Η σταθερή άνοδος του Μάρκο Ρόζε

Για τους πολύ νεότερους το όνομα “Μπορούσια Μενχενγκλάντμπαχ” εκτός από γλωσσοδέτης, πιθανότατα δεν λέει πολλά. Για τους παλιότερους όμως, η Γκλάντμπαχ είναι η γερμανική ομάδα που έχει πολλές συμπάθειες στην Ελλάδα, κάτι περίπου σαν την Λιντς του παρελθόντος. Η πλούσια ιστορία της ομάδας από την ποδοσφαιρομάνα Βόρεια Ρηνανία-Βεστφαλία αξίζει ενός ξεχωριστού κειμένου, καθώς στη δεκαετία του 1970 με το όμορφο ποδόσφαιρό της κέρδισε πολύ ουδέτερο κόσμο. Σήμερα, θα ασχοληθούμε με το παρόν της.

Η Μπορούσια, Πρωσία στα λατινικά, φιγουράρει αυτή τη στιγμή στην πρώτη θέση της Μπουντεσλίγκα. Οι πιθανότητες δεν είναι μαζί της ώστε να τερματίσει εκεί, πέρσι βγήκε 5η και μόλις 2 βαθμούς μακριά από την 8η Βέρντερ που έμεινε εκτός Ευρώπης, σίγουρα όμως δεν βρίσκεται εκεί κατά τύχη. Και αν ψάχνουμε τους λόγους, ένας από τους βασικότερους βρίσκεται στον πάγκο της και ακούει στο όνομα Μάρκο Ρόζε.

Ο Κλοπ παρηγορεί τον ποδοσφαιριστή Ρόζε που έχει αποβληθεί.
Από τα χρόνια στη Μάιντζ.

Ο πρώην αριστερός αμυντικός από τη Λειψία είναι εγγονός ενός σπουδαίου Γερμανού ποδοσφαιριστή του Βάλτερ Ρόζε. Ο Μάρκο έπαιξε στην ομάδα της πατρίδας του και αργότερα στο Ανόβερο, αλλά βρήκε τον ποδοσφαιρικό του παράδεισο στη Μάιντζ, εκεί που έμεινε για 8 χρόνια και έμαθε πολλά από τον προπονητή του Γιούργκεν Κλοπ, που όπως είναι λογικό αποτέλεσε τη μεγαλύτερη επιρροή του. “Ήμουν ο ηγέτης που μπορούσες να βασιστείς, αλλά δεν ήμουν εύκολος χαρακτήρας, ήμουν πολύ οξύθυμος“, παραδέχεται. Αρχικά, οι δυο τους δεν τα πήγαιναν καλά, στη συνέχεια όμως βρήκε ο ένας τα κουμπιά του άλλου.

Στη Μάιντζ τελείωσε την ποδοσφαιρική του καριέρα και εκεί ξεκίνησε την προπονητική, ως παίκτης-βοηθός προπονητή. Στη συνέχεια επέστρεψε στη Λειψία και την τοπική Λοκομοτίβ, μαθαίνοντας τον κόσμο της Δ’ εθνικής για μια σεζόν. Το επόμενο βήμα του το 2013 ήταν να μετακομίσει στην Αυστρία και το Σάλτσμπουργκ, στις ακαδημίες της τοπικής ομάδας. Η Ρεντ Μπουλ ίσως να μην είναι η πιο συμπαθής ομάδα, ακόμα και για ορισμένους από τους ίδιους τους οπαδούς της παλιάς Αούστρια Σάλτσμπουργκ, αλλά πολύς κόσμος αγνοεί το γεγονός ότι πέρα από τα αρνητικά της, λειτουργεί πολύ σοβαρά, δίνοντας σημασία στις μικρές ηλικίες και το σκάουτινγκ. Ο Ρόζε ανέλαβε κατά σειρά τις μικρές ομάδες Κ16 και Κ18, κατακτώντας μάλιστα με τη δεύτερη το Europa Youth League το 2017 απέναντι στην Μπενφίκα. Μία τεράστια επιτυχία για έναν τίτλο που κατακτούν συνήθως σύλλογοι με σπουδαίες ακαδημίες, όπως η Μπαρσελόνα, η Πόρτο και η Τσέλσι.

