18 Αυγούστου 2019. Η πρεμιέρα της Μπουντεσλίγκα έχει ολοκληρωθεί και η Ουνιόν Βερολίνου έχει ηττηθεί με 0-4 από τη Λειψία στο παρθενικό της παιχνίδι στην πρώτη κατηγορία της Γερμανίας. Χιλιάδες οπαδοί της παίρνουν τον πικρό δρόμο της επιστροφής στο σπίτι, κάποιοι με αυτοκίνητο, κάποιοι με λεωφορεία, κάποιοι με τον προαστιακό. Ανάμεσα σε αυτούς που επιλέγουν τον προαστιακό βρίσκεται και ένας τύπος λίγο πιο γνωστός από τους υπόλοιπους. Όπως είναι αναμενόμενο, η φωτογραφία του κάνει αμέσως το γύρο του γερμανικού ίντερνετ. Όσοι γνωρίζουν λίγο καλύτερα τον Νέβεν Σούμποτιτς όμως δεν εκπλήσσονται καθόλου από το γεγονός πως ο 31χρονος ποδοσφαιριστής, με τα δυο πρωταθλήματα και τη μια συμμετοχή σε τελικό Τσάμπιονς Λιγκ στο βιογραφικό του, καταδέχεται να γυρίσει σπίτι του μετά από έναν αγώνα, ολομόναχος, με το τρένο. Γιατί ο Σούμποτιτς έχει πείσει από καιρό σχεδόν τους πάντες στο γερμανικό ποδόσφαιρο πως είναι ένας ‘δικός τους άνθρωπος’.

Οι πρώτοι που το είχαν ανακαλύψει ήταν οι οπαδοί της Ντόρτμουντ. Όταν η Μπορούσια κατέκτησε το 2011 το πρωτάθλημα, ένα τεράστιο υπαίθριο πάρτι στήθηκε σε όλη την πόλη. Επιστρέφοντας σπίτι του ο Νέβεν Σούμποτιτς έπεσε σε ένα μικρό μποτιλιάρισμα λόγω των πανηγυριών σε έναν μικρό δρόμο. Οι περισσότεροι στη θέση του θα χαιρετούσαν φιλικά, θα υπέγραφαν στα γρήγορα κανένα αυτόγραφο μέσα από το αμάξι και θα συνέχιζαν το δρόμο τους. Ο Σούμποτιτς όχι. Ακολούθησε μια σκηνή βγαλμένη από οπαδική φαντασίωση. Ο Σέρβος στόπερ ανεβασμένος πάνω στο αμάξι του να δίνει συνθήματα σε εκατοντάδες οπαδούς που συγκεντρώθηκαν σε δευτερόλεπτα όταν κατάλαβαν ότι ο ημίγυμνος μουρλός τύπος που βγάζει τη φωνή του στη μέση ενός τυχαίου δρόμου του Ντόρτμουντ είναι ένας από τους μεγάλους πρωταγωνιστές του τίτλου. Η μαγική σκηνή έκλεισε με τους οπαδούς να σημαδεύουν με κιμωλία στην άσφαλτο το σημείο που άφησε το αμάξι του, σαν μια εξτρά θέση πάρκινγκ, που θα δείχνει για πάντα ότι “εδώ πανηγύρισε ο Νέβεν Σούμποτιτς το πρωτάθλημα του 2011”!

Η αγάπη του κόσμου της Ντόρτμουντ για τον κεντρικό τους αμυντικό αποτυπώθηκε με τον καλύτερο τρόπο όταν αυτός επέστρεφε στο Βεστφάλεν ως αντίπαλος. Την άνοιξη του 2017 ο, δανεικός στην Κολωνία, Σούμποτιτς έζησε μια υπέροχη στιγμή μετά το τέλος του αγώνα. Την ώρα που οι παίκτες των γηπεδούχων χαιρετούσαν τον κόσμο τους, οι οπαδοί τον κάλεσαν μπροστά στο πέταλο, τον αποθέωσαν και τον προέτρεψαν να οργανώσει για μια ακόμα φορά την κερκίδα, δείχνοντας πως δεν ήταν απλά ένας ακόμα καλός παίκτης, που βοήθησε σημαντικά στο μεγάλωμα της Ντόρτμουντ την εποχή του Κλοπ, αλλά και ένα δικό τους παιδί από πολλές απόψεις. Το 2014, όταν ανάρρωνε από έναν σοβαρό τραυματισμό που τον είχε αφήσει εκτός γηπέδων για μήνες, είχαν κυκλοφορήσει φωτογραφίες που τον έδειχναν να παρακολουθεί ένα εντός έδρας παιχνίδι με τη Μάιντς από το πέταλο!

