Στις αρχές της περασμένης δεκαετίας, όλα ήταν διαφορετικά στο Ντονέτσκ της Ουκρανίας. Η τοπική Σαχτάρ απολάμβανε το ολοκαίνουριο γήπεδό της, την Ντονμπάς Αρένα, πριν αρχίσουν οι πρώτες αναταράξεις στην περιοχή το 2014, και ο κόσμος έβλεπε την αγαπημένη του ομάδα να κυριαρχεί στο πρωτάθλημα της χώρας, έχοντας κάνει τη Διναμό Κιέβου κομπάρσο. Λίγο πριν η Σαχτάρ αναγκαστεί να γίνει πρόσφυγας εξαιτίας των αναταραχών και αναζητήσει έδρα αρχικά στο Λβιβ, μετά στο Χάρκοβο και τελικά στο Κίεβο, ο κόσμος της πανηγύριζε τα (ουκ ολίγα) γκολ της ομάδας με μουσική. Ο κάθε παίκτης είχε το δικό του μουσικό θέμα. Ήταν εκείνη την τριετία που στο Ντονμπάς Αρένα έγινε σουξέ το παρακάτω κομμάτι:
“Ο Χορός των Σπαθιών” του Αράμ Χατσατουριάν είναι αρκετά γνωστός και η επιλογή του μουσικού θέματος δεν ήταν τυχαία. Ήταν προς τιμήν του παιδιού θαύματος της Σαχτάρ, ενός μεγάλου ταλέντου, του Αρμένιου Χενρίχ Μεχιταριάν, που εμείς θα αναφέρουμε ως Μικιταριάν μια που έχει υιοθετηθεί ως προφορά στην Ελλάδα. Ο Μικιταριάν γεννήθηκε σε μια αμιγώς ποδοσφαιρική οικογένεια, με τον πατέρα του μάλιστα να παίζει μπάλα στη Γαλλία, εκεί που ο μικρός Μικιταριάν έζησε τα πρώτα χρόνια της ζωής του. Με το ποδόσφαιρο είχε να κάνει και η μητέρα του, καθώς έγινε υπεύθυνη των εθνικών ομάδων της Αρμενίας στην Π.Ο. της χώρας. Δυστυχώς όμως, ο πατέρας του δεν πρόλαβε να τον καμαρώσει.
«Ξαφνικά σταμάτησε να παίζει ποδόσφαιρο, ήταν όλη την ώρα στο σπίτι», θυμάται για τον πατέρα του ο Χενρίχ. Ο μικρούλης παρακαλούσε καθημερινά να τον πάρει ο μπαμπάς του σε μία προπόνηση, ήταν το όνειρό του, αλλά ξαφνικά είδε τον μπαμπά του να κόβει την μπάλα. Όταν λοιπόν η οικογένεια τού ανακοίνωσε ότι θα επέστρεφαν στην Αρμενία του φάνηκε παράξενο. Ο πατέρας του ήταν μόλις 33 ετών, γιατί να αφήσει την καριέρα του; Λίγο καιρό αργότερα έμαθε την αλήθεια. Ο Χαμλέτ Μικιταριάν ήταν άρρωστος, είχε όγκο στον εγκέφαλο και αφού επέστρεψαν στην Αρμενία, λίγο καιρό αργότερα έφυγε από τη ζωή. Μια τραγική ιστορία που σημάδεψε τον Μικιταριάν. Η μνήμη του πατέρα του δεν έσβησε όμως. Ο Μικιταριάν έλιωνε τις βιντεοκασέτες με τους αγώνες του μπαμπά του. Και κάθε φορά που αυτός σκόραρε και η κάμερα τον έδειχνε από κοντά να πανηγυρίζει, η καρδιά του μικρούλη σκιρτούσε.
