Το καλοκαίρι του 1985 είχε βρει το αγγλικό ποδόσφαιρο να μαζεύει τα κομμάτια του μετά τα τραγικά γεγονότα του Χέιζελ και τον πενταετή αποκλεισμό (εξαετής για τη Λίβερπουλ) των αγγλικών ομάδων από τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις βάζοντας, παράλληλα, τέλος στην κυριαρχία των Άγγλων. Την ίδια περίοδο το Λίβερπουλ δεν ήταν περήφανο μόνο για τους «κόκκινους» αλλά και για τους «μπλε» που υπό τις οδηγίες του σπουδαίου Χάουαρντ Κένταλ είχαν φτάσει στην κατάκτηση του πρωταθλήματος. Ήταν μία φανταστική περίοδος για την Έβερτον που -εκτός του πρωταθλήματος- είχε φτάσει στην κατάκτηση τόσο του Κυπέλλου και του Λιγκ Καπ, το 1984, όσο φυσικά και του Κυπέλλου Κυπελλούχων του ’85. Την ώρα που το κοινό της ομάδας μάθαινε ότι του χρόνου δε θα έβλεπε την ομάδα στο Κύπελλο Πρωταθλητριών, το κλίμα βάραινε ακόμα περισσότερο όταν ο ηγέτης (και λατρεμένο παιδί της κερκίδας) Άντι Γκρέι έφευγε για την Άστον Βίλα. Ο αντικαταστάτης φυσικά και είχε βρεθεί και δεν ήταν άλλος από τον 24χρόνο επιθετικό της Λέστερ, και νέο παιδί-θαύμα της Αγγλίας, Γκάρι Λίνεκερ.

Ο Λίνεκερ ήταν γέννημα-θρέμμα του Λέστερ και αγωνιζόταν με τις «αλεπούδες» από το 1978 όταν και είχε κάνει το επίσημο ντεμπούτο του, μόλις στα 16 του χρόνια, στη δεύτερη κατηγορία. Το ποδοσφαιρικό κοινό της χώρας άρχισε να ασχολείται σοβαρά μαζί του τη σεζόν 1982/83 όταν με 26 τέρματα ανέβασε τη Λέστερ στην Πρώτη Κατηγορία, με τις δύο επόμενες σεζόν να εξελίσσεται ως ένας εκ των κορυφαίων σκόρερ της Αγγλίας. Μετά από 7 σεζόν στο Λέστερ όλοι γνώριζαν ότι είχε φτάσει η ώρα για το επόμενο, μεγάλο βήμα, με την Έβερτον να αποτελεί ιδανική επιλογή. Όταν μάλιστα είδε τον ίδιο τον Κένταλ να διαπραγματεύεται τη μεταγραφή του σε ένα τραπέζι που υπήρχαν ο ποδοσφαιριστής, οι δύο προπονητές και οι δύο πρόεδροι των ομάδων κατάλαβε πόσο πολύ τον ήθελε μία ομάδα με σοβαρές βλέψεις πρωταθλητισμού. Η μεταγραφή ολοκληρώθηκε τελικά στις 800.000 λίρες μετά από ένα τρικ του Κένταλ που για να γλιτώσει χρήματα (με τη Λέστερ να ζητάει σχεδόν τα διπλά στην αρχή) παρουσίασε τον παίκτη ως επιλογή για τον πάγκο. «Ξέρουμε το ταλέντο του αλλά δεν έχει δοκιμαστεί στα δύσκολα…δε νομίζω ότι θα τον έχω βασικό στην επίθεση…έχετε δίκιο είναι σκόρερ…άλλο πράγμα όμως ο πρωταθλητισμός και άλλο να παλεύεις για την σωτηρία» και άλλες τέτοιες ομορφιές με τον Λίνεκερ, όπως ο ίδιος έχει παραδεχτεί, να θέλει να σηκωθεί και να φύγει μιας και στο μυαλό του δεν υπήρχε η λέξη πάγκος και όπως ήταν λογικό δεν είχε ιδέα για τα παζάρια του Κένταλ. Ήταν άλλωστε ο πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος που είχε μόλις τελειώσει. Η μεταγραφή τελικά ολοκληρώθηκε, ο Λίνεκερ άκουσε από τα χείλη του Κένταλ ότι τον προόριζε για βασικό και πως όλα αυτά ήταν μέρος ενός καλύτερου οικονομικού deal και τα δύσκολα μόλις άρχιζαν.