Λίγο μετά από εκείνο τον πρώτο τίτλο του 2011, ήρθε και η ριζική αλλαγή στη ζωή του. Κάπου εκεί στα 23-24 ο Σούμποτιτς συνειδητοποίησε ότι ο πλούτος και η ακολουθούμενη χλιδή που είχε κερδίσει μέσω του ποδοσφαίρου δεν είναι αυτά που κατά βάθος επιζητούσε. Η αλλαγή ήταν εντυπωσιακή. Μέσα σε μικρό διάστημα πούλησε τα 3 αμάξια του καθώς και το σπίτι με τον μεγάλο κήπο στα εύπορα προάστια και μετακόμισε σε ένα κανονικό διαμέρισμα μέσα στην πόλη, σε μια περιοχή που κυρίως μένουν φοιτητές. Η παρουσία του στον προαστιακό του Βερολίνου είναι φυσικό επακόλουθο εκείνης της επιλογής. Ο Σέρβος κυκλοφορεί συχνά με τα μέσα μαζικής μεταφοράς (όπως αποκάλυψε σε συνέντευξη του έχει κανονικά μηνιαία κάρτα) και τα χρησιμοποιεί ακόμα και μετά τα παιχνίδια, όταν δεν βρίσκεται κάποιος πρόθυμος συμπαίκτης να τον πετάξει σπίτι.

Αν κάποιος αναρωτιέται “και όλα αυτά τα λεφτά που έβγαλε, τι έγιναν;” η απάντηση βρίσκεται στην… Αιθιοπία! Την εποχή που έφτανε στην κορυφή της Γερμανίας και μια ανάσα από αυτή της Ευρώπης, ο Σούμποτιτς ξεκινούσε ένα νέο, πολύ διαφορετικό εγχείρημα. Η δημιουργία ενός ιδρύματος με το όνομα του δεν είναι κάτι νέο στο ποδόσφαιρο. Σχεδόν όλοι οι κορυφαίοι ποδοσφαιριστές έχουν πλέον ένα. Η μεγάλη διαφορά εντοπίζεται στην προσωπική ενασχόληση. Ο παίκτης της Ντόρτμουντ δεν ήθελε να δημιουργήσει ένα μέσο βοήθειας απλά για το θεαθήναι ή για φορολογικούς λόγους, το οποίο θα το τρέχουν αποκλειστικά άλλοι άνθρωποι. Μετά από έρευνα αρκετών μηνών, αυτός και οι συνεργάτες του κατέληξαν πως θα έπρεπε το ίδρυμα να εστιάσει σε έναν τομέα και να βοηθήσει όσο μπορεί σε αυτόν. Κι ο τομέας αυτός είναι το… νερό.

Εκατομμύρια άνθρωποι στην Αφρική ζούνε χωρίς πόσιμο νερό σε κοντινή απόσταση, με ότι μπορεί να σημαίνει αυτό για την καθημερινότητα τους. Το πρόβλημα στην Αιθιοπία είναι τεράστιο και έχει ως αποτέλεσμα χιλιάδες παιδιά (κυρίως κορίτσια) να σπαταλάνε το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας τους κουβαλώντας κουβάδες με νερό από πηγάδια που βρίσκονται δεκάδες χιλιόμετρα μακριά. Το ίδρυμα του Σούμποτιτς ανέλαβε να φτιάξει πηγάδια σε δεκάδες σημεία στα βόρεια της χώρας ενώ ταυτόχρονα δημιούργησε και χώρους υγιεινής σε δεκάδες σχολεία που δεν είχαν ούτε καν έναν απλό νιπτήρα. Σύμφωνα με παλιότερα στατιστικά, έχουν υλοποιηθεί ήδη περισσότερα από 120 σχετικά πρότζεκτ ενώ είναι σε διαδικασία μελέτης και προγραμματισμού άλλα τόσα, αφού ένα σκέλος του πρότζεκτ αφορά την έρευνα (αυτή την εποχή τρέχει ένας διαγωνισμούς για μηχανικούς, για να βρεθούν ακόμα καλύτεροι και γρηγορότεροι τρόποι στην κατασκευή τουαλετών).

