Μου αρέσει σαν περιοχή η Νέα Σμύρνη, όχι γιατί είναι ένα νησί μέσα στην πόλη, όπως λέει το τραγούδι, αλλά γιατί είναι μια διακριτή πόλη μέσα στη χοάνη της Αθήνας, ένα ευειδές αστικό τοπίο, με αύρα γειτονιάς και ανθρώπους που την αγαπούν χωρίς επαρχιώτικα σύνδρομα. Και φυσικά αγαπούν και τον Πανιώνιο – η μοναδική ίσως περιοχή του λεκανοπεδίου που υποστηρίζουν την ομάδα του τόπου τους αντί για το όψιμο Big 3 ή αν προτιμάτε το παλιό ΠΟΚ!
Παράλληλα ο Πανιώνιος είχε για τουλάχιστον τρεις δεκαετίες, τον ελκυστικό μανδύα ανάδειξης μεγάλων επιθετικών και αρεσκόταν στο επιθετικό ποδόσφαιρο, χωρίς το «ταμπουροειδές» ιδίωμα των μικρότερων ομάδων. Αρκεί και μόνο η παράθεση των πέντε πρώτων σκόρερ του πρωταθλήματος που έχει βγάλει ο Πανιώνιος για να σε πιάσει ανατριχίλα: Νεστορίδης, Δέδες, Μαύρος, Αναστόπουλος, Σαραβάκος. Όπως είχε πει κάποτε ο Θωμάς Μαύρος, ο Πανιώνιος θα άλλαζε τον ρου του ελληνικού ποδοσφαίρου εάν κρατούσε τα ταλέντα του.
Ακόμη κι έτσι όμως, ο Πανιώνιος κρατήθηκε σε περίοπτη θέση στο συλλογικό υποσυνείδητο της φίλαθλης Ελλάδας για πολλές δεκαετίες και θυμάμαι δεκάδες φορές να επισκέπτομαι την Νέα Σμύρνη, σαν ουδέτερος φίλαθλος, για να γεμίσω ατόφιες ποδοσφαιρικές εικόνες και να γευτώ την μοναδική ώσμωση της Πλατείας, πριν και ιδιαίτερα μετά το ματς.
Και παρότι έχουν περάσει αρκετά χρόνια από την τελευταία μου επίσκεψη (που ήταν για να «μεταλάβω» τα τρομερά όργια των Ουρουγουανών και κυρίως τον απίστευτο βιρτουόζο της Φαμπιάν Εστογιανόφ) η αίσθηση παραμένει αναλλοίωτη. Επιπλέον, οι κάπως παλιότεροι, είχαμε και μια πρόσφατη συγκινητική αφορμή για ανασκοπήσεις, καθώς πριν μερικές εβδομάδες, «έφυγε» ο αρχιτέκτονας μιας από τις πολύ μεγάλες ομάδες του «Ιστορικού», ο μεγάλος Βέλγος προπονητής Ούρμπεν Μπραμς.
Ο Ούρμπεν Μπραμς, μπορεί να μην έγινε ποτέ ευρύτερα γνωστός, αλλά υπήρξε ένας από τους κορυφαίους προπονητές του περασμένου αιώνα, καθώς κατάφερε το πραγματικά ακατόρθωτο: να αναλάβει τον Παναιτωλικό του Βελγίου (Μπέβερεν) και να την οδηγήσει στην κατάκτηση του πρωταθλήματος και δύο κυπέλλων.
Στη συνέχεια ήρθε στον Πανιώνιο σε μια πολύ δύσκολη εποχή, αφού ο Πανιώνιος για δύο σερί σεζόν είχε γλιτώσει στο τσακ τον υποβιβασμό σε αγώνες μπαράζ και κατάφερε σε ελάχιστο χρόνο να τον αναμορφώσει πλήρως. Στη Νέα Σμύρνη, ακόμη μνημονεύουν το ωραίο ποδόσφαιρο που είχε παίξει επί των ημερών του ο «ιστορικός» με αποκορύφωμα την 5η θέση της σεζόν 1985-86 και την 4η θέση της επόμενης σεζόν και την έξοδο στην Ευρώπη!
