“Πώς γίνεται ένας παίκτης που πετυχαίνει τόσα πολλά γκολ να βάζει τόσα λίγα γκολ;”

Αυτή η φράση που χρησιμοποίησε πριν από λίγες ημέρες ο Νορβηγός πρώην ποδοσφαιριστής και νυν σχολιαστής, Γιαν Φιόρτοφτ για να περιγράψει τον Ρομέλου Λουκάκου ακούγεται τελείως παράλογη αλλά και τόσο εύστοχη ταυτόχρονα που καταλήγει να είναι ό,τι πιο σωστό έχουμε διαβάσει για την παρουσία του Βέλγου στην εθνική του ομάδα τα τελευταία χρόνια.

Αν έχεις ασχοληθεί έστω και λίγο με το Euro της Γερμανίας έχεις σίγουρα καταλάβει ότι έχει δημιουργηθεί ένας νέος, άτυπος κανόνας για τα παιχνίδια του Βελγίου. Αν ο Λουκάκου εμπλέκεται σε μια μεγάλη ευκαιρία δυο είναι οι πιθανές καταλήξεις και δεν είναι οι γνωστές δυο που ισχύουν για όλους τους άλλους ποδοσφαιριστές: Ή θα την χαραμίσει ή θα τη στείλει στα δίχτυα, θα πανηγυρίσει αλλά το γκολ δεν θα μετρήσει.

Λίγο πριν την ολοκλήρωση της πρώτης φάσης του τουρνουά ο Λουκάκου είναι ένας από τους μεγάλους πρωταγωνιστές του. Όχι όμως για τους λόγους που θα ήθελε αυτός, οι φίλοι του Βελγίου αλλά και όλοι όσοι έχουν ποντάρει πάνω του πιστεύοντας ότι θα αναδειχθεί πρώτος σκόρερ της διοργάνωσης. Κι εδώ κάπου ξεκινάει το μπέρδεμα της όλης κατάστασης. Γιατί για το γεγονός ότι μετά από τα δυο πρώτα παιχνίδια το κοντέρ του γράφει ακόμα 0 γκολ φταίει αλλά και δεν φταίει. Παράλογο; Ίσως. Όμως ισχύει.

Κανένας δεν μπορεί να παραβλέψει ότι ο Βέλγος θηριώδης επιθετικός είναι άστοχος σε βαθμό άκρως εκνευριστικό για οποιονδήποτε υποστηρίζει την ομάδα του. Δεν χρειάζεται καν να παραθέσουμε τα κλασικά στατιστικά με τα xGoals ή τα «missed chances» για να το αποδείξουμε. Όποιος έχει μάτια, το έχει δει. Επίσης, όποιος έχει καλή μνήμη θυμάται ότι αυτό δεν είναι κάτι πρωτοφανές. Στο προηγούμενο μεγάλο τουρνουά που συμμετείχε, το Μουντιάλ του Κατάρ, ο Λουκάκου ήταν φανερά ανέτοιμος εξαιτίας ενός τραυματισμού που τον ταλαιπωρούσε. Με το Βέλγιο όμως να χρειάζεται οπωσδήποτε τη νίκη στο τελευταίο παιχνίδι των ομίλων απέναντι στην Κροατία η χρησιμοποίηση του έστω και για λίγο έγινε μονόδρομος.

Μια από τις αρκετές χαμένες ευκαιρίες του

Τα 45 λεπτά που αγωνίστηκε στο δεύτερο ημίχρονο περιλάμβαναν μερικά από τα πιο εντυπωσιακά χάιλαιτς της διοργάνωσης. Με την είσοδο του στον αγώνα το άχρωμο και υπνωτισμένο ως τότε Βέλγιο έγινε αμέσως πολύ πιο επικίνδυνο και άγγιξε το γκολ πάρα πολλές φορές. Ο Λουκάκου κυριάρχησε στην αντίπαλη περιοχή, ήταν μέσα σε όλες τις φάσεις και βρέθηκε σε σημείο βολής αρκετές φορές, όπως ακριβώς και στα δυο πρώτα παιχνίδια αυτού του Euro (κανένας δεν έχει απειλήσει την αντίπαλη εστία περισσότερο από αυτόν). Του έλειπε όμως κάτι λίαν σημαντικό. Το γκολ.

