Οι Σκωτσέζοι ποδοσφαιριστές είναι -και ήταν ανέκαθεν- το ακριβώς αντίθετο από το Σκωτσέζικο ουίσκι. Μη εξαγώγιμο προϊόν. Μπορώ να θυμηθώ (στα γρήγορα) τον επιθετικό της Αμπερντίν και της Τότεναμ, Στηβ Άρτσιμπαλντ που αγωνίστηκε με μεγάλη επιτυχία στη Μπαρτσελόνα στα 80s. Τον Τζόε Τζόρνταν και το πέρασμά του από τη Μίλαν, επίσης την ίδια δεκαετία, τον Πολ Λάμπερτ που έφτασε με τη φανέλα της Ντόρτμουντ στην κατάκτηση του Τσάμπιονς Λιγκ το 1997 κόντρα στη Γιουβέντους και φυσικά τον σπουδαίο Γκρέαμ Σούνες που αγωνίστηκε με τα χρώματα της Σαμπντόρια από το 1984 μέχρι το 1986. Τα τελευταία χρόνια οι καλοί Σκωτσέζοι ποδοσφαιριστές μένουν εντός της χώρας. Οι λίγο καλύτεροι φεύγουν για την Τσάμπιονσιπ και μερικοί πολύ καλοί θα φτάσουν να αγωνίζονται στη Στόουκ, στη Γουέστ Μπρομ άντε και στην Έβερτον. Σε όλους αυτούς βάλτε και τον Ισλάμ Φερούζ που αγωνίστηκε κάποτε και στη χώρα μας με τα χρώματα του Ο.Φ.Η ως δανεικός από την Τσέλσι, για ένα ολόκληρο παιχνίδι. Οι Σκωτσέζοι δεν άφηναν εύκολα, ούτε αφήνουν, το Νησί. Αυτό το ξέρουμε όλοι. Καλά εντάξει όχι και όλοι. Οι περισσότεροι από εμάς.
Το καλοκαίρι που πέρασε η Λειψία (μια ομάδα που έχει θέσει ως στόχο να μπει αργά αλλά σταθερά σφήνα στις Μπάγερν και Ντόρτμουντ) έκανε μια κίνηση που ξάφνιασε πολλούς καθώς έφερε στο Ρεντ Μπουλ Αρένα τον νεαρό Σκωτσέζο (διεθνή) της Νότιγχαμ, Όλιβερ Μπερκ -και όχι Μπούρκι όπως τον αναφέρουν πολλοί στην Ελλάδα (Burke γράφεται στη γλώσσα του αλλά προφέρεται Μπερκ μιας και το “u” προφέρεται “ε” και το “e” στο τέλος δεν προφέρεται καθόλου). Γνωστότερος και ως “Σκωτσέζος Μπέιλ” στους ψαγμένους ποδοσφαιρικούς κύκλους. Το ποσό μάλιστα έφτασε τις 13 εκατομμύρια λίρες, διόλου ευκαταφρόνητο αν αναλογιστούμε πως ο παίκτης -ουσιαστικά- έχει κάνει μόνο μισή καλή σεζόν. Στο β’ γύρο της περσινής Τσάμπιονσιπ και στις πρώτες 5 αγωνιστικές της τρέχουσας σεζόν, όπου και σκόραρε 4 γκολ.
O 19χρoνος μεσοεπιθετικός αποτελεί από τις 28 Αυγούστου μέλος της Γερμανικής ομάδας καθώς υπέγραψε συμβόλαιο 5 ετών. Η μέχρι τώρα παρουσία του στη Μπουντεσλίγκα δικαιώνει απόλυτα τον προπονητή της ομάδας Ραλφ Χάσενχουτλ που μπορεί να φέρνει τον Μπερκ -συνήθως- από τον πάγκο στο γήπεδο, αλλά βλέπει τον παίκτη να του δίνει συνεχώς λύσεις. Κι αυτή είναι και η ουσία. Ασίστ στο ντεμπούτο του -κόντρα στην Ντόρτμουντ- στον Κεϊτά για το 1-1 και λίγες μέρες αργότερα το πρώτο του γκολ κόντρα στην Κολωνία (σε μια φάση που κινήθηκε ως έμπειρος σέντερ φορ). Παίκτης δυνατός, ψηλός και γρήγορος. Βρετανικό “σκαρί”, που λέμε και στο χωριό μου, βγαλμένο από άλλες εποχές. Συνδυάζει άψογα τα πολύ καλά τελειώματα με ένα υπέρμετρο αλτρουισμό (για την ηλικία του) και τη θέση, οι αναλυτές του εξωτερικού θεωρούν πως θα μας απασχολήσει για τα καλά στο κοντινό μέλλον, αν και προσωπικά θεωρώ πως αυτό συμβαίνει ήδη.
