Όταν το μακρινό 2000 ο Σωκράτης Κόκκαλης έδινε τα κλειδιά του Ολυμπιακού σε έναν «γυαλάκια» που θύμιζε απουσιολόγο σε κολλέγιο για να διαδεχτεί τον Γιάννη Ιωαννίδη, το μισό ελληνικό μπάσκετ έψαχνε να βρει από πού κρατάει η σκούφια αυτού του τύπου και το άλλο μισό καταδίκαζε προκαταβολικά τον νεαρό σε αποτυχία.

Ο Ηλίας Ζούρος έφτασε παρά ένα σουτ στο πρωτάθλημα, έμεινε σχεδόν δύο χρόνια στον Ολυμπιακό και σίγουρα έδειξε όχι απλά θετικά αλλά εξαιρετικά δείγματα γραφής, έχοντας έναν ολόκληρο… κόσμο απέναντι του. Αυτό βέβαια δεν εμπόδισε τους (πάντα ευρηματικούς) φιλάθλους του Παναθηναϊκού να κάνουν καζούρα στους αντίστοιχους του Ολυμπιακού, μεταξύ άλλων και με το σύνθημα «Με Ηλία Ζούρο δεν ανάβεις πούρο».16 χρόνια μετά, ο Έλληνας κόουτς άναψε όχι ένα αλλά… δεκάδες πούρα, προκειμένου να πανηγυρίσει την πρόκριση της Εθνικής Γεωργίας στο ερχόμενο Ευρωμπάσκετ. Και μάλιστα με τρόπο εξόχως δραματικό. Για να προκριθούν οι Γεωργιανοί στη διοργάνωση έπρεπε να κάνουν «διπλό» μέσα στο Μαυροβούνιο, που δεν το λες και απλή υπόθεση. Ο Ζούρος πλέον λατρεύεται σαν μικρός θεός στη Γεωργία αποτελώντας τον δεύτερο- μετά τον επί σειρά ετών συνεργάτη του Γιώργο Κετσελίδη που αναδείχτηκε πρωταθλητής Γεωργίας- Έλληνα προπονητή που μαθαίνουν οι συμπατριώτες του (νυν Αρειανού) Σανικίτζε.

Το καλό για τον Ηλία είναι πως η Βαλτική αποδεικνύεται γι’αυτόν προπονητική Ιθάκη, αφού μετά το πρωτάθλημα Λιθουανίας που πήρε με τη Ζαλγκίρις, φτάνει σε μία ακόμη επιτυχία. Το κακό πως από τον Ολυμπιακό και μετά, με εξαίρεση το διάστημα που δούλεψε στον Πανελλήνιο, δεν βρήκε κατάλληλο έδαφος ώστε να δείξει την αξία του επί ελληνικού εδάφους. Τόσο συλλογικά, όσο και στην Εθνική… Τύχη, μοίρα, πεπρωμένο; Όπως και να το πεις, η εν Ελλάδι καριέρα του 50χρονου πια κόουτς δεν ήταν αυτή που θα έπρεπε. Ούτε στην αρχή, ούτε στην πορεία της… Ας ελπίσουμε ότι τουλάχιστον το τέλος της θα είναι όπως πρέπει!
SOKIN