Η ώρα περνούσε βασανιστικά για μια ακόμα φορά για τους περίπου 47.000 φίλους της Ίντερ στο Τζουζέπε Μεάτσα το περασμένο Σάββατο. Οι νερατζούρι έβλεπαν ξανά την ίδια ταινία, την ομάδα τους που μέχρι πριν λίγο καιρό έπαιζε δυνατά στη μάχη του τίτλου, να οδεύει και πάλι σε ένα ματς δίχως νίκη. Το δέκατο σερί και το πέμπτο συνεχόμενο με σκορ 1-1. Σε κάποια στιγμή του αγώνα οι φανατικοί οπαδοί της άρχισαν το τραγούδι: “Όποιος δε χοροπηδάει, είναι ροσονέρο”. Το κοινό ακολούθησε. Προς έκπληξη αρκετών, ο προπονητής της φιλοξενούμενης Κροτόνε έκανε κι αυτός μερικά αλματάκια για να δείξει ότι δεν είναι οπαδός της Μίλαν. Έκπληξη μόνο αν δεν είχαν καταλάβει ποιος ήταν ο θηριώδης τύπος με το ξυρισμένο κεφάλι.

«Ήταν κάτι πάνω στο κέφι που δεν προσβάλλει κανέναν. Ήμουν ένα παιδί που καθόταν στο ίδιο πέταλο. Έχω έρθει ξανά με την Κατάνια και την Παλέρμο κι οι οπαδοί με υποδέχτηκαν με τον ίδιο τρόπο, σαν να σταμάτησα το ποδόσφαιρο ένα χρόνο πριν. Ο κόσμος αναγνωρίζει αυτούς που τα δίνουν όλα στο γήπεδο για τη φανέλα», δήλωσε μετά τον αγώνα ο κόουτς-οπαδός της Ίντερ. Μπορεί να έχει αλλάξει αρκετά εμφανισιακά, αλλά για περίπου δυο δεκαετίες υπηρέτησε την Ίντερ, την ομάδα στην οποία βρισκόταν από τα 14 του, με μικρά διαλείμματα για δανεισμούς σε άλλους συλλόγους. Ο Βάλτερ Τζένγκα υπήρξε ένας από τους σπουδαιότερους τερματοφύλακες που έβγαλε ποτέ η Ιταλία και η ζωή του ήταν συνυφασμένη πάντα με την Ίντερ.

Περίπου στα 40” ο κόουτς συμμετέχει στο σύνθημα των αντιπάλων

Ο Βάλτερ είχε από μικρός έναν στόχο. Να παίξει στην αγαπημένη του ομάδα. Στόχο για τον οποίο μπορούσε να κάνει τα πάντα. Όπως π.χ. να πλαστογραφήσει το πιστοποιητικό γέννησής του. Ο Τζένγκα άλλαξε το 1960 σε 1959 για να εμφανιστεί ένα χρόνο μεγαλύτερος και να μπορέσει να ξεκινήσει την ποδοσφαιρική καριέρα.Όλα αυτά με τη βοήθεια του πατέρα του, του ανθρώπου που ήταν πάντα δίπλα του. Στα καλά και τα άσχημα.

Ποδοσφαιριστής στις ακαδημίες της Ίντερ και οπαδός στο πέταλο να τραγουδάει τα συνθήματα. Μέχρι που ο ρόλος του τελικά περιορίστηκε στο αγωνιστικό. Γιατί ήταν τόσο καλός που κατάφερε να γίνει αυτός που υπερασπιζόταν την εστία τόσο της Ίντερ, όσο και της εθνικής Ιταλίας. Μια από τις πιο κλασσικές μορφές των 80s. Χαρακτηριστικό μαλλί, εκνευριστικό μάσημα τσίχλας, ένα μειδίαμα και πάνω από όλα το trademark. Η χρυσή καδένα έξω από τη φανέλα. Κάτι παραπάνω από τερματοφύλακας, μια ισχυρή προσωπικότητα, ένας πρωταγωνιστής μέσα και έξω από το γήπεδο, τραβούσε πάντα τα φώτα της δημοσιότητας με τις αντιδράσεις του. «Ήμουν πλούσιος, ανίκητος και καλομαθημένος», έχει περιγράψει τον εαυτό του.

