Όταν ο Γκάρεθ Σάουθγκεϊτ ανακοίνωσε, στις 16 Μαΐου, τους 23 παίκτες που θα πάρει μαζί του στα γήπεδα της Ρωσίας, για το Παγκόσμιο Κύπελλο, υπήρξαν πολλοί -κυρίως άνθρωποι που δεν ασχολούνται ιδιαίτερα με την Πρέμιερ Λιγκ- που απόρησαν όταν είδαν γραμμένο το όνομα του νεαρού μέσου της Τσέλσι, του Ρούμπεν Λόφτους-Τσικ. Την σεζόν που προηγήθηκε ο Άγγλος μέσος αγωνίστηκε ως δανεικός με τα χρώματα της Κρίσταλ Πάλας και ήταν εξαιρετικός. Υπήρξαν μάλιστα και αρκετοί που δεν τον είχαν δει καθόλου να αγωνίζεται ή -ακόμα χειρότερα- δεν είχαν ακούσει ποτέ κάτι γι’ αυτόν. Οι υπόλοιποι άρχισαν να τρίβουν τα χέρια τους από ικανοποίηση, έχοντας ζωγραφισμένο στο πρόσωπο, εκείνο το ηλίθιο χαμόγελο που έχεις όταν καταλαβαίνεις πως έχει γίνει κάτι καλό. Κάτι πραγματικά καλό. Γιατί αυτή ήταν η πραγματικότητα: O προπονητής της Αγγλίας είχε μόλις κάνει κάτι πραγματικά καλό για την ομάδα του και κατ’ επέκταση για όλους τους φίλους της. Σε μια “μηχανή” γεμάτη νιάτα και ταλέντο, είχε προσθέσει ακόμα ένα, σημαντικότατο, “γρανάζι” με παρόμοια χαρακτηριστικά
Το ψηλό παιδάκι που μεγάλωσε στο προπονητικό κέντρο της Τσέλσι, πέρασε σχεδόν όλα τα αθώα -και ανέμελα- χρόνια του στις ακαδημίες της και κάθονταν με τις ώρες να χαζεύει τον Ντιντιέ Ντρογκμπά και τον Μίκαελ Μπάλακ στις προπονήσεις των “μπλε”, κάνοντας όνειρα πως κάποτε θα καταφέρει κι αυτός να φορέσει την φανέλα της ομάδας και -γιατί όχι;- ακόμα κι αυτή των “Τριών Λιονταριών”, στα 22 του πλέον, δείχνει να έχει κερδίσει όλα αυτά τα προσωπικά στοιχήματα και φαντάζει ως ένας από τους παίκτες “κλειδιά” στην πορεία της Αγγλίας, στα γήπεδα της Ρωσίας, -επιτέλους- για κάτι καλό. Γεννημένος στο Λονδίνο από μητέρα Αγγλίδα και πατέρα από την Γουιάνα, λάτρεψε από μικρός το ποδόσφαιρο και βρέθηκε πολύ νωρίς, μόλις στα 8 του χρόνια, στις φημισμένες ακαδημίες της Τσέλσι με μοναδικό σκοπό να προσπαθήσει να γίνει επαγγελματίας ποδοσφαιριστής. Άλλωστε και οι δύο γιοί του πατέρα του -από την πρώτη του γυναίκα- υπήρξαν επαγγελματίες ποδοσφαιριστές, και ήταν το καλύτερο παράδειγμα για τον ίδιο.
