα “Ζονατάν Κλος” η αίθουσα σείεται. Παίκτες, μέλη του τεχνικού τιμ και φροντιστές πετάγονται στον αέρα, χοροπηδάνε, τραγουδάνε και πανηγυρίζουν σαν να έχει μόλις ανακοινωθεί η κατάκτηση κάποιου τίτλου. Το βίντεο με αυτή την έκρηξη χαράς γίνεται αμέσως viral. Ο Ζονατάν Κλος σκύβει, κρύβει το πρόσωπο με τα χέρια του και αρχίζει να κλαίει. Είναι και επίσημα παίκτης της εθνικής ομάδας. Γιατί όμως όλο αυτό το νταβαντούρι για μια απλή κλήση στην εθνική;

https://www.youtube.com/watch?v=0pq_REJIZ5k

Άνοιξη 2016. Σε ένα διαμέρισμα κάπου στη βορειοδυτική Γαλλία το ρολόι δείχνει 4 το πρωί και το ξυπνητήρι χτυπάει. Ο Ζονατάν Κλος πρέπει να σηκωθεί για να προετοιμάσει τα πράγματα του για τη μέρα που ακολουθεί. Έχει να σχεδιάσει τη διαδρομή του, να οργανώσει το καρότσι με τα φυλλάδια και να ετοιμάσει το φαγητό που θα πάρει μαζί του. Στη συνέχεια θα βγει στο δρόμο και θα καλύψει αμέτρητα χιλιόμετρα με τα πόδια, μοιράζοντας τα φυλλάδια που του έχουν αναθέσει σε αρκετούς δήμους. “Κάθε φορά που έσερνα με τις ώρες το καρότσι στο δρόμο ένιωθα σαν γέρος. Δεν ήταν εύκολο αλλά έπρεπε να γίνει”.

Αυτή ήταν μόνο μια από τις πολλές δουλειές του ποδαριού που δοκίμασε να κάνει εκείνα τα χρόνια για να μπορεί να επιβιώσει. “Δεν είχα σχεδόν ποτέ σταθερές ώρες δουλειάς. Κάποιες φορές δούλευα από τις 7 το πρωί ως τη 1 και μετά πήγαινα κατ’ευθείαν στην προπόνηση. Κάποιες άλλες έκανα προπόνηση και πήγαινα για δουλειά αργά, στη νυχτερινή βάρδια. Έχω δουλέψει σαν αποθηκάριος, έχω δουλέψει στο ταχυδρομείο, έχω κάνει ντελίβερι, έχω περάσει από το ταμείο σε μαγαζιά. Η πιο ζόρικη εμπειρία μου μάλλον ήταν όταν δούλευα σε κρεοπωλείο. Ξυπνούσα χαράματα, έκανε κρύο και είχα ένα ρολόι μπροστά μου που ένιωθα ότι κυλούσε απελπιστικά αργά. Πραγματικά θαυμάζω τους ανθρώπους που αντέχουν να το κάνουν όλη τους τη ζωή.”

Στον ελεύθερο χρόνο του ο Κλος παίζει μπάλα σε ερασιτεχνικές ομάδες, χωρίς καμία όμως προοπτική. Την άνοιξη του 2016 πλησιάζει τα 24 του και η ομάδα στην οποία αγωνίζεται βρίσκεται στην 5η κατηγορία. Είναι ένα τίμιο δεξί φουλ μπακ που αγαπάει τις προωθήσεις, φημίζεται για την ταχύτητα, την αντοχή και το καλό δεξί του πόδι, αλλά ποτέ του δεν έχει παίξει σε πιο υψηλό επίπεδο από αυτό. Είναι πεπεισμένος πως το τρένο γι’αυτόν έχει περάσει, το ζενίθ της ποδοσφαιρικής καριέρας του λογικά είναι αυτό. Μερικές προπονήσεις στα κλεφτά από τις υπόλοιπες δουλειές του και ένα ματς το σαββατοκύριακο σε κάποιο άγνωστο χωριό της Γαλλίας, ίσα-ίσα για να παίρνεις μια τζούρα από μπάλα. Μια επαγγελματική καριέρα με τις ανέσεις που τη συνοδεύουν δεν είναι για όλους, θα έπρεπε να το είχε καταλάβει στα 18 όταν το Στρασβούργο, η ομάδα της πόλης του, στην ακαδημία της οποίας είχε περάσει σχεδόν όλα τα παιδικά του χρόνια, του ανακοίνωσε ότι δεν είναι πολύ καλός για να προωθηθεί στην αντρική ομάδα. Ήταν μικροκαμωμένος, χωρίς εκτόπισμα και αρκετά εύθραυστος ψυχολογικά αφού την ίδια εποχή βίωνε τον χωρισμό των γονιών του.

