Μικρές ιστορίες για τον νεότερο θρύλο του L.A. Τα δάκρυα, η δίψα για μάθηση και το μικρόβιο της δουλειάς…
Ο Κόμπι Μπράιαντ συμπλήρωσε πριν λίγες ημέρες τα 40 του χρόνια και νομίζω αυτό είναι μια καλή αφορμή για να θυμηθούμε μερικές μικρές, όχι τόσο διάσημες ιστορίες που τον αφορούν. Επίκεντρο πάντα συγκεκριμένες πτυχές του χαρακτήρα του και κυρίως το φημισμένο πάθος του για δουλειά και τελειότητα που τον έφερε άλλωστε μέχρι εδώ. Ο Κόμπι υπήρξε ένας από τους μεγαλύτερους σταρ στην ιστορία της μεγάλης λίγκας αλλά και ένας από τους πιο σκληρά εργαζόμενους αθλητές. Η προ δεκατίας ατάκα ενός σκάουτερ του ΝΒΑ έχει γράψει ιστορία…
“Ο Άλεν Άιβερσον θέλει να εμφανίζεται και αγαπάει να δείχνει το ταλέντο του όταν οι προβολείς αναβουν. Ο Κόμπι αγαπάει να κάνει όλη εκείνη τη βρωμοδουλειά όταν βρίσκεται μόνος του, πίσω από τα φώτα των προβολέων”…
Τα δάκρυα
-To 2002 ο Κόμπι επιστρέφει στη πόλη που γεννήθηκε, τη Φιλαδέλφια για το All Star Game του ΝΒΑ. Ίσως οι περισσότεροι πίστευαν ότι το “τέκνο” της πόλης της “αδελφικής αγάπης” θα αποθεωθεί από το κοινό και πως η συμμετοχή του θα έκανε ακόμα περισσότερο γιορτινή την ατμόσφαιρα. Όμως η πραγματικότητα ήταν τελείως διαφορετική…
Η περυσινή επικράτηση των Λέικερς του Μπράιαντ επί των Σίξερς στους τελικούς της λίγκας αλλά και η άποψη που είχε καλλιεργηθεί βαθιά στους κύκλους της κοινότητας των οπαδών της Philly πως ο σταρ του Λος Άντζελες έχει κόψει τους δεσμούς του με την οικογένεια του οδήγησε σε άγριο γιουχάρισμα καθ’όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού. Γνωστός για το πείσμα του, ο Κόμπι σημείωσε 31 πόντους και κατέκτησε το βραβείο του MVP. Όμως όταν πέρασε τη φυσούνα, μακριά από τα λαμπερά φώτα της σκηνής, “έσπασε”. “Ήμουν το πρώτο πρόσωπο που είδε στη φυσούνα αφού τον είχαν γιουχάρει” διηγείται ο Φιλ Τζάκσον. “Άρχισε να κλαίει σαν παιδί. Δε μπορούσε να το καταλάβει. Κυριολεκτικά μείναμε όρθιοι σε ένα συγκεκριμένο σημείο για πέντε λεπτά…”
Η ερώτηση…
-Ο Μπράιαντ ερχόταν ακόμα από τον πάγκο στο rotation των Λέηκερς στη δεύτερη σεζόν του, πίσω από το νέο αστέρι της ομάδας, τον εξαιρετικό all around περιφερειακό Έντι Τζόουνς. Εκείνο τον Δεκέμβρη του 1997, οι Λέηκερς επισκέφτηκαν το Σικάγο για αντιμετωπίσουν τους Μπούλς του Μάικλ Τζόρνταν.