Ο Λόφτους-Τσικ ήταν τόσο καλός, και είχε φοβερή και γρήγορη εξέλιξη που έκανε ντεμπούτο με την ομάδα U-17, μόλις στα 14 του χρόνια. Σε αυτό βέβαια έπαιξε σημαντικό ρόλο και η φοβερή του σωματική διάπλαση, σε σχέση πάντα με τα υπόλοιπα παιδιά των ακαδημιών. Τότε είχε την τύχη να πάρει μέρος σε μια προπόνηση της Τσέλσι, έχοντας ως παρτενέρ σε μια άσκηση τον Ντρογκμπά, κάνοντας ένα απ’ τα πρώτα του όνειρα πραγματικότητα. Τρία χρόνια αργότερα, το 2014, τα -πάντα καχύποπτα και καυστικά- βρετανικά ταμπλόιντς θα τον βάλουν στην γωνία, μαζί με την Τσέλσι εννοείται, ως “Την κατάρα του σύγχρονου ποδοσφαίρου” λόγω του πλουσιοπάροχου συμβολαίου του με την ανδρική ομάδα. Ο Λόφτους-Τσικ κέρδιζε ήδη 1.7 εκατομμύρια λίρες το χρόνο. Ένα εξωπραγματικό ποσό για ένα τόσο νεαρό παιδί που δεν είχε παίξει ποτέ σε επαγγελματικό επίπεδο. Ο ίδιος φυσικά και δεν πτοήθηκε και απάντησε στους επικριτές του, εκεί που πρέπει να δίνει απαντήσεις ο κάθε παίκτης. Στο γήπεδο. Με εξαιρετικές εμφανίσεις θα οδηγήσει την Τσέλσι στην κατάκτηση του UEFA Youth Τσάμπιονς Λιγκ το ’15, και ένα χρόνο αργότερα, με την Αγγλία U-21, θα σκοράρει στον τελικό του Τουρνουά Τουλόν, απέναντι στην Γαλλία, χαρίζοντας στην χώρα του το τρόπαιο. Μαζί με το μετάλλιο του νικητή θα φέρει στο σπίτι του, στο Λονδίνο, και το βραβείο του πολυτιμότερου παίκτη του τουρνουά. Ένα βραβείο που οι Άγγλοι είχαν να δουν από το μακρινό 1991, όταν και το είχε κερδίσει ο σπουδαίος Άλαν Σίρερ, ως παίκτης της Σαουθάμπτον.
“Η ομάδα έχει κάνει τα πάντα για μένα. Αυτό που πρέπει να κάνω τώρα, είναι να ανταποδώσω σε όλους στην ομάδα, όλα τα αγαθά που μου πρόσφεραν και την εμπιστοσύνη που μου έδειξαν. Με την δουλειά μου και την εικόνα μου στο γήπεδο. Αρκεί να παίζω”. Αυτή ήταν η πρώτη δήλωση του παίκτη το καλοκαίρι του ’14, όταν επί Μουρίνιο έπαιρνε το πρώτο του επαγγελματικό συμβόλαιο (σε μια περίοδο που είχε φτάσει πολύ κοντά στην Μπαρτσελόνα), και έβλεπε όμως παράλληλα πως δεν ανήκει στις πρώτες επιλογές του Πορτογάλου. Ο μικρός Ρούμπεν άλλωστε, ήθελε να αγωνίζεται, και δεν δίστασε ποτέ να το δηλώνει δημόσια. Η Τσέλσι μπορεί να κατέκτησε το πρωτάθλημα, αλλά οι μόλις τρεις συμμετοχές του Λόφτους-Τσικ δεν μπορούσαν να μην σχολιαστούν αρνητικά. Και από τον Τύπο, και από τον ίδιο, αλλά και από τους δικούς τους ανθρώπους, με πρώτο και καλύτερο τον πατέρα του. Ο τελευταίος μάλιστα είχε αφήσει αιχμές για τον τρόπο που προσέγγιζε ο Μουρίνιο τον γιό του αλλά και τους περισσότερους νεαρούς ποδοσφαιριστές της Τσέλσι, εκείνη την περίοδο. “Δεν μπορεί ή δεν θέλει να τον βοηθήσει” είχε δηλώσει στις εφημερίδες όταν είχε δει για ακόμα μια φορά τον γιό του να βρίσκεται εκτός αποστολής, σε μια θεωρητικά εύκολη αναμέτρηση για τους “μπλε”.