Όπως έχουμε δει στο παρελθόν, η ποδοσφαιρική απόρριψη σε εκείνες της ηλικίες είναι κάτι πολύ συνηθισμένο. Ελάχιστα παιδιά καταφέρνουν να κάνουν το μεγάλο βήμα από τις εφηβικές κατηγορίες στις πρώτες ομάδες. Μετά από αυτήν την αναποδιά, πολλοί τα παρατάνε αλλά οι περισσότεροι καταλήγουν να παίζουν σε κάποια μικρή κατηγορία, περισσότερο σαν χόμπι, παρά σαν επάγγελμα. Ένας από αυτούς είναι και ο Κλος. Στις χαμηλές κατηγορίες της Γαλλίας θα δυναμώσει και ψυχολογικά και σωματικά. Για να επιβιώσεις σ’αυτές πρέπει να αντέξεις στο μπόλικο ‘ξύλο’ που πέφτει σε κάποια ξεχασμένα από τους πάντες γηπεδάκια της επαρχίας. “Από μικρό παιδί στο γήπεδο είχα εμπιστοσύνη στο μυαλό μου και στην τεχνική μου αλλά ποτέ στο σώμα μου. Σ’αυτές τις κατηγορίες ζορίστηκα πολύ. Στην αρχή δεν τολμούσα να χωθώ με δύναμη στις μονομαχίες, γιατί έπαιζα απέναντι σε θηρία, που είχαν ύψος 1,90 και ζύγιζαν 90 κιλά. Με τον καιρό όμως αναγκαστικά προσαρμόστηκα, δούλεψα με το σώμα μου και στο τέλος κατέληξα να κερδίζω κι εγώ μονομαχίες ώμο με ώμο.”

Ο πατέρας του καταλαβαίνει ότι ο γιος του έχει χάσει πλέον κάθε ελπίδα να κάνει την αγάπη του επάγγελμα με ένα ικανοποιητικό εισόδημα και προσπαθεί να τον πείσει είτε να κάνει μια ύστατη αλλά καλή προσπάθεια, είτε να τα παρατήσει και να αφοσιωθεί σε κάποια άλλη δουλειά. Ο Κλος αδυνατεί να πάρει μια οριστική απόφαση και συνεχίζει να πελαγοδρομεί σε μια καθημερινότητα που δεν του δίνει καμία προοπτική σε κανέναν από τους δυο τομείς. Μέχρι που από το πουθενά εμφανίζεται μια κάποια ελπίδα. Μια εντυπωσιακή κούρσα που κάνει με τη φανέλα της Αβράνς στη φάση των 32 στο κύπελλο Γαλλίας τη σεζόν 2016-17 καταλήγει σε γκολ και το όνομα του ακούγεται λίγο παραπάνω. Στο τέλος εκείνης της σεζόν η Κεβιγί-Ρουέν, που έχει μόλις κερδίσει την άνοδο για τη 2η κατηγορία, θα τον κάνει δικό της και από το πουθενά ο Ζονατάν Κλος θα υπογράψει το μικρό μεν αλλά πρώτο του επαγγελματικό συμβόλαιο δε, λίγες μέρες πριν κλείσει τα 25.

