Ήταν το 64ο λεπτό του ντέρμπι της Βαρκελώνης ανάμεσα στην Εσπανιόλ και την Μπαρσελόνα, όταν ο Ραούλ ντε Τομάς πήρε την μπάλα, την κατέβασε με το στήθος και πλάσαρε για να γράψει την προσωρινή ανατροπή στο παιχνίδι. Οι φιλοξενούμενοι προηγήθηκαν μόλις στο 2′, αλλά σε περίπου μια ώρα παιχνιδιού βρέθηκαν πίσω στο σκορ με το 13ο γκολ στο πρωτάθλημα του παίκτη που πολλοί αποκαλούν χαϊδευτικά RDT από τα αρχικά του. Ο Ραούλ ήταν ένα βήμα πριν γράψει ιστορία, χαρίζοντας την πρώτη νίκη της Εσπανιόλ σε τοπικό ντέρμπι τα τελευταία 15 ολόκληρα χρόνια. Το είχε πει άλλωστε πριν το ματς. Θα ήταν από τα πιο ισορροπημένα ντέρμπι των τελευταίων ετών. Και δικαιώθηκε. Τελικά, η Μπαρσελόνα βρήκε το γκολ στις καθυστερήσεις και έσωσε την ισοπαλία, στερώντας τη μεγάλα χαρά από το κοινό της αντιπάλου της.
Αυτό δεν μειώνει βέβαια σε τίποτα τη φετινή παρουσία του 27χρονου επιθετικού της Εσπανιόλ. Ο Ραούλ ντε Τομάς βρίσκεται πίσω μόνο από τον Μπενζεμά στον πίνακα των σκόρερ και διανύει την καλύτερη σεζόν της καριέρας του σε επίπεδο Α’ εθνικής κι ας σκοράρει κατά κύριο λόγο εντός έδρας, στο όμορφο RCDE. Ένας παίκτης που παραλίγο να χαθεί στα αζήτητα, ο Ραούλ ντε Τομάς είναι o πρώτος παίκτης δομινικανής καταγωγής (από την μητέρα του Μίλα) που αγωνίστηκε στη Ρεάλ Μαδρίτης. Από εκεί έχει πάρει και αυτό το μαλλί που τον κάνει να ξεχωρίζει (κι ο ίδιος λέει ότι δεν χρειάζεται να βάλει πολύ τζελ για να το φτιάξει). Γεννημένος στη Μαδρίτη, έγινε παίκτης των ακαδημιών της Ρεάλ και πέρασε από όλα τα επίπεδά τους. Την αγάπη για την μπάλα την πήρε από τον, επίσης επιθετικό, πατέρα του, Μπένι, που αγωνίστηκε στις μικρές κατηγορίες της Ισπανίας στα τέλη των 80s και στην αρχή των 90s.
Για να γίνει κάποιος μέλος ενός από τους μεγαλύτερους ποδοσφαιρικούς οργανισμούς στον κόσμο, πρέπει να έχει ταλέντο. Κι ο RDT το είχε. Βρέθηκε στη βασίλισσα σε ηλικία μόλις 10 ετών και συνέχισε να βρίσκεται εκεί μέχρι και τα 21 του. Το ταλέντο ήταν αδιαμφισβήτητο. Τον ανακάλυψε ο Μίτσελ και τον έφερε στη Ρεάλ και οι άνθρωποί της τον θεωρούσαν όχι απλά ως ένα ακόμα πιτσιρίκι, αλλά ως ένα από τα κορυφαία προϊόντα παραγωγής της Λα Φάμπρικα. Όμως κάτι έλειπε. Όπως παραδέχεται κι ο ίδιος, ζούσε το όνειρο, βλέποντας τον εαυτό να γίνεται ακόμα ένας σταρ, ένας γκαλάκτικο. Με μεγάλη ειλικρίνεια πλέον, διαπιστώνει ότι δεν είχε την κατάλληλη ωριμότητα να διαχειριστεί την κατάσταση: «Είδα τους κινδύνους του επαγγέλματος, ζούσα σε μια φούσκα, είχα μεγάλες προσδοκίες και δημιούργησα στο κεφάλι μου πράγματα που δεν υπήρχαν». Ο Ραούλ ήθελε να γίνουν όλα γρήγορα, να γίνει σταρ και μέλος της βασικής ομάδας σχεδόν αμέσως. Δεν είχε υπομονή και όταν δεν έπαιρνε ευκαιρίες, αντί να δουλεύει παραπάνω, σταμάτησε να δίνει το 100%, όπως παραδέχεται σε πρόσφατη συνέντευξή του στην Ελ Παΐς.