Τα ίδια πάνω-κάτω συνεχίστηκαν και επί Κόντε. Ο νεαρός αν και έδειχνε να μπορεί να ανταπεξέλθει, τόσο στον χώρο της μεσαίας γραμμής, όσο και πίσω από τον μοναδικό προωθημένο, δεν είχε συμμετοχές ως βασικός παρά μερικές ολιγόλεπτες ως αλλαγή. Ο Λόφτους-Τσικ δεν ήθελε να λογίζεται ως κάποιος που συμπληρώνει την αποστολή. Ως κάποιος βοηθητικός παίκτης που θα περάσει στο γήπεδο στις καθυστερήσεις για να κερδίσει χρόνο η ομάδα του. Στα 20 του χρόνια γνώριζε, καλύτερα απ’ τον καθένα, πως μπορούσε να παίξει βασικός και να ηγηθεί στην Τσέλσι ή κάπου αλλού. Αυτό πίστευε. Αυτό ήθελε, και εν τέλει το έκανε. Οι δηλώσεις του πατέρα του, πως αν ο γιος του είχε προπονητή τον Ποκετίνο, στην Τότεναμ, θα είχε τουλάχιστον 70 συμμετοχές ως βασικός τα τελευταία δύο χρόνια, έριξαν κι άλλο λάδι στην φωτιά σε αυτή την κόντρα, και έστειλαν τον παίκτη δανεικό στην Κρίσταλ Πάλας του Φρανκ Ντε Μπουρ. Σε μια μικρότερη δηλαδή ομάδα, γεμάτη όμως ταλέντο και δίψα για διάκριση. Υποθετικά, εκεί θα μπορούσε να δείξει τι πραγματικά αξίζει. Να νιώσει σημαντικός και να χαρεί το ποδόσφαιρο. Να κερδίσει όλα τα προσωπικά του στοιχήματα.
Με ύψος 1.91, φοβερά σωματικά και αθλητικά προσόντα και αξιοζήλευτα τεχνικά χαρακτηριστικά, δεν γίνεται να μη τον προσέξεις, αν τον δεις στο γήπεδο. Ένας σύγχρονος box to box μέσος. Από αυτούς που πρέπει να έχει κάθε ομάδα που θέλει να κυριαρχεί στο γήπεδο. Ένας παίκτης που μπορεί να κάνει πολλές δουλειές, αρκετές από αυτές αθόρυβα, ελευθερώνοντας τους μεσοεπιθετικούς του και δίνοντάς τους -εκτός των στηριγμάτων στην επίθεση- την απαιτούμενη σιγουριά στην πλάτη τους. Όλα αυτά εννοείται πως ο Σάουθγκεϊτ τα γνωρίζε καλύτερα από τον καθένα, μιας και είχε δουλέψει με τον παίκτη και στις μικρές εθνικές. Όλα αυτά τα είδε και ο Ρόι Χότζσον (που είχε πάρει την θέση του Ντε Μπουρ μετά το τραγικό ξεκίνημα της ομάδας) στην Κρίσταλ Πάλας, δίνοντας στον Άγγλο μέσο την μπαγκέτα του ηγέτη, σε πολλά παιχνίδια, με τον ποδοσφαιριστή του να κρατάει τις καλύτερές του εμφανίσεις για τις τελευταίες κρίσιμες αγωνιστικές. Εκεί δηλαδή που η Κρίσταλ Πάλας κατάφερε να σωθεί και να σώσει μια χρονιά που στις αρχές της φάνταζε απλά ως καταστροφική. Ο Λόφτους-Τσικ είχε πάρει την ευκαιρία του και είχε αποδείξει σε όλους (έχοντας χάσει μάλιστα και 2μίση μήνες λόγω ενός τραυματισμού στον αστράγαλο) πως πλέον πρέπει να λογίζεται ως ένας παίκτης υψηλού επιπέδου. Ως ένας παίκτης που μπορεί να γίνει ακόμα και βασικός στην εθνική του, και ως ένας παίκτης που θα επιστρέψει στην Τσέλσι για να μείνει, και όχι για να συμπληρώνει τις αποστολές. Αλλιώς δεν θα επιστρέψει, όπως δήλωσε πολύ πρόσφατα.
