Σε κάθε χώρα που έχει μεγάλη παράδοση στο ποδόσφαιρο, υπάρχουν οι σύλλογοι που ήταν εκεί από την αρχή, ξεπέρασαν διάφορες αντιξοότητες (αθλητικές, οικονομικές, αλλά και ιστορικές) και μέχρι και τις ημέρες μας πρωταγωνιστούν. Υπάρχουν και άλλοι όμως που με τα χρόνια περιορίστηκαν σε δευτερεύοντα ρόλο και αργότερα έπεσαν σε περίοδο παρακμής. Στην Ισπανία, το 1929 συγκεντρώθηκαν δέκα σύλλογοι και ίδρυσαν το πρωτάθλημα της χώρας. Από αυτούς τους δέκα μόνο οι τρεις δεν έχουν υποβιβαστεί ποτέ μέχρι τις ημέρες μας. Η Ρεάλ Μαδρίτης, η Μπαρτσελόνα και η Αθλέτικ Μπιλμπάο. Ανάμεσα στις ομάδες αυτές είναι και ένας σύλλογος που έχει χαθεί από την επικαιρότητα εδώ και μερικά χρόνια, αλλά όσοι είναι λίγο μεγαλύτεροι τον θυμούνται σαν μια κλασική ομάδα της Ισπανίας. Μιλάμε για τη Ράθινγκ Σανταντέρ. Την ομάδα της ομώνυμης πόλης, της πρωτεύουσας της Κανταβρίας, εκεί στα βόρεια της χώρας, λίγο πιο δυτικά από τη χώρα τον Βάσκων και το Μπιλμπάο.
Η Σανταντέρ έχει περάσει το μεγαλύτερο μέρος της ιστορίας της στην Πριμέρα, ειδικά από τη δεκαετία του 1970 και μέχρι το 2011 ήταν ομάδα σχεδόν μόνιμα στη μεγαλύτερη κατηγορία του ισπανικού ποδοσφαίρου. Έπεσε όμως σε μια μοίρα στην οποία έπεσαν και πολλές άλλες ομάδες στην Ευρώπη εκείνα τα χρόνια της οικονομικής κρίσης. Τα χρέη είχαν φτάσει σε μεγάλα ύψη και τον σύλλογο αγόρασε ο Ινδός επιχειρηματίας Αχσάν Αλί Σιέντ. Ο δισεκατομμυριούχος ιδρυτής του Western Gulf Advisory φάνηκε να αποτελεί σωτηρία για την ομάδα της Κανταβρίας. Λίγο καιρό πιο πριν είχε αποτύχει να πάρει υπό τον έλεγχό του την Μπλάκμπερν, την οποία υποσχόταν ότι θα έκανε μεγάλο μέγεθος.
Οι ομορφιές της περιοχής
Ο Σιέντ κάνει διακανονισμό με την εφορία, πληρώνει κάποια χρέη, βάζει περίπου 3-4 εκατομμύρια Ευρώ αρχικά και όλα φαίνονται να μπαίνουν σε μια κανονικότητα, να νοικοκυρεύονται. Ο ίδιος γίνεται viral για τις αντιδράσεις του στην εξέδρα (στο πρώτο του παιχνίδι η Σανταντέρ κερδίζει τη Σεβίλλη και αυτός πανηγυρίζει έξαλλα δίπλα στον ντελ Νίδο) και αρχίζει τις μεγαλοστομίες. Υπόσχεται δεκάδες εκατομμύρια για μεταγραφές και ότι θα κάνει τη Σανταντέρ να ανταγωνίζεται Ρεάλ και Μπαρτσελόνα. Όσοι ασχολούνται λίγο παραπάνω με τέτοια ζητήματα, γνωρίζουν ότι σωτήρες σπάνια υπάρχουν και ότι τα πράγματα συχνά δεν είναι έτσι όπως εμφανίζονται. Οι βερδιμπλάνκο θα το διαπιστώσουν σύντομα.