Το παράδοξο είναι πως αυτός ο παίκτης που είναι κομμένος και ραμμένος για το Αγγλικό στυλ παιχνιδιού δεν κατέληξε σε κάποια Αγγλική ομάδα. Σκεφτείτε πως ο Μπερκ έκανε τα 100 μέτρα σε 11 δεύτερα στα 13 του χρόνια και πως στην πρώτη προπόνηση της Λειψίας μηδένισε τα κοντέρ (και τους συμπαίκτες του) σε όλα τα τεστ ταχύτητας και δύναμης. Μπορεί να είχε γραφτεί έντονα για τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, όπως και για την Τότεναμ αλλά καμία από τις δύο δεν ήθελε να δώσει τόσο μεγάλο ποσό για το νεαρό και επίσης δεν μπορούσε να του εγγυηθεί πολλές και με μεγάλο χρόνο συμμετοχές.
Από την άλλη ο ίδιος είχε δηλώσει πως είχε ένα φόβο αν υπέγραφε σε κάποιο Αγγλικό (μεγάλο) κλαμπ λόγω της μη χρησιμοποίησης αρκετών νέων ταλέντων. “Βλέπω όλα αυτά τα νεαρά παιδιά που αγοράζουν μεγάλες ομάδες όπως η Τσέλσι και που δίνονται δεξιά και αριστερά δανεικοί για να πάρουν παιχνίδια. Τους βλέπω να φεύγουν σε μικρότερες ομάδες και κατηγορίες, μετά από 3-4 προπονήσεις, και στη θέση τους αγωνίζονται (σχεδόν) παλαίμαχοι. Για ποιο λόγο σε αποκτά μια μεγάλη ομάδα αν δεν έχει σκοπό να σε βάλει να παίξεις; Πόσα και πόσα νεαρά παιδιά έχουν χαθεί λόγω αυτής της συμπεριφοράς από τις ομάδες τους; Προσωπικά, θέλω να αγωνίζομαι σε κορυφαίο επίπεδο και επίσης να έχω χρόνο συμμετοχής. Αυτό το βρήκα στη Λειψία και ευχαριστώ την ομάδα γι’ αυτό”. Λόγια του ίδιου του παίκτη που δυστυχώς φανερώνουν μεγάλες και πικρές αλήθειες για πολλές Αγγλικές ομάδες. Το παράδειγμα της Τσέλσι είναι άκρως επιτυχημένο κατά τη γνώμη μου.
Η Λειψία (που σήμερα το απόγευμα φιλοξενείται στο Βόλφσμπουργκ) μπορεί να αποτελεί την πιο μισητή ομάδα σε ολόκληρη τη Γερμανία αυτή τη στιγμή, καθαρά λόγω της ιστορίας που δεν έχει και επειδή -ουσιαστικά- είναι ξεκάθαρα δημιούργημα της Red Bull, αλλά είναι και μια ομάδα που δουλεύει σωστά, διαθέτει άφθονο χρήμα (χωρίς αυτό δυστυχώς δεν προχωράς στο σύγχρονο ποδόσφαιρο), πιστεύει σε πολλούς νεαρούς ποδοσφαιριστές και αφήνει πολλές ελπίδες για το μέλλον στους κατοίκους-φιλάθλους της πόλης για να δουν κάτι “ποδοσφαιρικά μεγάλο”. Από την άλλη βοηθά να αναπτυχθεί ακόμα περισσότερο μια πόλη που -αυτή τη στιγμή- εξελίσσεται με ταχείς ρυθμούς, σφύζει από ζωή και δεν έχει μεγάλα ποσοστά ανεργίας.
Η Λειψία στις μέρες μας θεωρείται ένα υπέροχο μέρος για να ζήσεις αλλά και να ασχοληθείς με το ποδόσφαιρο, δίνοντάς σου το δικαίωμα να λες σε λίγα χρόνια πως έζησες τη σπουδαία ομάδα της Λειψίας από την αρχή της. Τότε που ο Μπερκ ήταν ένας ψαρωμένος Σκωτσέζος πιτσιρικάς (με μαλλί σαν χαρακτήρας ταινίας του Ματιέ Κάσοβιτς) και διψασμένος για ποδόσφαιρο, δίπλα σε αρκετούς καλούς αλλά άσημους ποδοσφαιριστές. Την ίδια στιγμή θα αποθεώνεις τον σούπερ σταρ που θα περνά στο γήπεδο και θα ακούς τον ύμνο του Τσάμπιονς Λιγκ. Μπορεί στο τέλος της σεζόν να κερδίζεις και κανένα πρωτάθλημα. Ποιος ξέρει.