Ελληνιστί, καβάλησε το καλάμι. Κι όχι στα 20. Από πολύ πιτσιρίκι. Έκανες κακές παρέες στη γειτονιά κι οι άνθρωποι της Ρεάλ, έβλεπαν μόλις στα 13 του ότι δεν θα είχε μέλλον. Είπαν στους γονείς του ότι δεν θα έκανε ποτέ καριέρα, αν δεν άλλαζε περιβάλλον και δεν επικεντρωνόταν στην μπάλα. Όπως λέει, ήταν η πρώτη φορά που έπιασε πάτο. Έγινε το μοναδικό παιδί από τη Μαδρίτη που πήγε να ζήσει μέσα στους κοιτώνες της Ρεάλ. Όλα τα άλλα ντόπια παιδιά έμεναν σπίτι με τους γονείς τους, αλλά αυτός άφησε τη γειτονιά για να ζει στο “οικοτροφείο” και να πηγαίνει στο ιδιωτικό σχολείο με το οποίο συνεργάζεται η Ρεάλ για τα παιδιά των ακαδημιών της. Ήταν μια δύσκολη περίοδος για όλη την οικογένεια, καθώς ο Ραούλ δεν είχε κάποιο συμβόλαιο, τα έξοδα ήταν πολλά κι ο πατέρας του που δεν έβγαλε φοβερά χρήματα από το επαγγελματικό ποδόσφαιρο και δουλεύει σε σχολή οδηγών, προσπαθούσε να τα φέρει πέρα για τον γιο του. Κι οι άνθρωποι των Ακαδημιών όμως προσπαθούσαν να συνετίσουν τον μικρό RDT. Εκτός από τον Μίτσελ και ο Ζινεντίν Ζιντάν που τον πίστευε, ως προπονητής της Β’ ομάδας, του επισημαίνει τους κινδύνους “να χαθεί” ως ταλέντο. Μια μέρα τον φωνάζει στο γραφείο του και του δείχνει από το παράθυρο την πρώτη ομάδα που έκανε προπόνηση. «Ραούλ θέλω να σε δω εκεί μια μέρα», του λέει.
Με τη φανέλα της Ρεάλ Μαδρίτης (Β’)
Ο Ραόυλ όμως δεν τα κατάφερε. Δεν μπορούσε να ξεπεράσει τους σούπερ-σταρ της ομάδας, ούτε όμως και παίκτες όπως ο Μοράτα ή ο Χεσέ. Πίστευε ότι αδικείται, όχι ότι δεν δουλεύει αρκετά. Δεν βρήκε τα λεπτά συμμετοχής και έτσι άρχισαν οι δανεισμοί, γράφοντας μόλις μια επίσημη συμμετοχή στο κύπελλο με τον Καρλέτο Αντσελότι ως προπονητή. Αρκετά χρόνια μετά, τον περασμένο Οκτώβριο, θα σκοράρει με τη φανέλα της Εσπανιόλ στην επιστροφή του Αντσελότι στη Ρεάλ (και πάλι εντός έδρας). Το πρώτο γκολ στη νίκη της Εσπανιόλ με 2-1 επί της Ρεάλ. Αφιέρωσε το γκολ, όπως πάντα, στην γιαγιά του και στον Θεό, μια που είναι αρκετά θρήσκος. Για να φτάσει εκεί όμως, να πάρει μια μικρή εκδίκηση (αν και ο ίδιος στις δηλώσεις είπε ότι εξακολουθεί να είναι οπαδός της) χρειάστηκε να αλλάξει αρκετές φανέλες.
