Ο Παναθηναϊκός ταξιδεύει στη Μόσχα όπου η λαβωμένη (χωρίς τον Σβεντ) Κίμκι, του έχει στήσει τη δική της ενέδρα. Το «τριφύλλι» οφείλει να μη παγιδευτεί στα σχέδια του αντιπάλου και στη δική αναζήτηση για βελτίωση χωρίς τη κατάλληλη μεθοδικότητα. Όπως λένε άλλωστε ο χειρότερος από όλους τους τοίχους είναι μια πόρτα της οποίας δεν έχεις το κλειδί..

Η παγίδα της απουσίας του Σβεντ

Η ρωσική ομάδα θα παραταχτεί χωρίς τον μεγάλο της σταρ και κινητήριο μοχλό της επίθεσης, Αλεξέι Σβεντ. Ο γκαρντ του Γιώργου Μπαρτζώκα ως γνωστόν, δεν είναι ένας οποιοσδήποτε (πολύ καλός) γκαρντ. Ενδεικτικά να αναφέρουμε ότι μιλάμε για τον πρώτο σκόρερ της διοργάνωσης και τον περιφερειακό από τα χέρια του οποίου παράγεται το 50% των πόντων της Κίμκι (25.2 πόντοι- 7.4 ασσίστ). Η απουσία (η πρόγνωση είναι ότι θα χάσει περίπου έναν μήνα) είναι μεγάλη όμως ο Έλληνας κόουτς είναι δεδομένο ότι θα προσπαθήσει να τη χρησιμοποιήσει για να συσπειρώσει την ομάδα του. Οι Ρώσοι είναι σε κατάσταση αγωνιστικής επαναφοράς. Φαίνεται ότι βγήκαν από το “χαντάκι” που έπεσαν στο ξεκίνημα της σεζόν. Έχουν αρχίσει να παίζουν καλύτερα και έρχονται από ένα σπουδαίο διπλό στο Κάουνας. Χωρίς τον Σβεντ ξέρουν ότι οφείλουν να δουλέψουν περισσότερο για να επιβιώσουν. Το ματς της Μαδρίτης και η εικόνα της Κίμκι απέναντι στη Ρεάλ ( και πάλι απουσίαζε ο ηγέτης των Μοσχοβιτών) είναι στοιχεία ενδεικτικά. Η ρωσική ομάδα παρουσίασε πολύ καλό πρόσωπο, έπαιξε εξαιρετική άμυνα και ήταν αρκετά ανταγωνιστική.

Η Κίμκι θα έχει πολύ συγκεκριμένο πλάνο για την αναμέτρηση που έρχεται και ο Παναθηναϊκός θα πρέπει να είναι έτοιμος για αυτό. Η επίθεση της θα είναι πιο ισορροπημένη, με την εκτέλεση και τη δημιουργία να μοιράζεται σε σαφώς περισσότερα πρόσωπα, Υπάρχει ταλέντο και πίσω από Σβεντ άλλωστε. Η ελληνική άμυνα οφείλει να περιμένει ότι η γηπεδούχος θα στοχεύσει το ζωγραφιστό. Από εκεί θα προσπαθήσει να επιτεθεί ο Γιώργος Μπαρτζώκας ακουμπώντας κυρίως στους εξαιρετικούς Gill, Mickey και Thomas. Η Κίμκι θα προσπαθήσει να εισάγει τη μπάλα στη ρακέτα μέσα από διάφορες επιθετικές καταστάσεις. Σημειώστε ότι ο Στέφανν Μάρκοβιτς (μαζί με τον Bost θα αναλάβουν το τιμόνι στο κομμάτι της ανάπτυξης και της δημιουργίας) διαθέτει τον δεύτερο καλύτερο δείκτη στην αναλογία ασσίστ/λαθών μεταξύ των παιχτών της διοργάνωσης. Ο Τόνι Κρόκερ θα αναλάβει το να τηρηθούν σωστά οι αποστάσεις εκτελώντας από τη περίμετρο τη στιγμή που χωρίς τον Σβεντ, πιθανόν θα υποχρεωθεί να πάρει έξτρα καταστάσεις προσωπικής φάσης. Η ουσία είναι ότι οι Ρώσοι θα επιδιώξουν να έχουν περισσότερη υπομονή στο παιχνίδι τους χωρίς απαραίτητα να αλλάξουν τη φύση των εκτελέσεων τους. Είναι μια ομάδα που ζει από το τρίποντο (σουτάρει τα περισσότερα στη λίγκα, εκτέλεσε 35 στη Μαδρίτη χωρίς τον Σβεντ πιάνοντας τον μέσο όρο της). Έτσι έχει μάθει να παίζει και θα συνεχίσει να ποντάρει εκεί. Στο ματς με τον Παναθηναϊκό είναι πιθανό να κάνει το ντεμπούτο και ο Κάρλον Γκριν (καλό κορμί, αθλητικός φόργουορντ με ένστικτα σκόρερ και παιχνίδι με τη μπάλα στο παρκέ, θέλουν δουλειά τα τελειώματα του, η ελληνική άμυνα μπορεί σαφώς να τον ελέγξει) ενισχύοντας τις παραγωγικές δυνατότητες των Ρώσων στις θέσεις των πλαγίων.