Ο Ινδός μεγιστάνας παρουσιάζεται
Ο ιδιοκτήτης φέρνει για προπονητή τον Μαρθελίνο (που ήταν ο αρχιτέκτονας της ομάδας του 2008) και όταν αυτός καταλαβαίνει ότι τα πράγματα δεν πάνε καλά αποχωρεί στο τέλος της σεζόν κατηγορώντας την ιδιοκτησία για υποσχέσεις που δεν τηρούνται. Η διοίκηση φέρνει στη συνέχεια τον Έκτορ Ραούλ Κούπερ. Τα πράγματα όμως έχουν πάρει μια κακή τροπή. Πολλοί παίκτες που ακούν υποσχέσεις για μήνες αποχωρούν, ενώ και οι υπάλληλοι της Ράθινγκ Σανταντέρ παραμένουν απλήρωτοι, τα χρήματα που είχε υποσχεθεί ο ιδιοκτήτης δεν εμφανίζονται και τα χρέη μεγαλώνουν. Η Σανταντέρ παραπαίει στο πρωτάθλημα.
Ο Σιέντ κατηγορείται σε διάφορες χώρες για φοροδιαφυγή και απάτες, κάτι που απέτρεψε την αγορά της Μπλάκμπερν, αλλά ο ίδιος τα αποκαλεί fake news. Ήδη από το 2010 υπήρχαν φήμες ότι το WGA είναι εταιρεία φάντασμα που βασίστηκε σε μια πολύ έξυπνη καμπάνια δημοσίων σχέσεων ώστε να παρουσιάζεται ως εταιρεία που επενδύει δισεκατομμύρια, καταφέρνοντας έτσι να έρθει σε πολλές συμφωνίες δανεισμών. Αργότερα, μια υπάλληλος αποκαλύπτει ότι δεν υπήρχαν γραφεία και οι υπάλληλοι δούλευαν από ένα ξενοδοχείο.
Πόσοι μπορούν να πουν ότι επισκίασαν σε φωτογραφία τον Φλορεντίνο Πέρεθ, πρόεδρο της Ρεάλ Μαδρίτης;
Τα χρήματα των δανειστών κατέληγαν σε τράπεζες στην Ελβετία και το Μπαχρέιν, ενώ ο Σιέντ ταξίδευε με φρουρούς και συμβούλους με ένα ιδιωτικό τζετ. Το έπαιζε διεθνής playboy και επιτυχημένος επιχειρηματίας, υποσχόταν επενδύσεις με πολλά χρήματα και καλούς τόκους στα δάνεια. Μεγαλύτερό του θύμα ένας επιχειρηματίας στη Νέα Ζηλανδία, οι δικηγόροι του οποίου άρχισαν να σκαλίζουν το παρελθόν του Σιέντ και ανακαλύπτουν πολλά. Ο Ινδός ξεκίνησε την καριέρα του ως μικροαπατεώνας, «δάγκωνε» απλούς ανθρώπους στην πόλη του στην Ινδία από το 2001, πολύ πριν εμφανιστεί ξαφνικά ως δισεκατομμυριούχος.
Η ιστορία του Αλί Σιέντ συνεχίζεται μέχρι τις μέρες μας. Η Ίντερπολ ξεκινά έρευνα και ξετυλίγει το κουβάρι με τις απάτες σε διάφορες χώρες και από το 2014 μάλιστα υπήρχε ένταλμα σύλληψης του απατεώνα στην Ελβετία. Αυτός εξαφανίζεται και αργότερα εμφανίζεται ξανά ως… θρησκευτικός ηγέτης που επισκέπτεται διάφορες μουσουλμανικές χώρες, γράφοντας μάλιστα και θρησκευτικό βιβλίο και κάνοντας το δικό του κανάλι στο YouTube. Κάπου στη διαδρομή έχει αποκτήσει και τουρκικό διαβατήριο. Συλλαμβάνεται τελικά το 2022 στην Αγγλία. Παρά τις προσπάθειές του για να μην γίνει αποδεκτό το αίτημα έκδοσής του από την Αγγλία στην Ελβετία, η υπόθεση έληξε αρνητικά γι’ αυτόν αρκετά πρόσφατα. Παράλληλα, η Τουρκία του αφαίρεσε το διαβατήριο. Η ιστορία προφανώς θα έχει δρόμο ακόμα στα δικαστήρια, αλλά εμάς το θέμα μας είναι η Ράθινγκ Σανταντέρ, η ομάδα που το 2008 έπαιξε στους ομίλους του ΟΥΕΦΑ, κερδίζοντας μάλιστα τη Μάντσεστερ Σίτι και φέρνοντας ισοπαλία με την Παρί Σεν Ζερμέν.