Φεύγει από τη Μαδρίτη και όπως λέει αυτή είναι η δεύτερη φορά που πιάνει πάτο. Ο Ζιντάν τον αποχαιρετά λέγοντάς του: «Είσαι σπουδαίος παίκτης, συγκεντρώσου και θα τα καταφέρεις». Ο Ραούλ καταλαβαίνει ότι η ποιότητα δεν αρκεί, χρειάζεται και πολύς αγώνας. Επαγγελματίας ποδοσφαιριστής δεν σημαίνει να βγάζεις χρήματα μόνο, σημαίνει να δείχνεις και επαγγελματισμό. Προσλαμβάνει τον Πάμπλο Αρίας ως προσωπικό προπονητή και διατροφολόγο. Μοχθεί περισσότερο, αλλάζει τη ζωή του. Δανεισμοί σε Κόρδοβα και Βαγιαδολίδ στη Σεγούντα με μέτρια αποτελέσματα. Νέος δανεισμός στη Ράγιο Βαγιεκάνο. Εκεί στη φιλόξενη γειτονιά των Βαγιέκας βρίσκει επιτέλους τα πατήματά του. Τη σεζόν 2017-18 σκοράρει 24 φορές στη Σεγούντα και ανεβαίνει με τη Ράγιο στην Πριμέρα. Γίνεται ίνδαλμα των οπαδών. Μια ακόμα καλή χρονιά με 13 γκολ και όλα δείχνουν να πηγαίνουν καλά. Ο δανεισμός ολοκληρώνεται, επιστρέφει στη Ρεάλ, η Μπενφίκα δίνει 20 εκατομμύρια, ο Ραούλ ντε Τομάς λέει ότι θέλει να παίζει και έτσι μετακομίζει στην Πορτογαλία. Τίποτα δεν πάει καλά όμως. Ο προπονητής δεν τον εμπιστεύεται και γρήγορα γίνεται ένα από τα μεγαλύτερα παλτά των τελευταίων ετών, με μηδαμινή προσφορά. Πιάνει πάτο για τρίτη φορά. Είναι προφανές ότι χρειάζεται ειδική μεταχείριση, θέλει ένα κλαμπ να τον προσέχει, όχι αναγκαστικά να τον κακομαθαίνει, αλλά σίγουρα να τον κάνει να νιώθει σημαντικός, να νιώθει ότι ανήκει σε μια οικογένεια. Δεν είναι τυχαίο ότι πέτυχε στη Ράγιο, μια ομάδα που είναι κατ’ εξοχήν σε αυτό το στιλ.
