Στο ισπανικό ποδόσφαιρο η σημασία που έχουν οι ακαδημίες για κάθε ομάδα, η “καντέρα”, είναι γνωστή. Ρεάλ Μαδρίτης και Μπαρσελόνα έχουν βγάλει δεκάδες σπουδαίους ποδοσφαιριστές που έγραψαν ιστορία με τις φανέλες των ομάδων, αλλά ακόμα περισσότερους που δεν κρίθηκαν αρκετοί καλοί για να μείνουν. Κάποιοι χάθηκαν ή απλά δεν έγιναν σούπερ-σταρ, όπως π.χ. ο Μπόγιαν Κρκιτς ή ο Πέδρο. Άλλοι, όπως ο Χουάν Μάτα, έγραψαν λαμπρή ιστορία ή κάνουν αξιόλογες καριέρες, όπως ο Ροντρίγκο Μορένο. Μερικοί έκαναν τόσο μεγάλα πράγματα που γύρισαν ξανά στους συλλόγους του, όπως ο Ζεράρ Λόπες κι ο Ζόρντι Άλμπα.
Ήταν Ιούλιος του 2007 όταν η εθνική Ελλάδος Κ17 με προπονητή το Νίκο Νιόπλια έφτανε στον τελικό του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος. Με παίκτες όπως οι Μήτρογλου, Νίνης, Δημούτσος και Κουτσιανικούλης αντιμετώπισε την Ισπανία. Ένα γκολ στο 38′ του Ντάνιελ Παρέχο Μουνιόθ έδωσε ακόμα έναν τίτλο στους Ισπανούς.
Το όνομά του δεν ήταν άγνωστο στους Ισπανούς, ειδικά στους φίλους της Ρεάλ Μαδρίτης. Ντόπιος, παίκτης των ακαδημιών από τα 14 του, είχε ήδη ξεχωρίσει στα μάτια του Σούστερ που τον κάλεσε στην πρώτη ομάδα για προπονήσεις. Την επόμενη σεζόν βγάζει μάτια με την Καστίγια (τη 2η ομάδα της Ρεάλ) και το καλοκαίρι του 2008 αποφασίζεται να πάει δανεικός. Είναι η εποχή του Φλάβιο Μπριατόρε στην ΚΠΡ κι ο Ιταλός, περήφανος, λέει ότι πήρε το πιο μεγάλο ταλέντο της Ευρώπης, έναν παίκτη που παρακολουθούσε κι ο Αρσέν Βενγκέρ.
Κι αν ο φαφλατάς Ιταλός είναι υπερβολικός, κάτι τέτοιο δεν ήταν ο τεράστιος Αλφρέδο ντι Στέφανο. Ο Αργεντινός επίτιμος πρόεδρος της Ρεάλ είναι ερωτευμένος με το ταλέντο του Ντάνι Παρέχο. Τον αποκαλεί το “μαργαριτάρι” της Ρεάλ, ένα φαινόμενο, κι εκμυστηρεύεται στον πρόεδρο Καλδερόν ότι είναι ο καλύτερος παίκτης της “Λα Φάμπρικα”, της ακαδημίας του συλλόγου. Όταν μαθαίνει ότι ο Παρέχο πάει δανεικός στο Λονδίνο, αντιδρά πολύ έντονα. Κάνει… εμπάργκο στα ματς της Καστίγια και δεν πηγαίνει πλέον στο γήπεδο να τα παρακολουθήσει.
Το αγροτικό του Παρέχο ολοκληρώνεται σύντομα. Η Ρεάλ αλλάζει τον Σούστερ με τον Χουάντε Ράμος, οι ντε λα Ρεδ και Ντιαρά τραυματίζονται κι έτσι ο Παρέχο επιστρέφει άρον άρον στη Μαδρίτη, κάνοντας τον ντι Στέφανο χαρούμενο. Για λίγο όμως. Παίρνει πολύ λίγες ευκαιρίες μέχρι το τέλος της σεζόν. Το καλοκαίρι του 2009 μετακομίζει μερικά χιλιόμετρα πιο πέρα, στη Χετάφε. Η Ρεάλ βάζει όρο για επαναγορά κι ο Παρέχο στη Χετάφε αρχίζει να φτιάχνει το όνομά του. Με 7 γκολ (ένα από αυτά απέναντι στη Ρεάλ) και 5 ασίστ κάνει εξαιρετική σεζόν, η Χετάφε κερδίζει την έξοδό της στην Ευρώπη κατακτώντας για πρώτη φορά την 6η θέση κι η Ρεάλ σκέφτεται σοβαρά να τον αγοράσει πίσω. Η έξοδος στην Ευρώπη της Χετάφε χαλάει κάθε τέτοια σκέψη κι ο Ντάνι παραμένει στο στάδιο Αλφόνσο Πέρεθ.