Σε όλο αυτό το εγχείρημα ο Σούμποτιτς απ’ότι φαίνεται δεν έχει δώσει μόνο το όνομα και τα λεφτά του. Τα τελευταία 5 χρόνια ο Σέρβος ταξιδεύει τουλάχιστον μια ή δυο φορές το χρόνο στην Αφρική, ξοδεύοντας εκεί το μεγαλύτερο μέρος των διακοπών του. Όπως λέει ο ίδιος: “Είμαι πεπεισμένος ότι αυτό είναι το καλύτερο πράγμα που μπορώ να κάνω. Δεν μπορώ να σκεφτώ δηλαδή πλέον κάποια καλύτερη εναλλακτική. Είναι ξεκάθαρο νομίζω ότι ο κόσμος μας είναι πολύ άδικος κι αυτό είναι το κίνητρο μου. Η ζωή μου αποδείχτηκε τελικά πάρα πολύ τυχερή και όταν αντιλήφθηκα τις οικονομικές δυνατότητες της δουλειάς μου σκέφτηκα ότι έπρεπε κάπως να βοηθήσω. Δεν μπορώ να κάθομαι αραχτός σε μια παραλία τα καλοκαίρια και απλά να σκέφτομαι ότι τα έχω καταφέρει στη ζωή μου”.

Το πάθος του Σούμποτιτς για το συγκεκριμένο έργο ήταν τέτοιο που κατάφερε να πείσει και άλλους ανθρώπους του ποδοσφαίρου να βοηθήσουν. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο συμπαίκτης του τότε στη Ντόρτμουντ, Νούρι Σαχίν, που πείστηκε πέρσι να πάει μαζί του στην Αιθιοπία σε κάποιο από τα ταξίδια του, και εκεί αποφάσισε πως θέλει να στηρίξει κι αυτός οικονομικά το πρότζεκτ. “Πάντα μου έλεγε ότι πρέπει οπωσδήποτε να έρθω και να δω από κοντά το πως η δημιουργία ενός πηγαδιού αλλάζει τη ζωή των ανθρώπων και είχε δίκαιο. Χάρη σ’αυτόν έζησα μια από τις πιο αξέχαστες στιγμές της ζωής μου αυτό το καλοκαίρι”.

Η τύχη, στην οποία αναφέρθηκε ο Σούμποτιτς, δεν ήταν πάντως σύμμαχος του συνέχεια. Οι γονείς του αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την Γιουγκοσλαβία και να μετακομίσουν στη Γερμανία λίγο πριν το ξέσπασμα του πολέμου. Ο πατέρας του από ποδοσφαιριστής της Μάριμπορ, κατέληξε να δουλεύει στις οικοδομές και η μητέρα του σαν καθαρίστρια, γιατί όπως λέει και ο Σούμποτιτς “μόνο αυτές τις δουλειές μπορούσαν να κάνουν τότε οι μετανάστες, αυτές που κανένας άλλος δεν ήθελε να κάνει”. Το 1999 όταν έληξε η άδεια παραμονής της, η οικογένεια Σούμποτιτς δοκίμασε τις τύχες της στις ΗΠΑ, όπου έμενε ένας θείος τους. Εκεί ουσιαστικά ξεκίνησε και η καριέρα του Νέβεν, χάρη σε έναν ατζέντη που εντόπισε τις ικανότητες του και του πρόσφερε τη δυνατότητα να δοκιμαστεί σε κάποιες ομάδες της Γερμανίας. Κατά τη διάρκεια της δοκιμής του στη Μάιντς, τον εντόπισε ο τότε προπονητής της, Γιούργκεν Κλοπ (“Τον είδα σε μια προπόνηση για 5 μόνο λεπτά και αμέσως είπα ‘αυτός μένει εδώ'”), και τότε ξεκίνησε η… τύχη για την οποία μιλάει ο Σούμποτιτς.

