Ήταν τέτοιες ακριβώς μέρες πριν από ένα χρόνο όταν η Μπαρτσελόνα φιλοξενούνταν στην έδρα της Μπέτις. Το Μπενίτο Βιγιαμαρίν ήταν κατάμεστο αλλά αυτό δεν οφειλόταν στην πολύ εμπορική αντίπαλο, όπως συμβαίνει με τις περισσότερες ομάδες της Ισπανίας. Οι οπαδοί της Μπέτις θεωρούνται οι πιο παθιασμένοι στη χώρα και το αποδεικνύουν σε κάθε ευκαιρία, γεμίζοντας το γήπεδο στα περισσότερα παιχνίδια της ομάδας τους, ανεξαρτήτως φόρμας ή αντιπάλου.

Για σχεδόν μια ώρα αγώνα οι γηπεδούχοι όχι μόνο κρατούσαν τους αντιπάλους τους στο μηδέν αλλά απειλούσαν αρκετές φορές και την εστία του τερ Στέγκεν. Κάπου εκεί όμως, ο αρχηγός των φιλοξενούμενων ανέλαβε δράση και οι Καταλανοί έφυγαν τελικά από την Ανδαλουσία με το εντυπωσιακό 0-5. Ο Λιονέλ Μέσσι σκόραρε δυο φορές, έδωσε μια ασίστ στον Σουάρες και ολοκλήρωσε το ματς με 12 πετυχημένες ντρίπλες. Οι υπόλοιποι παίκτες της Μπαρτσελόνα είχαν 11. Όλη η ομάδα της Μπέτις είχε 8!

Σαν να μην έφταναν αυτά, λίγο πριν το τέλος του αγώνα παρέλαβε τη μπάλα στο ύψος της μεγάλης περιοχής της ομάδας του, με πλάτη προς την αντίπαλη εστία. Μέσα στα επόμενα 5″, είχε γυρίσει μέτωπο στην αντίπαλη περιοχή και ξεκινούσε νέα επίθεση, έχοντας προηγουμένως απελευθερωθεί από τρεις αμυντικούς της Μπέτις, ντριπλάροντας τους σε πολύ μικρό χώρο. Στην τελευταία του προσπέραση, που έτυχε να είναι μια κλασική ποδιά, οι εσωτερικές άμυνες του οργανισμού των οπαδών στις κερκίδες (αυτές που στο γήπεδο σε κάθε στιγμή σου υπενθυμίζουν ότι πάνω απ’όλα είναι το καλό της ομάδας σου), κατέρρευσαν πανηγυρικά και το ασυναίσθητο “ωωω” του αρχικού εντυπωσιασμού μετατράπηκε σε χειροκρότημα αποθέωσης, σε μια από εκείνες τις άβολες στιγμές που το οπαδικό μυαλό φωνάζει μέσα σου “δεν πρέπει να σου αρέσει αυτό που βλέπεις”, χωρίς όμως κανένα αποτέλεσμα.

Μετά το τέλος του αγώνα μια ρεπόρτερ από κάποιο τοπικό κανάλι έπαιρνε συνεντεύξεις από τους οπαδούς της Μπέτις κατά την αποχώρηση τους. Μπροστά από την κάμερα πέρασαν αρκετοί άνθρωποι κάθε ηλικίας, όλοι με την ίδια απογοήτευση ζωγραφισμένη στο πρόσωπο τους. Η ομάδα τους είχε μόλις διασυρθεί μέσα στο σπίτι της. Κάπου εκεί ανάμεσα στις δηλώσεις τους όμως, ένα αμήχανο χαμόγελο έσκαγε για λίγο στα πρόσωπα τους και συνήθως συνοδευόταν από μια παραλλαγή της ατάκας: “…αλλά αυτοί είχαν τον Μέσσι, τι μπορείς να κάνεις γι’αυτό; Ο Μέσσι είναι ο Μέσσι”.

