Μάιος 2005. Το Ραμόν Σάντσεθ Πιθχουάν φιλοξενεί ένα μεγάλο παιχνίδι, τρεις εβδομάδες πριν το τέλος της σεζόν. Η Σεβίλλη, που κυνηγάει την έξοδο της στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ, υποδέχεται τη Ρεάλ των γκαλάκτικος που διεκδικεί το πρωτάθλημα. Κάπου στα μισά του πρώτου ημιχρόνου οι γηπεδούχοι κερδίζουν φάουλ στα 25 μέτρα περίπου από την εστία. Ο εκτελεστής στρώνει τη μπάλα δίπλα του και ένας 19χρονος σέντερ μπακ με ένα δυνατό, ευθύβολο σουτ τη στέλνει στα δίχτυα του Κασίγιας. Η Σεβίλλη κάνει το 1-0.

Ο σκόρερ τρέχει αμέσως να πανηγυρίσει μπροστά στο πέταλο των φανατικών, εκεί που κάθονται παραδοσιακά τα μέλη του μεγαλύτερου συνδέσμου της ομάδας που ονομάζεται Μπίρις Νόρτε. Η κίνηση δεν είναι τυχαία, αφού ο νεαρός έχει περάσει ένα μεγάλο μέρος της εφηβείας του σε αυτές τις κερκίδες ενώ και το διαρκείας του ήταν συνήθως αγορασμένο από τον συγκεκριμένο σύνδεσμο.

Σε κάποιο άλλο σημείο του γηπέδου ο κύριος Χουάν, που δουλεύει ως ταξιτζής, και ο κύριος Πεπίν, που τα πρωινά κουβαλάει και πουλάει φιάλες υγραερίου, φουσκώνουν από περηφάνια. Είναι οι δυο παππούδες του σκόρερ και αυτοί που είχαν αναλάβει να τον πηγαίνουν στις προπονήσεις της Σεβίλλης και να τον καθοδηγούν ποδοσφαιρικά όταν αυτός ήταν ακόμα μικρό παιδί. Η ζωή συνήθως δεν είναι απλόχερη στο κομμάτι της πραγματοποίησης των ονείρων αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση φαίνεται να έκανε μια εξαίρεση. Το όνειρο των δυο παππούδων να δούνε τον εγγονό τους να φοράει τη φανέλα της αγαπημένης τους ομάδας έχει γίνει πραγματικότητα και τώρα τους χαρίζει και μερικές εξτρά στιγμές ευτυχίας που πιθανόν δεν θα τολμούσαν καν να φανταστούν. Ο Σέρχιο Ράμος όχι μόνο παίζει στη Σεβίλλη αλλά είναι βασικός και αναντικατάστατος στα 19 του, σκοράρει απέναντι στη Ρεάλ των Ρονάλντο, Ζιντάν, Φίγκο, Ραούλ και Μπέκαμ και θεωρείται ένα από τα σημαντικότερα περιουσιακά στοιχεία του συλλόγου.

Ιανουάριος 2017. Το Ραμόν Σάντσεθ Πιθχουάν είναι πάλι γεμάτο, έτοιμο να υποδεχθεί τη Ρεάλ για ένα παιχνίδι στα πλαίσια του Κόπα ντελ Ρέι. Ο Ράμος βγαίνει στον αγωνιστικό χώρο με τη φανέλα των φιλοξενούμενων αυτή τη φορά ενώ στο χέρι του φοράει το περιβραχιόνιο του αρχηγού. Ένα μεγάλο μέρος του κόσμου υποδέχεται την ανακοίνωση του ονόματος του με γιουχάισμα. Στο πέταλο των φανατικών η αντίδραση είναι ακόμα χειρότερη. Κάθε φορά που ο Ράμος πρωταγωνιστεί σε μια φάση, οι οργανωμένοι των Μπίρις Νόρτε τραγουδούν “Σέρχιο Ράμος, ίχο ντε πούτα”, μια φράση που καταλαβαίνεις τι σημαίνει ακόμα κι αν δεν γνωρίζεις γρι ισπανικά ή δεν έχεις δει ποτέ το «Narcos». Το όνειρο των παππούδων έχει πάρει μια απροσδόκητη τροπή και έχει μετατραπεί σε εφιάλτη. Η ζωή είναι απρόβλεπτη και λατρεύει να σου την φέρνει ακόμα κι όταν νομίζεις ότι είσαι η εξαίρεση που την έχεις πιάσει από τα κέρατα. Οι παππούδες δεν είναι καν εκεί, για να ακούσουν την έκρηξη μίσους κατά του εγγονού τους. Έχουν φροντίσει να αυτοεξοριστούν από το αγαπημένο τους γήπεδο εδώ και αρκετά χρόνια, γι’αυτόν ακριβώς το λόγο. Γιατί είναι συγγενείς του ανεπιθύμητου που πρόδωσε την αγάπη των συνοπαδών του.