Ενώ ο Ινδός άφραγκος Ωνάσης ζει το όνειρό του σε διάφορες χώρες, η Σανταντέρ παραμένει στην Ισπανία και πρέπει να αντιμετωπίσει την πραγματικότητα. Η ομάδα χρωστά σε ιδιώτες, αλλά και στο ισπανικό κράτος, ποσά που δεν αποπληρώνονται και φτάνουν σε αρκετές δεκάδες εκατομμύρια. Το καλοκαίρι του 2012 η ομάδα τερματίζει τελευταία στη Λα Λίγκα με θλιβερό ρεκόρ 4-15-19. Υποβιβάζεται μόλις για 2η φορά από το 1993 και ενώ μόλις πριν τέσσερα χρόνια πριν είχε καταφέρει να τερματίσει 6η στην Πριμέρα.
Αλλά ο υποβιβασμός είναι μόνο η αρχή. Η ομάδα βρίσκεται επί της ουσίας υπό διάλυση. Η διοίκηση αλλάζει και ο Άνχελ Λαβίν (με το παρατσούκλι “Χάρι”), αναλαμβάνει. Ο Λαβίν λειτουργεί με πολύ ύποπτο ρόλο, καλύπτοντας τον ιδιοκτήτη, ενώ συνεχίζει την πολιτική των υποσχέσεων. Ο Σιέντ είναι ακόμα ιδιοκτήτης, αλλά εξαφανισμένος κάπου στο Μπαχρέιν. Τη σεζόν 2012-13, η Σανταντέρ τερματίζει 20η στη Σεγούντα και καταφέρνει να υποβιβαστεί στη Γ’ εθνική της Ισπανίας, κάτι που τελευταία φορά είχε συμβεί το 1991. Back to back υποβιβασμοί. Το 2013-14 τα προβλήματα συνεχίζονται και στη Γ’ εθνική. Οι παίκτες αναγκάζονται να ταξιδέψουν για 18 ώρες με πούλμαν για να παίξουν αγώνα κυπέλλου στη Σεβίλλη, μια που η ομάδα δεν έχει χρήματα για αεροπορικό ταξίδι. Κι όμως, η Σανταντέρ κάνει τη μεγάλη ανατροπή και παίρνει την πρόκριση απέναντι στη Σεβίγια του Έμερι.
Μια από τις μεγάλες εκπλήξεις της περασμένης δεκαετίας
Οι υποσχέσεις του Λαβίν δεν πείθουν κανέναν. Ο εξαφανισμένος ιδιοκτήτης χάνει την εταιρεία του με απόφαση ολλανδικού δικαστηρίου (μια που εκεί βρίσκεται η έδρα της). Οι ποδοσφαιριστές είναι απλήρωτοι για μήνες και ο κόσμος κάνει ντου, κυνηγώντας στα επίσημα του γηπέδου τον Λαβίν και τους υπόλοιπους της διοίκησης, στον επόμενο αγώνα του Κόπα ντελ Ρέι απέναντι στην Αλμερία. Το αίτημα παικτών και κόσμου είναι η παραίτηση της διοίκησης. Οι παίκτες που έχουν ξεχάσει τι σημαίνει Ευρώ, κάνουν κάτι σαν διαμαρτυρία με την έναρξη του αγώνα, αρνούμενοι να παίξουν στην πρώτη φάση του παιχνιδιού. Ο κόσμος τους χειροκροτεί και τους στηρίζει. Το εντυπωσιακό είναι ότι οι απλήρωτοι παίκτες της Σανταντέρ αποκλείουν μετά τη Σεβίλλη και την Αλμερία της Α’ εθνικής και φτάνουν μέχρι τα προημιτελικά. Μιλάμε για παίκτες χαμηλού σχετικά επιπέδου, απλήρωτους, που παίζουν στην Γ’ εθνική και βλέπουν τον κόσμο να παίρνει στο κυνήγι τη διοίκηση.