Έπαιξε 473 φορές κάτω από την εστία της Ίντερ. Ένας εκπληκτικός τερματοφύλακας, με φοβερά αντανακλαστικά, με ηγετικές ικανότητες, που ήξερε να διευθύνει την άμυνα. Αλλά και με κάποια προβλήματα, όπως στις εξόδους του. Σημαντικότατος στους λίγους τίτλους που κατέκτησε με την Ίντερ. Ένα πρωτάθλημα το 1989 με τον Τραπατόνι και 2 κύπελλα ΟΥΕΦΑ.  Πάντα είχε έναν αντίπαλο τερματοφύλακα για να συγκριθεί, να κοντραριστεί. Τον αντιδιαμετρικά αντίθετο Ρινάτ Ντασάεφ της ΕΣΣΔ για τον τίτλο του καλύτερου στον κόσμο. Έναν ανέκφραστο άνθρωπο-ρομπότ που δεν είχε καμία σχέση με τον σόουμαν Τζένγκα. O Ιταλός κέρδισε τρεις συνεχόμενες φορές την ψηφοφορία για καλύτερος τερματοφύλακας στον κόσμο από το 1989 ως το 1991. Αλλά και στην Ιταλία, στην τεράστια κόντρα του με τον Στέφανο Τακόνι της Γιουβέντους. Δυο εξαιρετικοί τερματοφύλακες σε δυο μεγάλους αντιπάλους. Αργότερα, στα ποδοσφαιρικά γεράματα βρίσκονται ξανά αντίπαλοι σε άλλο ντέρμπι. Αυτό μεταξύ της Σαμπντόρια και της Τζένοα. Και τεράστιοι ανταγωνιστές για τη θέση της εθνικής. Ο Τακόνι κερδισμένος με τους τίτλους της Γιούβε, ο Τζένγκα όμως ο φύλακας-άγγελος της Ιταλίας. Νικητής στη σκουάντρα ατζούρα.

Κλασσικό μαλλί Τζένγκα και πάντα η χρυσή αλυσίδα απ’ έξω

Κι η μεγάλη στιγμή του έρχεται. Μουντιάλ 1990 στην Ιταλία. Μπορεί οι περισσότεροι να θυμούνται τα γκολ του Σκιλάτσι, ξεχνούν όμως την απαραβίαστη εστία του Τζένγκα. Η Ιταλία κάνει 5 σερί νίκες χωρίς να δεχτεί γκολ. Φυσικά έχει μπροστά του τον αγαπημένου του από την Ίντερ Πέπε Μπέργκομι, έχει τον Μαλντίνι, έχει τον Φέρι και τον Αντσελότι πιο μπροστά. Αλλά κι ο Τζένγκα είναι εξαιρετικός, ένας μαέστρος στα μετόπισθεν. Η Ιταλία φτάνει στα ημιτελικά με ανέπαφη την εστία. Ένα ολόκληρο έθνος περιμένει την κούπα. Για κακή τύχη των Ιταλών, ο αγώνας με την Αργεντινή γίνεται στη Νάπολι, στο σπίτι του Ντιέγκο. Η Ιταλία προηγείται νωρίς, στο 17′ με τον άνθρωπο του τουρνουά, τον Τότο Σκιλάτσι. Αλλά στο 67′ γίνεται η μοιραία φάση για τον Τζένγκα. Ο Μαραντόνα δίνει στον Ολαρτικοετσέα, εκείνος με το δεξί βγάζει μια σέντρα, ο Κανίγια προλαβαίνει την έξοδο του Τζένγκα (το κακό του στοιχείο) και ισοφαρίζει σε 1-1.

