O Δεκαπενταύγουστος πέρασε, το Μουντιάλ μοιάζει πλέον με μακρινή ανάμνηση, οι διακοπές των περισσότερων ολοκληρώθηκαν και η μπάλα αρχίζει πάλι να κυλάει στα χορτάρια της Ευρώπης. Κάπως έτσι, σήμερα το βράδυ στο Μόναχο η Μπάγερν θα υποδεχτεί την Χόφενχαιμ στο πρώτο παιχνίδι της φετινής Μπουντεσλίγκα. Μια διοργάνωση που, όπως έχουμε πει στο παρελθόν, αρκετοί γνωρίζουν ως “το πρωτάθλημα που συμμετέχουν 18 ομάδες και στο τέλος τον τίτλο κερδίζει η Μπάγερν”.

Οι Βαυαροί έχουν τερματίσει στην κορυφή της βαθμολογίας και τις έξι τελευταίες σεζόν και μάλιστα με τεράστια διαφορά από τον δεύτερο (21 βαθμούς πέρσι, 15 βαθμούς πρόπερσι), ένα στατιστικό που δείχνει αυτό που όλοι λίγο-πολύ ξέρουν: Πως δεν υπάρχει ομάδα εντός των συνόρων που να μπορεί να τους κοντράρει μέχρι το τέλος. Τα πράγματα δεν ήταν πάντα έτσι. Αρκετές φορές στο παρελθόν ο τίτλος κρίθηκε στις τελευταίες αγωνιστικές και σε κάποιες απ’αυτές έπρεπε να φτάσουμε στο τελευταίο 90λεπτο της σεζόν για να ανακηρυχθεί ο πρωταθλητής. Καμία όμως διοργάνωση δεν πλησίασε τα επίπεδα αγωνίας της σεζόν 2000-01.

19 Μαΐου 2001. Πρωί.

Ξημερώνει η μέρα της τελευταίας αγωνιστικής. Τον τίτλο διεκδικούν η Μπάγερν και η Σάλκε. Οι δυο ομάδες προέρχονται από έναν μήνα γεμάτο παιχνίδια που κρίθηκαν στο φινάλε, σε μια τελική ευθεία πρωταθλήματος που σίγουρα αύξησε τα καρδιακά προβλήματα στη Γερμανία (στις τελευταίες 4 αγωνιστικές μπήκαν 6 κρίσιμα γκολ στα τελευταία λεπτά!). Όλα ξεκινάνε με ένα εντυπωσιακό διπλό της Σάλκε μέσα στο Μόναχο με 1-3, που την ανεβάζει στην κορυφή της βαθμολογίας πέντε παιχνίδια πριν το τέλος. Οι μπλε του Γκελζενκίρχεν μπαίνουν σε θέση ισχύος και ονειρεύονται το πρώτο τους πρωτάθλημα από το μακρινό 1958! Η συνέχεια όμως τους προσγειώνει απότομα.

Μια εκτός έδρας ισοπαλία με τη Μπόχουμ και μια απογοητευτική εμφάνιση, που συνοδεύεται από ήττα με 1-0 στο 90′, στη Στουτγκάρδη φέρνει τα πάνω-κάτω ξανά και η Μπάγερν με 4 σερί νίκες σκαρφαλώνει πάλι πρώτη. Η Μπάγερν πηγαίνει στο φινάλε του πρωταθλήματος στην έδρα του Αμβούργου έχοντας προβάδισμα τριών βαθμών και χρειάζεται μόνο μια ισοπαλία για να εξασφαλίσει τον τίτλο. Από την άλλη, η Σάλκε υποδέχεται την αδύναμη Ουντερχάκινγκ και ελπίζει σε ήττα των Βαυαρών γιατί σε περίπτωση ισοβαθμίας έχει το πλεονέκτημα.

19 Μαΐου 2001. Ώρα 15.30.

