Η μεταγραφή του Κριστιάνο Ρονάλντο στη Γιουβέντους και η ενίσχυση των υπόλοιπων μεγάλων ιταλικών ομάδων έχουν στρέψει τα φώτα της δημοσιότητας στο Καμπιονάτο, για πρώτη φορά μετά από αρκετά χρόνια. Το ιταλικό πρωτάθλημα προσπαθεί δειλά-δειλά να χτυπήσει την κυριαρχία της Πρέμιερ Λιγκ και της Πριμέρα και η φετινή σεζόν αναμένεται με τεράστιο ενδιαφέρον από εκατομμύρια φιλάθλους.
Το μεγαλύτερο ερώτημα που τίθεται είναι αν θα μπορέσει επιτέλους κάποια ομάδα να ρίξει την Γιουβέντους από την κορυφή, στην οποία στρογγυλοκάθεται τα τελευταία εφτά χρόνια. Δυο περίπου εβδομάδες πριν την πρώτη σέντρα του πρωταθλήματος, η Νάπολι παραμένει το πρώτο φαβορί για να κοντράρει την ‘Μεγάλη Κυρία’, ακολουθούμενη από κοντά από τις Ίντερ και Ρόμα. Λίγο πιο χαμηλά συναντάει κανείς τη Μίλαν και τη Λάτσιο και από εκεί και πέρα το χάος. Μια λίστα με μικρομεσαίες ομάδες που δεν έχουν ουσιαστικά καμία ελπίδα να διεκδικήσουν τον τίτλο.
O Κλαούντιο Ρανιέρι βέβαια μπορεί να χαμογελάει διαβάζοντας αυτή την πρόταση και δεν θα είναι ο μόνος. Μια παρόμοια αντίδραση μπορεί να έχει και ο, 83χρονος πλέον, Οσβάλντο Μπανιόλι.
Καλοκαίρι 1984. Ένα ακόμα πρωτάθλημα ετοιμάζεται να ξεκινήσει. Τα φαβορί είναι γνωστά σε όλους εξ αρχής: Η Γιουβέντους, η Ρόμα και η Ίντερ.
Οι ομάδες δηλαδή που πρωταγωνιστούσαν τις προηγούμενες σεζόν. Το Καμπιονάτο δείχνει να αφήνει πίσω του τις δύσκολες μέρες της αρχής της δεκαετίας, όταν ξέσπασε το σκάνδαλο Τοτονέρο, που αφορούσε στημένα παιχνίδια. Ποδοσφαιριστές παγκόσμιας κλάσης έχουν μετακομίσει στην Ιταλία και το πρωτάθλημα αναμένεται να είναι πιο ανταγωνιστικό από ποτέ.
Η Γιουβέντους έχει τον Πλατινί, η Ρόμα τον Φαλκάο, η Ουντινέζε τον Ζίκο, η Νάπολι έχει μόλις αγοράσει τον Μαραντόνα, η Ίντερ τον Ρουμενίγκε και η Φιορεντίνα τον Σώκρατες.
Το μόνο πράγμα που θυμίζει την εποχή του σκανδάλου είναι η απόφαση να μην ορίζονται οι διαιτητές των αγώνων από κάποια επιτροπή διαιτησίας αλλά να επιλέγονται τυχαία με κλήρωση, για λόγους διαφάνειας. Αυτό είναι το πρώτο και, όπως αποδείχτηκε, το τελευταίο πρωτάθλημα που διεξήχθη με αυτόν τον τρόπο. Και, τυχαία ή όχι, ένα από τα πιο ξεχωριστά.
Κυριακή 16 Σεπτεμβρίου 1984. Το Στάδιο Μαρκ Αντόνιο Μπεντεγκόντι στη Βερόνα είναι κατάμεστο.
Οι οπαδοί της τοπικής ομάδας έχουν πιάσει θέση από νωρίς όχι μόνο για να δούνε την πρεμιέρα της αγαπημένης τους Ελλάς Βερόνα αλλά και για να θαυμάσουν από κοντά στην πρώτη του εμφάνιση σε ιταλικό έδαφος τον Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα, τον παίκτη που λίγους μήνες πριν έγινε η πιο ακριβή μεταγραφή του κόσμου.
Ενενήντα λεπτά αργότερα κανένας δεν συζητάει για τον βραχύσωμο Αργεντινό με το φουντωτό μαλλί. Το man-to-man πάνω του αποφέρει καρπούς, ο Ντιέγκο απειλεί ελάχιστα και η Βερόνα φτάνει σε μια σπουδαία νίκη με 3-1. Το τέλος της 1ης αγωνιστικής την βρίσκει στην κορυφή του βαθμολογικού πίνακα. Αυτό που δεν μπορεί να φανταστεί κανένας είναι ότι η Βερόνα δεν θα φύγει από αυτή τη θέση σε κανένα σημείο της σεζόν!