Κάθε φορά που οι οπαδοί πιάνουν στο στόμα τους τη μητέρα του, ο Ράμος γίνεται και πιο δυναμικός στις μονομαχίες του. Όταν δε η Ρεάλ, που επιζητάει ένα γκολ για να κλειδώσει την πρόκριση, κερδίζει πέναλτι στα τελευταία λεπτά ο αρχηγός της δεν αφήνει την ευκαιρία να πάει χαμένη. Μιας και ο συνήθης ύποπτος Ρονάλντο απουσιάζει, ο Ράμος αναλαμβάνει να χτυπήσει αυτός το πέναλτι. Μέσα σε αυτόν τον ορυμαγδό και το κλίμα μίσους που αναδύεται από τις εξέδρες ο 30χρονος αμυντικός διαλέγει ξανά την πιο προκλητική από όλες τις επιλογές του και εκτελεί το πέναλτι με πανένκα.

Η μπάλα καταλήγει στα δίχτυα, ο σκόρερ κατευθύνεται μπροστά στην κερκίδα των Μπίρις και με τα χέρια του πρώτα κάνει πως δεν τους ακούει και στη συνέχεια τους δείχνει το όνομα στο πίσω μέρος της μοβ φανέλας, την ώρα που η απέναντι πλευρά απαντάει με μπινελίκια, τα κωλοδάχτυλα και κάποια λίγα μικροαντικείμενα. Επιστρέφοντας προς την άμυνα του για να συνεχιστεί το παιχνίδι δείχνει όλες τις υπόλοιπες κερκίδες και κάνει ένα νόημα που υποδηλώνει ότι αυτό που μόλις έκανε δεν αφορούσε εκείνους αλλά μόνο τους εριστικούς, κατά την οπτική του, οργανωμένους.

Η κόντρα των δυο πλευρών γίνεται θέμα σε όλη την Ισπανία και η Σεβίλλη τιμωρείται με βαρύ χρηματικό πρόστιμο για την συμπεριφορά των οπαδών της. Έχει όμως και συνέχεια. Τρεις μόλις μέρες αργότερα η Ρεάλ επιστρέφει στην Ανδαλουσία, γιατί πρέπει να αντιμετωπίσει τους Σεβιγιάνους και για το πρωτάθλημα. Ο κόσμος της ομάδας υποδέχεται πάλι τον Ράμος με τα γνωστά… γλυκόλογα ενώ του έχει αφιερώσει και αρκετά πανό έξω από το γήπεδο, που του υπενθυμίζουν ότι δεν είναι ευπρόσδεκτος εκεί και ότι η Σεβίλλη δεν είναι πια το σπίτι του.

Αυτή τη φορά νικητής στη διαμάχη θα βγει ο κόσμος, με έναν αρκετά καρμικό τρόπο. Η Ρεάλ θα προηγηθεί στο σκορ αλλά οι γηπεδούχοι θα βρουν το δρόμο προς τα δίχτυα στο 85′ και στο 92′ και θα υποχρεώσουν τους Μαδριλένους στην πρώτη τους ήττα στο πρωτάθλημα. Σκόρερ του γκολ της ισοφάρισης; Ο Σέρχιο Ράμος! Με αυτογκόλ. Είπαμε, η ζωή έχει μια αδυναμία στο να σπάει πλάκα με τους ανθρώπους.

Τι μεσολάβησε όλα αυτά τα χρόνια και το “δικό τους παιδί” έγινε “μισητός εχθρός”; Η απάντηση είναι σύνθετη. Κατ’αρχάς μια τεράστια καριέρα που περιλαμβάνει πολλούς εγχώριους και διεθνείς τίτλους, διακρίσεις αλλά και αμέτρητα κοσμητικά επίθετα από ανθρώπους που αντιπαθούν το στιλ παιχνιδιού του. Κατά δεύτερον, μια άβολη προϊστορία στα μεταξύ τους παιχνίδια. Τυχαία ή όχι, η Σεβίλλη είναι η ομάδα απέναντι στην οποία έχει σκοράρει τις περισσότερες φορές (7) στην καριέρα του! Κάποια από αυτά τα γκολ τα αντιμετώπισε με την κλασική αυτοσυγκράτηση των παικτών που έχουν περάσει από την ομάδα που μόλις πλήγωσαν, κάποια άλλα τα πανηγύρισε έξαλλα, σε βαθμό που ένας αδαής εξωτερικός παρατηρητής να δυσκολεύεται να πιστέψει ότι αυτός ο άνθρωπος μεγάλωσε σε μια οικογένεια φανατικών σεβιγιάνων. Το πιο σημαντικό στοιχείο που συντέλεσε στη δημιουργία αυτής της έχθρας όμως εντοπίζεται πολύ νωρίτερα.