Είτε με το αριστερό πόδι, είτε με το δεξί, είτε με το κεφάλι, είτε με το στήθος, είτε με πολύ κόσμο μπροστά του, είτε σχεδόν σε άδεια εστία, ο Βέλγος κατάφερε και αστόχησε σε όλες τις ευκαιρίες που του δόθηκαν, παρ’ότι όλες έλαβαν χώρα μέσα στη μικρή περιοχή. Για να μην αφήσουμε παραπονεμένους και τους στατιστικολόγους, μέσα σε 45′ ο γίγαντας (και με την κυριολεκτική και με την χαριτωμένα ειρωνική έννοια) κατέγραψε διπλάσια xGoals από ό,τι είχε η Κροατία σε όλο το ματς και περισσότερα απ’όσα είχε το Μαρόκο σε όλη τη φάση των ομίλων. Γκολ όμως δεν μπόρεσε να βάλει.

Ενάμιση χρόνο αργότερα και προς ικανοποίηση των αρκετών επικριτών του, ο Λουκάκου μοιάζει να συνεχίζει ακάθεκτος από εκεί που σταμάτησε. Η παρουσία του στην κορυφή της λίστας με τις χαμένες ευκαιρίες σε αυτό το Euro δεν αποτελεί πια έκπληξη. Μόνο που αυτή τη φορά η μπάλα σε ορισμένες περιπτώσεις καταλήγει στα δίχτυα. Τότε όμως επεμβαίνει το VAR, ακυρώνει το γκολ και τους πανηγυρισμούς του και σε φέρνει σαν ουδέτερο τηλεθεατή σε αυτή την άβολη κατάσταση που στο τέλος δεν ξέρεις αν πρέπει να τον κράξεις, να τον κοροϊδέψεις ή να τον λυπηθείς. Γιατί, μεταξύ μας, και τα τρία γκολ του που ακυρώθηκαν εκ των υστέρων (εννοείται πως είναι ρεκόρ για έναν ποδοσφαιριστή σε μεγάλη διοργάνωση) ήταν ο ορισμός του «πιο οριακό πεθαίνεις».

Είτε ως γκαντέμης, είτε ως χασογκόλης, είτε ως και τα δυο ταυτόχρονα, που είναι και το πιο ορθό, ο Βέλγος κλέβει την παράσταση ως τώρα και αποτελεί το μεγάλο θέμα συζήτησης εντός της ομάδας. “Του έχω απόλυτη εμπιστοσύνη. Αν υπάρχει ένας τύπος σε αυτή την ομάδα που μπορώ να εμπιστευτώ τυφλά και για τη νοοτροπία και για την ποιότητα του, αυτός είναι ο Ρομέλου. Ξέρω κιόλας ότι τις λατρεύει αυτές τις στιγμές που όλη η πίεση και η προσοχή είναι στραμμένη πάνω του” δήλωσε ο Βερτόχεν ενώ ο Αρτούρ Τεάτ πρόσθεσε: “Είναι πολύ άτυχος, γιατί αν δεις το οφσάιντ μιλάμε για ένα εκατοστό υπόθεση. Παραμένει όμως πολύ σημαντικός για εμάς. Δημιουργεί τόσες ευκαιρίες, φτιάχνει χώρους για τους άλλους και είμαι σίγουρος πως αν συνεχίσει έτσι τελικά θα πετύχει και πολλά γκολ.”

Μια εικόνα που πληγώνει, για την ώρα, όσους ελπίζουν πως θα βγει πρώτος σκόρερ

“Παίζει για το Βέλγιο εδώ και πολύ καιρό και έχει αποδείξει ότι ξέρει καλά πως να σκοράρει” δήλωσε ο προπονητής του, Ντομένικο Τεντέσκο, στη συνέντευξη τύπου μετά τη γκέλα της πρεμιέρας με τη Σλοβακία. “Το είδατε και σήμερα με τα δυο γκολ που έβαλε, άσχετα αν αυτά ακυρώθηκαν μετά. Αν χρειαστεί κάτι φυσικά και θα τον βοηθήσω αλλά είναι παίκτης παγκόσμιας κλάσης και δεν πιστεύω ότι χρειάζεται βοήθεια σε αυτόν τον τομέα.”

