Σύμφωνα με την τελευταία απογραφή στα Νησιά Φερόε κατοικούν 55.400 άνθρωποι. Ένα νούμερο που στην Ελλάδα συναντάμε σε πόλεις όπως τα Χανιά και την Κομοτηνή. Σε μια τέτοια περίπτωση η δεξαμενή από την οποία μπορείς να αντλήσεις ποδοσφαιριστές για να στελεχώσουν συλλόγους ή μια εθνική ομάδα είναι πολύ περιορισμένη. Για να το κάνουμε πιο συγκεκριμένο,
«Εμείς που είμαστε από τα Βαλκάνια, γνωρίζουμε ότι ο δρόμος προς την επιτυχία στο ποδόσφαιρο είναι μακρύς». Τα λόγια ανήκουν στον πρωταγωνιστή της σημερινής μας ιστορίας, τον Κροάτη ποδοσφαιριστή Άντε Μπούντιμιρ. Και αυτός ο δρόμος ξεκίνησε το 1991 στη Ζένιτσα της Βοσνίας, εκεί που γεννήθηκε. Ίσως το όνομα να λέει κάτι σε ορισμένους. Η πόλη
Το, ανέλπιστα καλό, Παγκόσμιο Κύπελλο της Ρωσίας βρίσκεται πλέον μια ανάσα πριν το τέλος του. Το μόνο (ή σχεδόν το μόνο, αν είσαι από εκείνα τα αρρωστάκια που βλέπουν ακόμα και τον μικρό τελικό) που μας χωρίζει από εκείνη τη ζόρικη μετα-μουντιαλική περίοδο, που το στερητικό σύνδρομο θα πιάσει ταβάνι, είναι ο μεγάλος τελικός της
“Όποιος αναλαμβάνει την ευθύνη να εκτελέσει πέναλτι σε ένα Παγκόσμιο Κύπελλο είναι σίγουρα ένας από τους πιο γενναίους ανθρώπους στον κόσμο”. Αυτή την ατάκα χρησιμοποίησε πριν λίγες μέρες σαν τίτλο του άρθρου του ο Πολ Πάρκερ, παλιός παίκτης της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και μέλος της εθνικής Αγγλίας την προηγούμενη φορά που έφτασε στα ημιτελικά ενός Μουντιάλ,
Όπως κι οι περισσότεροι, έμαθα τον Λούκα Μόντριτς λίγο πριν πάει στην Τότεναμ το καλοκαίρι του 2008. Οι Σπερς αποφάσισαν να δώσουν ένα τεράστιο ποσό για να τον φέρουν από το Ζάγκρεμπ στο Λονδίνο. Το τεράστιο βέβαια είναι κάτι σχετικό, αν σκεφτούμε ότι πριν ένα χρόνο είχαν δώσει το ίδιο ποσό για τον… Ντάρεν Μπεντ.