Πηγαίνουμε τρία χρόνια πιο πίσω. 1981. Ο Οσβάλντο Μπανιόλι είναι ένας πρώην μέτριος παίκτης-νυν άσημος προπονητής, που προσπαθεί να γίνει γνωστός στις μικρές κατηγορίες της Ιταλίας. Η (μικρή) επιτυχία του με την Τσεζένα προσελκύει το ενδιαφέρον της Βερόνα, στην οποία είχε αγωνιστεί ως ποδοσφαιριστής πολλά χρόνια πριν. Η Βερόνα βρίσκεται εκείνη την εποχή στη Serie B και όχι απλά ζορίζεται να διεκδικήσει την άνοδο αλλά φτάνει κοντά και στον υποβιβασμό στην 3η κατηγορία. Με τον Μπανιόλι στον πάγκο όμως η ομάδα μεταμορφώνεται. Στην πρώτη του σεζόν η Βερόνα τερματίζει στην κορυφή της βαθμολογίας. Ακολουθούν δυο απόλυτα πετυχημένες χρονιές στην 1η κατηγορία, που ολοκληρώνονται με μια 4η και μια 6η θέση και δυο σερί χαμένους τελικούς Κυπέλλου. Και τότε φτάνει η ιστορική σεζόν 1984-85.
Ο Μπανιόλι είναι πλέον ξεκάθαρο πως έχει βρει τη σωστή χημεία για την ομάδα του και ψάχνει απλά τρόπους να τη βελτιώσει κι άλλο, για να μπορέσει να κάνει το βήμα παραπάνω. Η λύση έρχεται ανέλπιστα από τη βόρεια Ευρώπη. Η Βερόνα αποκτάει τον 29χρονο Γερμανό Χανς-Πέτερ Μπρίγκελ, που μπορεί να παίξει με επιτυχία και στην άμυνα και στο κέντρο, και τον Δανό επιθετικό Πρέμπεν Έλκιερ, που έπαιζε στο Βέλγιο και είχε τη φήμη του φανατικού καπνιστή. Ο ερχομός τους περνάει στην αρχή απαρατήρητος, αφού τα ΜΜΕ είναι απασχολημένα με τις σπουδαίες μεταγραφές των υπολοίπων ομάδων, αλλά αποδεικνύεται ότι οι δυο τους είναι ακριβώς τα κομμάτια που χρειαζόταν ο Μπανιόλι για να ολοκληρώσει με επιτυχία το παζλ της Βερόνα, οι παίκτες που έλειπαν για να μετατραπεί ένα καλό και αξιόμαχο σύνολο σε ομάδα τίτλου.
Η νίκη επί της Νάπολι στην πρεμιέρα είναι μόνο η πρώτη προειδοποίηση. Μέσα στον Οκτώβριο η Βερόνα δίνει 4 σερί ντέρμπι με τους ‘μεγάλους’ της χώρας και βγαίνει αλώβητη, με 2 νίκες (εντός με Γιουβέντους και Φιορεντίνα) και 2 ισοπαλίες (εκτός με Ίντερ και Ρόμα)! Ο θρίαμβος επί της πρωταθλήτριας Γιούβε με 2-0 είναι το πρώτο σοβαρό σημάδι ότι αυτή η ομάδα μπορεί να κάνει την έκπληξη. Ο αγώνας μένει στην ιστορία για το δεύτερο γκολ της Βερόνα, κατά το οποίο ο Έλκιερ επιχείρησε μια κούρσα από τα αριστερά και παρά το γεγονός ότι πάνω στην προσπάθεια έχασε το δεξί του παπούτσι, συνέχισε απτόητος τη φάση και σκόραρε με την κάλτσα. Ένα γκολ απολύτως αντιπροσωπευτικό της προσωπικότητας και του ίδιου και της ομάδας που είχε φτιάξει ο Μπανιόλι.
Η πρώτη ήττα έρχεται 4 μήνες μετά την πρεμιέρα, στην τελευταία αγωνιστική του πρώτου γύρου, σ’ένα χιονισμένο και τραγικό τερέν στο Αβελλίνο, μ’ένα γκολ στα τελευταία λεπτά. Η εκπληκτική πορεία του πρώτου γύρου εντυπωσιάζει τους πάντες αλλά η κοινή σκέψη όλων είναι πως η ομάδα του Μπανιόλι, που στα 81 χρόνια ιστορίας της έως τότε δεν είχε κατακτήσει τίποτα, κάποια στιγμή θα κλατάρει και θα παραχωρήσει τη θέση στην κορυφή σε κάποια από τις βασικές διεκδικήτριες του τίτλου.