Ο Ντάνι Παρέχο σημειώνει το πρώτο γκολ στην ιστορία της Χετάφε στην Ευρώπη απέναντι στον ΑΠΟΕΛ και την οδηγεί στους ομίλους. Η τιμή του βρίσκεται πλέον στα 8 με 10 εκατομμύρια (η Χετάφε τον πήρε με 3), ενδιαφέρονται ομάδες όπως η Ατλέτικο, αλλά κι η Παλέρμο. Ένας τραυματισμός τον κάνει να χάσει αρκετά ματς των ομίλων, σκοράρει λιγότερο, βάζει όμως ένα πανέμορφο γκολ απέναντι στη Ρεάλ. Αν κάποιος γνωρίζει λίγο την ψυχολογία των “Μερένγκες” ξέρει ότι αυτό το γκολ είναι διαβατήριο για την επιστροφή του. Πράγματι, οι εφημερίδες της Ρεάλ λένε ότι η Ρεάλ αποφάσισε να δώσει χρήματα μαζί με δανεικό έναν εκ των Σέρχιο Κανάλες ή Άλβαρο Μοράτα.
Τελικά το καλοκαίρι φτάνει κι είναι η Βαλένθια αυτή που τον αγοράζει τελικά (με τη Ρεάλ να εξακολουθεί να έχει δυνατότητα επαναγοράς του για δύο ακόμα σεζόν). Μια ιστορία σαν ρομαντική κομεντί ξεκινάει. Ένας έρωτας που περνάει από διάφορες φάσεις με προπονητές, διοικήσεις και κυρίως με τον κόσμο του συλλόγου. Στα χρόνια του Παρέχο, η Βαλένθια έχει αλλάξει πέντε προέδρους, επτά αθλητικούς διευθυντές και έντεκα προπονητές. Η πρώτη χρονιά είναι πολύ κακή. Ο Ουνάι Έμερι δεν τον εμπιστεύεται ιδιαίτερα, του δίνει λίγες ευκαιρίες και μάλιστα το χειμώνα ακούγεται ότι μπορεί να φύγει από τη Βαλένθια. Ο Έμερι του λέει ότι είναι ικανοποιημένος από τη δουλειά του, αλλά υπάρχει μεγάλος ανταγωνισμός στη θέση του. Ο Μπανέγκα κι ο Τίνο Κόστα έχουν προτεραιότητα, αλλά ο Παρέχο σκέφτεται τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2012 και δεν θέλει να τους χάσει. Παρά το ενδιαφέρον της Μπέτις, μένει στο Μεστάγια.
Η Βαλένθια τερματίζει 3η, αλλά ο Έμερι φεύγει. Αναλαμβάνει ο Αργεντινός Πελεγκρίνο και ξεκινά μια περίεργη περίοδος για τη Βαλένθια. Με διοικητικές αναταραχές, συνεχείς εναλλαγές προπονητών και αρκετές μέτριες πορείες. Τον Πελεγκρίνο αντικαθιστά ο Ερνέστο Βαλβέρδε κι ο Ντάνι Παρέχο κάνει μετά από 1,5 χρόνο παρουσίας στο σύλλογο συνεχόμενα καλά παιχνίδια, παίρνοντας τη φανέλα στο σπίτι του. Ο κόσμος αναθαρρεί επιτέλους, βλέπει ότι ο Παρέχο δεν θα μείνει αιώνιο ταλέντο.
Ο Βαλβέρδε όμως φεύγει το καλοκαίρι, αναλαμβάνει ο Τζούκιτς κι ο Παρέχο χάνει σε αρκετά ματς τη θέση του. Η ομάδα πάει πολύ άσχημα και τη θέση του Σέρβου κόουτς παίρνει ο Πίτσι. Για μια ακόμα φορά, ο Παρέχο κάνει εξαιρετικό δεύτερο μισό σεζόν, σκοράρει απέναντι σε Μπαρτσελόνα, Ρεάλ, τελειώνει τη σεζόν με 5 γκολ και 7 ασίστ και μάλιστα φοράει για πρώτη φορά το περιβραχιόνιο του αρχηγού.