Σέντρα. Και τα δυο γήπεδα είναι κατάμεστα. Στο Αμβούργο ο κόσμος των γηπεδούχων δίνει από το πρώτο λεπτό το στίγμα, απαιτώντας από την ομάδα του να κερδίσει το ματς. Με την άφιξη του Όλιβερ Καν στην εστία του, από το πέταλο των φανατικών πετάγονται δεκάδες μπανάνες. Ο Γερμανός πορτιέρο, φορώντας ένα μπλε καπέλο, τις μαζεύει ατάραχος. Την ίδια ακριβώς ώρα στο Παρκ Στάντιον της Σάλκε ο κόσμος δεν χωράει στις κερκίδες. Επίσημα το γήπεδο έχει 65.000 αλλά ανεπίσημα στις εξέδρες του βρίσκονται πολλοί περισσότεροι, αφού το ματς εκτός από το ότι κρίνει ένα πρωτάθλημα είναι ταυτόχρονα και το τελευταίο του ιστορικού γηπέδου. Η Σάλκε μετακομίζει σε λίγο καιρό στο υπερσύγχρονο ‘Φέλτινς Αρένα’ και κανένας δεν θέλει να λείπει από το τελευταίο αντίο του γηπέδου στο οποίο μεγάλωσε.

19 Μαΐου 2001. Ώρα 15.57.

Οι τάσεις αυτοκτονίας που είχε επιδείξει η Σάλκε στα τελευταία ματς συνεχίζονται. Στο 27ο λεπτό του αγώνα βρίσκεται πίσω στο σκορ με 0-2 από μια ομάδα που διεκδικεί τις ελάχιστες ελπίδες της για παραμονή στη Μπουντεσλίγκα! Στο άκουσμα αυτού του σκορ οι εκδρομείς της Μπάγερν στο Αμβούργο πανηγυρίζουν τραγουδώντας το όνομα της Ουντερχάκινγκ. Τα χαμόγελα στον πάγκο ξεχωρίζουν από μακριά. Η Μπάγερν είναι αγκαλιά με το τρόπαιο.

19 Μαΐου 2001. Ώρα 16.15.

Ημίχρονο. Η Σάλκε έχει ξυπνήσει και με δυο γκολ στα δυο τελευταία λεπτά έχει ισοφαρίσει το ματς. Με τα δυο παιχνίδια ισόπαλα, ουσιαστικά το πρώτο ημίχρονο δεν αλλάζει τίποτα στα δεδομένα που υπήρχαν πριν την έναρξη. Η ανακοίνωση από τα μεγάφωνα της ισοφάρισης της Σάλκε προκαλεί πάντως κύμα ενθουσιασμού στο Αμβούργο, εκεί που οι οπαδοί των γηπεδούχων ξεσηκώνονται και φωνάζουν ‘Σάλκε! Σάλκε!’. Η Μπάγερν όμως πηγαίνει στα αποδυτήρια έχοντας ακόμα σοβαρό προβάδισμα.

19 Μαΐου 2001. Ώρα 16.54.

Φάουλ για την Ουντερχάκινγκ. Σέντρα στην περιοχή, κεφαλιά και γκολ. 2-3! Όλα δείχνουν πως η σεμνή τελετή έλαβε τέλος. Απομένουν 20 λεπτά αγώνα και η Σάλκε χρειάζεται δυο γκολ στο δικό της παιχνίδι και τουλάχιστον ένα γκολ των γηπεδούχων στο Αμβούργο. Οι οπαδοί της στην κερκίδα βλέπουν για μια ακόμα φορά την ομάδα τους να περιορίζεται στη 2η θέση.

19 Μαΐου 2001. Ώρα 16.59.

Ανατροπή δεδομένων. Ξανά. Όπως και στο πρώτο ημίχρονο, η Σάλκε σκοράρει δυο φορές μέσα σε δυο λεπτά και γυρίζει το παιχνίδι. Μια νότα αισιοδοξίας σε ένα παιχνίδι που ξεκίνησε ως γιορτή και εξελίχθηκε σε κηδεία. Τα νέα μεταδίδονται άμεσα στο Αμβούργο. Παίκτες και οπαδοί των γηπεδούχων πιέζουν για το γκολ της νίκης με αξιοσημείωτο πάθος αλλά η Μπάγερν αντέχει.

19 Μαΐου 2001. Ώρα 17.14.

