Όταν ο μικρούλης Κειτά Μπαλντέ Ντιαό γεννήθηκε το 1995 στην κωμόπολη Αρμπούσιες της Ζιρόνα, οι μετανάστες γονείς του ήταν χαρούμενοι γιατί το παιδί τους θα είχε περισσότερες ευκαιρίες από αυτούς. Εγκατέλειψαν τη Σενεγάλη προς αναζήτηση μιας καλύτερης ζωής και τελικά κατέληξαν στην Ισπανία. Όπως και πολλοί ακόμα μετανάστες όμως, δεν γνώριζαν καλά τη νομοθεσία και έτσι δεν κατέθεσαν χαρτιά για να πάρει την υπηκοότητα ο γιος τους. Ο Κεϊτά από μικρός έδειξε το ποδοσφαιρικό ταλέντο του σε τοπικές ομάδες της Καταλονίας και γρήγορα οι άνθρωποι της Μπαρσελόνα τον ανακάλυψαν και τον έκαναν μέλος της Λα Μασία. Ο πατέρας του Κεϊτά θυμάται τον πρόεδρο Λαπόρτα να λέει στο γιο του κατά τις υπογραφές: “Έχεις το πρόσωπο του σκόρερ“. Ο Λαπόρτα φαίνεται ότι έβλεπε μπαλίτσα και η ταχύτητα, αλλά και οι κινήσεις του Κεϊτά στη γραμμή τον έκαναν από τα πιο υποσχόμενα παιδιά στις ακαδημίες των μπλαουγκράνα.
Από την άλλη όμως, ο χαρακτήρας του ήταν και λίγο περίεργος. Έχοντας βάλει περίπου 300 γκολ (!!) στις μικρές κατηγορίες, το όνομά του ακουγόταν συχνά κι ο Πεπ Γκουαρδιόλα τον παρακολουθούσε στενά. Μέχρι που ήρθε ένα τυχαίο γεγονός και άλλαξε τη ζωή του και την πορεία του. Σε μια τουρνέ των μικρών της Μπάρσα στο Κατάρ το 2010, ο Κεϊτά αποφάσισε να κάνει μια πλάκα. Έβαλε στο κρεβάτι ενός συμπαίκτη του μερικά παγάκια. Στην ομάδα της Καταλονίας πήραν στα σοβαρά το συμβάν και η τιμωρία ήταν βαριά. Λέγεται ότι κι ο ίδιος ο Πεπ ήταν ανάμεσα σε αυτούς που αποφάσισαν να στείλουν τον 15χρονο πλέον Κεϊτά στην τοπική Κορνεγιά, ομάδα στην οποία έλαμψε και ο Ζόρντι Άλμπα. Περίπου ένα χρόνο και 47 γκολ μετά, η Μπαρσελόνα σίγουρη για το… σωφρονισμό του Κεϊτά αποφάσισε να τον πάρει πίσω.
Από τα χρόνια της Λα Μασία
Μόνο που ο Σενεγαλέζος άρχισε να δείχνει το πόσο διαφορετικά σκέφτεται. Εκεί που κάθε πιτσιρικάς (ειδικά ένας γιος μεταναστών χωρίς ευρωπαϊκό διαβατήριο) θα γυρνούσε τρέχοντας, ο Κεϊτά προτίμησε να μην επιστρέψει, νιώθοντας ότι είχε αδικηθεί. Αρνήθηκε και διάφορες προτάσεις από μεγάλους συλλόγους και τελικά κατέληξε στην Λάτσιο (ίσως όχι την καλύτερη επιλογή για έναν Αφρικανό). Αφού ξεπέρασε τα προβλήματα με το διαβατήριο άρχισε να παίζει στην Πριμαβέρα και το ταλέντο του έγινε εμφανές και στην Ιταλία. Γρήγορα μπήκε και σε αποστολές της Λάτσιο και τελικά ο Πέτκοβιτς του χάρισε το πολυπόθητο ντεμπούτο το 2013. Οι Ισπανοί βλέποντας τι είχαν χάσει, προσπάθησαν να του δώσουν την υπηκοότητα για να παίξει στις μικρές εθνικές τους, αλλά η γραφειοκρατία και η καθυστέρηση έκαναν τον Κεϊτά να προτιμήσει τελικά τη Σενεγάλη το 2016.
Ο Κεϊτά Μπαλντέ πλέον κλείνει την 4η σεζόν του στη Ρώμη και τη Λάτσιο, η οποία είναι και η πιο παραγωγική. Κυρίως γιατί φέτος δοκιμάζεται συχνά και στον άξονα, σαν επιθετικός, με αποτέλεσμα να πατάει περισσότερο στην περιοχή. Έχει εντυπωσιακό μ.ο. γκολ ανά λεπτά συμμετοχής (μια που αρκετές φορές δεν ξεκινάει), ξεπερνώντας τον συμπαίκτη του Τσίρο Ιμόμπιλε (που ξανάνιωσε στην Λάτσιο) και μεγάλα ονόματα της Ευρώπης, ενώ είναι από τους ποδοσφαιριστές με τις περισσότερες ντρίμπλες ανά αγώνα, εξαιρετικός στο ένας-με-έναν. Το βασικότερο όμως είναι ότι έχει ανεβάσει πολύ την εκτελεστική του δεινότητα, είναι πλέον πολύ πιο εύστοχος και τελειώνει επιτυχημένα πολλές παραπάνω φάσεις. Τα 15 του γκολ είναι εντυπωσιακό νούμερο για κάποιον που έχει ξεκινήσει 20 φορές βασικός και τις περισσότερες παίζοντας στα πλάγια. Ήδη πρόλαβε να κάνει το γρηγορότερο χατ τρικ στην Ιταλία από το μακρινό 1975, σε ένα ματς απέναντι στην Παλέρμο.