Το ιστορικό παιχνίδι της Σανταντέρ με τους παίκτες να αρνούνται να παίξουν
Ο κόμπος έχει φτάσει στο χτένι και η απόφαση είναι γενναία. Παίκτες και οπαδοί αποφασίζουν να βάλουν πάνω από μια πιθανή πρόκριση στα ημιτελικά, το μέλλον της ομάδας. Όταν ο διαιτητής Χιλ Μανθάνο σφυρίζει την έναρξη της ρεβάνς του προημιτελικού με τη Ρεάλ Σοσιεδάδ, οι παίκτες μαζεύονται στο κέντρο αγκαλιασμένοι ο ένας δίπλα στον άλλον και αρνούνται να παίξουν. Το ίδιο συμβαίνει και στον πάγκο με αναπληρωματικούς και το προπονητικό προσωπικό. Την ίδια στιγμή οι οπαδοί, όσοι ηρωικοί ασχολούνται ακόμα σε αυτές τις δύσκολες στιγμές, χειροκροτούν. Χειροκροτούν και δακρύζουν. Οι παίκτες της Σοσιεδάδ δεν ξέρουν τι να κάνουν, αλλάζουν κάποιες πάσες, πετούν την μπάλα έξω και τελικά ο Μανθάνο διακόπτει τον αγώνα, καθώς κανένας παίκτης της Ράθινγκ δεν πηγαίνει να την μαζέψει και να συνεχίσει τον αγώνα. Η Σανταντέρ αποκλείεται και στη συνέχεια τιμωρείται αυστηρά και αποβάλλεται από τη διοργάνωση της επόμενης σεζόν.
Η “στάση” αυτή έχει αποτέλεσμα. Ο Λαβίν αποχωρεί από τη διοίκηση και μάλιστα το 2018 καταδικάζεται σε ποινή 2 ετών και 9 μηνών, καθώς μεταξύ άλλων εμπόδισε τη διεξαγωγή ενός κρίσιμου διοικητικού συμβουλίου για να μη χάσει τη θέση του. Είναι ο πρώτος παράγοντας στην Ισπανία που μπαίνει φυλακή για “εταιρικό” αδίκημα σε σύλλογο.
Με την αποχώρησή του ορίζεται νέο διοικητικό συμβούλιο ανάγκης, με παλιούς παίκτες, αλλά και έναν ηθοποιό, οπαδό της Σανταντέρ. Ο πρώην παίκτης και πρόεδρος Μανόλο Χιγκέρα οργανώνει την ομάδα και προσπαθεί να τη σώσει. Ο κόσμος αγοράζει μετοχές, η διοίκηση μειώνει τα χρέη, αλλά χρειάζεται ακόμα δουλειά. Οι ηρωικοί παίκτες, παρά τις δυσκολίες καταφέρνουν και φέρνουν την ομάδα στην 1η θέση του ομίλου της. Η Σανταντέρ παίζει στα μπαράζ της 3ης κατηγορίας και καταφέρνει να ανέβει ξανά στη Σεγούντα. Μετά από δύο συνεχείς υποβιβασμούς, έρχεται και μια άνοδος. Η χαρά θα κρατήσει λίγο. Η Ομοσπονδία ζητάει από τη Ράθινγκ να παρουσιάσει τα οικονομικά στοιχεία και εγγυήσεις που θα αποδεικνύουν ότι μπορεί να λάβει μέρος στο πρωτάθλημα. Η Σανταντέρ καταφέρνει τελικά με τα χίλια ζόρια να πάρει άδεια συμμετοχής, αλλά υποβιβάζεται αμέσως, τερματίζοντας 19η.