Το πέρασμά του από τις μικρές ομάδες, γέμισε τον Ρόζε με όλη αυτή την εμπειρία στο να ξεχωρίζει το ταλέντο, αλλά και να το βελτιώνει. Το επόμενο καλοκαίρι, η Σάλτσμπουργκ του έδωσε την ευκαιρία να αναλάβει την πρώτη ομάδα. Και σίγουρα το αυστριακό πρωτάθλημα δεν είναι ιδιαίτερης ποιότητας, ο Ρόζε στην πρώτη του χρονιά το κατέκτησε με 13 βαθμούς διαφορά, ενώ σε μια μεγάλη έκπληξη έχασε στον τελικό του κυπέλλου από τη Στουρμ Γκρατς, αλλά η πορεία της Σάλτσμπουργκ στην Ευρώπη ήταν ονειρική. Αφού διέλυσε τη Βιτόρουλ, μπήκε στους ομίλους και τερμάτισε πρώτη μπροστά από Μαρσέιγ, Κόνιασπορ και Γκιμαράες. Η συνέχεια όμως ήταν ακόμα καλύτερη, καθώς απέκλεισε τις Νάπολι και Ζενίτ και έφτασε στα ημιτελικά του Europa League. Έχασε με 2-0 στη Μασσαλία, αλλά στον επαναληπτικό ισοφάρισε το σκορ και τελικά λύγισε στο 116′ της παράτασης, μια ανάσα από έναν τελικό. Ένα σωρό άγνωστα ονόματα προέκυψαν και πήραν σπουδαίες μεταγραφές, όπως ο Μπερίσα στη Λάτσιο κι ο Νταμπούρ στη Σεβίλλη. Μαζί φυσικά προέκυψαν κι άλλα ονόματα (μην ξεχνάμε ότι κι ο Μανέ πέρασε από εκεί), όπως ο Αϊντάρα που πήρε… προαγωγή στην άλλη ομάδα της Ρεντ Μπουλ, στη Λειψία (τα κακά της εμπλοκής της ίδιας εταιρείας σε πολλούς συλλόγους). Ο κόουτς μέσα σε μια σεζόν είχε ήδη εντάξει στην ομάδα τρεις παίκτες από αυτούς που είχε στην Κ18, τους Αϊντάρα, Σλάγκερ και Βολφ.

Την ίδια προαγωγή περίμεναν όλοι να πάρει κι ο Ρόζε, αφού μάλιστα είναι και παιδί της Λειψίας και θα ήταν πολύ ωραία μια επιστροφή στην πατρίδα για την… τοπική Ρεντ Μπουλ. Η Σάλτσμπουργκ μάλιστα συνάντησε τη Λειψία στους ομίλους του Γιουρόπα Λιγκ πέρσι και την άφησε εκτός συνέχειας, αφού τερμάτισε και πάλι 1η, με 2η τη Σέλτικ. Η πορεία ήταν και πάλι καλή. Απέκλεισε την Μπριζ και στη συνέχεια συνάντησε ξανά τη Νάπολι που αυτή τη φορά όμως την απέκλεισε. Η Λειψία όμως προτίμησε τον Νάγκελσμαν τελικά κι ο Ρόζε παρά την πορεία στην Ευρώπη και το νταμπλ στη 2η σεζόν του στην Αυστρία δεν έκανε τη μετακόμιση στο σπίτι του. Όχι φυσικά ότι τον πείραξε. Οι προτάσεις ήταν ήδη πολλές κι ο Μάρκο ήταν από τα πιο “καυτά” ονόματα προπονητών εκεί έξω. Γιατί στην περίπτωση του Ρόζε, δεν είναι απλώς τα αποτελέσματα, αλλά και το ποδόσφαιρο. Η Σάλτσμπουργκ έπαιζε κάτι σαν 4-3-1-2, που μπορεί να αναλυθεί κι ως 4-4-2 σε ρόμβο. Οι 4 στην άμυνα κι οι δύο στην επίθεση είναι αδιαπραγμάτευτοι, το κέντρο ανάλογα με τις ανάγκες του αγώνα μπορεί να προσαρμοστεί με μερικά μέτρα πιο πίσω ή πιο μπροστά. Κυρίαρχο στοιχείο είναι το “κλοπικό” Gegenpressing, η άμεση πίεση μετά από την απώλεια κατοχής ώστε να πάρει ξανά την μπάλα. Ποδόσφαιρο υψηλής έντασης που γεμίζει τον φίλαθλο.