https://www.youtube.com/watch?v=hSlKPBYGBM8
Ένα χαμηλών τόνων παιδί με τεράστιο ταλέντο, ο Μικιταριάν λάτρευε την μπάλα και έφτασε μέχρι τη Βραζιλία για να προπονηθεί στη Σάο Πάουλο. Χάρη σε ένα πρόγραμμα της βραζιλιάνικης ομάδας σε συνεργασία με την Π.Ο. της Αρμενίας, ο 13χρονος τότε Μικιταριάν πήγε μαζί με άλλα παιδιά σε μια ξένη χώρα με ελάχιστες ομοιότητες με την Αρμενία και βρέθηκε σε ένα μέρος όπου δεν μπορούσε να μιλήσει τη γλώσσα. Τίποτα δύσκολο γι΄ αυτόν βέβαια. Στην πορεία των ετών, εκτός από τα γαλλικά που έμαθε περνώντας τα πρώτα χρόνια της ζωής του κοντά στον πατέρα του στη Β’ εθνική της Γαλλίας, έμαθε επίσης αγγλικά, ιταλικά, γερμανικά, πορτογαλικά, ρώσικα σε συνδυασμό φυσικά με τα αρμένικα. Στη Βραζιλία ήταν συγκάτοικος με τον Ερνάνες, ο οποίος αργότερα θα περνούσε από το καμπιονάτο και ομάδες όπως Λάτσιο, Ίντερ και Γιουβέντους. «Είχα κάνει μαθήματα πορτογαλικών για δύο μήνες, αλλά είναι τελείως διαφορετικό να πηγαίνεις εκεί», θα πει σε συνέντευξή του αρκετά χρόνια αργότερα. Η Βραζιλία του άρεσε πολύ. Ο κόσμος του μιλούσε, ακόμα κι αν αυτός δεν καταλάβαινε τίποτα, του χαμογελούσε και του χτυπούσε την πλάτη λες και γνωρίζονταν από παλιά. Όπως λέει: «στο γήπεδο μιλούσαμε την παγκόσμια γλώσσα του ποδοσφαίρου και εγώ άρχισα να τους μαθαίνω το δικό μας αλφάβητο». Επέστρεψε στην Αρμενία αδυνατισμένος, αλλά με πολύ καλύτερη τεχνική. Πολύ ανώτερος από τους συνομήλικούς του, αυτές οι γνώσεις που πήρε έστω για λίγους μήνες στη Βραζιλία τον εκτόξευσαν.
Ο Μικιταριάν έπαιξε μπάλα στην καλύτερη ομάδα της Αρμενίας, την Πιουνίκ, εκεί που βγαίνουν τα μεγαλύτερα ταλέντα της χώρας. Στη συνέχεια μετακόμισε στην Ουκρανία και τη Μέταλουργκ του Ντονέτσκ. Έκατσε πολύ λίγο εκεί και πήγε στη Σαχτάρ, απογειώνοντας την καριέρα του. Εκεί έγινε από τους βασικούς πυλώνες της ομάδας του Μιρτσέα Λουτσέσκου. «Το τεράστιο βήμα μας μπροστά ήταν ο Μικιταριάν. Με την ταχύτητά του δημιούργησε πολλούς χώρους», είχε πει ο προπονητής. «Έλεγαν ότι δεν θα τα κατάφερνα στη Σαχτάρ γιατί θα έβρισκα 12 Βραζιλιάνους εκεί. Δεν είπα τίποτα, απλώς γελούσα μέσα μου. Δεν ήξεραν ότι είμαι μισός Βραζιλιάνος», θα γράψει ο Μικιταριάν σε κείμενό του στο Players’ Tribune. Ο Μικιταριάν απέδειξε τελικά ότι μπορούσε να τα καταφέρει. Σκόραρε συνεχώς, απόλαυσε τίτλους, απόλαυσε πολλούς Χορούς των Σπαθιών και έκανε και μια μεγαλειώδη πορεία με την εθνική Αρμενίας στα προκριματικά του Euro 2012. Και φυσικά, τα μαθήματα πορτογαλικών των βοήθησαν πολύ για να μιλάει με την παροικία των Βραζιλιάνων στο Ντονέτσκ.