Ο κόσμος στηρίζει εντός και εκτός. Εδώ σε αγώνα στην Ανδόρα.
Παίζει ξανά στη Γ’ εθνική. Τερματίζει 1η και 2η τις δυο επόμενες σεζόν, αλλά χάνει στα μπαράζ από Ρέους και Μπαρσελόνα Β’. Το 2018 αλλάζει και ιδιοκτησία, ο Χιγκέρα αποχωρεί και η ομάδα περνά στην εταιρεία Pitma του Αλφέρντο Φερνάντεθ. Η λύτρωση έρχεται το 2019, όταν και η Ράθινγκ Σαναντέρ κατακτά ξανά την άνοδό της στη Σεγούντα. Μαντέψτε. Υποβιβάζεται ξανά, καθώς τερματίζει 22η, και γυρίζει και πάλι στη Γ’ Εθνική. Θα φτάσουμε το 2022 για την επόμενη άνοδο. Από μια ομάδα συνδεδεμένη με την Πριμέρα, η Σανταντέρ γίνεται ένα ασανσέρ ανάμεσα σε Β’ και Γ’ εθνική.
Το παρήγορο είναι ότι μετά από όλα αυτά, δεν υποβιβάζεται ξανά. Ο Χιγκέρα επιστρέφει στη διοίκηση, αυτή τη φορά και ως ιδιοκτήτης μαζί με έναν Αργεντινό επιχειρηματία, ελέγχοντας το 75% των μετοχών. Στην ομάδα υπάρχει ήδη ο κόουτς Χοσέ Αλμπέρτο που έχει αλλάξει την εικόνα της ομάδας. Η Σανταντέρ παίζει καλά πέρσι και χάνει την είσοδό της στα πλέι οφ ανόδου στην Πριμέρα στην ισοβαθμία. Το κάνει χάνοντας από την τελευταία Βιγιαρεάλ Β’ στην τελευταία αγωνιστική. Τεράστιο σοκ για τον ταλαιπωρημένο κόσμο της ομάδας που είχε ταξιδέψει πολλά χιλιόμετρα για να στηρίξει:
Η τρομερή ποδοσφαιρική κηδεία πέρσι στο Μαδριγάλ
Ο κόουτς στηρίζεται και η φετινή σεζόν ξεκινά πολύ καλά. Η Ράθινγκ από την αρχή δείχνει να είναι πολύ οργανωμένη και καλή ομάδα, παίζοντας σύγχρονο και επιθετικό ποδόσφαιρο. Σε κάποιο σημείο βρίσκεται 9 βαθμούς μπροστά από τον 2ο. Κατά μέσο όρο, 20.000 φίλοι της Σανταντέρ βρίσκονται σε κάθε εντός έδρας ματς, σχεδόν γεμίζοντας το Ελ Σαρδινέρο των 22.000 θέσεων. Τον περασμένο Δεκέμβριο ο σύλλογος πλήρωσε την τελευταία δόση του διακανονισμού με την εφορία που ξεκίνησε το 2011 ο Σιέντ.
Το μέλλον φαίνεται ρόδινο, ο κόσμος ονειρεύεται ξανά. Η ομάδα βρίσκεται στην 1η θέση μέχρι την 24η αγωνιστική, αλλά η Σεγούντα, ένα πρωτάθλημα 22 ομάδων είναι ένας μαραθώνιος και όχι ένα σπριντ. Πολλές φορές ομάδες καταρρέουν, άλλες που είναι ξεγραμμένες ανεβαίνουν και πάει λέγοντας. Οι βερδιμπλάνκο που φαίνονταν φαβορί για μια από τις δύο πρώτες θέσεις απευθείας ανόδου, φτάνουν να κινδυνεύουν να μείνουν εκτός πλέι-οφ στο τέλος. Την 40η αγωνιστική πέφτουν πιο χαμηλά από ποτέ, στην 5η θέση. Εντός πλέι-οφ, αλλά οριακά. Όλα κρίνονται στο τελευταίο ματς της χρονιάς, όπως ακριβώς και πέρσι.