Χωρίς να έχει την ευκαιρία να παίξει φέτος μέχρι στιγμής απέναντι στη Γιουβέντους (στο ένα ματς παγκίτης, στο άλλο τιμωρημένος και στο τρίτο αγωνιζόταν με την εθνική του), ο τελικός του Κόπα Ιτάλια απόψε απέναντι στους μπιανκονέρι είναι η ιδανική ευκαιρία γι’ αυτόν. Αρκεί βέβαια να παίξει. Σε περίπτωση που δεν χρησιμοποιηθεί, είναι πιθανόν να έχουμε νέα δράματα. Βλέπετε, ο Κεϊτά Μπαλντέ μπορεί να έχει φτάσει πλέον στα 22 του, αλλά δεν έχει ωριμάσει και τόσο. Θα είναι άδικο να πούμε ότι θυμίζει Μπαλοτέλι, είτε παικτικά, είτε σαν χαρακτήρας, αλλά όταν πηγαίνει και διαλύει την κατακίτρινη Λαμποργκίνι του σε έναν τοίχο κάπου στη Ρώμη, οι συγκρίσεις είναι δικαιολογημένες. Είναι αρκετές οι φορές που αργεί στις προπονήσεις, ενώ και οι καβγάδες του είναι πολλοί. Όπως για παράδειγμα με τον Λούλιτς με τον οποίο ήρθαν στα χέρια σε μία προπόνηση παλιότερα. Νωρίτερα φέτος, άργησε να επιστρέψει από τη Βαρκελώνη όπου είχε πάει για τα γενέθλιά του. Και φυσικά υπάρχει πάντα γκρίνια όταν δεν παίζει.
Στην αρχή της περσινής σεζόν, όταν δεν αγωνίστηκε στο Σούπερ Καπ απέναντι στη Γιούβε ξεσήκωσε τον κόσμο, ζητώντας μέχρι και μεταγραφή. Ο μάνατζέρ του σιγόνταρε λέγοντας ότι πρέπει να παίζει, αλλά ο Λοτίτο που γενικά δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί του δεν τσίμπησε. Τελικά το γκολ του με τη Λεβερκούζεν στο Τσάμπιονς Λιγκ τον ηρέμησε. Ένα χρόνο μετά, απείχε από την προετοιμασία εκβιάζοντας μεταγραφή με δακρύβρεχτα τουίτ του στιλ “δεν τηρήθηκαν οι υποσχέσεις” και “δεν είναι καλή η συμπεριφορά του κλαμπ”, ενώ ο κόουτς Σιμόνε Ιντζάγκι τον κατηγόρησε ότι προφασιζόταν τον τραυματία και ότι οι εξετάσεις δεν έδειξαν τίποτα. Ο Κεϊτά ανταπάντησε, αλλά και πάλι μέσα στην πορεία της σεζόν το ξέχασε.
Ο κόσμος της Λάτσιο τον αγαπάει (αν και ο Κεϊτά δεν φοβάται να κριτικάρει μερίδα των Λατσιάλι που συνεχίζει να έχει ρατσιστική συμπεριφορά, όπως για παράδειγμα απέναντι στον Κουλιμπαλί της Νάπολι) και δεν ξεχνάει ότι προτίμησε την ομάδα του ενώ είχε προσφορές από Ρεάλ και Γιούβε. Είναι σχεδόν σίγουρο όμως ότι ο νεαρός επιθετικός θα αφήσει σύντομα τη Ρώμη. Ειδικά από τη στιγμή που το συμβόλαιό του λήγει το 2018, κάνει την καλύτερη σεζόν του και δύσκολα θα ανανεώσει. Το ταλέντο του Κεϊτά είναι αδιαμφισβήτητο, παρά τις αμυντικές του αδυναμίες, ο χαρακτήρας του όμως δημιουργεί δεύτερες σκέψεις. Έχει μαλώσει σχεδόν με όλους τους προπονητές, ακόμα και αυτούς που τον εκθειάζουν κατά καιρούς όπως ο Πέτκοβιτς και ο Ιντζάγκι. Αυτό δεν φαίνεται να πτοεί τις άλλες ευρωπαϊκές ομάδες. Από Λίβερπουλ και Γιουνάιτεντ παλιότερα, μέχρι Γιούβε, Μίλαν και Σεβίλλη τώρα, το όνομά του παίζει δυνατά. Και είναι κυρίως στα δικά του πόδια, αν τελικά θα δικαιώσει όσους τον πιστεύουν ή θα βγουν αληθινοί αυτοί που λένε ότι θα έχει μια πορεία σαν του Μπαλοτέλι.