Η Εθνική μας μπήκε με το δεξί στο τουρνουά, νικώντας τη FYROM ME 85-65 μετά από 40 λεπτά στα οποία δείξαμε διάφορα πρόσωπα όμως overall το απόσταγμα της αναμέτρησης αφήνει μια γεύση αισιοδοξίας για τη συνέχεια.
Είχα υπογραμμίσει ότι το συγκεκριμένο παιχνίδι είχε κυρίως πνευματικές δυσκολίες παρά αγωνιστικές. Μιλάμε για ματς με ιδιαίτερο υπόβαθρο, το οποίο έχει να κάνει με τις σχέσεις των δύο χωρών αλλά και τη πρότερη επιτυχία των Σκοπιανών απέναντι μας το 2011 στο Alytus, συν το ότι αποτελούσε πρεμιέρα η οποία ως γνωστόν έχει το δικό της ξεχωριστό συναισθηματικό πέπλο που ευνοεί την έκπληξη.
Ήταν θετικό ότι η ομάδα μας διαχειρίστηκε σωστά τις «αναποδιές που εύχεσαι να μη συναντήσεις αλλά τελικά συναντάς..» σε ένα τέτοιο παιχνίδι στο οποίο στοχεύεις να ελέγξεις από νωρίς τον αντίπαλο και να καθαρίσεις χωρίς να τον βοηθήσεις να χτίσει τη πίστη του για νίκη. Αναμφίβολα σας λέω ότι παίξαμε σωστά. Ακολουθήσαμε το πλάνο του προπονητή, το οποίο ήταν χαραγμένο στη σωστή κατεύθυνση και καταφέραμε να επιβληθούμε πλήρως πλέον όταν κεφαλαιοποιήσαμε το βάθος και το μέγεθος μας σαν ομάδα στο παρκέ. Ήταν βέβαιο πως ο χρόνος δούλευε υπέρ μας. Σωστά απλώσαμε την άμυνα μας για να πάμε το ματς στη ταχύτητα, τις περισσότερες κατοχές και τη φθορά. Ο αντίπαλος (αξιόμαχος αν μη τι άλλο) κάποια στιγμή θα έπεφτε σαν πύργος από τραπουλόχαρτα..
Το άρμα μάχης μας, η άμυνα μας ανάγκασε τους Σκοπιανούς (ειδικά όσο περνούσε ο χρόνος και οι ανάσες τους λιγόστευαν λόγω short rotation) σε κακό shot selection και το 30% στα δίποντα είναι ενδεικτικό. Δεν ήταν άμυνα επίδειξης (όχι τζόγος για κλεμμένες μπάλες που θα χαλούσαν τη συνοχή συνολικά). Μου άρεσαν αρκετά οι συνεργασίες μας, από τις καλύτερες που παρουσίασε ομάδα στη πρώτη ημέρα του τουρνουά. Ήταν δουλεμένες και είχαμε την υπομονή και την υπομονή για να φτάσουμε στο σωστό execution. Πήραμε 13 τελικές από το starting backcourt μας ενώ τα δύο «5» μας τελείωσαν με double-double. Περιμένω μεγαλύτερο aggressiveness από τον Κουφό, η ομάδα ανέβηκε αισθητά με την είσοδο του Μπουρούση που ήταν εξαιρετικός. Κλειδί ο Σλούκας που νομίζω ότι μπορεί να ανεβάσει (συνεχίζοντας ανάλογα) τα λεπτά στο τουρνουά ενώ ο Πρίντεζης ήταν unmatched πραγματικά για τον αντίπαλο (8/9σ.). Δε μου άρεσαν κάποιες αποφάσεις κατά την ανάπτυξη μας στη Transition-offense (λίγο βιαστικές, θέλαμε καλύτερο συγχρονισμό) και νομίζω επίσης ότι μπορούμε να γίνουμε πιο αποτελεσματικοί στα τελειώματα μας (βασικά σε αυτή τη περίπτωση θα είχαμε καθαρίσει το παιχνίδι από το ημίχρονο πιθανόν). Περιθώρια βελτίωσης υπάρχουν σε όλα τα αγωνιστικά κομμάτια και ελπίζα τα παιχνίδια του Ζάγκρεμπ να μας βοηθήσουν να ρολάρουμε.
Περιμένω σήμερα το ματς με τους Κροάτες το οποίο θα είναι πολύ δυνατό τεστ για τον χαρακτήρα μας. Στοχεύουμε στο να πιέσουμε τα γκαρντς τους και τη μπάλα στο μισό γήπεδο (έχουν τη ν τάση υπό τέτοιο καθεστώς να οδηγούνται ενστικτωδώς σε ατομικές ενέργειες), να ελέγξουμε τα ριμπάουντς και τον ρυθμό. Με λίγα λόγια.. Παρά το γεγονός ότι το ματς διεξάγεται στο Ζάγκρεμπ, να τους παίξουμε στο ..«δικό μας γήπεδο».