Η Ατλέτικο Μαδρίτης ενδιαφέρεται και πάλι, αλλά η έλευση του Πίτερ Λιμ στη Βαλένθια κι η νέα εποχή του συλλόγου, κάνει τον Παρέχο να παραμείνει. Πολλές παλιοσειρές εγκαταλείπουν κι ο Νούνο Εσπίριτο Σάντο του δίνει το περιβραχιόνιο του αρχηγού. Στα 25 του, ο Ντάνι Παρέχο είναι βασικός και αρχηγός σε μια ιστορική ομάδα που φαίνεται πλέον να έχει και πολλά χρήματα. Αφήνει το “21”, παίρνει το “10” του Μπανέγκα που φεύγει και πλέον έχει το χώρο και την άνεση να παίζει ελεύθερα. Όλα φαίνονται ιδανικά και πράγματι η χρονιά 2014-15 είναι η σπουδαιότερή του. Η Βαλένθια κατακτά την 4η θέση (μόλις ένα βαθμό πίσω από την Ατλέτικο), παίζει αρκετά ενδιαφέρον ποδόσφαιρο και γίνεται με 77 πόντους η ομάδα με τους περισσότερους βαθμούς που βγαίνει 4η στην Πριμέρα. Ο Παρέχο βγαίνει πρώτος σκόρερ της ομάδας με 12, το κοινό τον αποθεώνει κι όλα μοιάζουν ιδανικά.
Σε αυτό το σημείο, σε κάθε σωστή ρομαντική ταινία που σέβεται τον εαυτό της, χρειάζεται λίγο δράμα. Η επόμενη σεζόν για τη Βαλένθια είναι τραγική σε όλα τα επίπεδα, με τον μάνατζερ Μέντες να κάνει πλήρες κουμάντο, παίκτες φεύγουν και έρχονται χωρίς κανείς να ξέρει το γιατί, ο Νούνο Εσπίριτο Σάντος χάνει τον έλεγχο κι η καταπληκτική ομάδα που βλέπαμε την προηγούμενη σεζόν κάνει μέτρια αρχή. Ο Πορτογάλος απολύεται κι η διοίκηση κάνει το έγκλημα να φέρει για προπονητή τον… Γκάρι Νέβιλ. Τα πράγματα δεν βελτιώνονται, ο κόσμος τα βάζει με όλους και φυσικά με τον “αρχηγό” Παρέχο που έχει περισσότερες ευθύνες. Παρ’ ότι σκοράρει 9 φορές και η ομάδα μαστίζεται κυρίως από αμυντικά προβλήματα, αλλά και ανομβρίας των φορ, ο Παρέχο τα ακούει συχνά πυκνά, όχι στο γήπεδο μόνο. Δεν μπορεί να κυκλοφορήσει στην πόλη χωρίς φιλάθλους να τα βάζουν μαζί του στο δρόμο. Τον κατηγορούν ότι τεμπελιάζει, ότι δεν ενδιαφέρεται, ότι είναι μισθοφόρος. Ο Νέβιλ δεν μπορεί να κερδίσει αγώνα και τελικά συμφωνεί με τον Παρέχο να του αφαιρέσει το περιβραχιόνιο για να έχει λιγότερη πίεση από το αδηφάγο κοινό.
Τα πράγματα δεν βελτιώνονται ιδιαίτερα, η Βαλένθια από 4η την προηγούμενη χρονιά, δίνει μάχη για τη σωτηρία και τελικά βγαίνει 12η με μόλις 44 βαθμούς. Ο Παρέχο ζητάει από τους ατζέντηδές του να του βρουν ομάδα, η Βαλένθια αρνείται προτάσεις, ο κόουτς Αγιεσταράν τον αφήνει εκτός ομάδας στην προετοιμασία κι όλα δείχνουν ότι αργά η γρήγορα, η σχέση Παρέχο-Βαλένθια θα τελειώσει το 2016. Τελικά, για δεύτερη φορά στην καριέρα του, θα μείνει στη Βαλένθια. Ζητάει συγγνώμη κι επιστρέφει. Δεν αλλάζει όμως τίποτα στην ομάδα. Τέσσερις προπονητής αλλάζουν μέσα στη σεζόν, η Βαλένθια τερματίζει ξανά 12η. Ο Παρέχο είναι βασικός και μάλιστα φοράει και το περιβραχιόνιο σε αρκετά ματς, η απόδοσή του έχει διακυμάνσεις και πάλι, αλλά σε μια τόσο κακή ομάδα έχει δικαιολογίες.