Η χρυσή φουρνιά εκείνης της Σεβίλλης: Ράμος, Πουέρτα και Νάβας

Τον Αύγουστο του 2005, τα ισπανικά ΜΜΕ μιλούσαν σχεδόν καθημερινά για το ενδιαφέρον διάφορων ομάδων για τον Ράμος, που είχε ξεχωρίσει εκείνη τη σεζόν με την απόδοση του. O 19χρονος σε μια συνέντευξη του δήλωσε γοητευμένος από το ενδιαφέρον ομάδων του επιπέδου της Ρεάλ και ο κόσμος ανησυχούσε ότι οι προσφορές που έφταναν στο σύλλογο θα τον δελεάσουν και έτσι θα χαθεί ένα από τα ανερχόμενα αστέρια μιας ελπιδοφόρας φουρνιάς που περιλάμβανε ακόμα τον Χεσούς Νάβας και τον Αντόνιο Πουέρτα. Σε δυο διαφορετικές περιπτώσεις όμως στις αρχές του μήνα ο νεαρός είχε προσπαθήσει να βάλει φρένο στην ανησυχία, δηλώνοντας δημόσια πως “αυτός δεν είναι σαν τους άλλους”, μια μπηχτή που πήγαινε στον Χούλιο Μπαπτίστα που λίγο καιρό πριν είχε αφήσει τη Σεβίλλη για χάρη της Ρεάλ. Την πρώτη φορά ανέφερε πως “το τρένο μου είναι εδώ, περνάω καλά εδώ και ελπίζω ότι θα παραμείνω” ενώ τη δεύτερη επανέλαβε την ίδια πρόθεση με άλλα λόγια “η θέση μου είναι ξεκάθαρη, θέλω να μείνω εδώ οπότε δεν υπάρχει λόγος να ασχολούμαστε με τις φήμες”. Όπως όλοι γνωρίζουμε όμως, τα πολύ μεγάλα λόγια και οι δύσκολες πράξεις δεν συμβαδίζουν πολύ συχνά.

Στο τέλος του μήνα έσκασε η «βόμβα». Την τελευταία μέρα των μεταγραφών και κυριολεκτικά μερικά λεπτά πριν κλείσει η μεταγραφική περίοδος η Ρεάλ ανακοίνωσε πως πλήρωσε τη ρήτρα του Σέρχιο Ράμος (27 εκατομμύρια ευρώ). Όλα έγιναν τόσο απότομα που οι περισσότεροι χρειάστηκαν λίγο χρόνο για να το συνειδητοποιήσουν. Ανάμεσα τους και ο ίδιος ο παίκτης. “Ήταν μια τεράστια αλλαγή για ένα παιδί. Ξυπνάς σαν παίκτης της Σεβίλλης και πηγαίνεις για ύπνο σαν παίκτης της Ρεάλ. Δεν κοιμήθηκα περισσότερο από μια ώρα εκείνο το βράδυ, ο αδερφός μου μπορεί να σας το επιβεβαιώσει”. Η έλλειψη επαρκών εξηγήσεων από την πλευρά του παίκτη αλλά και της διοίκησης, ώθησε τους οπαδούς να πιστέψουν πως η Ρεάλ έκλεψε τον παίκτη (με τη συγκατάθεση του πάντα) χωρίς να μιλήσει με τη Σεβίλλη, εκμεταλλευόμενη την ύπαρξη της ρήτρας και το έκανε τη χειρότερη δυνατή στιγμή, αναγκάζοντας τους σεβιγιάνους να ψάχνουν πανικόβλητοι για αντικαταστάτη την τελευταία ώρα των μεταγραφών.

Πολλά χρόνια αργότερα η διοίκηση της Σεβίλλης αποκάλυψε πως υπήρξε συμφωνία, έστω και αργοπορημένη, με τη Ρεάλ για να προχωρήσει η μεταγραφή ενώ ο Ράμος παραδέχτηκε ότι ήταν μεγάλο λάθος του που δεν βγήκε αμέσως μετά να ξεκαθαρίσει στον κόσμο της Σεβίλλης το τι ακριβώς είχε συμβεί εκείνες τις μέρες. Η ταμπέλα του προδότη τοποθετήθηκε σύντομα πάνω του και οι αναμετρήσεις των δυο ομάδων τα επόμενα χρόνια απλά μεγάλωναν το χάσμα ανάμεσα στις δυο πλευρές. Ο κόσμος τον υποδεχόταν σαν εχθρό, ο Ράμος, γνωστός για την έλλειψη τακτ και ψυχραιμίας που τον διακρίνει, γινόταν όλο και πιο εριστικός όσο άκουγε τα συνθήματα κατά της οικογένειας του και το αποτέλεσμα ήταν αυτό που περιγράψαμε πιο πάνω.