Οι Μπουλς τότε βρίσκονταν σε άλλο επίπεδο, στον δρόμο για την ολοκλήρωση του δεύτερου three-peat τους. Το Σικάγο πήρε νωρίς μια διαφορά 16 πόντων όμως όλοι θα θυμούνται εκείνο το ματς ως τη βραδιά που ο Μπράιαντ συστήθηκε στο star system. Ο Κόμπι σημείωσε 33 πόντους σε 29 λεπτά συμμετοχής, ερχόμενος από τον πάγκο αναγκάζοντας στην επανάληψη τον Τζόρνταν να ζητήσει από τον Τζάκσον να τον επαναφέρει στο παιχνίδι (αφήνοντας τη ξεκούραση του πάγκου) γιατί πολύ απλά “ο μικρός ντρόπιαζε τους συμπαίχτες μου εκεί έξω”…
Αυτό που αποτυπώθηκε για τα καλά στη μνήμη του Τζόρνταν όμως ήταν μια στιγμή στο τέταρτο δωδεκάλεπτο. Όταν οι δύο τους ήταν παρατεταγμένοι ο ένας δίπλα στον άλλο περιμένοντας την εκτέλεση δύο ελευθέρων βολών, ο Μπράιαντ άδραξε την ευκαιρία για μάθηση ρωτώντας ευθέως τον Τζόρνταν για το post up παιχνίδι του. “Κρατάς τα πόδια σου ανοιχτά, σε μεγάλη απόσταση; Ή τα διατηρείς σχετικά κλειστά;”
“Κοιτώντας τον Μπράιαντ μετά το άκουσμα αυτής της ερώτησης, ένιωσα γέρος..” θα εξομολογηθεί αργότερα ο “Αιρ”…
Δούλευε μόνος, στο σκοτάδι…
-Το work ethic του Μπράιαντ υπήρξε πολύ φημισμένο όπως και η αφοσίωση του στο άθλημα και τη καθημερινή λεπτομερειακή προπόνηση. Ο Τζόρνταν (που επίσης φημιζόταν για τις ώρες που ξόδευε στο γυμναστήριο) μάλιστα κάποτε είχε παραδεχτεί ότι ο Κόμπι ήταν μάλλον ο μοναδικός από τους νεότερους σταρ της λίγκας που δούλεψε όσο ο ίδιος (“για αυτό και αξίζει τη σύγκριση μαζί μου”).
Στο λύκειο ο Κόμπι πήγαινε για προπόνηση στις πέντε το πρώι. Το μικρόβιο υπήρχε από τότε. Ο Σακίλ Ο’Νιλ ισχυρίζεται ότι είχε δει πολλές φορές τον Κόμπι να προπονείται χωρίς μπάλα. Ντρίμπλαρε, “έκοβε”, σούταρε, έπαιζε το παιχνίδι κανονικά, χωρίς όμως να έχει μπάλα στα χέρια του. “Νομίζω είναι κάτι που τον βοήθησε” θα πει ο Σακ…
Ο Κρις Μπος θυμάται το σοκ που υπέστει όταν η TEAM USA μαζεύτηκε για προετοιμασία στο Λας Βέγκας. “Κατεβαίνουμε περίπου στις οχτώ για πρωινό τη πρώτη ημέρα του training camp. Προσπαθούμε να ξυπνήσουμε, είμαστε όλοι κάπως. Ξαφνικά από το πουθενά εμφανίζεται ο Κόμπι ιδρωμένος, με πάγους στα γόνατα και πλήρη αθλητικό εξοπλισμό. Κοιτάζουμε ο ένας τον ένας με απορία. Από που κατέβηκε αυτός τέτοια ώρα…;”
“Ισχύει” συμπληρώνει ο Ντουέην Ουέηντ. Εμείς τεντωνόμασταν και χασμουριόμασταν και αυτός είχε ολοκληρώσει ήδη ένα τρίωρο φουλ προπονητικό πρόγραμμα…” Σύμφωνα με ένα μέλος του προπονητικού επιτελείου της TEAM USA μάλιστα, ο Κόμπι έμεινε ένα πρωί από τις 04:15 μέχρι τις 11:00 για προπόνηση, αρνούμενος να αποχωρήσει εφόσον δεν είχε πρώτα συμπληρώσει 800 εύστοχα σουτ.
Ο Μπάιρον Σκοτ θυμάται ένα περιστατικό από τη πρώτη χρονιά του 18χρονου Κόμπι στους Lakers.
“Άκουγα τον χτύπο της μπάλας στο παρκέ. Δεν υπήρχε αναμμένα φώτα. Πουθενά. Είχαμε προπόνηση στις έντεκα και ήταν περίπου εννιά. Βγαίνω από τα αποδυτήρια στο παρκέ και βλέπω τον Κόμπι Μπράιαντ. Σούταρε μόνος του στο σκοτάδι. Στάθηκα εκεί για περίπου δέκα δευτερόλεπτα και είπα στον εαυτό μου.. Αυτό το παιδί θα φτάσει πολύ ψηλά”…