Η ημέρα της μαρμότας συνεχίζεται και το επόμενο καλοκαίρι θέλει πάλι να φύγει (με τον κόσμο φυσικά να μην έχει καμία αντίρρηση). Ο Μαρθελίνο Τοράλ όμως που αναλαμβάνει κάνει σαφείς τις προθέσεις του. «Ο Παρέχο είναι ο αρχηγός μας κι ένας σημαντικός άνθρωπος μέσα στα αποδυτήρια». Ο Ντάνι πείθεται και μένει. Η Βαλένθια χωρίς πολλά χρήματα για ξόδεμα πλέον, γίνεται ξανά ομάδα με το νέο προπονητή κι ο Παρέχο χάνει 5,5 κιλά και γίνεται ξανά κανονικός ποδοσφαιριστής. Αυτό το χαφ που στις καλές του στιγμές ξεχωρίζει. Με το τρέξιμό του, τις πάσες του, τη δημιουργία του, το πώς “βλέπει γήπεδο”. Αυτό το ταλέντο που λάτρεψε ο ντι Στέφανο. Ο κόσμος που τον έβριζε, τον αποθεώνει σε κάθε είσοδό του στο γήπεδο. Κι αυτός τελειώνει τη σεζόν με 8 γκολ, 10 ασίστ και τη Βαλένθια ξανά 4η.
Η φετινή σεζόν ξεκίνησε και πάλι άσχημα για όλη τη Βαλένθια. Το εξαιρετικά δύσκολο κοινό του Μεστάγια, ένα κοινό που μπορεί να σου δώσει απίστευτη αγάπη, αλλά σε λίγο καιρό να θέλει να σε φάει ζωντανό, άρχισε να γκρινιάζει και πάλι. Κι όμως, ο Μαρθελίνο κι οι παίκτες σώζουν μια φαινομενικά χαμένη σεζόν. Χάνουν την τελευταία στιγμή μια πρόκριση από τους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ, δίνουν μέχρι τέλους τη μάχη για την 4η θέση, φτάνουν ξανά σε έναν τελικό κόπα ντελ Ρέι και στα ημιτελικά του Γιουρόπα Λιγκ.
Όταν τελείωσε ο αγώνας στο Emirates απέναντι στην Άρσεναλ, μια πικρή νύχτα για τις νυχτερίδες που πλήρωσαν τα λάθη του τερματοφύλακα Νέτο και είδαν το 0-1 να γίνεται 3-1, ο Ντάνι Παρέχο δεν κρύφτηκε. Χαιρέτισε το κοινό της ομάδας και λίγο αργότερα έγραψε: “Δεν θεωρήσαμε χαμένη τη σεζόν τον Ιανουάριο, ούτε θα θεωρήσουμε χαμένη την πρόκριση τώρα. Μένουν ακόμα 90 λεπτά και θα τα δώσουμε την ψυχή μας για να βρεθούμε στον τελικό.” Τα πράγματα είναι δύσκολα για την αποψινή ρεβάνς με την Άρσεναλ. Αλλά η φετινή Βαλένθια έχει βρεθεί πολλές φορές με την πλάτη στον τοίχο. Στο κύπελλο με τη Χετάφε, στην Ευρώπη απέναντι στην Κράσνονταρ. Κι όμως, πάλεψε μέχρι τέλους. Τώρα βέβαια έχει ως αντίπαλο μια πολύ καλύτερη και πιο ακριβή ομάδα. Και σίγουρα ο αρχηγός θα πρέπει να κάνει πολύ μεγάλη εμφάνιση για να πετύχει το όνειρο της ανατροπής. Μια από αυτές που έκαναν τα λευκά μαντίλια στο Μεστάγια να μπουν ξανά στις τσέπες πολλές φορές στο παρελθόν και τις αποδοκιμασίες να γίνουν χειροκροτήματα.