Λίγο αργότερα σε κάποιο άλλο σημείο του γηπέδου οι δημοσιογράφοι κατέγραφαν τις δηλώσεις των παικτών της Μπέτις. Ο 31χρονος τερματοφύλακας Αντόνιο Αντάν, που έχει περάσει τη μισή ζωή του στη Ρεάλ Μαδρίτης, σχολίαζε: “Σου φαίνεται πως απλά περπατάει και ξαφνικά παίρνει 4 φορές τη μπάλα, δίνει 2 ασίστ και βάζει 2 γκολ! Είναι απλά ο Μέσσι και το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να τον συγχαρούμε γιατί κάνει το άθλημα ομορφότερο”. Λίγα μέτρα πιο πέρα, ο 37χρονος αρχηγός της Μπέτις, Χοακίν, που έχει παίξει αντιμέτωπος με τους περισσότερους θρύλους της προηγούμενης γενιάς, έψαχνε τα κατάλληλα λόγια και δεν τα έβρισκε: “Όταν παίζεις αντίπαλος με τον Μέσσι που… * ξεκινάει να γελάει *… που, που… βασικά δεν ξέρω τι άλλο να πω γι’αυτόν πλέον…”

Η παράσταση του Αργεντινού στο Μπενίτο Βιγιαμαρίν δεν ήταν φυσικά η μόνη που έδωσε πέρσι. Τους επόμενους μήνες ο Μέσσι συνέχισε στο ίδιο μοτίβο, οδηγώντας σχεδόν μόνος του τη Μπαρτσελόνα σε ένα εντυπωσιακά ξεκούραστο νταμπλ (οι μπλαουγκράνα τέλειωσαν τη σεζόν με μια μόνο ήττα στο πρωτάθλημα, κι αυτή σε αγώνα στον οποίο – συμπτωματικά – ο Μέσσι δεν έπαιζε), που στιγματίστηκε σε μεγάλο βαθμό από την τραγική ευρωπαϊκή βραδιά στο Ολίμπικο, απέναντι στη Ρόμα.

Σε ατομικό επίπεδο πάντως, ο ‘Πούλγκα’ έκανε μια ονειρική χρονιά, όντας πρώτος σκόρερ και πρώτος σε ασίστ στην Ισπανία, πρώτος σκόρερ και μέσα στους πρώτους σε ασίστ, ντρίπλες και κάθετες πάσες στην Ευρώπη, επιβεβαιώνοντας για μια ακόμα φορά την σοκαριστική διαπίστωση ότι σκοράρει περισσότερο από τους καλύτερους επιθετικούς του κόσμου και ταυτόχρονα ντριπλάρει περισσότερο από τα καλύτερα εξτρέμ και δημιουργεί περισσότερο από τους καλύτερους μέσους! “Kέρδισε το πρωτάθλημα και το κύπελλο, βγήκε πρώτος σκόρερ στην Ευρώπη, μοίρασε αμέτρητες ασίστ και με κάποιο τρόπο συνεχίζει να επαναπροσδιορίζει τον εαυτό του. Ξεκίνησε από τα πλάγια και τώρα παίζει στο κέντρο. Αν αυτός δεν αξίζει τη Χρυσή Μπάλα, τότε μάλλον εγώ δεν ξέρω τίποτα από το ποδόσφαιρο” δήλωσε πριν λίγες μέρες για τον Αργεντινό ο Φιλίπε Λουίς της Ατλέτικο, που εκτός από μακροχρόνιος αντίπαλος του στην Πριμέρα είναι και Βραζιλιάνος.

Η απογοητευτική παρουσία του στο Μουντιάλ της Ρωσίας, η αποχώρηση του Αντρές Ινιέστα και το γεγονός ότι έχει πλέον πατήσει στα 32, πιθανόν να προκάλεσαν ανησυχία στους οπαδούς των Καταλανών το καλοκαίρι αλλά η διάψευση των όποιων φόβων ήταν υπόθεση λίγων αγώνων. Ο Μέσσι ξεκίνησε τη φετινή σεζόν με τον ίδιο ακριβώς τρόπο με τον οποίο τελείωσε την προηγούμενη, δηλαδή με το γκάζι πατημένο τέρμα.