Ο Κλοπ τον πήρε μαζί του στη Ντόρτμουντ και εκεί έφτιαξαν μια ομάδα που αγαπήθηκε από πολλούς, εντός και εκτός Γερμανίας. Όχι πως αυτό ήταν εύκολο. Η ανανέωση που έκανε ο Γερμανός τεχνικός είχε προκαλέσει αρκετά ειρωνικά σχόλια. Ο Κλοπ βρήκε μια ομάδα με δυο έμπειρα σέντερ μπακ που βρισκόταν στα τελειώματα της καριέρας του και στη θέση τους έβαλε από την αρχή κιόλας δυο 19χρονα παιδιά που ελάχιστοι ήξεραν. Η άμυνα του απέκτησε γρήγορα ένα παρατσούκλι στα ΜΜΕ: “Παιδότοπος”. Ο Νέβεν Σούμποτιτς και ο Ματς Χούμελς όμως έφτιαξαν τελικά ένα τρομερό δίδυμο που αποτέλεσε τη βάση για την εντυπωσιακή άνοδο της Ντόρτμουντ τα επόμενα χρόνια.

Σχεδόν μια δεκαετία, δυο πρωταθλήματα, ένα κύπελλο, δυο Σούπερ Καπ, έναν χαμένο τελικό Τσάμπιονς Λιγκ (και κάποιους σοβαρούς τραυματισμούς που αναμφίβολα επηρέασαν την πορεία της καριέρας του) αργότερα, ο 31χρονος Νέβεν Σούμποτιτς βρίσκεται πλέον στην Ουνιόν Βερολίνου, μετά από ένα καλό πέρασμα από τη Σεντ Ετιέν. Στην νεοφώτιστη Ουνιόν ο Σέρβος βρήκε μια ομάδα που ταιριάζει απόλυτα με την ψυχοσύνθεση του (μια ομάδα της λαϊκής τάξης, με γήπεδο χτισμένο από τους οπαδούς της, που επιβίωσε κυριολεκτικά χάρη στον κόσμο της) αλλά και ένα νέο, διαφορετικό στόχο: “Είναι η πρώτη μου φορά αλλά θα συνηθίσω γρήγορα. Το να γλιτώσουμε φέτος τον υποβιβασμό θα είναι μάλλον η πιο δύσκολη δουλειά της καριέρας μου”.

Ένα μόλις βήμα πριν τη μέση της σεζόν και τη διακοπή λόγω χειμώνα, η ομάδα του Βερολίνου τα πηγαίνει αρκετά καλά, καθώς βρίσκεται 6 πόντους πάνω από τη ζώνη του υποβιβασμού και 7 κάτω από τις θέσεις που οδηγούν στην Ευρώπη, οπότε ανεξαρτήτως του αποτελέσματος του τελευταίου παιχνιδιού στο Ντύσελντορφ απέναντι στην τοπική Φορτούνα, το κλείσιμο του 2019 θα τη βρει εντός στόχων.

Αυτό σημαίνει ότι η φετινή καθιερωμένη χριστουγεννιάτικη γιορτή της ομάδας, που ξεκίνησε και καθιερώθηκε από πρωτοβουλία των οπαδών, θα είναι με διαφορά η καλύτερη όλων, αφού είναι τα πρώτα Χριστούγεννα που ο σύλλογος βρίσκεται στην Μπουντεσλίγκα. Από τη γιορτή αυτή θα λείπει μόνο ένας παίκτης, που έχει προγραμματίσει άλλο ένα ταξίδι για την Αιθιοπία, για να επιβλέψει την κατασκευή μερικών νέων πηγαδιών. Κανένας όμως στην Ουνιόν δεν πρόκειται να του πει τίποτα. Γιατί μπορεί να μετράει μόλις πέντε μήνες παρουσίας στην ομάδα αλλά όλοι κατάλαβαν από την πρώτη στιγμή πως ο Νέβεν Σούμποτιτς είναι δικός τους άνθρωπος.