Ο Ρόζε έγινε ο πρώτος προπονητής που αποβλήθηκε στο γερμανικό κύπελλο

Ο Ρόζε τελικά επέλεξε τα “πουλάρια” της Γκλάντμπαχ, έχοντας και την πλήρη στήριξη του Κλοπ. “Εμπιστεύομαι τον Μάρκο στα πάντα”, είπε για τον πρώην συμπαίκτη του και στη συνέχεια παίκτη του στη Μάιντζ. Έχοντας την ομάδα με τον τρίτο μικρότερο Μ.Ο. ηλικία στην Μπουντεσλίγκα και βάζοντας και άλλα πράγματα στην τακτική του (όπως το 4-2-3-1), ο Ρόζε έχει κάνει τον κόσμο της Γκλάντμπαχ να αναπολεί τα παλιά και να πιστεύει ότι το μέλλον ανήκει στον ιστορικό σύλλογο. Σε αυτό παίζει ρόλο και ο βοηθός του Ρενέ Μάριτς, που αποτελεί λίγο πολύ το όνειρο κάθε “μανατζερόφιλου”. Ο Μάριτς έγινε γνωστός από ένα blog στο οποίο έκανε τακτικές αναλύσεις. Αρχικά, ο Τούχελ ήταν ο πρώτος που άρχισε να τον συμβουλεύεται και στη συνέχεια απέκτησε φιλία με τον Ρόζε. Ο Ρόζε τον είχε μαζί του στην Αυστρία και τον πήρε και στη Γερμανία. Θεωρείται σπουδαίος τακτικός αναλυτής.

Όπως δήλωσε κι ο Μάρκους Τουράμ (ναι, ο γιος του Λιλιάν), ένα διαμαντάκι που η Γκλάντμπαχ πήρε φέτος,: “Ο Ρόζε μας μιλάει για τον αντίπαλο και μας εξηγεί ακριβώς τι θέλει να κάνουμε στον αγωνιστικό χώρο με αποτέλεσμα να τα καταλαβαίνουμε όλα. Μας γεμίζει αυτοπεποίθηση, είναι ένας προπονητής που σε κάνει να θέλεις να πολεμήσεις γι’ αυτόν“. Και φυσικά συνεχίζει να εκμεταλλεύεται κάθε παίκτη. Τα περίπου 25 εκατομμύρια που η Γκλάντμπαχ εισέπραξε από την πώληση του μικρότερου αδερφού Αζάρ επενδύθηκαν σε παίκτες όπως ο νεαρός Τουράμ ή ο 22χρονος Εμπολό από τη Σάλκε. Ο Ρόζε συνήθως δικαιώνεται για τις επιλογές του, κάτι πολύ σημαντικό όταν δεν έχεις τεράστιο μπάτζετ από πίσω σου.

Μπροστά στους εκδρομείς στο βροχερό Ολίμπικο

Η πορεία στην Ευρώπη όμως δεν είναι αντίστοιχη. Η Γκλάντμπαχ βρίσκεται στην τελευταία θέση του ομίλου με 2 βαθμούς και το παιχνίδι με τη Ρόμα είναι υψίστης σημασίας. Πολλοί άρχισαν να σκέφτονται αν η Γκλάντμπαχ θα πρέπει να αφήσει την Ευρώπη και να επικεντρωθεί στο πρωτάθλημα, ειδικά με την Μπάγερν πληγωμένη, αλλά ο Ρόζε στη μέχρι τώρα πορεία του, έχει δείξει πόσο εκτιμά τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις και θα παλέψει μέχρι τέλους.

Είναι εντυπωσιακό το γεγονός ότι στη Γερμανία υπάρχει μια νέα γενιά νέων προπονητών. Προπονητών που χωρίς μεγάλη εμπειρία ανέλαβαν μεγάλες ομάδες, σύλλογοι που έδειξαν εμπιστοσύνη σε ανθρώπους που δεν είχαν από πίσω κάποιο “μεγάλο” όνομα, αλλά είχαν δουλέψει σε μικρές ομάδες. Σε μεγάλο βαθμό αυτό φαίνεται να βγαίνει σε καλό για το γερμανικό ποδόσφαιρο. Ο Ρόζε είναι σε μεγάλο βαθμό επηρεασμένος από τις ιδέες του Κλοπ, ο ίδιος δηλώνει ότι ακόμα περισσότερο από την “πίεση” και την “ένταση” τον επηρέασε το πώς ο Κλοπ συμπεριφέρεται στους παίκτες του. Σε όλα αυτά προσθέτει και τα στοιχεία της τακτικής ανάλυσης, της δουλειάς σε πιτσιρικάδες και ενός επιτυχημένου σκάουτινγκ. Στην Γκλάντμπαχ έχει την ευκαιρία να βρει μια ομάδα που αντιπροσωπεύει μια πόλη, μια ομάδα με πιστό κοινό και με τα εχέγγυα ότι θα δουλεύει απρόσκοπτα. Και για τον μέσο θεατή, οι ομάδες του Ρόζε θα παρουσιάζουν πάντα ενδιαφέρον, είτε παίρνουν τα αποτελέσματα, είτε όχι.