Ο ταλαντούχος σκόρερ έφτασε στην Έβερτον τον Ιούλιο του ’85 και αμέσως ο Τύπος της εποχής άρχισε να τον συγκρίνει με την περίπτωση του Τζόε Ρόιλ, ενός ποδοσφαιριστή δηλαδή που -σχεδόν- πριν 20 χρόνια  είχε κληθεί να αντικαταστήσει τον αγαπημένο παίκτη της ομάδας Άλεξ Γιανγκ. Όταν μάλιστα η Έβερτον γνώρισε την ήττα για την 1η αγωνιστική στην έδρα της Λέστερ με 3-1, με το μύθο να λέει πως στο ημίχρονο ο Λίνεκερ μπερδεύτηκε και πήγε στα αποδυτήρια των γηπεδούχων, οι φανατικοί ξέσπασαν, νιώθοντας αυτή την άδικη «δικαίωση» που νιώθει ο οπαδός όταν κρίνει με βάση τα δικά του «θέλω» και όχι με βάση αυτό που πραγματικά ισχύει. Αυτό που πραγματικά ίσχυε στην περίπτωση του Λίνεκερ ήταν ότι η Έβερτον μπορεί να είχε χάσει τον Γκρέι, είχε όμως τον σπουδαιότερο επιθετικό της εποχής. Έναν παίκτη με μοναδικό χάρισμα στο σκοράρισμα που ήξερε να εκμεταλλευτεί κάθε χώρο της περιοχής του αντιπάλου φορτώνοντας τα αντίπαλα δίχτυα με πολλά γκολ. «Θυμάμαι να μπαίνω στο γήπεδο γεμάτος ενθουσιασμό και πολύ γρήγορα να γεμίζω με άγχος από αυτά που άκουγα από τους δικούς μας οπαδούς» θα πει ο ίδιος, αν και αυτό το άγχος και η εχθρική στάση των φίλων της Έβερτον άρχισε σιγά-σιγά να φθίνει. Το πρώτο γκολ του Λίνεκερ ήρθε στο τέλος του Αυγούστου στο 0-1 απέναντι στην Τότεναμ και από τότε ακολούθησαν 10 γκολ τις επόμενες 10 αγωνιστικές που οδήγησαν τον παίκτη στην πρώτη θέση του πίνακα των σκόρερ στις αρχές Νοεμβρίου. Η γκρίνια πάντως, συνέχιζε στις εξέδρες του Γκούντισον Παρκ, όχι όπως στην αρχή αλλά συνέχιζε. Τα πάντα άλλαξαν προς το καλύτερο την περίοδο των Χριστουγέννων όταν η Έβερτον είχε σε διάστημα τριών ημερών δύο εντός έδρας παιχνίδια με τις Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και Σέφιλντ Γουένσντεϊ. Ο Λίνεκερ έχοντας σημαντική βοήθεια από τον Γκρέαμ Σαρπ θα σκοράρει και στα δύο ματς με την Έβερτον να παίρνει δύο σημαντικές νίκες. Το τέλος του πρώτου γύρου θα τον βρει με 15 γκολ και τις δύο ομάδες του Μερσεϊσάιντ να βρίσκονται ακριβώς πίσω από την πρώτη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ που έδειχνε όμως αρκετά κουρασμένη.

