Εκατομμύρια άνθρωποι τον έμαθαν εκείνο το βράδυ του καλοκαιριού του 2016 με το χειρότερο τρόπο. Όταν ο Αντόνιο Κόντε είχε τη φαεινή ιδέα να περάσει στο 120′ έναν άγνωστο σε πολλούς φαλακρό τύπο αντί του Κιελίνι, αρκετοί σκέφτηκαν ότι μπαίνει κάποιος σπεσιαλίστας για τη διαδικασία των πέναλτι που ήταν πλέον σίγουρη στον προημιτελικό του Euro
Στις 6 του Ιουνίου που πέρασε, αν κοιτούσε κανείς τα ποδοσφαιρικά ρεπορτάζ της Ιταλίας θα έπεφτε σε ένα πολύ γνωστό επώνυμο. Πούσκας. Δεν ήταν όμως κάποια επέτειος για τη ζωή του τεράστιου Ούγγρου, ήταν ένας συνεπώνυμος που γινόταν γνωστός. Ο Τζορτζ Πούσκας γεννημένος στη Μαργκίτα της Ρουμανίας στα σύνορα με την Ουγγαρία, αλλά όπως και
Υπάρχουν δυο ειδών συνταξιοδοτήσεις στο σύγχρονο ποδόσφαιρο. Η πρώτη είναι η κλασική, όπου ένας παίκτης ανακοινώνει την αποχώρηση του από το παιχνίδι και ξεκινάει μια νέα καριέρα, που αρκετά συχνά σχετίζεται με το χώρο στον οποίο ξόδεψε τις προηγούμενες δεκαετίες της ζωής του. Η δεύτερη όμως είναι λίγο διαφορετική, καθώς ο παίκτης δεν κρεμάει τα
Μεγαλώνοντας στο χωριουδάκι Καλτσινάτε, λίγο έξω από το Μπέργκαμο, ο μικρός Αντρέα Μπελότι δεν είχε ιδιαίτερη σχέση με τα σπορ. Έπρεπε να φτάσει στα έξι του, όταν ο κυρ-Ρομπέρτο ο πατέρας του επιστρέφοντας από τη δουλειά τού έφερε δώρο μία μπάλα. Εκεί ξεκίνησε ο έρωτας για το ποδόσφαιρο. Αρχικά με τον σκύλο των γειτόνων. Ο
Χαζεύοντας κανείς απ’έξω το επιβλητικό γήπεδο Αζτέκα, μπορεί να πετύχει στον τοίχο μια αναμνηστική χάλκινη πλάκα στην οποία αναγράφεται: “Το Στάδιο Αζτέκα αποτίει φόρο τιμής στις εθνικές ομάδες της Ιταλίας και της Γερμανίας, που πρωταγωνίστησαν στο ‘Παιχνίδι του αιώνα’, για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1970”. Κάτω από τις προτάσεις αυτές υπάρχει μια ημερομηνία. 17 Ιουνίου 1970.