Η Εθνική μας ομάδα προσπαθεί να βρει τον εαυτό και την αγωνιστική της κατεύθυνση λίγες ημέρες πριν την έναρξη του φετινού Eurobasket. Όμως, αλήθεια, είναι η νίκη το πραγματικό ζητούμενο για την “επίσημη αγαπημένη” σε αυτό το τουρνουά..;

Μάλλον όχι.. Οι συνθήκες είναι τέτοιες που το χαλί του ιδανικού περιβάλλοντος για να ξεκινήσει η ανακατασκευή έχει στρωθεί στα πόδια μας. Η εικόνα της ομάδας μας μέχρι τώρα δεν είναι καλή. Οι απουσίες σημαντικές (όπως στα περισσότερα σύνολα άλλωστε). Οφείλουμε λοιπόν να κοιτάξουμε λίγο μακρύτερα χρησιμοποιώντας αυτή τη διοργάνωση ως σκαλοπάτι για να δοκιμάσουμε και κυρίως να εισάγουμε κάποια καινούργια πράγματα στον δρόμο για την αναζήτηση νέων “πυλώνων” πάνω στους οποίους θα στηριχτεί το οικοδόμημα της νέας εποχής.

Σήμερα, επαναλαμβάνω, η εικόνα μας όντως δεν είναι καλή. Το βασικό πρόβλημα της ομάδας μας αυτή τη στιγμή είναι βρίσκεται στο αμυντικό κομμάτι, δηλαδή τη παραδοσιακή δύναμη του στο παιχνίδι του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος η οποία αποτελεί συνοδοιπόρο και σύμμαχο της σχεδόν σε κάθε της ταξίδι στη νεότερη εποχή. Θεωρητικά το αμυντικό κομμάτι θα αποτελούσε τη ναυαρχίδα των όπλων μας σε αγωνιστικό επίπεδο όμως είναι φανερό ότι δεν υπάρχει το υπόβαθρο στη παρούσα φάση όπου μάλιστα ο χρόνος και τα περιθώρια βελτίωσης στενεύουν επικίνδυνα.

Η ομάδα μας έχει ταλέντο και βάθος στο ρόστερ της όμως αυτή τη στιγμή προσκρούει συνεχώς στον τοίχο που λέγεται “έλλειψη συνεργασιών και κωδικών επικοινωνίας” στα μετόπισθεν. Χωρίς αυτό το στοιχείο δε μπορούμε να τρέξουμε και οι “απλωμένες” (στα 3 ή 4/4) άμυνες που χρησιμοποιούμε κατά μήκος του παρκέ ξεκλειδώνονται εύκολα ειδικά από τη στιγμή που ο αντίπαλος περάσει τη μπάλα από τη πρώτη παγίδα. Σημειώστε επίσης ότι (ειδικά) η άμυνα μας στο post αποτελεί την “αχίλλειο πτέρνα” στο κομμάτι αυτό κάτι που οι αντίπαλοι είναι βέβαιο ότι πλέον έχουν αντιληφθεί και στο οποίο αναμένεται να μας χτυπήσουν μιας και ο Μπουρούσης έχει εγγενείς αδυναμίες και ο Παπαγιάννης είναι υπερβολικά ακατέργαστος στην “άμυνα εδάφους”. Προσθέστε το διαχρονικό πρόβλημα της απουσίας elite shooters από τη σύνθεση της ομάδας μας και μπορείτε να καταλάβετε ότι η αποστολή μας στο τουρνουά που έρχεται μόνο εύκολη δε θα είναι..

Το προπονητικό επιτελείο ελπίζει ότι η ομάδα θα ρολάρει μέσα στο τουρνουά με αφετηρία κάποιο διάστημα καλού μπάσκετ ή ένα καλό συνολικά παιχνίδι και αποτέλεσμα όμως η πρόγνωση σήμερα σχετικά με τις πιθανότητες διάκρισης δε μοιάζει ιδιαίτερα καλή.

Η ουσία πάντως βρίσκεται αλλού αναφορικά με τη παρουσία μας σε αυτό το τουρνουά. Όχι απαραίτητα στην επίμονη αναζήτηση της νίκης και της διάκρισης με τη μορφή αυτοσκοπού. Η Εθνική μας ομάδα διανύει μια μεταβατική περίοδο και για αυτό επιβάλλεται να είμαστε όλοι πιο “σοφοί” στις σκέψεις μας, την αξιολόγηση και κυρίως στην οριοθέτηση των ζητουμένων από τη παρουσία της σε κάθε μια από τις επόμενες διεθνείς διοργανώσεις. Χρειαζόμαστε μια γερή ένεση ορθολογισμού ώστε να δούμε ξεκάθαρα τι θέλουμε από τη συμμετοχή μας σε αυτό το Ευρωμπάσκετ, ποια οπτική θα μας ωφελήσει και ποιοι στόχοι είναι ρεαλιστικά εφικτοί ώστε να επιστρέψουμε στο τέλος με “κάτι” στα χέρια μας. Νομίζω λοιπόν πως μπορούμε να τα καταφέρουμε αρκεί να δούμε καθαρά, με ρεαλιστική ματιά, προς τη κατεύθυνση που πρέπει. Πάντα με το βλέμμα στο μέλλον και την ομάδα που ονειρευόμαστε να χτίσουμε..

Αυτό το τουρνουά είναι μια ευκαιρία να δημιουργήσουμε μια βάση πάνω στην οποία θα στηριχτεί η οικοδόμηση του νέου συνόλου. Είναι σημαντικότερο λοιπόν από το ίδιο το αποτέλεσμα να εντάξουμε κάποια νέα πρόσωπα ή νέες καταστάσεις (στην ευρύτερη δεξαμενή της αγωνιστικής κατεύθυνσης) που μπορούν να αποτελέσουν “σταθερές” για το άμεσο μέλλον. Να ανεβάσουμε κάποια νεότερα παιδιά έστω και εάν η ανταπόκριση τους σε αυτό το βάπτισμα του πυρός φανεί λίγο “άτσαλη”.. Να ρισκάρουμε. Όχι να κάτσουμε στα αυγά μας.. Το μαγικό ραβδάκι της συνοχής μοιάζει να μη βρίσκεται στις αποσκευές μας αυτή τη φορά. Επιβάλλεται λοιπόν να κοιτάξουμε προς κάτι μεγαλύτερο, πέρα από το αποτέλεσμα ώστε μακροχρόνια να έχουμε πραγματικό ..αποτέλεσμα.