Τουλάχιστον, η τύχη θα της χαμογελάσει φέτος παρότι δεν παίζει με αδιάφορη και αδύναμη ομάδα, αλλά με τη Γρανάδα. Οι οπαδοί που έχουν ζήσει τα πάνδεινα τα τελευταία χρόνια θα ζήσουν ακόμα ένα θρίλερ. Το Ελ Σαρδινέρο είναι γεμάτο, αλλά το σοκ έρχεται πάρα πολύ γρήγορα. Μόλις στα 48 δευτερόλεπτα του αγώνα, η Γρανάδα ανοίγει το σκορ και παγώνει το γήπεδο. Ο εφιάλτης επιστρέφει. Η Σανταντέρ καταφέρνει να αντιδράσει σχετικά γρήγορα και στο 10′ ισοφαρίζει. Το γήπεδο παίρνει φωτιά. Οι γηπεδούχοι σκοράρουν και 2ο γκολ σχετικά γρήγορα, αλλά ακυρώνεται από τον VAR ως οφσάιντ. Λίγα λεπτά αργότερα, σκοράρουν ξανά, αλλά και πάλι είναι οφσάιντ. Χάνονται ευκαιρίες, αλλά ο χρόνος αρχίζει να περνά βασανιστικά και το σκορ παραμένει στο 1-1.
Γκρανγκινιολικό-Χιτσκοκικό
Η Γρανάδα μένει με 10 παίκτες στις καθυστερήσεις του 1ου ημιχρόνου. Τα πράγματα αντί να γίνουν ευκολότερα, γίνονται δυσκολότερα. Το μαρτύριο συνεχίζεται. Στο 67′ η Σανταντέρ κερδίζει πέναλτι, αλλά δίκαια (μια που πρόκειται για μεγαλοπρεπή βουτιά), ο διαιτητής το τσεκάρει και το παίρνει πίσω. Το παιχνίδι έχει… άγρια ομορφιά. Η Γρανάδα που κυνηγά και αυτή, βγαίνει μπροστά. Ο Λούκα Ζιντάν (γιος του Ζινεντίν), ο τερματοφύλακας που είχε περάσει παλιότερα από τη Σανταντέρ και τώρα είναι στη Γρανάδα, έχει κάνει σπουδαίες αποκρούσεις. Βρισκόμαστε στο 95′, ο Ζιντάν έχει την μπάλα, το κοινό ξέρει ότι όλα θα τελειώσουν αν η ομάδα δεχτεί γκολ. Ο τερματοφύλακας έχει βγει πολύ έξω για να οργανώσει μια τελευταία επίθεση για τη Γρανάδα με το σκορ στο 1-1. Κάνει λάθος, την μπάλα παίρνουν οι παίκτες της Σανταντέρ και ο Μάρκος Σανγκάλι σκοράρει σχεδόν από το κέντρο στην άδεια εστία. Λύτρωση. 2-1 τελικό σκορ, οριστικά 5η θέση (έξι βαθμούς από τη 2η Έλτσε) και είσοδος στα μπαράζ με πρώτο αντίπαλο τη Μιραντές.
Αρκεί αυτό; Το γκολ στις καθυστερήσεις μπορεί να φέρει ανάκαμψη και άνοδο; Μιλάμε για μια ομάδα που φαινόταν άτρωτη μέχρι τα μέσα της σεζόν και τελικά με τα χίλια ζόρια μπήκε στα μπαράζ ασθμαίνοντας. Μια ομάδα που εκπροσωπεί όχι μόνο την πόλη του Σανταντέρ (μια πόλη 200 χιλιάδων κατοίκων), αλλά ολόκληρη την περιοχή, καθώς δεν υπάρχουν άλλες σοβαρές ομάδες στην Καντάβρια, και συνεπώς νιώθει αυτό το τεράστιο βάρος, βάρος ετών, αποτυχιών, οικονομικών και αγωνιστικών προβλημάτων. Η Σανταντέρ μετά από 14 χρόνια στενοχώριας και δυσκολιών φτάνει κοντά στο όνειρο.