Η μοιραία έξοδος του Τζένγκα

Ο Τζένγκα δέχεται γκολ μετά από 517′, ρεκόρ στην ιστορία του Μουντιάλ. Αλλά αυτό το μοναδικό γκολ αρκεί. Το παιχνίδι πάει στα πέναλτι, ο Τζένγκα δεν πιάνει ούτε ένα. Η Αργεντινή παίρνει την πρόκριση για τον τελικό. Η Ιταλία αήττητη και χωρίς να έχει δεχτεί γκολ για 517 λεπτά πέφτει σε κατάθλιψη. Ο Τζένγκα κατηγορείται και για την έξοδο και για τα πέναλτι, το γεγονός ότι πολλές φορές δεν διάλεγε γωνία και στο τέλος έμενε στη μέση χτυπάει άσχημα. Άλλωστε οι Ιταλοί ψάχνουν τον φταίχτη. Ο ίδιος όμως σταθερός στον χαρακτήρα του, το κάνει ακόμα χειρότερο. Δεν παίρνει καμία ευθύνη για την έξοδο, δεν δέχεται το ρόλο του Μπάτζιο τέσσερα χρόνια αργότερα. Μασώντας τσίχλα, φορώντας τη χρυσή αλυσίδα δηλώνει: “Ήταν απλά καλός ο Κανίγια. Το περίμενε ότι τον περίμενα“. Ποτέ δεν ακούστηκε να παραδέχεται ότι έκανε λάθος. “Μόνο ο Μαραντόνα το κατάλαβε. Γιατί ξέρει μπάλα.” συμπλήρωσε, πάντα με το ημι-ειρωνικό χαμόγελό του. Αυτή η μη παραδοχή τον καταδίκασε σε μεγάλο μέρος του κοινού της χώρας.

Η Ιταλία δεν παίζει στο Euro 1992 και ο Τζένγκα δεν ξαναπαίζει στη σκουάντρα ατζούρα καθώς οι αλλαγές προπονητή τον φέρνουν εκτός. Τον αντικαθιστά ο Παλιούκα. Ο νέος αντίπαλός του μετά τον Τακόνι, καθώς είναι αυτός που τον αντικαθιστά και στην Ίντερ το 1994. Το τέλος του Τζένγκα μοιάζει πικρό και στην Ίντερ. Η ομάδα κάνει πολύ άσχημη σεζόν και αυτός αρκετές γκέλες. Το ίνδαλμα τα ακούει για πρώτη φορά στην καριέρα του, ο κόσμος τον αποδοκιμάζει και αυτός δακρύζει. Γράφει ένα γράμμα και επειδή είναι αρκετά σόουμαν, το δίνει στην τότε γυναίκα του παρουσιάστρια της τηλεόρασης να το διαβάσει ζωντανά (!!): “Αγαπητοί φίλαθλοι, φαντάζομαι τις άσχημες σκέψεις που έχετε για την παλιά φρουρά του συλλόγου, ανθρώπους που σας έδωσαν χαρές, έσωσαν την ομάδα πολλές φορές και τώρα τους πετάτε σαν παλιά αντικείμενα. Δεν τους χρειάζεστε πια και με τα άσχημα λόγια σας θα τους οδηγήσετε εκτός μιας ομάδας που έκαναν μεγάλη και δεν θα είναι η ίδια ποτέ ξανά“.