Το πιθανόν τελευταίο κεφάλαιο σε αυτή την επεισοδιακή σχέση γράφτηκε τον προηγούμενο μήνα και ήταν ακριβώς ο επίλογος που χρειαζόταν αυτή η ιστορία για να στηρίξει τη θεωρία κάποιων ότι η ζωή κάνει συχνά κύκλους. Ο Σέρχιο Ράμος σνόμπαρε τα πλουσιοπάροχα συμβόλαια των Αράβων για να επιστρέψει στην ομάδα από την οποία ξεκίνησε και την οποία υποστηρίζει ανέκαθεν όλη του η οικογένεια. Σε μια από τις πρώτες του δηλώσεις μετά την ολοκλήρωση της μεταγραφής, φρόντισε να ζητήσει συγγνώμη από τη μερίδα του κόσμου με την οποία είχε έρθει σε διαμάχη τόσες πολλές φορές τα προηγούμενα χρόνια. Όπως είπε, ένας από τους βασικούς λόγους που τον έκαναν να αντιδρά τόσο άσχημα ήταν η θλίψη που του προκαλούσε το γεγονός ότι ο παππούς του έφυγε από τη ζωή έχοντας ζήσει την πολύ άσχημη εμπειρία του να βλέπει τον κόσμο της ομάδας του να αποδοκιμάζει τον εγγονό του. “Δεν αξίζει σε κανέναν μας αυτό. Νομίζω ότι έτσι τιμωρηθήκαμε και εμείς, η οικογένεια μου δηλαδή, και οι φίλαθλοι”.

Το μεγαλύτερο μέρος του κοινού της Σεβίλλης υποδέχθηκε την επιστροφή και την απολογία με θετική διάθεση. Οι πιο μετριοπαθείς εξ αυτών δεν αντιμετώπισαν ποτέ τον Ράμος σαν αναίσχυντο προδότη. Η οπτική τους αυτή στηριζόταν και από διάφορες δηλώσεις και πράξεις του με τη φανέλα της Ρεάλ και της εθνικής, όπως όταν δήλωνε πως παρά τα τόσα πολλά χρυσά χρόνια στη Μαδρίτη, η καρδιά του παραμένει “μισή σεβιγιάνικη” ή όταν πανηγύριζε κάποιες επιτυχίες επιδεικνύοντας τη φανέλα του αδικοχαμένου Πουέρτα.

Οι οργανωμένοι των Μπίρις όμως δεν πείστηκαν ούτε από την απόρριψη των χρημάτων των Αράβων, ούτε από τις συγγνώμες του και μέσα στις πρώτες ημέρες ξεκαθάρισαν τη θέση τους με μια επιθετική ανακοίνωση που σε κάποιο σημείο έλεγε: “Πιστεύουμε ότι αυτή η μεταγραφή αποτελεί έλλειψη σεβασμού για τις αξίες που μας έκαναν σπουδαίους, για τα σύμβολα και τους θρύλους που υπερασπίστηκαν το σήμα μας και για τους χιλιάδες Σεβιγίστας που έχουν υποστεί την περιφρόνηση αυτού του παίκτη στο παρελθόν.”

Όπως αποδείχτηκε, η αγάπη έγινε πολύ εύκολα μίσος. Το αν θα μπορέσει να ξαναγίνει αγάπη πιθανόν θα το μάθουμε μέσα στη σεζόν. O Σέρχιο Ράμος έχει παίξει ήδη τα πρώτα του παιχνίδια με την ερυθρόλευκη φανέλα, χωρίς κάποιο ιδιαίτερο απρόοπτο για την ώρα. Ένα από τα πρώτα μεγάλα και πιο ιδιαίτερα τεστ έρχεται το Σάββατο στο Ραμόν Σάντσεθ Πιθχουάν, εκεί που η Σεβίλλη θα αντιμετωπίσει τη Ρεάλ, σε ένα ματς με αδιαμφησβήτητο πρωταγωνιστή τον σέντερ μπακ που πριν μερικά χρόνια δήλωσε: “Όταν πεθάνω θα υπάρχουν δυο σημαίες στον τάφο μου. Μια της Σεβίλλης και μια της Ρεάλ.”