Αυτή η αναφορά του Τεντέσκο στο ιστορικό του Λουκάκου (όπως και το πρώτο κομμάτι της ατάκας του Φιόρτοφτ στην εισαγωγή) δεν είναι καθόλου υπερβολική. Παρά τη φήμη του χασογκόλη και του τσαπατσούλη που έρχεται και φεύγει κατά καιρούς ανάλογα με τη φόρμα του, στην πραγματικότητα το βιογραφικό του είναι γεμάτο με γκολ ενώ και τα πιο αναλυτικά στατιστικά του όλα αυτά τα χρόνια υποστηρίζουν ότι εν τέλει δεν είναι και τόσο άστοχος στην τελική προσπάθεια. Tα 159 γκολ σε 150 xG που την τελευταία δεκαετία στο πρωτάθλημα, παίζοντας με τις φανέλες πέντε διαφορετικών ομάδων, είναι μια πάρα πολύ καλή επίδοση στον τομέα της αποτελεσματικότητας ακόμα και για επιθετικούς παγκόσμιας κλάσης.

Μένοντας μόνο στις εθνικές ομάδες, που είναι και το ζητούμενο αυτή την εποχή, τα 85 γκολ που έχει γράψει με τα κόκκινα είναι ένα απίθανο νούμερο, ειδικά αν λάβουμε υπόψη ότι τα έβαλε σε μόλις 117 παιχνίδια. Στην ιστορία του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου μόνο ένας παίκτης έχει βάλει περισσότερα με την εθνική του! Κάποιος κύριος Κριστιάνο Ρονάλντο. Στην αντίστοιχη παγκόσμια λίστα είναι 6ος και πολύ σύντομα μπορεί να βρεθεί 4ος ενώ ο μέσος όρος σκοραρίσματος του με το εθνόσημο είναι καλύτερος από όλους τους υπολοιπους των πρώτων θέσεων.

Εδώ φυσικά υπάρχει το αντεπιχείρημα ότι ένα μεγάλο μέρος αυτών των γκολ μπήκε στα παιχνίδια των προκριματικών, εκεί που συχνά το Βέλγιο αντιμετωπίζει κάποιες πολύ αδύναμες ομάδες που αρκετές φορές τελειώνουν το 90λεπτο με 5 και 6 γκολ στην πλάτη. Καθόλου συμπτωματικά, ο Λουκάκου ήταν ο πρώτος σκόρερ στα προκριματικά αυτού του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος, δηλαδή στο διάστημα ανάμεσα στα δυο τελευταία μεγάλα τουρνουά που έφτασε τους πάντες στα όρια τους με την αστοχία του.

Ακόμα και στις μεγάλες διοργανώσεις όμως και παρά την πρόσφατη επίδειξη αστοχίας και ατυχίας, οι επιδόσεις του είναι ζηλευτές. Τα 11 γκολ που έχει βάλει σε Μουντιάλ (5) και Euro (6) είναι αριθμός ρεκόρ για τη χώρα του και απέχουν αρκετά από αυτά που έχει πετύχει ο επόμενος. Χαρακτηριστικό είναι ότι δεν υπάρχει κανένας άλλος συμπατριώτης του που να έχει βάλει πάνω από δυο σε τελική φάση Euro.

Για να μην περιοριζόμαστε μόνο στο Βέλγιο, σύμφωνα με ένα πρόσφατο στατιστικό της Opta, υπάρχουν μόνο εφτά ευρωπαίοι που έχουν βάλει πάνω από 5 γκολ και σε Euro και σε Μουντιάλ. Τρεις είναι Γάλλοι (Πλατινί, Ζιντάν, Ανρί), ένας είναι ο Ρονάλντο, ένας ο Γιούργκεν Κλίνσμαν, ένας ο Λουκάκου και ένας ο Σερντάν Σακίρι που επίσης είναι μια πάρα πολύ περίεργη περίπτωση ποδοσφαιριστή. Μόνο που με αυτόν θα ασχοληθούμε μια άλλη φορά…