Ο β’ γύρος εξελίχτηκε σε μία σπουδαία μάχη ανάμεσα στις δύο ομάδες του Λίβερπουλ τόσο για το πρωτάθλημα όσο και για το Κύπελλο με τους Λίνεκερ και Σαρπ να παλεύουν στα ίσα απέναντι στους μυθικούς Νταλγκλίς και Ρας των «κόκκινων». Τελικά η Έβερτον δεν άντεξε απέναντι στην πιο έμπειρη Λίβερπουλ και μετά από δύο «άσφαιρα» παιχνίδια  (0-0 με την Νότιγχαμ και 1-0 από την Όξφορντ) είδε το πρωτάθλημα να χάνεται έπειτα από το σπουδαίο διπλό της Λίβερπουλ στο Στάμφορντ Μπριτζ με γκολ του Νταλγκλίς. Στον τελικό του Κυπέλλου οι δύο ομάδες τέθηκαν αντιμέτωπες για πρώτη φορά στην πλούσια ιστορία τους μπροστά σε 98.000 θεατές στο ιστορικό Γουέμπλεϊ. Ο Λίνεκερ, σε μία σεζόν που τελικά ολοκληρώθηκε με τον ίδιο να κερδίζει το βραβείο του Ποδοσφαιριστή της Χρονιάς και αυτό του Πρώτου Σκόρερ, θα αντιμετώπιζε για τρίτη φορά τη Λίβερπουλ έχοντας σκοράρει και στα δύο παιχνίδια του πρωταθλήματος, με μοναδικό στόχο -τι άλλο- το τρόπαιο. Όταν μάλιστα άνοιξε το σκορ στο 27ο λεπτό μετά από μπαλιά του Πίτερ Ριντ που τον έβγαλε φάτσα με τον Γκρόμπελαρ (έστω και με δεύτερη προσπάθεια αφού ο έμπειρος κίπερ απέκρουσε το πρώτο σουτ) όλα έδειχναν ότι εκείνη η ομάδα θα έπαιρνε αυτό που άξιζε όλη τη χρονιά και που δεν ήταν άλλο από ένα τρόπαιο. Τελικά η Λίβερπουλ αντέδρασε, και πάλι στο τέλος, και με τρία γκολ σε διάστημα 28 λεπτών (δύο από τον Ρας και ένα από τον Τζόνστον) κατέκτησε το τρίτο τρόπαιο της ιστορίας της (κάνοντας νταμπλ) αφήνοντας άτιτλη την εξαιρετική Έβερτον.

Ο Λίνεκερ από την άλλη απέδειξε πως με 40 γκολ σε 57 εμφανίσεις ήταν ο πιο καυτός επιθετικός στην Ευρώπη κάτι που συνεχίστηκε και στο Μουντιάλ του Μεξικού όπου και εκεί πήρε το βραβείο του Πρώτου Σκόρερ με 6 τέρματα αφήνοντας δεύτερο τον Ντιέγκο Μαραντόνα. Η ιστορία γνωστή. Η Αγγλία αποκλείστηκε από τους Αργεντινούς στον προημιτελικό, στο πιο πολυσυζητημένο παιχνίδι στην ιστορία του ποδοσφαίρου και ο Λίνεκερ άφησε την Αγγλία για την Ισπανία και την Μπαρτσελόνα, του Τέρι Βέναμπλς, με το ποσό της μεταγραφής να αγγίζει τις 2,8 εκατομμύρια λίρες. «Από μικρός ήθελα να αγωνιστώ στα κύπελλα Ευρώπης και η Λέστερ δεν μπόρεσε ποτέ να μου δώσει αυτή την ευκαιρία. Η Έβερτον ήταν η ομάδα που μου έδωσε την ευκαιρία να αποδείξω ότι ανήκω στο κορυφαίο επίπεδο και η Μπαρτσελόνα φαντάζει ως η τέλεια επιλογή για το βήμα παραπάνω» θα πει ο ίδιος σε μία άκρως ρεαλιστική δήλωση. Στο Καμπ Νου θα συνθέσει ένα μοναδικό, βρετανικό δίδυμο με τον Μαρκ Χιουζ (για μία σεζόν) κατακτώντας το Κύπελλο Ισπανίας του ’88 και το Κύπελλο Κυπελλούχων του ’89 (χωρίς τον Χιουζ) σκοράροντας 52 γκολ σε 138 