Τα πανηγύρια για την κατάκτηση του ΟΥΕΦΑ γίνονται αποθέωση του 35χρονου Τζένγκα

Τα συναισθήματα όμως αλλάζουν πολύ σύντομα. Ο Τζένγκα είναι ο μεγάλος πρωταγωνιστής στους τελικούς του ΟΥΕΦΑ με την Σάλτζμπουργκ. Η Ίντερ κερδίζει με 0-1 και 1-0 και πανηγυρίζει την κούπα στο Σαν Σίρο. “Υπάρχει μόνο ένας Βάλτερ Τζένγκα τραγουδούν” οι τιφόζι. Ο σόουμαν δίνει τη μεγάλη τελευταία του παράσταση, καθώς ήδη η Ίντερ έχει κλείσει τον Παλιούκα. Οι συγκρίσεις αναπόφευκτες και ο Τζιανλούκα δεν τις αντέχει. Όταν τον ρωτούν τι ζηλεύει από τον Τζένγκα απαντάει με κακία: “Την ικανότητά του να μιλάει μπροστά στις κάμερες“. Κι ο Παλιούκα κάνει σπουδαία καριέρα, αλλά δεν φτάνει στα επίπεδα του Βάλτερ που κλείνει με 41 ματς χωρίς να δεχτεί γκολ στα 58 του με την Ιταλία. Συνεχίζει σε Σαμπντόρια και Πάντοβα, αλλά έχει αρχίσει να κουράζεται. Αντίπαλοι οπαδοί του φωνάζουν “Αργεντινή-Αργεντινή” σε κάθε ευκαιρία, ο Βάλτερ κλείνει την καριέρα του χαλαρά στις ΗΠΑ και πριν γίνει προπονητής παίζει σε ιταλική σαπουνόπερα μαζί με την τότε γυναίκα της ζωής του. Είπαμε, ένας σταρ.

Υπάρχει μόνο ένας Βάλτερ Τζένγκα

Θα μπορούσαμε να πούμε άλλα τόσα για τη ζωή του Τζένγκα μετά την καριέρα του ποδοσφαιριστή. Τους γάμους του (τελευταίος με μια Ρουμάνα 22 χρόνια μικρότερη) και φυσικά την προπονητική του καριέρα. Ένας άνθρωπος με σχεδόν 500 ματς σε μια ομάδα ως παίκτης, δεν καταφέρνει να στεριώνει πουθενά ως προπονητής. ΗΠΑ, Ιταλία, Ρουμανία, Σερβία, Τουρκία. Υπάρχουν φοβερές ιστορίες από παντού. Καβγάδες με δημοσιογράφους, κατηγορίες για χώρες στις οποίες δουλεύει. Χάρη στην έρευνα για να γραφτεί αυτό το άρθρο μάθαμε ότι υπάρχουν δυο ομάδες με όνομα Αλ-Νασσρ και Αλ-Νασρ (το ένα “σ” κάνει τη διαφορά) και ο Τζένγκα έχει προπονήσει και τις δύο, όπως και αρκετές άλλες που ξεκινάν με Αλ. Δεν ξεχνάμε και το Αιγάλεω βέβαια όπου είναι αντικαταστάτης του Χατζάρα για μερικές μέρες, αλλά ούτε και τους Γουλβς στην Αγγλία, όπου και άντεξε ακριβώς 86 ημέρες. Εκεί που όταν πήγε δήλωσε ότι στην Ιταλία θεωρούν τους Γουλβς την μεγαλύτερη ομάδα στην Αγγλία. Η τελευταία προσπάθειά του είναι στην Κροτόνε και δεν τα πάει και άσχημα, κανείς δεν τον πίστευε άλλωστε όταν ανέλαβε μια ομάδα τόσο αδύναμη. Η Κροτόνε αντιμετωπίζει την Αταλάντα σε ένα κρίσιμο ματς για τους δύο και ο Τζένγκα ξέρει ότι δεν θα έχει πολλές ευκαιρίες ακόμα σε ιταλικούς συλλόγους. Μπορεί όμως σαν προπονητής να μην έχει να δείξει τίποτα, αλλά σαν παίκτης υπήρξε ένας πρωταγωνιστής και ένας ηγέτης ενός μεγάλου συλλόγου όπως η Ίντερ. Δεν έφτασε σε δόξα τον Ντίνο Τζοφ ή τον Τζίτζι Μπουφόν, αλλά σε μια χώρα που η άμυνα και το τέρμα είναι θρησκεία, το να βρίσκεσαι στους κορυφαίους είναι τεράστιο επίτευγμα. Ειδικά όταν κάθε φορά που επιστρέφει στο Μιλάνο (και φιλάει το χορτάρι) αποθεώνεται από τον κόσμο. Τα πανό στο Σαν Σίρο υπήρχαν ξανά το Σάββατο. Το ένα έγραφε: “Υπάρχει μόνο ένας Βάλτερ Τζένγκα” και το άλλο: “Βάλτερ: Από τις εξέδρες στο χορτάρι, αληθινή νερομπλού καρδιά”