Σκοράροντας χωρίς σέντερ φορ, το κατόρθωμα της Νάπολι

Το καλοκαίρι που μας πέρασε η Νάπολι έζησε ένα ψυχόδραμα. Η “προδοσία” του Γκονζάλο Ιγκουαΐν ήταν το θέμα συζήτησης σε κάθε γωνιά της πόλης. Την ώρα που οι οπαδοί ασχολούνταν με τον “Πιπίτα” και στα social media οι τρελοναπολιτάνοι έδειχναν την απέχθειά τους, η διοίκηση της Νάπολι και ο προπονητής Μαουρίτσιο Σάρι έψαχναν ένα θαύμα. Τον τρόπο να αναπληρωθούν τα 36 περσινά γκολ του Αργεντινού φορ. Τα ονόματα που ακούστηκαν αρκετά, τα χρήματα στη διάθεση της ομάδας πολλά, αλλά ο χρόνος περνούσε και επιθετικός δεν έκλεινε. Τα μεγάλα ονόματα δεν πείθονταν, ο ιδιοκτήτης και παραγωγός ταινιών ντε Λαουρέντις για να δελεάσει τον Ικάρντι, πρότεινε στη συμβία του (και πέτρα του σκανδάλου με τον πρώην κολλητό του Μάξι Λόπες) ρόλο σε ταινία, αλλά το αποτέλεσμα ήταν μηδενικό. Όταν τελικά βρέθηκε επιθετικός, το όνομα ήταν αρκετά αντιτουριστικό. Ο Αρκάντιους Μίλικ δεν είχε κάνει κάποιο εντυπωσιακό Euro με την Πολωνία και το παράσημό του ήταν η παρουσία του στον ξεπεσμένο Άγιαξ.

Τα 35 εκατομμύρια Ευρώ φάνηκαν υπερβολικά σε αρκετούς, ο Πολωνός όμως ξεκίνησε αρκετά δυνατά, σκοράροντας σε Ευρώπη και Ιταλία, φτάνοντας τα 5 γκολ σε 7 ματς. Πάνω που το φάντασμα του Ιγκουαΐν είχε αρχίσει να φεύγει πάνω από τον Βεζούβιο, εκτός από όσους τον έβλεπαν στην Ντομένικα Σπορτίβα (την Αθλητική Κυριακή της Ιταλίας) με κοιλίτσα να σκοράρει με τα ασπρόμαυρα της Γιούβε, ήρθε η ατυχία. Ο Μίλικ τραυματίστηκε σοβαρά στους χιαστούς σε φιλικό της Πολωνίας και η Νάπολι έχασε την μοναδική της αξιόπιστη λύση. Σε Χολιγουντιανή ταινία, ο Εμανουέλε Γκαμπιαντίνι θα άρπαζε την ευκαιρία επιτέλους, θα έδειχνε ότι καλώς τον πίστεψαν και ξόδεψαν 13 εκατομμύρια και ο Σάρι θα έλυνε το επιθετικό του πρόβλημα. Εδώ όμως μιλάμε για ταινία του ντε Λαουρέντις και όχι “αμερικανιά”.

Το μεγαλύτερο σόου της φετινής Νάπολι

Ο Γκαμπιαντίνι πήρε φανέλα βασικού, απέτυχε να κάνει τη διαφορά και σιγά σιγά επέστρεψε στον πάγκο με τον Σάρι να μη δείχνει και πολλή υπομονή μαζί του. Ο κόουτς πήρε την επετηρίδα στα χέρια του, κούνησε το κεφάλι με απογοήτευση και είπε να δείξει ξανά εμπιστοσύνη στον Βέλγο Ντρίες Μέρτενς. Ο ορισμός του παίκτη-αλλαγή πέρσι, έπαιξε 33 παιχνίδια ξεκινώντας μόλις τα 6, ποτέ δεν κέρδισε τον προπονητή του και ποτέ δεν μπόρεσε να βγάλει τον Ινσίνιε από την 11αδα. Δεν ήταν μόνο αυτό το πρόβλημα. Ήταν ότι σε μια ομάδα μαθημένη να παίζει με φορ περιοχής όπως ο Αργεντινός κι ο Πολωνός, έπρεπε να αλλάξει η επιθετική ισορροπία. Ο Μέρτενς ήταν κατά κύριο λόγο ένα εξτρέμ με έφεση να παίζει στα άκρα και μόνο το καλοκαίρι ο Σάρι τον είχε δοκιμάσει σε θέση επιθετικού μέχρι να έρθει ο Μίλικ.