Πέντε σχεδόν μήνες μετά την πρώτη σέντρα της χρονιάς, ο Αργεντινός όχι απλά δεν δείχνει σημάδια πτώσης αλλά σπάει τα κοντέρ, ξεπερνώντας ακόμα και τις επιδόσεις που είχε στα ‘καλύτερα’ χρόνια της καριέρας του, τότε που έπαιζε πιο κοντά στην αντίπαλη περιοχή!

Πρώτος σκόρερ και πρώτος σε ασίστ και στο πρωτάθλημα και στην Ευρώπη, 2oς σκόρερ στο Τσάμπιονς Λιγκ (έχοντας παίξει μόνο 3 ματς σαν βασικός) και, κλασικά, στις πρώτες θέσεις και στις ντρίπλες και στις κάθετες πάσες στα 5 μεγαλύτερα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα. Κι όλα αυτά ενώ έχει λείψει για 3 εβδομάδες μέσα στο φθινόπωρο, λόγω τραυματισμού! Το μέγεθος της κυριαρχίας του στο ισπανικό ποδόσφαιρο είναι τέτοιο, που με το γκολ που πέτυχε την Κυριακή απέναντι στη Λεγανές έφτασε τα 22 παίζοντας ως αλλαγή, ένας ακόμα αριθμός-ρεκόρ για την Πριμέρα και μάλιστα από έναν παίκτη που βρίσκεται στον πάγκο ελάχιστες φορές.

Εβδομάδα με την εβδομάδα και αγώνα με τον αγώνα ο Λιονέλ Μέσσι συνεχίζει να αποδίδει σταθερά σε ένα εντυπωσιακό επίπεδο που συναντάει κανείς μόνο στο ποδόσφαιρο αλάνας ή στο Football Manager. Στα 24 παιχνίδια που έχει παίξει φέτος ο Αργεντινός δεν έχει συμμετοχή σε κάποιο γκολ της ομάδας του (σκοράρισμα ή ασίστ δηλαδή) μόνο σε τρία! Και στο ένα εξ αυτών έπαιξε μόνο 27 λεπτά. Όπως έλεγε παλιότερα ο Μαστσεράνο: “Παρ’όλο που μπορεί να μην είναι άνθρωπος, είναι καλό το ότι αυτός ακόμα πιστεύει πως είναι”. Μια… άποψη με την οποία συμφωνεί και ο Βιντσένσο Μοντέλα, που πριν τον αντιμετωπίσει πέρσι με τη Σεβίλλη δήλωσε: “Ο Μέσσι είναι εξωγήινος και το μόνο στο οποίο ελπίζω είναι με κάποιο τρόπο να μη βρίσκεται στη Γη αύριο.”

Τίτλος γραφήματος: Ο Μέσσι και όλοι οι άλλοι

Κι αν τα στατιστικά μπορεί να είναι λίγο κουραστικά κάποιες φορές, υπάρχει πάντα ένα άλλο στοιχείο που δεν επιδέχεται αμφισβήτησης: Η αποδοχή των αντιπάλων και των ανθρώπων του ποδοσφαίρου. Στα 32 του ο Μέσσι συνεχίζει να μετατρέπει σε μικρά παιδιά ακόμα και θρύλους του παιχνιδιού που τον απολαμβάνουν από την τηλεόραση. Και όχι, δεν αναφερόμαστε στον Νο1 γκρούπι του, τον Γκάρι Λίνεκερ. “Αν ήταν εφικτό, θα πλήρωνα για να μπορέσω απλά να κάνω μια προπόνηση μαζί του” δήλωσε πριν λίγους μήνες ο Αλεσσάντρο ντελ Πιέρο.

“Ο πατέρας μου, μου έλεγε πάντα ότι ο Πελέ είναι ο καλύτερος όλων. Εγώ αυτό που ξέρω είναι ότι στο κινητό μου υπάρχει μόνο μια σέλφι κι αυτή είναι με τον Μέσσι” σχολίασε πρόσφατα ο Γιούργκεν Κλοπ. “Στα δικά μου μάτια είναι ο καλύτερος όλων των εποχών” πρόσθεσε ο Γουέιν Ρούνει το καλοκαίρι ενώ ένας άλλος σπουδαίος πρώην συμπαίκτης του, ο Πολ Σκόουλς δήλωσε τον Οκτώβριο: “Ο Μέσσι είναι ο καλύτερος που υπάρχει αυτή τη στιγμή. Έχει τα πάντα. Οι πάσες του είναι απλά απίστευτες.”