Πίεση σε απόσταση μιας πάσας, αυτό το τόσο σημαντικό στοιχείο..

Ο Παναθηναϊκός νομίζω ότι πρέπει να αξιολογήσει μια σημαντική παράμετρος. Χωρίς τον Σβεντ η επίθεση του αντιπάλου πιθανόν θα εμφανιστεί πιο ισορροπημένη και υπομονετική όμως την ίδια στιγμή δεν έχει την ίδια δυνατότητα να δει και να εκτελέσει δύσκολες πάσες. Η ικανότητα του Σβεντ να περνάει τη μπάλα στο σημείο που θέλει από δύσκολες γωνίας και υπό καθεστώς πίεσης, ρίχνοντας “γέφυρες” μεταξύ δυνατής και αδύνατης πλευράς δεν είναι κάτι που συναντάς εύκολα στο ευρωπαϊκό μπάσκετ. Το “τριφύλλι” οφείλει να πιέσει λοιπόν πολύ τους Ρώσους και ειδικά μακριά από τη μπάλα και στη προσπάθεια τους να την εισάγουν στο ζωγραφιστό. Είτε μιλάμε για ψηλούς είτε για περιφερειακούς (μετά από “αλλαγή” στα μετόπισθεν), οι παίχτες του Τσάβι Πασκουάλ πρέπει να δουλέψουν πολύ στη πίσω γραμμή άμυνας και να δυσκολέψουν την εισαγωγή της μπάλας στους Αμερικανούς της Κίμκι.

Επίσης θα πρέπει να σημειωθεί η αδυναμία των γηπεδούχων στο κομμάτι του ριμπάουντ. Όπως και πέρυσι, έτσι και φέτος το πρόβλημα για την Κίμκι είναι τεράστιο εδώ. Ο Παναθηναϊκός που είναι δομημένος σε παρόμοια βάση ειδικά όταν μιλάμε για τη γραμμή ψηλών, αντιμετωπίζει επίσης πρόβλημα όμως υπερτερεί των Ρώσων στην απευθείας σύγκριση. Εδώ ίσως παίξει ρόλο το status του Παπαπέτρου (είναι αμφίβολος τη στιγμή που γράφεται το κείμενο) ο οποίος είναι σημαντικός παίχτης για την απόδοση της ομάδας στον συγκεκριμένο τομέα. Ο Παναθηναϊκός μπορεί να επιφέρει σημαντικό πλήγμα στον αντίπαλο εάν μπορέσει να υποστηρίξει τη παραγωγική του προσπάθεια με επιθετικό ριμπάουντ. Θα έχει επίσης ενδιαφέρον να δούμε κατά πόσο η ελληνική επίθεση μπορεί με τη σειρά της να χτυπήσει στη ρακέτα (με ψηλούς και περιφερειακούς) τη ρωσική ομάδα στην οποία επίσης παρατηρείται το πρόβλημα έλλειψης “κιλών/μεγέθους”. Δε θα πρέπει να μας φανεί ως έκπληξη να δούμε τον Βουγιούκα να παίρνει μπάλες στην επίθεση λοιπόν. Οι Παππάς-Λάνγκφορντ είναι σε καλό φεγγάρι σε μια περίοδο όπου όλα τα βλέμματα είναι στραμμένα στον Καλάθη και τη δυσκολία του να επανέλθει κοντά στα περυσινά στάνταρντ απόδοσης, σε ένα φυσικά πολύ λιγότερο λειτουργικό για αυτόν περιβάλλον.

Για τον Παναθηναϊκό το ματς της Μόσχας είναι “φωτιά”. Καλείται να κερδίσει σε μια δύσκολη έδρα, μια ανταγωνιστική ομάδα η οποία βρίσκεται σε άνοδο. Υπάρχουν οι δυνατότητες, δεν υπάρχει αμφιβολία περί τούτου. Όπως δεν υπάρχει αμφιβολία και για τα προβλήματα λειτουργικότητας (ειδικά στο επιθετικό κομμάτι) που αντιμετωπίζει μέχρι τώρα το «τριφύλλι». Ο Παναθηναϊκός (σε αντίθεση με τη περιρρέουσα ατμόσφαιρα και την υπέρμετρη αισιοδοξία που γεννήθηκε μετά την είδηση της απουσίας του Σβεντ) δεν είναι φαβορί στην Arena Mytishchi. Οι πιθανότητες είναι μοιρασμένες. Έχει όμως μια σπουδαία ευκαιρία να κάνει μια ηχηρή «δήλωση» επιστρέφοντας στη διεκδίκηση μιας θέσεως στα υψηλότερα βαθμολογικά στρώματα. Είναι ένα από τα παιχνίδια που στο τέλος του δρόμου, μπορούν να έχουν τελικά κάνει τη διαφορά..