Το εξάμηνο στην Μπενφίκα είναι δραματικό. Τελικά είναι ένας παλιός ποδοσφαιριστής που θα τον σώσει. Ο Φρανσίσκο Ρουφέτε, γνωστός από τα χρόνια του σε Βαλένθια και Εσπανιόλ, είναι πλέον αθλητικός διευθυντής στην Εσπανιόλ. Τον πιστεύει πολύ και παίρνει ένα τεράστιο ρίσκο. Η Εσπανιόλ δίνει 22 ολόκληρα εκατομμύρια για να τον φέρει από την Μπενφίκα και να βοηθήσει στη μάχη για τη σωτηρία. Ο Ραούλ ντε Τομάς γίνεται η ακριβότερη μεταγραφή στην ιστορία του συλλόγου τον Ιανουάριο του 2020. Σκοράρει 4 φορές στη μισή σεζόν, η Εσπανιόλ δεν θα καταφέρει να σωθεί και επιστρέφει στη Σεγούντα. Ο RDT φοβάται ότι έχει κάνει λάθος επιλογή, στον σύλλογο αναρωτιούνται τι θα γίνει, αν έχει διάθεση να παραμείνει εκεί. Ο Ρουφέτε μιλάει μαζί του, του λέει ότι η Εσπανιόλ τον πιστεύει και τον πείθει να συνεχίσει. Ο Ισπανός επιθετικός βρίσκει ξανά ένα περιβάλλον που του αρέσει. Δουλεύει σκληρά, κάνει φοβερή χρονιά, βγαίνει πρώτος σκόρερ με 23 γκολ στη Σεγούντα και επιστρέφει στην Α’ εθνική με την Εσπανιόλ. Φέτος, οδηγεί την Εσπανιόλ σε μια συμπαθητική πορεία και λογικά στα επόμενα ματς θα σπάσει το ρεκόρ σκοραρίσματος στην Πριμέρα που έχει με τη Ράγιο, τα 14 γκολ του 2018-19.
Ο Ραούλ ντε Τομάς έχει καταλάβει ότι δεν αρκεί η ποιότητα. Χρειάζεται και η προσπάθεια. Έχει βρει την ηρεμία του. Κάνει καλή ζωή, τρώει καλά (υποστηρίζει ότι το 90% της απόδοσης ενός αθλητή οφείλεται στο τι τρώει και μόλις το 10% στο ταλέντο και την προπόνηση), διαλογίζεται, κάνει πυγμαχία και έχει αγοράσει άλογα τα οποία και λατρεύει. Ο Πάμπλο έχει γίνει φίλος του, τον βοηθάει και ψυχολογικά, αλλά ο RDT βλέπει και ψυχολόγο, περνώντας το μήνυμα ότι δεν είναι “ντροπή” να πηγαίνεις σε ψυχολόγο, ούτε κάποιο στίγμα. Δηλώνει το ίδιο και για τους ομοφυλόφιλους παίκτες. Γίνεται ο ηγέτης της Εσπανιόλ, και ένας άλλος άνθρωπος, κάνοντας άλματα από τότε που το καλοκαίρι του 2015 άφησε για πρώτη φορά τη Μαδρίτη για την Ανδαλουσία και την όμορφη Κόρδοβα. Πλέον βρίσκεται και στις κλήσεις του Λουίς Ενρίκε, κάνοντας ντεμπούτο απέναντι στη δική μας εθνική στο ΟΑΚΑ. Δεν τον έχουν πάρει δα και τα χρόνια. Μπορεί η καριέρα του να μην ξεκινούσε καν, αν οι άνθρωποι της Ρεάλ δεν είχαν επιμείνει να αλλάξει παραστάσεις και να φύγει από τη γειτονιά του. Μπορεί να απέτυχε στην Μπενφίκα. Αλλά είναι ακόμα 27 χρονών. Πριν λίγες ημέρες το όνομά του ακουγόταν εξαιρετικά έντονα για την Άρσεναλ και μέχρι την τελευταία ημέρα των μεταγραφών υπήρχε μια τέτοια πιθανότητα. Η Εσπανιόλ φυσικά τον έχει ανανεώσει μέχρι το 2026 και η ρήτρα του είναι πάνω από 60 εκατομμύρια. Το θέμα είναι αν ο Ραούλ θα θελήσει να δοκιμάσει ξανά σε κάτι “μεγαλύτερο”, κάπου που δεν θα είναι το πρώτο βιολί, δεν θα είναι ο πιο ακριβοπληρωμένος. Αν θα θελήσει να πάρει εκδίκηση για την αποτυχία του στην Μπενφίκα και να δικαιώσει τον Ζιντάν. Ή αν έχει βρει την δική του ποδοσφαιρική Ιθάκη στην 2η ομάδα της Βαρκελώνης.