10 Νοεμβρίου 2017. Η μέρα που έκανε το ντεμπούτο του με την εθνική Αγγλίας, απέναντι στην πρωταθλήτρια κόσμου Γερμανία στο Γουέμπλεϊ. Η μέρα που ο Σάουθγκεϊτ έδειξε σε όλο τον πλανήτη πως υπάρχει ένα νέο παιδί που θα πρέπει να πιστέψουν σε αυτό. Ο παίκτης που οι προπονητές του στην Τσέλσι παρομοίαζαν με τον Μίκαελ Μπάλακ, είχε επιτέλους, την ευκαιρία του απέναντι στην ομάδα που μεγαλούργησε ένας από τους παιδικούς του ήρωες. Εκείνος ο ψηλός Γερμανός μέσος που χάζευε και θαύμαζε ως πιτσιρικάς με την φανέλα της Τσέλσι. Εκείνη την μέρα μάλιστα -εκτός της εξαιρετικής του απόδοσης- το όνομά του ακούστηκε στο Νησί και για ακόμα ένα λόγο. Για μια ωραία ιστορία. Από αυτές που οι Άγγλοι λατρεύουν να ασχολούνται, λατρεύουν να ανακυκλώνουν και φυσικά λατρεύουν να πορεύονται με αυτές και να χτίζουν μύθους. Εκείνη τη μέρα ο Ρούμπεν Λόφτους-Τσικ έγινε ο πρώτος παίκτης της Κρίσταλ Πάλας που ξεκινούσε βασικός για την Αγγλία στο Γουέμπλεϊ, μετά τον θρυλικό (για την Πάλας) Τζέοφ Τόμας, το μακρινό 1992. Το παιδάκι που το 2016 είχε σκοράρει με την φανέλα της Τσέλσι απέναντι στην Σκάνθορπ για το Κύπελλο, στο πρώτο του μάλιστα καταγεγραμμένο σουτ με την φανέλα των “μπλε” και το παιδάκι που στα 17 του ο Μουρίνιο το έβαζε να μαρκάρει πολλές φορές τον Ντρογκμπά στα προπονητικά διπλά για να τεστάρει τις αντοχές και των δύο, είχε έρθει για να μείνει για τα καλά στο αγγλικό ποδόσφαιρο. Όπως δήλωσε άλλωστε και ο ίδιος λίγο πριν την έναρξη του Μουντιάλ: “Η φανέλα της Αγγλίας είναι πολύ βαριά, το είχα ακούσει και πάντα το πίστευα. Εγώ πάντως την φόρεσα εύκολα και έχω σκοπό να την φοράω για πολλά χρόνια ακόμα, όσο βαριά κι αν είναι. Στα εύκολα και στα δύσκολα”. Μια δήλωση που δείχνει πρώτα απ’ όλα την εμπιστοσύνη που έχει ο ίδιος στον εαυτό του.
H Αγγλία αγωνίζεται σήμερα με την Κολομβία για την νοκ-άουτ φάση των 16 και λογικά ο Ρούμπεν Λόφτους-Τσικ θα βρεθεί για 3η σερί φορά βασικός στην διοργάνωση. Με 89% ποσοστό επιτυχίας στις πάσες, ο Σάουθγκεϊτ περιμένει πολλά από αυτόν στην ομαλή λειτουργία του 3-5-2 που έχει επιλέξει, με τους φίλους των Άγγλων να περιμένουν ακόμα μια ηγετική εμφάνιση που θα τους δώσει -επιτέλους- το δικαίωμα να έχουν βλέψεις για πολύ ψηλότερα. Το παιχνίδι με την Κολομβία άλλωστε είναι ο πρώτος μεγάλος τελικός της Αγγλίας και ο Λόφτους-Τσικ έχει μάθει από πολύ μικρός να κερδίζει σε αυτούς.