εμφανίσεις, έχοντας όμως πολλά προβλήματα με τον Γιόχαν Κρόιφ στην τελευταία του σεζόν. Ο -πάντα καινοτόμος- Ολλανδός συνήθιζε να βάζει τον Άγγλο στο δεξί άκρο της επίθεσης, βγάζοντάς τον κυριολεκτικά εκτός ρυθμού σε πολλά παιχνίδια των «μπλαουγκράνα» αφού δεν πατούσε περιοχή όσο (και όπως) ήθελε ο ίδιος κάτι που έδειχνε να μη δουλεύει καλά κι από τις δύο πλευρές. «Σκόραρα 21 γκολ στην πρώτη μου σεζόν και χατ-τρικ στο πρώτο μου Ελ Κλάσικο και από τότε που ανέλαβε ο Κρόιφ βρέθηκα εκτός της περιοχής» θα δηλώσει για τον σπουδαίο Ολλανδό ζητώντας να φύγει από την Βαρκελώνη. Κάπως έτσι η Τότεναμ, που είχε προπονητή τον Βέναμπλς, έγινε ο επόμενος (και τελευταίος) σταθμός του στην Αγγλία και ουσιαστικά και στο ποδόσφαιρο, μιας και ο Λίνεκερ έβαλε τέλος στην καριέρα του το 1994 στο πρωτάθλημα της Κίνας μετά από σοβαρούς τραυματισμούς.

Στο βόρειο Λονδίνο θα συνθέσει ακόμα ένα μοναδικό δίδυμο, για δύο χρόνια, με τον Πολ Γκασκόιν. Ένα δίδυμο που έφτασε μέχρι την κατάκτηση του Κυπέλλου το 1991 (με 2-1 απέναντι στην Νότιγχαμ) με τη συνεργασία αυτή να αποτελεί σημαντικό παράγοντα και στην εξαιρετική πορεία της Αγγλίας στο Μουντιάλ της Ιταλίας. Η ποδοσφαιρική χημεία αυτών των δύο τόσο διαφορετικών χαρακτήρων θα μνημονεύεται για πάντα στην Αγγλία καθώς ο πάντα ήρεμος (ένας πραγματικός τζέντλεμαν εντός και εκτός γηπέδων) Λίνεκερ, ήταν ίσως ο μοναδικός ποδοσφαιριστής που κατάφερε το ακατόρθωτο, να τιθασεύσει δηλαδή το εκρηκτικό ταπεραμέντο του «τρελού» Γκάζα, ειδικά εντός των τεσσάρων γραμμών, βγάζοντας τα καλύτερα στοιχεία του ταλέντου του δείχνοντας ότι τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο ακόμα και για τον πιο προβληματικό χαρακτήρα. Όταν σκεφτόμαστε τον Γκάρι Λίνεκερ οι πρώτες εικόνες που έρχονται στο μυαλό μας είναι με τη φανέλα της εθνικής, της Τότεναμ και φυσικά της Μπαρτσελόνα αλλά -μάλλον- η κορυφαία του σεζόν είναι εκείνη η ξεχασμένη – για αρκετούς- στην Έβερτον. Η μία και μοναδική, με τους φανατικούς της κερκίδας να του φέρονται εχθρικά, σχεδόν στο πρώτο μισό του πρωταθλήματος, με μόνη αιτία ότι είχε πάρει τη θέση του αγαπημένου τους ποδοσφαιριστή και τον ίδιο να τους αλλάζει γνώμη χωρίς λόγια αλλά μόνο με αυτά που έκανε εντός του αγωνιστικού χώρου.

Η Πρέμιερ Λιγκ ρίχνει αυλαία την Κυριακή με αρκετά μέτωπα να είναι ακόμα ανοικτά, με  δύο από τις πρώην ομάδες του Λίνεκερ (Έβερτον και Τότεναμ) να παρουσιάζουν πολλά σκαμπανεβάσματα. Η τρίτη, και μεγάλη του αγάπη, η Λέστερ επιστρέφει του χρόνου ως πρωταθλήτρια από την Τσάμπιονσιπ. όπως είχε ανέβει και μαζί του δηλαδή πριν σχεδόν 40 χρόνια.