Λίγες μόνο μέρες αργότερα η σκέψη αυτή ενισχύεται σημαντικά. Η Βερόνα φέρνει 0-0 στο Σαν Πάολο, στην πρεμιέρα του 2ου γύρου, και η Ίντερ την πιάνει στην 1η θέση της βαθμολογίας. “Όνειρο ήταν και πάει”. Δυο αγωνιστικές μετά, η Βερόνα πάει στο Ούντινε χωρίς τον ενθουσιασμό των προηγούμενων αγώνων αλλά ταυτόχρονα με μια εξτρά αποφασιστικότητα να αποδείξει ότι δεν θα παρατήσει την προσπάθεια τόσο εύκολα. Σε ένα εκπληκτικό παιχνίδι παίρνει κεφάλι στο σκορ με 0-3 μόλις στο 20ο λεπτό! Οι γηπεδούχοι αντιδρούν και με μια τρομερή αντεπίθεση διαρκείας φέρνουν το ματς στα ίσα στις αρχές της επανάληψης. Προς έκπληξη όλων η Βερόνα δεν καταρρέει ούτε τότε. Δυο μόλις λεπτά μετά την ισοφάριση ο Έλκιερ κάνει το 3-4 και λίγο αργότερα ο Μπρίγκελ πετυχαίνει το 3-5.
Η Ουντινέζε παραδίνεται και ουσιαστικά μαζί μ’αυτήν και όλες οι ανταγωνίστριες της Βερόνα. Αυτό που δεν φανταζόταν κανείς όταν ξεκινούσε η σεζόν, έμοιαζε πλέον με ένα πάρα πολύ πιθανό σενάριο: Η Ελλάς Βερόνα ήταν πολύ κοντά στο πρώτο πρωτάθλημα της ιστορίας της!
Στα 12 ματς που απομένουν δεν αλλάζει τίποτα. Ίσα-ίσα η Βερόνα καταφέρνει να πάρει και απόσταση ασφαλείας, εξασφαλίζοντας τον τίτλο μαθηματικά μια αγωνιστική πριν το τέλος. Η ομάδα του Μπανιόλι, που με την επιτυχία αυτή αποκτάει άμεσα το παρατσούκλι “ο μάγος από τη Μποβίζα” (έτσι λέγεται η περιοχή στο Μιλάνο, όπου μεγάλωσε), ολοκληρώνει τη σεζόν με μόλις δυο ήττες, έχοντας την καλύτερη άμυνα και την 3η καλύτερη επίθεση. Η ήσυχη πόλη του ιταλικού Βορρά ζει τις πιο ευτυχισμένες και θορυβώδεις στιγμές της ιστορίας της. Το πιο εντυπωσιακό στατιστικό όλων παραμένει το ότι ο Ιταλός προπονητής χρησιμοποίησε μόνο 17 παίκτες σε όλη τη σεζόν (10 εξ αυτών έπαιξαν τουλάχιστον στα 27 από τα 30 ματς)!
Τα παραμύθια όμως δεν κρατάνε πολύ. Την επόμενη χρονιά η Βερόνα επιστρέφει στην κανονικότητα, τερματίζοντας 10η. Στο τέλος της δεκαετίας θα επιστρέψει στη Serie B και δεν θα πλησιάσει ποτέ ξανά στην κορυφή της Ιταλίας. O Οσβάλντο Μπανιόλι θα δοκιμάσει τις δυνάμεις του στη Τζένοα και την Ίντερ, χωρίς όμως να καταφέρει κάτι εξίσου σπουδαίο, αν και η θητεία του στη Γένοβα κρίνεται αναμφίβολα πετυχημένη. Θα αποσυρθεί από τους πάγκους το 1994 σε ηλικία 59 ετών. Τον Ιανουάριο του 2018 η Βερόνα θα τον ανακηρύξει επίτιμο πρόεδρο της.
H ποδοσφαιρική του φιλοσοφία συνοψίζεται σε μια δήλωση που έκανε αρκετά χρόνια μετά από το ‘θαύμα του 1985’: “To ποδόσφαιρο είναι απλό παιχνίδι. Το πιο σημαντικό όλων είναι να είσαι τυχερός και να βρεις τους σωστούς ανθρώπους για τις σωστές θέσεις. Μετά το μόνο που χρειάζεται είναι να τους αφήσεις ελεύθερους να εκφραστούν όπως αυτοί μπορούν”.