“Αν ποτέ ερχόταν στη Ρόμα, όχι απλά θα του έδινα το 10 μου αλλά θα του το πήγαινα προσωπικά στο αεροδρόμιο” είχε απαντήσει σε σχετική ερώτηση η ‘σημαία’ της Ρόμα, Φραντσέσκο Τόττι, ενώ μια άλλη ‘σημαία’, ο Τσάβι Πριέτο της Ρεάλ Σοσιεδάδ, αποκάλυψε λίγο μετά την απόσυρση του ότι έχει αγοράσει εισιτήριο για ένα clasico στο Μπερναμπέου, μόνο και μόνο για να απολαύσει μια φορά από τις κερκίδες το 10αρι της Μπαρτσελόνα: “Δεν τον είχα δει ποτέ από την κερκίδα. Μέσα στο γήπεδο σε εντυπωσιάζει κάθε φορά που ακουμπάει τη μπάλα. Αλλά όταν είσαι στις κερκίδες μπορείς να τον παρακολουθήσεις καλύτερα γιατί βλέπεις όλες τις κινήσεις του. Όταν είναι στη μέρα του νιώθεις άσχημα όταν πλησιάζει το τελευταίο σφύριγμα. Θα μπορούσα να τον χαζεύω όλη τη μέρα.”

Σήμερα το βράδυ η Μπαρτσελόνα επιστρέφει στην Ανδαλουσία, εκεί που ένα χρόνο πριν οι οπαδοί της Μπέτις υποκλινόταν στο ταλέντο του Μέσσι ξεχνώντας για λίγο τη συντριβή της ομάδας τους. Η ομάδα του Ερνέστο Βαλβέρδε αντιμετωπίζει στον πρώτο προημιτελικό του Κυπέλλου τη Σεβίλλη, χωρίς όμως τον αρχηγό της που έμεινε στη Βαρκελώνη για να ξεκουραστεί. Μια είδηση που σίγουρα χαροποίησε αρκετούς στη Σεβίλλη, την ομάδα απέναντι στην οποία ο Αργεντινός έχει πετύχει τα περισσότερα γκολ του (ακολουθούν η Ατλέτικο, η Ρεάλ και η Αθλέτικ Μπιλμπάο).

Κανένας δεν γνωρίζει για πόσα χρόνια ακόμα ο Λιονέλ Μέσσι θα τρέχει περπατάει στα ποδοσφαιρικά γήπεδα. Η λογική λέει ότι δεν θα είναι πολλά. Το αποτύπωμα του όμως είναι σίγουρο πως θα μείνει στο παιχνίδι για πάντα. Όπως λέει και ο συγγραφέας Ερνάν Κασκιάρι, στον επίλογο του υπέροχου ποιήματος που του αφιέρωσε πριν λίγα χρόνια: “Όταν έρθει η Μέρα της Κρίσης, όλοι οι άνθρωποι που έζησαν θα μαζευτούν, θα κάνουν ένα κύκλο και θα μιλήσουν για ποδόσφαιρο. Κι ένας θα πει: ‘Σπούδαζα στο Άμστερνταμ το 1973’. Ένας άλλος θα απαντήσει: ‘Εγώ ήμουν έφηβος στη Νάπολη το 1987’. Ένας μεγαλύτερος θα προσθέσει: ‘Εγώ άκουσα τη σιωπή στο Μαρακανά το 1950’. Μέχρι το πρωί όλοι θα διηγούνται με περηφάνια τις ποδοσφαιρικές αναμνήσεις τους. Κι όταν δεν θα έχει μείνει πια κανείς για να μιλήσει, θα σηκωθώ όρθιος και θα πω ψιθυριστά: ‘Έζησα στη Βαρκελώνη την εποχή του Λιονέλ Μέσσι’. Και μετά θα ακολουθήσει σιωπή…”