Ο πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος, Έμπε Σαντ, σκοράρει στο 89′ και καθαρίζει το ματς για τη Σάλκε. Ο φωτεινός πίνακας λέει 5-3 και πλέον όλα τα βλέμματα στρέφονται στο Αμβούργο. Στις κερκίδες του Παρκ Στάντιον αυτοί που έχουν μαζί τους ραδιοφωνάκια γίνονται το επίκεντρο της προσοχής. Κάποιοι τρέμουν από την αγωνία, αρκετοί προσεύχονται. Ένα γκολ του Αμβούργου αρκεί για να πλημμυρίσει το Γκελζενκίρχεν από δάκρυα ευτυχίας. Παραδόξως, οι προσευχές εισακούονται.

19 Μαΐου 2001. Ώρα 17.15.

90ο λεπτό στο Αμβούργο. Ο Μάρεκ Χέινζ κάνει μια σέντρα από τα αριστερά, ο Σεργκέι Μπαρμπάρεζ φτάνει πρώτος στη μπάλα και με κεφαλιά τη στέλνει στα δίχτυα του Καν. Ακολουθεί χαμός σε δυο γήπεδα ταυτόχρονα. Ο σπίκερ του αγώνα πάνω στην ένταση της μετάδοσης ανακηρύσσει τη Σάλκε νέα πρωταθλήτρια Γερμανίας. Οι παίκτες του Αμβούργου γίνονται ένα κουβάρι, την ίδια ώρα που οι οπαδοί τους πανηγυρίζουν σαν να κέρδισαν αυτοί τον τίτλο. Λίγα μέτρα πιο πέρα η τηλεοπτική κάμερα καταγράφει τον Χασάν Σαλιχάμιζιτς, με το πιο άδειο βλέμμα του κόσμου, να βυθίζεται αργά και βασανιστικά στη θέση του στον πάγκο και να σταματάει λίγο πριν πέσει στο χόρτο. Η Μπάγερν ζει μια νέα έκδοση του εφιάλτη του τελικού της Βαρκελώνης, δυο χρόνια πριν.

Στο γήπεδο της Σάλκε επικρατεί μεγαλύτερος πανζουρλισμός. Οι οπαδοί μπουκάρουν στο στίβο γύρω από το γήπεδο και με το που ο διαιτητής σφυρίζει εσπευσμένα τη λήξη, μπαίνουν στο χόρτο, θέλοντας να αγκαλιάσουν τους νέους πρωταθλητές. Ακολουθούν επικές στιγμές, που αργότερα απέκτησαν – αναγκαστικά – γραφικές διαστάσεις. Ένας από τους ρεπόρτερ της τηλεόρασης πλησιάζει τον παλαίμαχο Αντρέας Μέλερ, που είχε αναλάβει χρέη γενικού μάνατζερ, και του δίνει συγχαρητήρια για τον τίτλο, έχοντας λανθασμένη πληροφόρηση ότι το άλλο ματς έληξε. Ο Μέλερ ευχαριστεί δημόσια το Αμβούργο για τη “βοήθεια” του. Τίποτα όμως δεν είχε τελειώσει ακόμα.

19 Μαΐου 2001. Ώρα 17.19.

Με μπροστάρη τον Όλιβερ Καν, που ξεσήκωσε τους συμπαίκτες του φωνάζοντας συνεχώς πως πρέπει να συνέλθουν, και συνεχιστή τον Έφενμπεργκ, που προσπαθούσε να τους πείσει πως υπάρχει ακόμα χρόνος, η Μπάγερν βγαίνει στην επίθεση. Λίγα δευτερόλεπτα πριν τελειώσουν οι καθυστερήσεις ο Τόμας Ουϊφαλούσι, στην προσπάθεια του να προλάβει την εφόρμηση του Πάολο Σέρτζιο, στέλνει τη μπάλα πίσω στον Ματίας Σόμπερ. Ο τερματοφύλακας του Αμβούργου δεν προλαβαίνει να σκεφτεί και την πιάνει με τα χέρια. Χωρίς κανένα δισταγμό ο Μάρκους Μερκ σφυρίζει για έμμεσο. Από το πουθενά, η Μπάγερν έχει μια τεράστια τελευταία ευκαιρία. H ειρωνεία στην όλη φάση είναι ότι ο Σόμπερ αγωνίζεται δανεικός στο Αμβούργο από τη… Σάλκε!