Το ταλέντο του Μικιταριάν ήταν για παραπάνω πράγματα και κάπως έτσι ήρθε η γερμανική εμπειρία. Ίσως πιο δύσκολη από τις υπόλοιπες. Ο “Μίκι” όπως έγινε το παρατσούκλι του είχε καλές στιγμές στην Μπορούσια Ντόρτμουντ, είχε όμως και άσχημες περιόδους. Και επειδή ο ίδιος κάνει πάντα σκληρή κριτική στον εαυτό του, αυτές τις βίωσε δυσκολότερα από άλλους συμπαίκτες του. Η δεύτερη σεζόν του, όπως λέει ο ίδιος, ήταν άσχημη. Λίγα γκολ, λίγες ασίστ και πολύς χρόνος μόνος στο διαμέρισμά του να σκέφτεται τι πάει στραβά. Η έλευση του Τούχελ όμως τον ανέβασε και η τρίτη και τελευταία σεζόν του στη Γερμανία ήταν εξαιρετική. Καθιερώθηκε, αγαπήθηκε και έφτασε η ώρα για το επόμενο βήμα.
Ο Τούχελ έπαιξε σημαντικό ρόλο στην καριέρα του
Και μετά Αγγλία. Το πέρασμά του από τη Γιουνάιτεντ συνέπεσε και με τις τελευταίες αξιόλογες στιγμές του συλλόγου. Μπορεί ο κόσμος της Γιουνάιτεντ το 2017 να γκρίνιαζε, να θεωρούσε ότι η ομάδα δεν είναι καλή, είναι αποτυχημένη, αλλά μια πενταετία μετά, οι περισσότεροι καταλαβαίνουν ότι ο Μουρίνιο δεν έπαιζε τα κλασικά του παιχνίδια μιλώντας με τόσο θερμά λόγια για εκείνη τη σεζόν με τα τρία τελευταία τρόπαια του συλλόγου. Ο Πορτογάλος έφυγε, αλλά πρόλαβε να κατακτήσει με τον Μικιταριάν το Europa League στην Στοκχόλμη. Ο Αρμένιος ήταν αυτός που με το γκολ του καθάρισε το ματς. Γκολ σε τελικό ευρωπαϊκής διοργάνωσης και πρώτη ευρωκούπα για τον Μικιταριάν. Έγινε ο πρώτος Αρμένιος που τα κατάφερνε και η συμβολή του στη διοργάνωση ήταν τρομερή, καθώς σκόραρε 6 φορές συνολικά. H συμβίωσή του όμως με τον Πορτογάλο δεν ήταν η καλύτερη. Ο Μουρίνιο του έκανε συχνά κριτική και οι σχέσεις τους δεν ήταν καθόλου καλές. Ο Μουρίνιο δεχόταν τρομερή κριτική από κόσμο και δημοσιογράφους και έψαχνε φταίχτες. Ήταν αυτός άλλωστε που επέμενε να τον δώσει αντάλλαγμα για τον Αλέξις Σάντσες. «Μια φορά με είδε στο πρωινό και ήρθε και μου είπε ‘εξαιτίας σου δέχομαι τόση κριτική’», θυμάται ο Μικιταριάν. Ο Αρμένιος, ίσως και λόγω χαρακτήρα, ήταν συχνά το εύκολο θύμα, αυτός που ο Μουρίνιο μπορούσε να κατηγορήσει δημόσια. Λέγεται ότι είχαν έρθει σε διαμάχη σε μια προπόνηση.