Η Νάπολι πέρασε μια δύσκολη περίοδο προσαρμογής, ειδικά κατά το Νοέμβριο, το περιορισμένο ρόστερ και τα συνεχή ματς στο Τσάμπιονς Λιγκ έκαναν δύσκολη τη δουλειά της, αλλά σιγά σιγά οι κόποι του Σάρι έφεραν καρπούς. Η ομάδα αρχισε να σκοράρει ακατάπαυστα: τρία γκολ στην Ίντερ, πέντε σε Κάλιαρι-Τορίνο, τρία στη Φιορεντίνα σε ένα τρελό 3-3 και αποκορύφωμα το 1-7 μέσα στην Μπολόνια λίγες μέρες πριν. Ο Μέρτενς έχει μάθει για τα καλά πλέον τον ρόλο του, στα 29 του είναι από τους πιο φορμαρισμένους παίκτες στην Ευρώπη σκοράροντας (16 γκολ συνολικά στο πρωτάθλημα προς το παρόν) και δίνοντας και ασίστ κι η Νάπολι αποτελεί μια ομάδα που χαίρεσαι να βλέπεις. Χάμσικ, Καγιεχόν και Ινσίνιε είναι από κοντά στο σκοράρισμα, πολλές φορές οι αντίπαλοι δεν ξέρουν από ποιον να πρωτοφυλαχτούν. Η Νάπολι δεν θυμίζει τη Ρόμα του Σπαλέτι με το 4-6-0, αλλά κι αυτή αναγκάστηκε να πειραματιστεί για να βρει ισορροπία. Πίσω από Μονακό, Ρεάλ, Μπαρτσελόνα και Φέγενορντ είναι η καλύτερη επίθεση στην Ευρώπη (στα πιο προηγμένα πρωταθλήματα) και μάλιστα σε μια χώρα που φημίζεται για την λατρεία της στην άμυνα.

Ο ντε Λαουρέντις έβγαλε το καπέλο στη Γιουβέντους πρόσφατα, παραδεχόμενος την “τέχνη του κερδίζειν” των πρωταθλητών, κάτι που όμως δεν τον απασχολεί . “Έχουν έναν κύριο για προπονητή που ξέρει να γυρίζει τα ματς, έχουν μάθει να κερδίζουν, δεν παραδίδονται ποτέ, έχουν πάντα κίνητρο και μπαίνουν μέσα για να κερδίσουν τον αντίπαλο, όχι για να παίξουν όμορφο ποδόσφαιρο. Εγώ ζητάω φινέτσα, δεν είμαστε ομάδα με φυσική δύναμη. Είμαι με τον Σάρι και το ποδόσφαιρο της διασκέδασης και της αισθητικής. Το να βάζεις την ομορφιά στο ποδόσφαιρο είναι σημαντικό“.

Η ομορφιά στο ποδόσφαιρο όμως, δεν φέρνει πάντα και την ευτυχία. Πριν το τελευταίο ματς με την Τζένοα, η Νάπολι είχε εφτά σερί παιχνίδια που δεχόταν γκολ. Δεν έχει κακή άμυνα, αλλά όταν είναι η 5η συνολικά στο πρωτάθλημα με 10 παραπάνω γκολ παθητικό από την Γιουβέντους, καταλαβαίνει κανείς ότι αποτελεί αδυναμία. Με το πρόγραμμα να γίνεται φωτιά και το ρόστερ να είναι μικρό, τα πράγματα ζορίζουν. Πρωτάθλημα (αν και οι 9 βαθμοί από την κορυφή είναι πολλοί), κύπελλο (στα ημιτελικά με Γιουβέντους) και Τσάμπιονς Λιγκ (στους 16 με τη Ρεάλ) φτάνουν. Στο Μπερναμπέου με αντίπαλο τη Ρεάλ Μαδρίτης, η Νάπολι ξέρει ότι δεν θα έχει πολλά περιθώρια για λάθη.

Ο Σάρι φαίνεται να δικαιώνει τον ντε Λαουρέντις που δήλωσε “θα δούμε ένα φεστιβάλ ποδοσφαίρου στο Μπερναμπέου”. Με μεγάλη φυσικότητα είπε ότι το μόνο του δίλημμα είναι αν θα ξεκινήσει με τρεις ή τέσσερις επιθετικούς. “Το να αλλάξω 2-3 παίκτες δεν θα μας κάνει μια ομάδα που θα κάτσει πίσω και θα περιμένει τη Ρεάλ αμυντικά. Θα έπρεπε να αλλάξω όλη την 11αδα, αλλά κι αυτό δεν θα είχε αποτέλεσμα γιατί δεν ξέρουμε να παίζουμε έτσι. Θα κατεβάσουμε την πιο επιθετική μας ομάδα, την πιο τολμηρή, όσο μπορούμε να κρατάμε την ισορροπία και τις αντοχές να αμυνθούμε κιόλας. Το μόνο που δεν θα δεχτώ, είναι να παίξουμε φοβισμένα“. Το σίγουρο είναι ότι η Νάπολι έχει μια δεδομένη φιλοσοφία και ακόμα και στα δύσκολα μένει πιστή σε αυτή. Το ακόμα πιο σίγουρο, ότι αν είσαι ουδέτερος, η Νάπολι είναι μια ομάδα που θα απολαύσεις να βλέπεις, ακόμα κι αν στο τέλος της σεζόν μείνει και πάλι χωρίς έναν τίτλο.