Ακολουθούν μερικές στιγμές έντασης, καθώς ο Όλιβερ Καν, συνειδητοποιώντας πως η κατάσταση έχει φτάσει στο “ή τώρα ή ποτέ”, έχει φύγει από την εστία του και μανουριάζει με τους αντιπάλους, που έχουν γεμίσει τη μικρή περιοχή, για το που ακριβώς πρέπει να στηθεί το τοίχος. Λίγο πιο δίπλα ο Έφενμπεργκ κρατάει τη μπάλα στα χέρια και παίρνει την πιο περίεργη και ταυτόχρονα πιο μεγάλη απόφαση της ποδοσφαιρικής του καριέρας. Το σουτ πρέπει να το πάρει ο Πάτρικ Άντερσον! Ένας σέντερ μπακ, που στα προηγούμενα 65 ματς του με τη φανέλα της Μπάγερν μετράει… 0 γκολ. Χρόνια μετά ο Καν θα αποκαλύψει πως, όπως όλοι, δεν μπορούσε να πιστέψει ότι ο Έφενμπεργκ διάλεξε τον Άντερσον. Όταν τον ρώτησε μετά γιατί έκανε αυτή την επιλογή, η απάντηση του ήταν πολύ απλή: “Γιατί έχει το πιο δυνατό σουτ”.

Το Αμβούργο στήνει ένα κανονικό ανθρώπινο τείχος πάνω στη γραμμή της εστίας του και για μερικά δευτερόλεπτα όλη η χώρα παγώνει. Ο Έφενμπεργκ ακουμπάει τη μπάλα ελαφρά, ο Άντερσον βάζει όλη τη δύναμη του στο πιο σημαντικό σουτ της ζωής του και μισό δευτερόλεπτο μετά το όνομα του μπαίνει με χρυσά γράμματα στην ιστορία του συλλόγου. 1-1, η Μπάγερν προσπερνάει ξανά τη Σάλκε και ανακηρύσσεται πρωταθλήτρια.

Παίκτες σωριάζονται κλαίγοντας, ο Μπεκενμπάουερ χοροπηδάει σαν παιδάκι στην κερκίδα, ο Καν τρέχει εκστασιασμένος στο κόρνερ και ξαπλώνει στο χόρτο αγκαλιασμένος με το σημαιάκι. “Δεν είχα κανέναν άλλο κοντά μου για να αγκαλιάσω εκείνη τη στιγμή”.

Στο Παρκ Στάντιον εξελίσσονται ελαφρώς κωμικοτραγικές σκηνές. Ένα μέρος του κόσμου πιστεύει ότι το ματς στο Αμβούργο έχει λήξει 1-0 και πανηγυρίζει απτόητο το ιστορικό πρωτάθλημα. Με το άκουσμα της δυσάρεστης είδησης, η μεταστροφή των συναισθημάτων είναι αστραπιαία. Τα γέλια γίνονται αυτόματα κλάματα. Κάποιοι οπαδοί ξαπλώνουν στο χορτάρι αφού τα πόδια τους δεν τους κρατάνε πια, κάποιοι παίκτες καταρρέουν στη φυσούνα, κάποιοι άλλοι από τα νεύρα τους σπάνε ό,τι βρουν στα αποδυτήρια. Ο τεχνικός διευθυντής της Σάλκε, Ρούντι Άσερ, θα δηλώσει λίγο μετά: “Σήμερα έχασα εντελώς την πίστη μου στον Θεό του ποδοσφαίρου”.

Για 4 λεπτά και 38 δευτερόλεπτα η Σάλκε ήταν στο μυαλό των οπαδών της πρωταθλήτρια Γερμανίας. Η 19η Μαΐου θα είναι για πάντα μια μαύρη μέρα για τους μπλε. Από την άλλη πλευρά βέβαια, θα είναι μια μέρα γιορτής για τους οπαδούς της Μπάγερν, όσους τουλάχιστον άντεξαν το σασπένς εκείνου του αξέχαστου μεσημεριού. Όπως δήλωσε και ο Τζιοβάνε Έλμπερ: “Όποιος είχε καρδιακά προβλήματα πριν, μάλλον δεν άντεξε σήμερα. Όποιος δεν είχε, λογικά θα έχει από εδώ και πέρα”.