Επί ημερών του στους ”κυανέρυθρους”, με πρωτοστάτες τον τρομερό Βούλγαρο Μπαρζόφ (πέραν του Φρατζέσκου, δεν έχω δει άλλον παίκτη με τέτοια δεινότητα στις εκτελέσεις φάουλ) και τον ανερχόμενο Νίκο Τσιαντάκη, αγωνίστηκαν σπουδαίοι ποδοσφαιριστές όπως : Μανίκας, Μπέριος, Λίμα, Καραμίχαλος, Χαλκίδης, Γραβάνης, Εμβολιάδης, Αποσπόρης, Μαυρίκης, Μαύρος, Μαραγκός και ο Γκάρι Όουεν, πρώην αρχηγός των Ελπίδων της Αγγλίας.
Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Μπραμς ακόμη και σήμερα παραμένει ο μακροβιότερος προπονητής στην ιστορία του Πανιωνίου (καθώς κατάφερε να μείνει τρεις σερί χρονιές), ενώ ακόμη κι όταν έφυγε συνέχισε τα θαύματα στην Μικρασία, καθώς κατέληξε στην Τραπεζούντα, όπου πέτυχε κάτι εξίσου απίστευτο: να φτάσει την Τραμπζονσπόρ στα προημιτελικά του κυπέλλου ΟΥΕΦΑ και να κατακτήσει το κύπελλο. Το δε 2007 αναγορεύτηκε σε επίσημο δημότη της πρωτεύουσας του Πόντου.
Και εάν έχετε αρχίσει να αναρωτιέστε πόση γνήσια 80ς καλτίλα μπορεί να χωρέσει σε16 λεπτά, παρακολουθείστε το βίντεο στο link με το εκπληκτικό αφιέρωμα της Φλαμανδικής τηλεόρασης και χαζέψτε το εκπληκτικό εξώφυλλο Βελγικού περιοδικού της εποχής, με τον εύγλωττο τίτλο: «είμαι ερωτευμένος με αυτή τη χώρα!»
Κι όμως, αυτή η ομάδα με την τόσο πλούσια κληρονομιά και το αποτύπωμα της να διατρέχει εδώ και αιώνες το ανάγλυφο του ποδοσφαίρου μας, για μια ακόμη σεζόν θα βρεθεί να αγωνίζεται στο ανοίκειο πρωτάθλημα της Γ΄ Εθνικής που ξεκινάει αυτή την Κυριακή. Μαζί βέβαια με αρκετές ακόμη ομάδες με όνομα βαρύ σαν ιστορία (Παναχαϊκή, Δόξα Δράμας, Εθνικός Πειραιώς) που σε κάνουν να αναπολείς ένα διαφορετικό ποδόσφαιρο, ανεπιτήδευτο και οργανικά συνδεδεμένο με την οικογενειακή γιορτή και τις τελετουργίες της Κυριακής.
Κι αν αναρωτιέστε πόση γνήσια καλτίλα μπορεί να χωρέσει σε δυο ώρες, πηγαίντε μια βόλτα στο γήπεδο της πόλης σας ή της περιοχής σας το μεσημέρι της Κυριακής. Γιατί σε μια κατακερματισμένη εποχή, που και τα εθνικά πρωταθλήματα χάσκουν κι αυτά κατακερματισμένα στις τηλεοπτικές ζώνες των συνδρομητικών καναλιών, στις πιο απίθανες ώρες, σχεδόν ξεκομμένα με την γηπεδική τελετουργία το πρωτάθλημα της Γ΄Εθνικής, φαντάζει σαν αποκύημα μιας αλλοτινής εποχής, σαν μια συστάδα από πέτρινα σπίτια, κρυμμένα πίσω από τις πολυκατοικίες και την βουή της λεωφόρου.
Γιατί από μεθαύριο και κάθε Κυριακή στις τρεις το μεσημέρι, όλη η Ελλάδα, από το Λιβυκό πέλαγος έως τον Έβρο και από τις εκβολές του Αχέροντα μέχρι την νησιά του Ανατολικού Αιγαίου, θα παίζει μπάλα!
Maestro