Το όνειρο δεν κρατάει πολύ, αφού η ομάδα θα υποβιβαστεί στο τέλος της χρονιάς, και ο Κλος μένει ξανά χωρίς στήριγμα. Ο μάνατζερ του θα του κλείσει μια συμφωνία με τη Διναμό Μπρεστ, μια ομάδα από τη Λευκορωσία που απέκτησε φήμη για λίγο όταν ανέλαβε πρόεδρος της ο περιπλανώμενος Ντιέγκο Μαραντόνα. Ο απελπισμένος Γάλλος μαζεύει τα πράγματα του και ετοιμάζεται να αλλάξει χώρα αλλά λίγο πριν ξεκινήσει για το αεροδρόμιο μαθαίνει πως ο προπονητής που τον επέλεξε τέθηκε εκτός ομάδας. Η καριέρα του φτάνει πάλι σε τέλμα αλλά τη λύση δίνει ένας γνωστός του από τη Γερμανία που τον ενημερώνει ότι η Αρμίνια Μπίλεφελντ, που έπαιζε στη 2η κατηγορία, έχει ξεμείνει από δεξιά μπακ λόγω τραυματισμών και ψάχνει απεγνωσμένα παίκτες να περάσουν απο δοκιμαστικό. Χωρίς να το σκεφτεί πολύ, αλλάζει τα εισιτήρια από Λευκορωσία για Γερμανία και μέσα σε μερικές μόνο μέρες βρίσκεται από την αβεβαιότητα της επερχόμενης ανεργίας να παίζει σε γεμάτα γήπεδα στη Μπουντεσλίγκα 2.

Τέσσερις γεμάτες σεζόν μετά, ο Ζονατάν Κλος είναι ένας διαφορετικός παίκτης. Η δουλειά που έκανε στη Γερμανία απέδωσε καρπούς και ο φιλότιμος αλλά λίγος δεξιός μπακ των ερασιτεχνικών κατηγοριών είναι εδώ και δυο χρόνια ένα από τα καλύτερα σύγχρονα δεξιά φουλ μπακ στη Λιγκ 1, που καλύπτει με άνεση και επιτυχία όλη τη δεξιά πτέρυγα σε μια ομάδα που στηρίζεται στο 3-5-2. Εφτά ασίστ, ένα γκολ και παρουσία στην καλύτερη ενδεκάδα του πρωταθλήματος πέρσι, τέσσερα γκολ και εννιά ασίστ ως τώρα φέτος (μόνο οι Μέσσι και Εμπαπέ είχαν περισσότερες στη Λιγκ 1 μέχρι πριν μερικές μέρες!) και αμέτρητες επιτυχημένες κούρσες και σέντρες, είναι ένας αρκετά θεαματικός απολογισμός για ένα δεξί μπακ που αγωνίστηκε για πρώτη φορά στη ζωή του σε πρώτη κατηγορία πριν από 1,5 χρόνο, στα 28 του!

Οι οπαδοί της Λανς, που του επιφύλαξαν ιδιαίτερη υποδοχή μετά την ανακοίνωση του Ντεσάν, είχαν προσπαθήσει από πέρσι να τον στείλουν στην εθνική ομάδα, οργανώνοντας μια ολόκληρη καμπάνια στα κοινωνικά δίκτυα που είχε στόχο να συμπεριληφθεί ο Κλος στην αποστολή για το Euro 2021, αλλά ο Ντεσάν δεν τους έκανε τη χάρη. Ένα χρόνο μετά και με τον Γάλλο αμυντικό να συνεχίζει την ανοδική του πορεία, τα δεδομένα άλλαξαν.

😍 La communion du public lensois avec @Djoninho25 pour fêter sa sélection en @equipedefrance. #Clauss #RCLCF63 #Ligue1UberEats pic.twitter.com/Fr7XIL3ndA

— Prime Video Sport France (@PVSportFR) March 19, 2022

Ο χασάπης-ντελιβεράς-πωλητής-παρτ τάιμ ποδοσφαιριστής που λίγα χρόνια πριν προσπαθούσε να βρει την ιδανική διαδρομή για να τελειώνει όσο πιο γρήγορα μπορεί με τα φυλλάδια που γέμιζαν το καρότσι του, είναι τώρα, μερικούς μήνες πριν κλείσει τα 30 του, πρωταγωνιστής σε ένα βίντεο από τον επίσημο λογαριασμό της εθνικής Γαλλίας. Σε αυτό τον βλέπουμε να καταφτάνει για πρώτη φορά στο προπονητικό κέντρο της στο Κλερφοντέν, να κοιτάζει δεξιά-αριστερά σαν ευτυχισμένο παιδί που αντικρίζει για πρώτη φορά ένα λούνα παρκ και να σχολιάζει διστακτικά “είναι πολύ διαφορετικό απ’αυτό που φανταζόμουν. Είναι τόσο παράξενο αλλά και τόσο όμορφο. Ουάου, ειλικρινά δεν ξέρω τι να πω.”