Ο Αρμένιος κατάφερε να φτάσει σε έναν ακόμα τελικό ευρωπαϊκής διοργάνωσης, αυτή τη φορά με την Άρσεναλ. Δεν μπόρεσε όμως να το χαρεί. Η επιλογή του Αζερμπαϊτζάν ως έδρα του τελικού από την ΟΥΕΦΑ ήταν ό,τι το χειρότερο για τον Μικιταριάν, καθώς η Αρμενία βρίσκεται (όπως είδαμε και πρόσφατα) σε διαμάχη με τη χώρα αυτή εξαιτίας της περιοχής του Ναγκόρνο-Καραμπάχ. Οι δυο χώρες δεν έχουν σχέσεις, βρίσκονται σε πόλεμο επί της ουσίας. Οι άνθρωποι της Άρσεναλ φοβούμενοι για την ασφάλεια του παίκτη, αποφάσισαν από κοινού να μην ταξιδέψει. Η ευκαιρία χάθηκε. Ο Μικιταριάν είχε αγωνιστεί στα 11 από τα 14 παιχνίδια εκείνη της σεζόν στην ευρωπαϊκή πορεία. Θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι γι’ αυτό η Άρσεναλ έχασε, αλλά σίγουρα θα ήταν ένα πολύτιμο εργαλείο στο ματς με την Τσέλσι.
Λίγοι περίμεναν ότι Μικιταριάν και Μουρίνιο θα βρίσκονταν ξανά μαζί. Κι όμως αυτό έγινε. Η Ρόμα ήταν αυτή που πήρε τον Μικιταριάν μετά το πέρασμά του από την Άρσεναλ και αφού τον δανείστηκε αρχικά, τον απέκτησε κανονικά. Ειδικά η 2η σεζόν του Μικιταριάν ήταν εξαιρετική, καθώς σκόραρε 13 φορές στο πρωτάθλημα. Αν και οι τραυματισμοί είναι συχνοί, ο Μικιταριάν είναι ένα από τα σημαντικά στελέχη του ρόστερ. Και σίγουρα, όταν το περασμένο καλοκαίρι έμαθε ότι τον Φονσέκα θα αντικαθιστούσε ο Μουρίνιο, τον έλουσε κρύος ιδρώτας. Παρόλα αυτά, τα πράγματα πήγαν πολύ καλύτερα από ό,τι θα περίμεναν οι περισσότεροι, παρά το αρχικό μούδιασμα. Ο Μικιταριάν με την αξία του κέρδισε σταδιακά την εμπιστοσύνη του Μουρίνιο και έχει παίξει σε πάνω από 30 ματς φέτος, δεν έχει σκοράρει ιδιαίτερα, αλλά έχει αρκετές ασίστ. Οι περισσότεροι οπαδοί της Ρόμα λένε ότι είναι ο καλύτερος δημιουργός της ομάδας. Και κυρίως, ότι η αξία του φαίνεται όταν λείπει, καθώς η ομάδα είναι σαφώς χειρότερη. Οι σχέσεις του με τον Πορτογάλο φαίνονται να έχουν φτιάξει. Ο Μικιταριάν κατάφερε να φτάσει κάπως έτσι στα 33 του σε έναν ακόμα ευρωπαϊκό τελικό. Τον δεύτερό του με τον Μουρίνιο. Δυστυχώς όμως, ένας τραυματισμός από το ματς με τη Λέστερ τον καθιστά αμφίβολο για τον τελικό με τη Φέγενορντ. Και ο ίδιος και ο Μουρίνιο θα ήθελαν να είναι 100% ώστε να βοηθήσει. Το συμβόλαιό του λήγει το καλοκαίρι και πολλά λέγονται. Το γεγονός ότι είναι ότι έχει πατήσει για τα καλά τα 33 του και υπάρχουν ομάδες όπως η Ίντερ που ενδιαφέρονται, δείχνει ότι ακόμα και τώρα αποτελεί σπουδαία περίπτωση. Ο Μουρίνιο λέγεται ότι θα τον ήθελε για μια ακόμα σεζόν.